Nine9 เพื่อนรัก คิมจงฮยอน เปิดจดหมายสั่งเสีย ก่อนที่เขาจะจากไป (3 ภาษา)

Nine9 หนึ่งในสมาชิกวง Dear Cloud ซึ่งเป็นเพื่อนรักของ คิมจงฮยอน นักร้องนำวง SHINee ได้เปิดจดหมายสั่งเสีย ที่เขาขอร้องให้เธอเก็บไว้เป็นอย่างดี และขอร้องให้เปิดเผยจดหมายฉบับนี้ออกสู่สาธารณะ เมื่อเขาได้จากโลกนี้ไปแล้ว

Nine9 เธอเผยว่า แม้เธอจะมีสิทธิในการเปิดจดหมายฉบับนี้ได้ แต่ก็ได้มีการพูดคุยถึงเรื่องนี้กับทางครอบครัวของจงฮยอนแล้ว

Nine9 กล่าวว่า “นี่จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะสามารถทำให้เขาได้”

คำเตือน: เนื้อหาในจดหมายอาจกระทบกระเทือนใจกับผู้อ่านบางท่าน

ข้อความในจดหมายสั่งเสียของ จงฮยอน

จดหมายสั่งเสียของ จงฮยอน ภาษาไทย

ข้างในของผมมันแตกสลาย ภาวะซึมเศร้าและหดหู่มันเริ่มก่อตัวขึ้น จนในที่สุดมันได้กลืนกินผมจนไม่มีเหลือ ผมไม่สามารถเอาชนะมันได้

ผมเกลียดตัวเอง ผมพยายามที่จะทำลายความทรงจำต่าง ๆ และตะโกนเรียกสติตัวเองกลับคืนมา แต่มันก็ไม่เป็นผล

ผมไม่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข มันคงจะดีกว่าที่จะหยุดมันซะ

ผมถามตัวเองว่าใครคือคนที่ต้องรับผิดชอบชีวิตของผม คำตอบคือตัวผมเอง ผมเพียงคนเดียวเท่านั้น

มันเป็นเรื่องง่ายที่คุณจะพูดถึงจุดจบของทุกสิ่ง แต่สิ่งที่ยากคือการลงมือทำมันจริง ๆ เพราะเหตุนี้ ที่ทำให้ผมมีชีวิตอยู่มาได้ถึงตอนนี้

พวกเขามักจะบอกเสมอว่าผมอยากหนี ใช่ ผมอยากหนีจากทุกคน รวมถึงหนีจากตัวผมเองด้วย

ผมถามตัวเองว่าเป็นใคร ผมก็เห็นแต่ตัวเอง ถามอีกครั้งผมก็ยังเห็นแต่ตัวเอง

ผมถามว่าทำไมผมถึงจำอะไรไม่ได้ พวกเขาบอกว่านั่นเป็นเพราะตัวผมเอง สรุปแล้วทั้งหมดคือความผิดของผม

ผมอยากให้คนอื่นสังเกตเห็น แต่ไม่มีใครเห็น แน่นอนว่าไม่มีใครรู้จักตัวตนของผมจริง ๆ จึงไม่มีใครรับรู้เรื่องนี้เลย

ผมเคยถามว่าทำไมผู้คนถึงยังใช้ชีวิตอยู่ได้ เพราะอะไร เพราะพวกเขาก็แค่ใช้ชีวิต แต่หากผมถามว่าทำไมผู้คนถึงตาย ผมเดาว่าเขาจะตอบว่าพวกเขาเหนื่อยกับการมีชีวิต

ผมเจ็บปวดและเป็นกังวลมาก ผมไม่เคยเรียนรู้ที่จะแปรเปลี่ยนความทุกข์ความเจ็บปวดให้กลายเป็นความสุขได้เลย ความเจ็บปวดคือความเจ็บปวด

พวกเขาบอกผมว่าอย่าเลือกจุดจบแบบนั้น ทำไมล่ะ ? ทำไมผมถึงเลือกจุดจบที่ผมต้องการไม่ได้ ?

พวกเขาพยายามบอกให้ผมพิจารณาถึงสิ่งที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ผมรู้ตัวผมเองดี ที่ผมเป็นแบบนี้ก็เพราะตัวผมเอง มันเป็นความผิดของผม และก็เพราะผมมันไม่ดี

คุณหมอ นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่อยากได้ยินจากผม ? ไม่นะ ผมไม่ได้ทำอะไรผิดพลาดเลย

เมื่อคุณหมอตำหนิตัวตนของผมด้วยความเงียบ ผมคิดว่าการเป็นหมอนี่มันก็ง่ายนะ

ผมแปลกใจที่ผมเจ็บปวดได้ขนาดนี้ คนอื่นที่แย่กว่าผมกลับยังใช้ชีวิตอยู่ได้ คนที่อ่อนแอกว่าผมกลับมีชีวิตที่ดี แต่ผมเดาว่าไม่ใช่ คนอื่น ๆ ที่ยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้ ไม่มีใครสักคนที่เจ็บปวดมากกว่าที่ผมเป็น

แต่พวกเขาก็บอกผมเสมอว่าผมควรจะมีชีวิตต่อไป ผมถามว่าทำไมหลายต่อหลายครั้ง เพราะนั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ แต่เป็นสิ่งที่คุณต้องการต่างหาก

อย่าพูดอะไรที่ไม่มันไม่ค่อยเข้าท่าเลย ถ้าอยากรู้ว่าที่ผมเจ็บปวดเพราะอะไร ผมบอกคุณไปแล้วว่าการมีชีวิตอยู่ต่อมันเจ็บปวดมากขนาดไหน ผมต้องมีเหตุผลที่แย่กว่านี้อีกเหรอ ผมบอกคุณไปแล้ว คุณไม่ได้ฟังหรือไง

สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่ผมสามารถก้าวผ่านมันไปได้ โดยจะไม่สร้างรอยแผลไปทั้งชีวิต

การต่อสู้กับโลกใบนี้มันไม่ใช่ตัวผมเลย การเป็นที่รู้จักของคนทั้งโลกไม่ใช่ชีวิตของผมเลย

พวกเขาบอกว่า นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ผมต้องเจ็บปวดมากขึ้นไปอีก เพราะว่าผมต้องต่อสู้กับโลกใบนี้ เพราะว่าผมดัง เป็นที่รู้จักของคนทั้งโลก แล้วทำไมผมถึงเลือกที่จะเป็นอย่างทุกวันนี้ มันเป็นเรื่องตลกมาก

มันเป็นเหมือนปาฏิหาริย์ที่ผมสามารถมาไกลได้ขนาดนี้

จะให้ผมพูดอะไรมากกว่านี้อีกล่ะ ? บอกผมสิ ว่าผมทำงานหนัก นั่นเป็นสิ่งที่ดีสำหรับผมที่มาไกลถึงขนาดนี้ เพราะว่าผมทำงานอย่างหนัก

และแม้ว่าคุณจะไม่ยิ้มยินดีกับการที่ต้องปล่อยผมไป แต่ขอร้องว่าอย่าตำหนิผมเลย

ผมทำมันอย่างหนัก

ที่ผ่านมาผมทำมันอย่างหนักจริง ๆ

ลาก่อน

จดหมายสั่งเสียของ จงฮยอน ภาษาเกาหลี

จดหมายสั่งเสียของ จงฮยอน ภาษาอังกฤษ

I am damaged from the inside. The depression that has been slowly eating away at me has completely swallowed me, and I couldn’t win over it.
I hated myself. I tried to hold on to breaking memories and yelled at myself to get a grip, but there was no answer.
If I can’t clear my breath, it’s better to stop.
I asked myself who can take care of myself.
It’s only me.
I was alone.
It’s easy to say I’ll end things.
It’s hard to end things.
I lived all this time because of that difficulty.
They said I wanted to run away.
That’s true. I wanted to run away.
From me.
From you.
I asked who it was. It was me. And it was me. And it was me again.
I asked why I kept losing my memories. They said it was because of my personality. I see. It was my fault in the end.
I wanted someone to notice, but no one noticed. No one met me, so of course they don’t know I exist.
I asked why people live. Just. Just. People just live.
If I ask why people die, I guess they’d say they were tired.
I suffered and I worried. I never learned how to turn my pain into happiness.
Pain is just pain.
They told me not to be like that.
Why? I can’t even end things the way I want?
They told me to figure out why I was hurting.
I know very well why. I’m hurting because of me. It’s all my fault and because I’m bad.
Doctor, is this what you wanted to hear?
No, I didn’t do anything wrong.
When the doctor blamed my personality with a quiet voice, I thought it was so easy to be a doctor.
It’s amazing how much I’m hurting. People who are hurting more live well. People weaker than me live well. I guess not. Out of everyone alive, there’s no one hurting more than I am and there’s no one weaker than I am.
But they said I should live.
I asked why so many times, but it’s not for me. It’s for you.
I wanted to be for me.
Don’t say things that don’t make sense.
Figure out why I’m hurting? I told you why. Why I was hurting. Is it not okay to be hurting this much because of that? Do I need a more dramatic detail? I need more of a story?
I told you why. Were you not listening? Things I can win over don’t end in scars.
It wasn’t my place to clash with the world.
It wasn’t my life to be known to the world.
They said that was why I was hurting more. Because I had clashed with the world, because I was known to the world. Why did I choose this? That’s funny.
It’s a miracle I lasted this far.
What more can I say? Just tell me I worked hard.
That it was good of me to come this far. That I worked hard.
Even if you can’t smile as you let me go, please don’t blame me.
I worked hard.
I really did work hard.
Good bye.

Source: (1)