ย้อนกลับไปเมื่อ 19 ปีก่อน เมื่อวันที่ 6 สิงหาคม 2001 ในตอนนั้นสถานที่ทำงานของแทซุลยังเป็นแค่เพียงตู้คอนเทนเนอร์ซอมซ่อ ซึ่งเขาใช้เป็นทั้งที่ทำงานและเป็นบ้านที่ใช้หลับนอน ในขณะที่แทซุลกำลังรันโค้ดที่เขียนขึ้น เมื่อเขากดปุ่ม Esc บนแป้นคีย์บอร์ด ไฟฟ้าก็เกิดดับไปทั้งเมือง
เป็นเวลาเดียวกับที่แทซานกำลังทำงานอยู่ที่สถานีรถไฟใต้ดิน เขาได้พบกับชายปริศนา (มีลักษณะคล้ายกับแทซุล) ที่ข้าง ๆ ตัวมีกระเป๋าสีดำใบหนึ่งวางอยู่ พร้อมกับมีรูปภาพอยู่ในมือ ด้านหลังรูปภาพเขียนระบุวันที่ในการโจมตี เมื่อแทซานเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ ชายคนนั้นก็รีบวิ่งหนีไป
กลับมา ณ ปัจจุบัน ซอแฮกับแทซุลกำลังเดินทางไปงานปาร์ตี้ของ Quantum & Time โดยซอแฮจะเข้าไปในงานเพื่อหาแทซาน ส่วนแทซุลจะแอบเข้าไปเพื่อไม่ให้ใครรู้ ซึ่งกองควบคุมไว้วางกำลังเอาไว้หมดแล้ว และหัวหน้าได้ย้ำคำสั่งว่าถ้าเจอซอแฮให้จับตายได้ทันที
บนเวทีกำลังจะมีการประกาศให้เอ็ดดี้คิมขึ้นรับตำแหน่ง CEO ในขณะที่แทซุลกำลังแอบมองดูอยู่ ต่อมาเอ็ดดี้ได้เข้าไปทักทายซอแฮว่าเหมือนเขาเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน โดยซอแฮพยายามเลี่ยงตอบไปว่าเขาอาจเห็นเธอในข่าว เลยทำให้เข้าใจผิดว่าเคยเจอกันมาก่อน
แทซุลแอบเข้าไปค้นเอกสารบางอย่าง จนได้รู้ว่าซิกมากับ Quantum & Time มีข้อตกลงที่จะแบ่งปันเทคโนโลยีกัน จังหวะนั้นคิมฮันยองเข้ามาในออฟฟิศ แทซุลจึงโวยวายใส่ เรื่องที่เอาเทคโนโลยีที่เขาคิดค้นไปให้กับซิกมา แต่ฮันยองกลับตอกกลับใส่หาว่าเขาไม่เคยเข้าร่วมประชุมเอง ทำให้ไม่รู้เรื่องการบริหารบริษัท ทันใดนั้นเอง ซอจินก็เเอาเข็มฉีดยาสลบปักเข้าใส่ที่ต้นคอของแทซุล หลังจากนั้นเธอก็โทร. ให้คนของกองควบคุมจัดการกับซอแฮ
ซอแฮไหวตัวทันหนีออกมาได้ แต่เมื่อมาถึงลานด้านนอก ฮยอนกีที่เล็งไรเฟิลติดลำกล้องรอเก็บซอแฮก็ปล่อยกระสุนเข้าใส่เธอ แต่ดูเหมือนว่าฝีมือการเป็นสไนเปอร์ของเขาจะยังไม่ถึงขั้น พลาดเป้าไปโดนขาของซอแฮแทนที่จะเป็นลำตัวของเธอ จังหวะนั้นเอง ซอแฮกดปุ่มเครื่องมือตัดไฟฟ้าที่แทซุลให้มา ไฟทั้งหมดดับลง ก่อนที่ฮยอนกีมือสไนเปอร์อ่อนหัดจะมืดแปดด้าน แล้วซอนก็ควบซูเปอร์คาร์มาพาเธอออกไปได้อย่างปลอดภัย
เมื่อแทซุลตื่นขึ้น เขาก็โดนเอ็ดดี้กับซอจินจัดฉากว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดเกิดขึ้นจากอาการหลอนของเขาเอง ทั้งหมดไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอัปโหลดเดอร์ ที่นำพาคนกลับมาจากโลกอนาคต เรื่องซอแฮ บลา ๆ
ซอจินใช้ความเป็นเพื่อนและความเป็นหมอทางระบบประสาท บอกกับแทซุลด้วยเหตุผลทางการแพทย์ว่า อาการที่เขาเป็นเรียกว่า ‘การกุเหตุความจำเสื่อม’ เป็นอาการที่พบได้บ่อยในคนที่ติดเหล้า เมื่อสมองส่วนหน้าได้รับความเสียหายก็จะสูญเสียความทรงจำ แล้วก็จะสร้างเรื่องราวขึ้นมาเพื่อเติมเต็มในส่วนที่เสียไป จากนั้นก็จะเริ่มเชื่อว่ามันเป็นจริง ดังนั้นในกรณีของแทซุลที่ปกติก็เสพติดการใช้ยาอยู่แล้ว ซึ่งจากเหตุการณ์ลอบยิงทำให้อาจเกิดเป็นภาพหลอนหรือบางครั้งคิดไปเองว่าความฝันคือความจริง
ซอจินยอมหักหลังแทซุลด้วยเหตุผลที่ว่า แม่เธอป่วยด้วยโรคที่ทางการแพทย์ปัจจุบันไม่มียารักษา เธอจึงต้องการกุญแจที่แทซุลเก็บไว้เพื่อนำไปแลกกับยาจากโลกอนาคต
แม้ในตอนแรก แทซุลก็เริ่มเชื่อแล้วว่าสิ่งที่ซอจินบอกกับเขาเป็นเรื่องจริง อย่างไรก็ตาม ในท้ายที่สุดเขาก็รู้ว่าเขาโดนเพื่อนรักหักหลัง ดังนั้นเขาจึงกดปุ่มเครื่องตัดไฟแล้วหาจังหวะหนีออกมาได้
ซึ่งในระหว่างที่แทซุลโดนกลุ่มชายปริศนาล้อมเอาไว้ ซอแฮก็เข้ามาช่วยเขาเอาไว้ได้ ทั้งสองยืนจ้องกันด้วยอารมณ์โรแมนซ์ หลังซอแฮพูดว่า “นายเคยบอกว่ามีฉันคนเดียวที่นายไว้ใจ”
แล้วภาพก็ตัดมาที่ชายปริศนาคนหนึ่ง เขากำลังดูไปที่จอมอนิเตอร์จำนวนมากเบื้องหน้า ซึ่งเป็นภาพที่ซอแฮกับแทซุลกำลังมองกันด้วยสายตาโรแมนติก ในขณะที่แทซานกำลังถูกจับมัดอยู่กับเก้าอี้ !
