ที่แท้แล้วลูกพี่ใหญ่ของบาเบลกรุ๊ปคือ จางจุนอู ที่ปลอมตัวเป็นเด็กฝึกงานของชายอง และประธานจางก็เป็นเพียงแค่หุ่นเชิดของเขาเท่านั้น !
ส่วนวินเซนโซกับชายองตัดสินใจว่าจะทำลายบาเบลด้วยวิถีทางของกฎหมาย โดยจะพุ่งเป้าไปที่บาเบลเคมีคอลส์ เพราะชายองมองว่าเป็นบริษัทลูกของบาเบลที่ทำเรื่องชั่วช้า ซึ่งเป็นเป้าที่อ่อนแอที่สุด
บาเบลเคมีคอลส์มีเหยื่อทั้งหมด 49 ราย ในนั้นมีผู้เสียชีวิต 9 คน ทั้งหมดเป็นโรคเกี่ยวกับโลหิต สาเหตุการตายของเหยื่อทุกคนคือมะเร็งเม็ดเลือดขาว ซึ่งเกิดจากสารที่เรียกว่า BLSD ซึ่งเป็นสารเคมีที่นำมาใช้ในนวัตกรรมแผงหน้าจอยุคใหม่ แต่มีส่วนประกอบที่มีพิษรุนแรงทำให้ถูกสั่งห้ามพัฒนาในอเมริกา
โดยสมัยที่บาเบลยังใช้ชื่อแฮมุนกรุ๊ป จางกุกฮัน พ่อของประธานจางเป็นคนก่อตั้งโรงพยาบาลในเครือขึ้นมา ผอ.กิลจงมุน ผู้อำนวยการโรงพยาบาลแฮมุน เป็นหัวหน้าแผนกโลหิตวิทยาและมะเร็งวิทยา เขาเป็นคนปลอมแปลงผลตรวจเพื่อปกปิดอุบัติเหตุจากการทำงานของบาเบล เขาเป็นหมอที่ไร้จรรยาบรรณ
ส่วนด้านสื่อ บรรณาธิการบริหารชอนอิลซู จากแดชังเดลี เขาเป็นคนเกาะบาเบลเพื่อหวังโฆษณา เขียนข่าวในเชิงบวกให้กับบาเบล
หลังจากนั้น วินเซนโซกับชายองพยายามที่จะโน้มน้าวให้เหล่าครอบครัวของเหยื่อ ให้แต่งตั้งพวกเขาเป็นทนาย จนในท้ายที่สุดก็ประสบความสำเร็จ
เมื่อวันนัดศาลมาถึง วินเซนโซใส่จิตวิทยากับพวกทนายของฝ่ายบาเบล ด้วยการขับแลมโบฯ ไปที่ศาล