Lovers of the Red Sky EP.1 ตอนแรก : จุดเริ่มต้นความรักของจิตรกรสาวสุดเทพ ฮงชอนกี กับฮารัม ชายหนุ่มตาบอดผู้มีสกิลการอ่านดวงดาวบนท้องฟ้า !?
คำสาปแช่งของพญามาร
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มนุษย์อาศัยอยู่ร่วมกับสิ่งเหนือธรรมชาติที่มองไม่เห็น หนึ่งในนั้นคือ “ยายซัมชิน” เทพที่มีลักษณะรูปร่างเป็นหญิงชราใจดี และเป็นร่างที่สถิตของเทพอีกสามองค์ นั่นก็คือ เทพแห่งการกำเนิด, เทพแห่งความตาย และเทพผู้รักษาความสมดุล
ทีนี้ ปัญหามันเริ่มเกิดขึ้นเมื่อเทพแห่งความตายพยายามทำลายเทพแห่งความสมดุล ทำให้ความสมดุลระหว่างความเป็นและความตายพังทลาย มีผลทำให้โลกนี้ถูกครอบงำด้วยความหวาดกลัว ตอนนั้นเอง พญามารได้ทำการแยกตัวออกจากร่างของยายซัมชิน และมาอาศัยอยู่บนความโลภอันชั่วร้ายของมนุษย์
พระเจ้ายองจงที่เป็นใหญ่ขึ้นมาได้เพราะมีพญามารอยู่ในร่าง แต่เมื่อนานวันเข้าพระองค์ก็เกิดกลัวว่าจะควบคุมพญามารเอาไว้ไม่อยู่ จนกลายเป็นเหตุแห่งการนองเลือด พระองค์จึงทำการสละราชบัลลังก์ให้กับพระราชโอรส (ซึ่งต่อมาคือพระเจ้าซองโจ) และได้ทำพิธีกรรมที่เรียกว่า การผนึกพญามารให้เข้าไปอยู่ในรูปวาดของพระองค์ (คล้าย ๆ กับสะกดวิญญาณในหม้อแม่นาก เป็นเพียงแต่เปลี่ยนจากหม้อเป็นรูปวาดอะไรประมาณนั้น)
ในคืนวันทำพิธีพระเจ้ายองจงและเหล่าขุนนางทั้งหลาย สามารถผนึกพญามารเข้าไปอยู่ในรูปวาดได้สำเร็จ แต่มันก็ได้เกิดเหตุการณ์อีกหลายอย่างขึ้นในเวลาเดียวกัน …
ประการแรก ก่อนพญามารจะถูกผนึกเข้าไปในภาพวาด มันได้ทำการสาปแช่งเอาไว้ “จากนี้ไป พวกเจ้าทุกคนจะต้องทนทุกข์จากภัยแล้งและความอดอยาก ลูกหลานพวกเจ้าจะต้องอยู่กับความมืดมิดไม่มีที่สิ้นสุด ลูกหลานพวกเจ้าจะไม่มีวันวาดภาพได้อีก”
ประการที่สอง ในคืนนั้นภรรยาของจิตรกรที่วาดภาพของพระเจ้ายองจงได้ให้กำเนิดลูกสาวท่ามกลางฝูงหมาป่า ด้วยความกลัวว่าลูกจะได้รับอันตราย นางจึงอ้อนวอนขอต่อยายซัมชินให้มาช่วย “ท่านซัมชินช่วยปกป้องลูกของข้าด้วยเถิด” นางพูดซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้นจนในที่สุดยายซัมชินก็ปรากฏตัวขึ้น และจัดการไล่เหล่าหมาป่าที่กำลังเข้ามารุมทำร้ายทารกตัวน้อยหนีไปจนสิ้น
ยายซัมชินโอบกอดทารกตัวน้อยเอาไว้ในอ้อมกอดด้วยความเอ็นดู ก่อนที่จะเอ่ยว่า “มัน (พญามาร) ทำให้เจ้าต้องตาบอด มันอำมหิตไม่เปลี่ยนเลยจริง ๆ เจ้าหนูข้าถอนคำสาปให้เจ้าไม่ได้นะ แต่ข้าจะจับคู่เจ้ากับผู้ที่จะปกป้องเจ้า” ทารกน้อยยิ้มออกมาขณะอยู่ในอ้อมกอดของยายซัมชิน
ประการที่สาม พ่อของเด็กน้อย (จิตรกรผู้วาดรูปภาพ) โดนพลังของพญามารทำร้ายระหว่างการทำพิธีจนกลายเป็นคนสติไม่สมประกอบ
ประการที่สี่ หลังเสร็จพิธีพระเจ้ายองจงได้สั่งฆ่าท่านฮาชองจิน ขุนนางผุ้ทำพิธีผนึกพญามารเข้ากับรูปวาด (ประมาณว่าเสร็จศึกฆ่าขุนพลอะไรแบบนั้น)
ภัยแล้งและความอดอยาก
9 ปีต่อมา ในรัชสมัยของพระเจ้าซองโจปีที่ 9 ราษฎรทั้งแผ่นดินต้องประสบพบเจอกับความอดอยากจากภาวะภัยแล้งเป็นเวลาต่อเนื่องยาวนานถึง 9 ปี มีประชาชนจำนวนไม่น้อยที่คิดว่า เป็นเพราะกษัตริย์ไม่มีคุณธรรมจึงถูกเทพเจ้าลงโทษเช่นนี้ ทำให้มีซู ในฐานะร่างทรงหลวง ต้องเดินทางออกตามหาผู้ที่จะมาบูชายัญในการทำพิธีขอฝน
ทีนี้ เด็กชายที่มีซูต้องการนำไปทำพิธีบูชายัญขอฝนก็คือฮารัม ลูกชายของฮาซองจิน (ขุนนางที่ถูกกษัตริย์องค์ก่อนสั่งเก็บ แต่เขารอดชีวิตมาได้) เนื่องจากฮารัมเกิดมาพร้อมกับพลังวารี
แม้ฮาซองจินจะไม่พอใจแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เพราะเป็นคำสั่งจากวังหลวง เขาจึงพาฮารัมเข้าวังหลวงเพื่อทำพิธีขอฝน ระหว่างทางเขาบังเอิญได้ไปเจอเข้าไปชายนักวาดภาพข้างถนนที่สติไม่สมประกอบ ที่มีลูกสาวตาบอดชื่อชอนกี แต่ที่สิ่งน่าตกใจคือฮาซองจินจำได้ว่าชายคนนั้นคือจิตรกรที่วาดภาพ
ณ จุดนี้เอง ชอนกีกับฮารัมได้มาเจอกัน ตามที่ยายซัมชินได้ให้สัญญาไว้
เพียงชั่วเวลาเพียงวันเดียวที่ฮารัมกับชองกีได้ใช้ชีวิตไปเที่ยวเล่นด้วยกัน แต่มันทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ชอนกีพาฮารัมไปที่สมาคมจิตรกรแบคยู และอธิบายว่าทำไมเธอถึงชอบมาที่นี่ทั้ง ๆ ที่เธอตาบอด “เจ้าลองหลับตาดูสิ เมื่อเจ้าหลับตาเจ้าก็จะได้ยินเสียง เสียงพู่กันขยับบนกระดาษ เมื่อข้าได้ยินเสียงเหล่านี้ ถาพต่าง ๆ ก็จะผุดขึ้นมาในหัวของข้า พอภาพเหล่านั้นมันผุดขึ้นมา มันทำให้ข้ารู้สึกดีมาก ๆ เลย พูดง่าย ๆ คือข้ามองโลกใบนี้ผ่านเสียง”
ระหว่างนั้นยายซัมชินก็เฝ้าดูเด็ก ๆ ทั้งสองอยู่ไม่ห่าง ขณะที่เด็ก ๆ ทั้งสองต่างรู้สึกผูกพันกันในระยะเวลาอันสั้น นั่นอาจจะเป็นเพราะชอนกีไม่เคยมีเพื่อนมาก่อน เธอเล่าให้ฮารัมฟังถึงสิ่งที่เธอต้องเผชิญตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา “ข้าตาบอดมาแต่กำเนิด แม่ของข้าก็ต้องมาตายในวันที่ข้าเกิด ส่วนท่านพ่อก็ต้องกลายเป็นคนสติไม่สมประกอบ ข้าไม่เคยมีเพื่อมาก่อนเลย เพราะใคร ๆ ต่างก็หาว่าข้าเป็นตัวซวย”
ฮารัมได้ยินเรื่องราวชีวิตอันน่าเศร้าของชอนกีแล้วก็ได้แต่ปลอบใจ สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของชอนกี ดังนั้นจึงไม่ควรโทษตัวเอง เรื่องที่เกิดขึ้นอยู่เหนือความสามารถของมนุษย์ที่จะจัดการได้ จากนั้นเขาก็สัญญากับชอนกีว่า เมื่อทำพิธีขอฝนเสร็จแล้วจะไปเก็บลูกท้อให้เธอกิน
ในการประชุมที่ท้องพระโรง มีการโต้เถียงกันเรื่องการทำพิธีขอฝน มีซูต้องการทำพิธีบูชายัญมนุษย์ “เมื่อร้อยปีก่อนก็มีผู้สังเวยชีวิตเพื่อทำพิธีขอฝนเช่นเดียวกัน เพื่อให้เหล่าทวยเทพหายโกรธและประธานฝนลงมาให้” แต่เหล่าขุนนางคนอื่น ๆ ไม่เห็นด้วย เพราะการบูชายัญมนุษย์เป็นการขัดต่อหลักคำสอนของขงจื๊อและเม่งจื้อ และถือเป็นเรื่องเลวร้ายมาก สุดท้ายพระเจ้าซองโจจึงตัดสินให้ทำพิธีขอฝนเพียงอย่างเดียว โดยไม่ให้มีการทำพิธีบูชายัญมนุษย์
อย่างไรก็ตาม มีซูตัดสินใจที่จะฝ่าฝืนคำสั่งของฝ่าบาท เพราะเธอเชื่อว่าการทำพิธีขอฝนโดยไม่มีการบูชายัญมนุษย์เป็นการทำพิธีที่ไร้ประโยชน์
บูชายัญมนุษย์
ในวันทำพิธีขอฝน องค์ชายฮูได้เดินเข้าไปเที่ยวเล่นในตำหนักคยองวอน ซึ่งเป็นที่เก็บรักษาภาพวาดของกษัตริย์องค์ก่อน ๆ ซึ่งโดยปรกติจะเป็นเขตหวงห้าม หากแต่วันนี้เป็นวันทำพิธีทำให้ไม่มีทหารยามเฝ้า
ทีนี้ เมื่อองค์ชายฮูเดินเข้าไปในตำหนัก ก็ได้ยินเสียงเรียกจากพญามารที่ถูกผนึกเอาไว้ในรูปวาดของกษัตริย์องค์ก่อน “เจ้าจะได้เป็นกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่” พญามารเรียกองค์ชายแบบนั้นซ้ำ ๆ จนความทะเยอทะยานอยากภายในใจขององค์ชายฮูกระตุ้นให้พนะองค์ทำอะไรบางอย่างที่ไม่ควรทำ พระองค์เดินเข้าไปฉีกยันต์ และตัดสินใจเผาภาพวาดนั้น !!!
พญามารถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง แต่มันไม่อาจจะเข้าสิงร่างขององค์ชายฮูได้ เพราะองค์ชายพกยันต์ศักดิ์สิทธิ์ติดตัวเอาไว้
ในส่วนของลานทำพิธี ที่ทำบริเวณริมสระน้ำภายในวังหลวง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่มีซูกำลังทำพิธีบูชายัญมนุษย์โดยไม่มีใครรู้ ทันใดนั้นเอง พญามารก็มาเข้าสิงฮารัมจนทำให้เขาตกน้ำไป ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ชอนกีกำลังวิ่งมา จู่ ๆ ก็ตกน้ำลงไปเช่นกัน
ขณะที่ร่างของเด็ก ๆ ทั้งสองดำดิ่งลงไปสู่ก้นสระและหมดสติไป ยายซัมชินก็ปรากฏตัวขึ้นมา พร้อมกับมอบดวงตาและพลังของฮารัมไปให้ชอนกี นั่นเป็นเพราะยายซัมชินไม่ต้องการให้พญามารสามารถใช้พลังได้ขณะที่สิงอยู่ในร่างของฮารัมนั่นเอง “เจ้าได้เสียสละช่วยผู้คนนับหมื่นนับพัน พญามารเจ้าจงสถิตอยู่ในร่างของเด็กคนนี้เถิด แต่ข้าจะพรากดวงตาและพลังของเข้าไป เจ้าจะไม่สามารถใช้พลังของเจ้าได้อีก จนกว่าจะได้ดวงตาของเจ้าคืน”
จากนั้น ยายซัมชินก็พูดกับชอนกี “เจ้าเป็นเด็กที่จะมากอบกู้โลกใบนี้ ข้าจะให้ดวงตาคู่นี้อยู่กับเจ้าช่วงเวลาหนึ่ง จงลุกขึ้นมาแต่งเติมโชคชะตาของเจ้าเถิด”
ร่างของฮารัมลอยขึ้นมาจากน้ำ เมื่อเขาฟื้นได้สติขึ้นมาก็ตกใจที่ตัวเองมองไม่เห็นอะไรเลย ในทางตรงกันข้าม ชอนกี
พระเจ้าซอนโจมีรับสั่งให้จับกุมร่างทรงมีซูเพราะถือว่าขัดพระบัญชาที่ใช้ชีวิตของ ฮารัมมาบูชายัญ ฮารัมฟื้นขึ้นมาโดยที่มองไม่เห็นอะไรอีก ในขณะที่ชอนกีฟื้นอยู่อีกที่หนึ่งและมองเห็นทุกสิ่งรอบตัวของนาง
Source: SBS Korea