รีแคปซีรีส์ Lost EP.6 : ผู้หญิงที่รู้จัก

คังแจเจอจดหมายลาตายของบูจองที่เขียนด้วยลายมือถึงพ่อของเธอ เนื้อหาในจดหมายมีใจความว่า …

“ถึงพ่อที่รัก หนูคิดว่าพอหนูอายุ 40 หนูคงมีบ้านเล็ก ๆ อยู่แถบชานเมือง มีลานหน้าบ้านเอาไว้ตากผ้า ถ้าไม่อย่างนั้นก็มีห้องหนังสือเล็ก ๆ มีลูกหนึ่งคนหรือไม่ก็สองคน ถ้าโชคดีหน่อยก็อาจจะได้ตีพิมพ์หนังสือของตัวเอง ถึงขายไม่ได้เลยก็ไม่เป็นไร ยังไงมันก็ยังคงรอใครสักคนให้ซื้อมันอยู่ตรงมุมของร้านหนังสือ หนูคิดว่าเมื่อถึงตอนนั้นมันจะเป็นแบบนั้น ชีวิตในวัย 40 ของหนูคงจะเป็นแบบนั้น … มันผิดพลาดไปตั้งแต่ตอนไหนเหรอคะ หนูกลัวอะไรกันแน่ พ่อคะบางทีสิ่งที่หนูกลัวคือการที่ต้องบอกพ่อว่าหนูล้มเหลวทุกอย่างในชีวิต ตลอด 40 กว่าปีมานี้ หนูไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักอย่างเลยค่ะ ตลอดระยะเวลาอันแสนยาวนานที่ผ่านมาหนูไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น มันเหมือนหนูทำชีวิตของตัวเองหล่นหายไป หนูไม่อยากเล่าอย่างละเอียดว่ามันเกิดอะไรขึ้น จริง ๆ แล้วหนูบอกไม่ได้ต่างหาก ที่จริงหนูเองก็ไม่เข้าใจว่าอะไรที่ทำให้หนูกลายเป็นแบบนี้ ถ้าหนูบอกทุกอย่างอาจจะมีคนหัวเราะเยาะหนูที่ตัดสินใจจบชีวิตตัวเองเพราะปัญหาเพียงเล็กน้อย … ขอโทษด้วยนะคะที่หนูปกป้องตัวเองไม่ได้ หนูขอโทษจริง ๆ ค่ะ”

เมื่อคังแจได้อ่านจดหมายของบูจอง เขาก็คิดถึงชีวิตของตัวเองเช่นกัน “ถ้าผมอายุ 40 ผมคงมีอพาร์ตเมนต์สูงเสียดฟ้าที่มองเห็นได้จากทุกที่ทั่วเมือง มีภรรยาที่ฉลาดและแตกต่างจากผมในทุก ๆ ด้าน มีลูกน้อยที่บริสุทธิ์ดั่งผ้าขาว มีร้านอาหารในกังนัมในชื่อของตัวเอง … แต่ถ้าผมอายุ 40 แล้ว ทำสิ่งที่ว่านี้ไม่สำเร็จเลยสักอย่าง และถ้าผมมีชีวิตเหมือนพ่อแม่ผมที่ยิ่งอายุมากขึ้นเท่าไรก็ยิ่งยากจนมากขึ้นเท่านั้น ผมอาจจะกลายเป็นคนที่แย่กว่าที่เป็นอยู่นี้ก็ได้ แต่ผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมคุณถึงอยากยอมแพ้กับชีวิต ทำไมถึงอยากไปจากที่นี่ ผมไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าคุณอยากไปที่ไหนกันแน่ คุณต้องการจะไปที่ไหนเหรอครับ” คังแจตั้งคำถามกับบูจองว่า เพราะเหตุใดเธอถึงเลือกที่จะจบชีวิตตัวเอง

คังแจตัดสินใจส่งข้อความไปหาบูจอง “งานของผมเป็นงานที่ใคร ๆ ก็โทร. หาได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ถ้าคุณอยู่ในช่วงเวลาที่ต้องการใครสักคน ติดต่อผมมาได้นะครับ”

หลังจากคิดอยู่นาน บูจองก็พิมพ์ตอบกลับไปว่าเธอต้องการจองตัวเขา แล้วทั้งสองก็นัดเจอกันที่โมเตลแห่งหนึ่งในคืนนั้นเอง

Photos: ภาพหน้าจอจาก JTBC Korea