Honetown EP.1 : คดีฆาตกรรมเกิดขึ้นที่เมืองซาจู ขณะที่จองฮยอนตกใจเป็นอย่างมากเมื่อ แจยอง หลานสาวอันเป็นสุดที่รักของเธอหายตัวไปอย่างเป็นปริศนา …
วันที่ 6 ตุลาคม 1987 มีเหตุก่อการร้ายโดยใช้ก๊าซพิษทำลายระบบประสาทขึ้นที่สถานีรถไฟซาจู ซึ่งตั้งอยู่ที่คยองซังใต้ ทำให้มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บกว่า 200 คน ซึ่งนับว่าเป็นการก่อการร้ายที่ร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ชาติเกาหลี
ในสมัยนั้นยังไม่มีกล้องวงจรปิด ทำให้ตำรวจทำงานอย่างยากลำบากในการหาตัวคนก่อเหตุ ว่าที่จริงตำรวจไม่มีรายชื่อผู้ต้องสงสัยด้วยซ้ำไป แต่ทว่า หนึ่งสัปดาห์หลังเกิดเหตุการณ์ โจคยองโฮ (รับบทโดย ออมแทกู) ก็ได้เข้ามอบตัว ต่อมาเขาถูกตัดสินให้ได้รับโทษจำคุกตลอดชีวิต
เรื่องราวผ่านไป ลูกสาววัยมัธยมของโจคยองโฮที่มีชื่อว่า โจแจยอง (รับบทโดย อีเร) ได้อาศัยอยู่กับโจจองฮยอน (รับบทโดย ฮันเยริ) ผู้มีศักดิ์เป็นน้าสาว ซึ่งเปิดร้านอาหารจีนอยู่ที่เมืองซาจู
หลังจากเหตุการณ์นั้นทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างปรกติ กระทั่งวันที่ 12 กรกฎาคม 1999 ได้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น อีคยองจิน เพื่อนนักเรียนของแจยองได้เดินทางมาที่สถานีตำรวจ เธอต้องการให้เจ้าหน้าที่ไปตรวจดูที่บ้าน เพราะเธอรู้สึกว่ามีผู้หญิงปริศนาคนหนึ่งมาแอบอยู่ในห้องน้ำ แต่ที่น่าแปลกประหลาดก็คือ แม่ไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นเหมือนกับที่เธอเห็น !?
เรื่องที่คยองจินเล่ามันแปลกประหลาดและไร้สาระจนไม่มีตำรวจคนไหนสนใจเลยแม้แต่นิดเดียว คยองอินเดินกลับบ้านไปด้วยความผิดหวังด้วยใบหน้าที่วิตกกังวล แล้วคืนนั้นก็เกิดเหตุการณ์น่าสยดสยองขึ้น แม่ของเธอถูกผู้หญิงปริศนาในอ่างอาบน้ำฆ่าตายอย่างน่าขนหัวลุก ส่วนคยองจินก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ในช่วงเวลาใกล้เคียงกันนั้นก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นอีก เพื่อนเก่าสมัยมัธยมของจองฮยอน (น้องสาวของคยองโฮ) ได้พยายามฆ่าตัวตายด้วยวิธีจุดไฟเผาร่างตัวเอง และก่อนหน้านั้น เขาพยายามติดต่อกับเธอ ทั้งที่ไม่ได้สนิทกันและก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยติดต่อกันมาก่อน โดยเขาพยายามบอกอะไรบางอย่างที่มีความหมายแปลกประหลาด “ครอบครัวของคุรุกลับมาแล้ว” และ “แจยองกำลังตกอยู่ในอันตราย” !?
วันเดียวกันนั้น แจยองได้โดดเรียนออกมากับคนขี่มอเตอร์ไซค์ส่งของคนหนึ่งด้วยท่าทางแปลก ๆ หลังจากนั้น แจยองก็หายตัวไปอีกคน
ในตอนท้าย คยองโฮได้ให้ปากคำขณะอยู่ในเรือนจำโดยมีการบันทึกวิดีโอเอาไว้ เขากล่าวว่า “ผมได้ยินเรื่องแจยองครั้งแรกจากผู้คุมที่ผมรู้จัก น่าจะประมาณหนึ่งสัปดาห์หลังจากเกิดเรื่อง ผมได้รับข่าวที่ตัดจากหนังสือพิมพ์ จริง ๆ แล้วมันไม่มีความหมายอะไรเลย แต่ผมก็อ่านซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น ผมอ่านมันหลายครั้งมากจนเหมือนผมรู้สึกไปอยู่ในที่เกิดเหตุ … ฝนที่ไหลลงมากระทบใบไม้ไหลลงสู่พื้น ผมนึกถึงภาพโทรศัพท์มือถือที่ถูกทิ้งเอาไว้ในป่าอันรกทึบ มือถือของแจยองที่เปียกฝน ที่กว่าตำรวจจะหาเจอก็เป็นเวลากว่าครึ่งวันหลังจากแจยองหายตัวไป ผมนึกถึงเรื่องราวเหล่านี้ทุกวัน”
Photos: ภาพหน้าจอจาก tvN Korea