รีแคปซีรีส์ Hometown Cha-Cha-Cha EP.9 : ความสุขที่วัดไม่ได้ด้วยจำนวนเงิน

Hometown Cha-Cha-Cha EP.9 : พ่อมาเยี่ยมฮเยจินที่กงจินโดยไม่บอกไม่กล่าว และการมาครั้งนี้ยังมาพร้อมกับการเข้าใจผิดที่ว่า ดูชิกเป็นแฟนกับฮเยจิน …

ฮเยจินเคลียร์งานที่คลินิกจนดึกดื่น ขณะเดินกลับบ้านเธอรู้สึกเหมือนกับมีคนเดินตามมา ทำให้ฮเยจินกลัวเป็นอย่างมาก เพราะช่วงเวลาเดียวกันนั้นที่กงจินข่าวเรื่องโจรโรคจิตเป็นข่าวที่กำลังดัง ทันใดนั้นเอง ดูชิกก็ปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้า ฮเยจินจึงวิ่งโผเข้าไปกอดเขาอยู่อย่างนั้นนานเท่านาน จนดูชิกก็เอื้อมมือไปกอดเธอเช่นกัน

แต่กลายเป็นว่าเรื่องโจรโรคจิตเป็นเรื่องที่ฮเยจินมโนไปเอง ฉากนี้จึงปิดท้ายด้วยการที่ฮเยจินแก้เขินด้วยการอวยโทรศัพท์ของเธอที่ตกแล้วไม่แตก ส่วนดูชิกก็สำทับไปว่า “แน่นอนอยู่แล้ว เพราะประเทศเราเป็นผู้นำทางด้านไอที” … แหม่

พ่อของฮเยจินมาเยี่ยมฮเยจินโดยที่ไม่บอกกล่าว แถมยังรู้เรื่องของดูชิกเป็นอย่างดีเสียด้วยว่า ฮเยจินเคยไปนอนที่บ้านของเขาทั้งคืน “เป็นอะไรกับลูกสาวของฉัน ?” พ่อถามพร้อมกับกำมือของดูชิกอย่างแรง คือเรื่องมันดำเนินไปจนดูชิกต้องเอ่ยปากบอกกับพ่อของฮเยจินไปว่า เขาเป็นแฟนกับเธอ !

ดูชิกบอกกับฮเยจินว่าที่เขาต้องพูดไปแบบนั้นเพราะพ่อเข้าใจผิดอย่างเต็มเปา ถึงอธิบายไปก็ไม่มีประโยชน์ ต้องเออออตามไปก่อน แต่ทำไปทำมาเรื่องราวกลับบานปลายใหญ่โตไปเกินกว่าที่คาด เพราะพ่อต้องการให้ดูชิกเป็นไกด์นำทางให้

หัวหน้าฮงของเราก็พาพ่อและแม่เลี้ยงของฮเยจินไปที่คลินิก แล้วก็ต่อด้วยไปเล่นหมากล้อมแล้วกินอาหารทะเลกัน ระหว่างนั้นด้วยความเป็นมิสเตอร์ไนซ์กายของดูชิก จึงทำให้ความสัมพันธ์กับพ่อพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว พูดคุยกันยิ้มแย้มมีความสุข จนกระทั่งพ่อถามเรื่องครอบครัวของดูชิก …

“นายอยู่กับพ่อแม่หรือเปล่า ?”
“อ๋อ ท่านเสียไปตั้งแต่ผมยังเป็นเด็กแล้วล่ะครับ”
“แล้วคนในครอบครัวคนอื่น ๆ ล่ะ ?”
“ผมเคยอยู่กับคุณปู่ครับ แต่ท่านเสียไปตั้งแต่ผมเรียนอยู่มัธยมต้น”

เมื่อรู้ว่าดูชิกเป็นเด็กกำพร้าเท่านั้นแหละ พ่อก็มีท่าทางเปลี่ยนไปทันที จนฮเยจินถึงกับต้องเอ่ยปากถามว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อจึงกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “เพราะพ่อไม่อยากให้แกคบกับคนที่มีจุดด่างพร้อย เลิกกันซะเถอะก่อนที่จะรู้สึกผูกพันกันมากกว่านี้” ฮเยจินเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ตอบโต้พ่อด้วยคำพูดแรง ๆ ว่าตัวเธอเองก็มีจุดด่างพร้อยเช่นกัน เพราะเธอก็เสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก ๆ เท่านั้นแหละ พ่อก็ลุกออกจากโต๊ะอาหารไปทันที

ดูชิกเมื่อเห็นสถานการณ์แย่ไปแบบนั้น เขาจึงเดินตามพ่อมาเพื่อคุยด้วย พ่อเลยเล่าเรื่องราวในวัยเด็กของฮเยจินให้ดูชิกฟัง “ฮเยจินเป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่นเหมือนกับนาย หลังแม่ของฮเยจินจากไปฉันก็กลายเป็นไอ้ขี้เมาอยู่พักใหญ่ ฉันไม่เคยได้ทำหน้าที่พ่อที่ดีเลยแม้แต่นิดเดียว” ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่คาใจพ่อมาตลอด ทำให้คิดว่าคนที่จะมาเป็นสามีของเธอควรจะเป็นผู้ชายที่อบอุ่น และเป็นครอบครัวใหญ่ เพื่อทดแทนสิ่งที่เธอขาดหายไปตอนเด็ก

จากนั้น ดูชิกก็สารภาพว่าจริง ๆ แล้วเขาเป็นแค่เพื่อนของฮเยจินเท่านั้น เป็นเพียงแต่ด้วยความที่พ่อเข้าใจผิดตั้งแต่ต้น ทำให้เขาต้องเลยตามเลยไป … เมื่อบรรยากาศคลี่คลาย ทั้งสี่คนก็เดินจูงมือกันไปกินชาที่คาเฟ่ด้วยรอยยิ้ม

แม้ตอนนี้ฮเยจินกับดูชิกจะรู้สึกดี ๆ ต่อกัน แต่ก็เหมือนยังมีจุดที่ยังไม่ลงตัวเรื่องทัศนคติในการใช้ชีวิต เพราะเธอไม่เข้าใจว่าทำไมดูชิกต้องมาใช้ชีวิตตัวเองแบบนี้ เพราะเธอรู้สึกเสียดายความสามารถของเขา ส่วนดูชิกก็ยืนยันว่าชีวิตของเขาในตอนนี้เป็นอะไรที่มีความสุขสุด ๆ แล้ว เป็นเพียงแต่เธอโลกแคบเกินกว่าที่จะเข้าใจก็เท่านั้น

ในตอนท้าย ภาพแฟลชแบ็กย้อนกลับไปตอนที่ดูชิกไปพบจิตแพทย์ ทำให้เราได้รู้ว่า เขามีปมในใจเรื่องที่คนในครอบครัว (คนที่เขารัก) ตายจากเขาไปทีละคน ทำให้เขาไม่กล้าที่จะรักใคร เพราะกลัวว่าจะต้องเสียคนที่รักไปอีก …

Photos: ภาพหน้าจอจาก tvN Korea