รีแคปซีรีส์ Hometown Cha-Cha-Cha EP.15 : ปลอบประโลมหัวใจ

Hometown Cha-Cha-Cha EP.15 : ในที่สุดอดีตอันลึกลับของดูชิกก็ถูกเปิดเผย ฮเยจินคอยปลอบประโลมคนรักของเธออยู่ไม่ห่าง ในขณะที่ซองฮยอนได้ยินเรื่องราวจากโดฮาก็ถึงกับประหลาดใจ เมื่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นพัวพันกันโดยบังเอิญจนแทบไม่น่าเชื่อ …

ผู้ช่วยผู้กำกับฯ โดฮา สาวหมัดตะบันใส่หน้าดูชิกอย่างแรงเพื่อระบายความแค้น หลังจากรู้จักว่าชื่อจริงของหัวหน้าฮงคือฮงดูชิก “เพราะแก พ่อฉันถึงต้องเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิต ครอบครัวฉันต้องแหลกเหลวไม่มีชิ้นดี ส่วนแกมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข ตีหน้าซื่อเป็นคนแสนดี ไอ้เวรฮงดูชิก แกข่มตานอนหลับได้ยังไงวะ”

ดูชิกเดินหนีออกมาโดยมีฮเยจินเดินตามไป เขาบอกกับเธอว่า “สิ่งที่คุณได้ยินจากปากของโดฮาเป็นความจริงทุกอย่าง ผมเป็นคนที่ทำให้พ่อของโดฮาเป็นอย่างนั้นจริง ๆ และรูปที่คุณเห็นในวันนั้น ครอบครัวของรุ่นพี่ของผม ผมก็เป็นคนฆ่าเขา”

หลังจากเกิดเรื่อง ดูชิกเอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ส่วนฮเยจินก็รู้สึกสับสนจนทำตัวไม่ถูก ผ่านไปนานหลายวัน ฮเยจินจึงไปหาดูชิกที่บ้าน ในตอนนั้นเอง ดูชิกจึงตัดสินใจเล่าเรื่องที่เขาเก็บงำมาโดยตลอด …

“ผมมีรุ่นพี่ที่รู้จักคนหนึ่ง เป็นรุ่นพี่ที่ผมนับถือเหมือนพี่ชาย ชื่อพัคจองอู เราเป็นรูมเมตกันตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัย ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปีหนึ่ง พอได้อยู่ด้วยกันก็ทำให้สนิทกัน หลังจากเรียนจบ ผมก็ได้เข้าทำงานในบริษัทที่พี่เขาทำงานอยู่ พี่เขาทำงานเป็นผู้จัดการการลงทุนอยู่ที่นั่น ตอนแรกผมก็ไม่ค่อยมั่นใจว่าตัวเองจะทำได้หรือเปล่า เพราะเป็นสายงานที่ไม่ได้เรียนมา แต่เมื่อได้ลงมือทำมันทำให้ผมรู้สึกว่ามันเป็นงานสำหรับผมจริง ๆ แถมยังได้เงินเยอะมากอีกด้วย …”

ดูชิกเล่าด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบแต่รู้สึกได้ถึงความเศร้าในน้ำเสียง “วันหนึ่งพ่อของโดฮาก็มาขอคำแนะนำการลงทุนกับผม ด้วยความที่ท่านเป็นรปภ. อยู่บริษัทที่ผมทำงานทำให้เราต้องเจอกันทุกวัน ในตอนแรกผมก็ไม่อยากให้ท่านลงทุน เพราะมันมีความเสี่ยงสูง แต่ด้วยความที่ท่านคะยั้นคะยอผมจึงตกลงให้ท่านเข้าร่วมลงทุน โดยที่ผมไม่รู้เลยว่าท่านไปกู้หนี้ยืมสินมาลงทุน แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้ เมื่อวิกฤติทางตลาดเงินตลาดทุนที่เรียกกันว่า วิกฤติเบนจามินโฮลดิ้งส์ ที่สหรัฐอเมริกา ได้สร้างผลกระทบกับตลาดหุ้นไปทั่วโลก ราคาหุ้นดิ่งลงฟลอร์ ตอนนั้นมันเป็นวิกฤติหนักจริง ๆ คุณลุงมาปรึกษาผม เพราะหุ้นที่ท่านลงทุนไปขาดทุนหนักไปกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ ผมได้แต่พูดให้ท่านใจเย็น ๆ ไปก่อน แต่ผมก็ได้แค่พูดปลอบใจ เพราะตอนนั้นผมเองก็มีปัญหาที่ต้องแก้ไขไม่น้อย …”

ฮเยจินนั่งฟังดูชิกเล่าอยากตั้งใจ เธอมองเข้าไปในแววตาของดูชิกทำให้เธอรู้สึกถึงความเศร้าในก้นบึ้งหัวใจของเขา “ในตอนนั้นเมื่อผมได้รู้ว่าคุณลุงตัดสินใจจบชีวิตตัวเอง ผมจึงจะขับรถไปเยี่ยมด้วยความเป็นห่วง แต่รุ่นพี่เห็นผมมีสภาพจิตใจย่ำแย่ เขาจึงขอขับรถให้ แต่แล้วสิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น”

ระหว่างทางที่ดูชิกกับจองอูกำลังไปหาพ่อของโดฮา รถบรรทุกที่ขับมาด้วยความเร็วพุ่งเข้าชนรถของทั้งสองด้านคนขับ ทำให้จองอูเสียชีวิตคาที่ ส่วนดูชิกได้รับบาดเจ็บ แม้ทางร่างกายจะไม่สาหัส หากทว่าความเจ็บปวดทางจิตใจนั้นเหมือนดั่งตายทั้งเป็น

ฮเยจินหลั่งน้ำตาออกมา เมื่อได้ฟังจุดพีคของ “เรื่องลึกลับของกงจิน” จากปากของดูชิก ทำให้เธอเข้าใจเขามากขึ้น เห็นใจกับสิ่งที่เขาแบกรับอยู่มากขึ้น เธอเข้าไปโอบกอดปลอบประโลมหัวใจของดูชิก ก่อนที่ทั้งสองจะหลั่งน้ำตาออกมาด้วยกัน …

“ร้องไห้ออกมาก็ได้นะคะ ปลดปล่อยความเจ็บปวดออกมาก็ได้นะคะ เพราะที่ผ่านมานั้นหัวหน้าฮงเก็บซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้จนหนักอึ้งเกินไปแล้ว หัวหน้าฮงเศร้ากับฉันได้นะคะ ร้องไห้กับฉันได้นะคะ”

ว่าที่จริง ในตอนนั้นระหว่างที่ดูชิกรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล เขาคิดที่จะกระโดดสะพานเพื่อจบชีวิตตัวเอง เพราะแบกรับความเจ็บปวดเอาไว้ไม่ไหว แต่เป็นเพราะข้อความทางโทรศัพท์ข้อความเดียวที่ทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงนับจากนั้น ข้อความนั้นเป็นข้อความที่ถูกส่งมาจากคุณยายคิมกัมรี แวบความคิดแวบแรกมันผุดขึ้นมาในความคิดของดูชิก “สิ่งที่เราหลงลืมไป … คุณยายคิมกัมรีและกงจิน” มันทำให้ดูชิกนั่งก้มหน้ากอดเข่าร้องไห้ออกมาอยู่บนสะพาน เขาร้องไห้อยู่อย่างนั้นนานเท่าที่รถยนต์คันหนึ่งขับผ่านมา รถคันนั้นที่มีฮเยจินเป็นคนขับ เธอโทร. แจ้งเจ้าหน้าที่ฉุกเฉินให้มาช่วยเหลือชายคนหนึ่งที่ไม่แม้แต่ที่เธอจะรู้จัก เธอจอดรถอยู่ห่าง ๆ เฝ้ารอดูจนเจ้าหน้าที่พาตัวชายคนไปอย่างปลอดภัย

เมื่อดูชิกออกจากโรงพยาบาล สิ่งที่เขาทำก็คือขายทรัพย์สินทุกอย่างที่เขามีเปลี่ยนเป็นเงินสด เพื่อเอาเงินทั้งหมดที่ได้ไปให้กับแม่ของโดฮา เขารู้ดีว่ามันไม่อาจชดเชยความผิดในสิ่งที่เขาก่อได้ แต่อย่างน้อยสิ่งนี้เงินจำนวนนี้มันก็สามารถทำให้ความฝันของคุณลุงที่ต้องการให้ลูกได้รับการศึกษาที่ดีเป็นจริงได้

ณ จุดนั้น ฮงดูชิกจึงกลับมาที่รากเหง้าของตัวเอง รากเหง้าที่ตัวเองหลงลืมไป … กงจิน

ตัดกลับมาปัจจุบัน …

โดฮามานั่งรอดูชิกอยู่ที่หน้าบ้าน โดฮาในตอนนี้ต่างจากโดฮาที่ตะบันหมัดเข้าใส่ดูชิก เขาดูนิ่งและสงบนิ่ง ไม่เดือดดาลกับดูชิกเหมือนที่เป็นก่อนหน้านี้ …

“ผมแปลกใจไม่น้อยนะ หลังจากที่เกิดเรื่องครอบครัวของผมก็สิ้นเนื้อประดาตัว แต่เราสามารถย้ายบ้านไปอยู่อพาร์ตเมนต์ได้ ส่วนเงินกู้ยืมทางการศึกษาของผมแม่ก็มีเงินไปจ่ายจนหมด ท่านได้แต่บอกผมว่าไม่ต้องสนใจเรื่องหนี้ ให้ตั้งหน้าตั้งตาเรียนแล้วหางานทำ ส่วนเรื่องค่ารักษาของพ่อก็ไม่ต้องเป็นห่วง … เป็นคุณเองใช้มั้ย มันเป็นเงินของคุณใช่มั้ย” ในตอนท้าย โดฮาก็ร้องไห้ออกมาพร้อมทั้งเอ่ยคำพูดที่เหมือนเป็นการปลดปล่อยดูชิก “มันไม่ใช่ความผิดของคุณผมรู้ดี”

ต่อมา ภรรยาและลูกของรุ่นพี่จองอูก็มาที่กงจิน เรื่องราวได้นำพาให้ดูชิกได้รับการปลดปล่อยอีกครั้ง เขาได้รับการให้อภัย ทุกคนให้อภัยเขาและไม่มีใครสักคนที่คิดว่าเขาเป็นคนผิด ส่วนฮเยจินก็บอกให้ดูชิกมูฟวอนต่อไป

ในตอนท้าย เรื่องน่าตกตะลึงก็เกิดขึ้นอีกครั้ง คุณยายคิมกัมรีนายเสียชีวิตอย่างสงบในคืนนั้นเอง …

ดูซีรีส์เรื่องนี้ที่ Netflix

Photos: ภาพหน้าจอจาก tvN Korea