มูฮักมาที่ห้องเช่าของวอลทักแล้วเห็นประตูห้องเปิดอยู่ เขาจึงเดินเข้าไป แต่คนที่เขาเจอกลับเป็นดัลลี …
“ตกใจหมดเลย อย่าเดินเข้าบ้านคนอื่นเงียบ ๆ แบบนี้สิคะ”
“ขอโทษครับ ผมเห็นประตูบ้านเปิดอยู่ ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมบ้านถึงถูกรื้อจนเละแบบนี้ ?”
“โจรมันกลับมาค่ะ”
เมื่อเห็นดัลลีเสียขวัญแบบนั้น มูฮักจึงเข้าสวมกอดดัลลี พร้อมกับปลอบว่า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรแล้วนะ” หลังจากตำรวจมาตรวจสอบที่เกิดเหตุ มูฮักจึงให้ดัลลีไปพักที่บ้านเขาก่อนชั่วคราว แต่ดัลลีก็ยังดื้อตามสไตล์จนมูฮักต้องตวาดเพื่อให้เธอรู้ตัว “จะอยู่คนเดียวในบ้านที่ประตูพังแบบนี้ได้ยังไง อย่านึกอะไรง่าย ๆ เลิกดื้อแล้วตามผมมา”
มูฮักทำอาหารง่าย ๆ กินกับดัลลี แต่เมนูง่าย ๆ ของเขาก็จัดกับข้าวจนเต็มโต๊ะ หลังทานเสร็จดัลลีจึงอาสาล้างจานให้ แต่ด้วยความที่ในชีวิตเกิดมาไม่เคยล้างจานด้วยตัวเองเลยแม้แต่ครั้งเดียว ฟองจากน้ำยาล้างจานจึงท่วมซิ้งน้ำ จนฟองลอยฟ่องไปทั่วบ้าน …
“คุณเคยล้างจานมาก่อนหรือเปล่า ?”
“แน่นอนค่ะ ง่ายมาก แค่ใส่น้ำยาลงไปแล้วก็ใช้ฟองน้ำขัด”
มูฮักจะเข้าไปช่วยจัดการให้ จังหวะเดียวกันนั้นดัลลีกำลังเปิดก๊อกน้ำพอดี ทำให้ฟองกระจายไปเปรอะตัวและหน้ามูฮัก ด้วยความหวังดี ดัลลีจึงพยายามใช้มือของตัวเองไปปัดฟองบนหน้าของมูฮัก แต่ดูเหมือนมันจะเป็นการทำให้เลอะมากกว่าเดิมเสียมากกว่าทำให้สะอาด แล้วโมเมนต์ที่ทั้งสองสบตากันอย่างใกล้ชิดก็เกิดขึ้น มูฮักกำลังโน้มตัวลงไปจูบดัลลี แต่ยังไม่ทันที่มันจะเริ่ม โทรศัพท์ของดัลลีก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน
คืนนั้น ดัลลีฝันร้ายจนปลุกมูฮักจนตื่นขึ้นมากลางดึก มูฮักจึงชงชาให้ดัลลีดื่มเพื่อผ่อนคลายก่อนที่ทั้งสองจะนั่งคุยกัน …
“ขอโทษเรื่องเมื่อวันก่อนด้วยนะคะ แต่ฉันคงรับความรู้สึกนั้นไม่ได้”
“เป็นเพราะผมไม่มีความรู้ หรือเพราะผมเป็นคนหน้าเงิน ?”
“คุณเป็นคนฉลาด และช่วยฉันที่หอศิลป์ คุณไม่ใช่คนหน้าเงินหรอกค่ะ”
“หรือเป็นเพราะจางแทจิน ?”
ดัลลีจิบชาก่อนที่จะเอ่ยวาจาด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา “ฉันคงปฏิเสธไม่ได้ ฉันไม่รู้ว่าคุณรู้เรื่องนี้มากแค่ไหน แต่มันทำให้ฉันกลัวที่จะรักอีกครั้ง ฉันคงไม่เสี่ยงให้ตัวเองเป็นแบบนั้อีกแล้ว ความผิดหวังในครั้งนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกตัวเองอ่อนแอ”
“จริง ๆ แล้วผมไม่สนใจมุมมองความรักอะไรแบบนั้น แต่อย่างน้อยตอนนี้คุณก็ไม่มีใคร และคุณก็ไม่ได้เกลียดผม เพราะงั้น ผมพร้อมที่จะเสี่ยงเพื่อที่จะได้ความรักตอบ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ คุณกำลังเจ็บอยู่ ผมไม่เร่งรีบคนที่กำลังเจ็บอยู่หรอก … คุณนอนต่อเถอะ” มูฮักกลับไปนอนบนโซฟาพร้อมกับบ่นพึมพำ ความรัก ความเสี่ยง จนผล็อยหลับไป
ดัลลีมาทำงานที่หอศิลป์ เธอได้กลื่นน้ำหอมของนาคงจูเป็นกลื่นชนิดเดียวกับกลื่นน้ำหอมของโจรเมื่อคืน อีกทั้งต่างหูที่โจรทำหล่นเอาไว้ก็เป็นแบบเดียวกับของนาคงจู … แต่สิ่งที่ดัลลียังคิดไม่ตกคือ โจรมันต้องการค้นหาอะไรกันแน่ ?
อันชักฮีนัดเจอมูฮักแบบกะทันหัน ตอนนี้เองที่มูฮักสารภาพความจริงออกไปว่าเขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว ทำเอาอันชักฮีร้องไห้ออกมาไม่หยุด จนมูฮักต้องเข้าไปสวมกอดเพื่อปลอบใจ
แล้วจังหวะนรกก็เกิดขึ้น เมื่อดัลลีเดินมาเห็นมูฮักกอดอยู่กับอันชักฮี เท่านั้นแหละดัลลีก็ถึงกับตกอยู่ในสภาวะเหม่อลอย เดินข้ามถนนจนเกือบโดนรถชน
ดัลลีโทร. ไปหาจางแทจินเพื่อนัดคุยเรื่องงานที่หอศิลป์ แต่ที่น่าตลกก็คือ จางแทจินกับเลือกพาดัลลีไปร้านอาหารทนดนคัมจาทัง ซึ่งเป็นร้านอาหารของครอบครัวมูฮัก
ในเวลาเดียวกันนั้นเองมูฮักก็มาดูแลกิจการที่ร้านตามปรกติ เมื่อเขารู้ว่าดัลลีกับจางแทจินกำลังทานอาหารกันอยู่ที่ห้องวีไอพี เขาจึงสวมบทเป็นพนักงานเสิร์ฟ กขค “ข้าวผัดที่สั่งเอาไว้ได้แล้วครับ”
- รีแคปซีรีส์ Darli and the Cocky Prince EP.8 : ใช้เงินซื้อความสำเร็จ
- สรุปเนื้อเรื่องซีรีส์ Darli and the Cocky Prince (2021)
Photos: ภาพหน้าจอจาก KBS2 Korea