อียังซอนตกลงไปในแม่น้ำอันเชี่ยวกรากขณะออกไปช่วยผู้ประสบภัย ทำให้กูยอง รวมทั้งอีคังและฮยอนโจออกตามหาอียังซอนด้วยความร้อนใจ อย่างไรก็ตาม สถานการณ์น้ำเข้าขั้นวิกฤติ ความรุนแรงเริ่มก่อตัวเหมือนอย่างในปี 1995 อีกครั้ง ทำให้หัวหน้าโจแดจินต้องออกคำสั่งให้ทุกคนรีบออกมาทันที
กูยองนั่งร้องไห้ออกมาอย่างกับเด็ก ๆ คนที่เขารักมากที่สุดจากเขาไปแล้วหรือ กระแสน้ำอันเชี่ยวกรากได้พัดพาร่างของอียังซอนไปถึงไหน ณ จุดนี้ กูยองและใครก็มิอาจรู้คำตอบนั้น แต่สิ่งที่เขามั่นใจก็คือโอกาสที่เขาจะได้เจอเธออีกครั้ง ได้ยิ้มอย่างมีความสุขกับเธออีกครั้งมันคงไม่มีอีกแล้ว
หลังจากทีมค้นหาคว้าน้ำเหลวในการหาร่างของอียังซอน ผอ. อุทยานฯ ได้แจ้งให้ยุติการค้นหา พร้อมกับตั้งข้อสันนิษฐานว่า ร่างของเธออาจจะโดนกระแสน้ำพัดลงทะเลไปแล้ว
อีกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลาใกล้เคียงกัน รถโดยสารประจำทางที่มีผู้โดยสารเกือบเต็มคัน โดยมีคุณยายของอีคังอยู่ในนั้นด้วย ได้ประสบอุบัติเหตุตกลงไปในแม่น้ำขณะรถกำลังข้ามสะพาน ทุกคนเสียชีวิต !
ฮยอนโจมาร่วมพิธีศพของคุณยาย แต่อีคังไล่เขาไปอย่างไม่สนใจไยดีแม้แต่นิดเดียว “นายไปซะเถอะ ไปซะ … ถ้าไม่ใช่เพราะนายที่ให้คุณยายขึ้นรถคันนั้น ท่านก็คงไม่จากไปแบบนี้” น้ำตาของอีคังร่วงออกจากเบ้าอย่างที่ฮยอนโจไม่เคยเห็นมาก่อน หญิงสาวที่แสดงท่าทีเข้มแข็งมาตลอด แต่ไม่ใช่วันนี้ ไม่ใช่วันที่คุณยายคนที่ถือว่าเป็นญาติผู้ใหญ่ของเธอเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ต้องมาจากไป จากไปอย่างไม่มีวันกลับ
ท่ามกลางความเสียใจที่มิอาจหาคำใดมาบรรยาย ความเสียใจที่ทำให้ผู้คนเหมือนยืนอยู่กลางหุบเหวอันเคว้งคว้างว่างเปล่าไร้ซึ่งผู้คน มันยากจริง ๆ ที่ใครจะมูฟออนก้าวข้ามมันไปได้ แต่ …
ดูเหมือนว่าฮยอนโจจะพบเบาะแสสำคัญบางอย่างที่บ่งบอกว่า อุบัติเหตุรถประจำทางตกแม่น้ำอาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุอย่างที่ทุกคนเข้าใจ หากทว่ามันเป็นการฆาตกรรมหมู่ !!!
ฮยอนโจตัดสินออกจากการเป็นแรนเจอร์ (เจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่า) เขาตั้งใจที่จะสืบหาตัวคนร้ายให้ได้ หลังจากสืบไปสืบมา ฮยอนโจเกิดความสงสัยเรื่องหมู่บ้านที่มีชื่อว่า “หมู่บ้านหุบเขาสะพานดำ” ทำให้เขาไปขอความรู้จากหัวหน้าโจแดจิน
หัวหน้าโจแดจินเล่าว่า “เมื่อปี 1991 มีโครงการสร้างรถกระเช้าเกิดขึ้นที่หมู่บ้าน (ชาวบ้านไม่เห็นด้วยกับการโครงการ) มันแต่นั้นก็มีเรื่องแปลกประหลาดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง มีคนแอบเอาซากสัตว์ใส่ลงไปในบ่อน้ำส่วนกลางของหมู่บ้าน จากนั้นก็มีชาวบ้านเสียชีวิตไปหลายคน เหตุการณ์น่าสลดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง รวมไปถึงการฆ่าตัวตาย … เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในหมู่บ้านแห่งนั้น แต่ที่แน่ ๆ คือโครงการรถกระเช้าก็ถูกพับโครงการไป สุดท้ายทางอุทยานแห่งชาติก็มีโครงการให้ชาวบ้านอพยพออกจากพื้นที่ (โครงการย้ายถิ่นฐาน) และหมู่บ้านแห่งนั้นก็กลายเป็นหมู่บ้านร้างอย่างเช่นทุกวันนี้”
และเมื่อฮยอนโจได้เห็นรายชื่อของคนที่เข้าโครงการย้ายถิ่นฐานก็พบว่า ผู้เสียชีวิตที่ผ่านมาอยู่ในรายชื่อโครงการนั้นทั้งสิ้น !!?
Source : tvN Korea