Why Her? EP.11 : หลังจากรู้ว่ากงชานปิดบังอะไรมาตลอด โอซูแจก็รู้สึกเสียใจและเว้นระยะห่างจากเขา ชื่อคิมดงกูทำให้เธอนึกถึงคดีเมื่อสิบปีก่อนที่ทำให้เธอรู้สึกแย่ …
หลังจากรู้ว่ากงชานปิดบังตัวตนที่แท้จริงมาตลอด โอซูแจก็โซแซด รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก คืนนั้นเธอไปนั่งก๊งโซจูกับเพื่อนสนิท เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าจะตัดสินใจอย่างไรดี ได้แต่คิดวนไปมา ระหว่างบอกทุกอย่างที่รู้กับเขาแล้วจบไปเลย หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง คำถามก็ยังคงวนเวียนในหัวของโอซูแจอยู่อย่างนั้นอย่างไม่มีคำตอบ
กงชานที่เครียดกับตัวตนในอดีตของตัวเองก็พึ่งโซจูไปหลายขวดเช่นกัน ด้วยความเมามายทำให้กงชานไปพูดจากวนประสาทวัยรุ่นเข้า เขาจึงโดนกระทืบจนล้มลงไปนอนคลุกน้ำฝนที่ตกลงมาไม่หยุด ก่อนจะค่อย ๆ เดินแบกร่างอันบอบช้ำมาที่หน้าบ้านของโอซูแจ
ฝนยังตกลงมาไม่หยุด ความรู้สึกของกงชานก็เช่นกัน เขานั่งก้มหน้าอยู่ที่ม้านั่งข้างทาง ปล่อยให้เม็ดฝนร่วงหล่นใส่ตัวเขาจนเปียกโชกเม็ดแล้วเม็ดเล่า เหมือนดั่งต้องการให้มันช่วยชำระความรู้สึกที่ดำมืดให้ออกไป แต่ไฉนเลยเม็ดฝนจะชำระล้างหัวใจได้ !? … ห้วงความคิดหยุดลงทันที เมื่อกงชานเห็นโอซูแจมายืนอยู่เบื้องหน้า ในมือของเธอถือร่มสีดำ ร่มคันเดียวกับที่เขาเคยให้เธอไว้ในวันฝนตกวันนั้นที่มหาวิทยาลัย … บางทีเราอาจไม่ต้องการชำระล้างหัวใจ เราเพียงต้องการใครสักคนยอมรับหัวใจอันดำมืดของเรา แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว
กงชานลุกขึ้นยืน สายตาของเขามองไปที่โอซูแจ มือของเธอยังคงถือร่ม แต่สายตาของเธอเปลี่ยนไป สายตาของโอซูแจมองไปที่กงชาน แต่ในหัวใจของเธอกลับเห็นคิมดงกู !!!
แววตาที่แฝงด้วยความกังวลของโอซูแจค่อย ๆ ลดมองต่ำลง เธอไม่ได้มองหน้าเขาแล้ว เธอตั้งใจที่จะไม่มองหน้าเขาขณะที่พูดออกไปว่า “นายห้ามพูดอะไรทั้งนั้นจนกว่าฉันจะให้นายพูด”
พูดจบ โอซูแจใช้มือซ้ายของเธอเอื้อมไปจับมือขวาของกงชานยกขึ้นให้มาจับด้ามร่มเอาไว้ ร่มคันเดียวกับที่เขาเคยให้เธอ ร่มพกผ้าใบสีดำ … มือของกงชานจับด้ามร่มไว้แน่นแล้ว โอซูแจก็รีบปล่อยมือออกมาแล้วพูดว่า “ฉันให้คืน” … แต่ก่อนที่กงชานจะเอ่ยปากพูดอะไรต่อไป โอซูแจก็เบื้อนหน้าเดินจากไปโดยไม่สนใจสิ่งที่เขากำลังจะพูดเลยแม้แต่นิดเดียว
กงชานยืนสตันอยู่อย่างนั้นหลายวินาที มือของเขาไม่มีแรงแล้ว ร่มพกผ้าใบสีดำร่วงจากมือหล่นลงพื้น ร่มที่หล่นสู่พื้นจะมีค่าอะไรอีก ร่มที่เจ้าของไม่มีแม้แต่แรงที่จะจับมันกางเพื่อบังแดดบังฝนได้มันยังจะมีค่าอะไรอีก
คดีที่น่าอับอายที่สุดในชีวิต
กงชานเดินทางไปสถานีตำรวจ เพื่อร้องขอให้เจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบคดีตรวจ DNA โครงกระดูกที่พบกับเส้นผมของจอนนาจองที่เขาเอาไปให้ ซึ่งแน่นอนว่าเขาถูกปฏิเสธ เพราะไม่มีหลักฐานอะไรที่บ่งชี้ให้ต้องทำเช่นนั้น
โอซูแจรู้เรื่องที่กงชานไปขอให้ตำรวจตรวจ DNA แต่ถูกปฏิเสธ ในคืนนั้นเธอจึงโทร. ไปหาเขาเพื่อแนะนำเรื่องคดี … แต่กงชานไม่คุยเรื่อง DNA เขาพยายามอธิบายว่าไม่ได้ตั้งใจหลอก และเขาชอบเป็นกงชานมากกว่าคิมดงกู
แล้วโอซูแจก็เผยให้เห็นว่า ทำไมคิมดงกูถึงมีอิทธิพลในเชิงลบกับเธอมากมายขนาดนี้ “นายหลอกฉัน คิมดงกู … รู้ไหมว่าคดีของนายมันเป็นคดีที่ฉันอยากลืม เพราะมันเป็นคดีที่ฉันพ่ายแพ้อย่างน่าอับอายที่สุดในชีวิต”
ไม่มีใครเข้าใจ แม้แต่ตัวกงชานเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมโอซูแจถึงคิดเช่นนั้น
คืนเดียวกันนั้น โอซูแจกลับไปที่บ้าน ในหัวผุดเหตุการณ์ในคดีคิมดงกูเมื่อสิบปีก่อน ตอนนั้นเธอเป็นทนายให้คิมดงกู จำเลยในคดีฆ่าข่มขืนจองนาจอง น้องสาวต่างมารดาของตัวเอง ณ เวลานั้นมีเพียงเธอที่เชื่อว่าเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ และพยายามหาเหลี่ยมหามุมข้อพิรุธเพื่อแก้ต่างให้คิมดงกู แต่อาจารย์สอนกฎหมายของเธอบอกให้เธอเล่นบทไหลไปตามน้ำ ไม่ต้องเสียเวลาขุดคุ้ยหาอะไรอีก เพราะหลักฐานทุกอย่างชี้ไปที่คิมดงกูทั้งหมดแล้ว อีกทั้งในตอนนั้น ชเวแทกุกก็เป็นหัวหน้าอัยการที่กำลังจะเกษียณเมื่อจบคดีนี้ และจะมาเปิดสำนักงานกฎหมาย (TK Law Firm)
โอซูแจกลับมาที่ห้องพิจารณาคดีอีกครั้งด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไป เธอเลือกที่จะปล่อยผ่านประเด็นพิรุธต่าง ๆ ที่จดเอาไว้ จนในที่สุด คิมดงกูก็ถูกพิพากษาจำคุกในความผิดที่เขาไม่ได้เป็นคนกระทำ ก่อนที่ผู้ร้ายอีกคนจะถูกจับตัวได้ และเขาก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระในฐานะ “แพะ” หลังจากติดคุกอยู่นาน 9 ปี
ไม่ใช่ความพ่ายแพ้ แต่เป็นการเพิกเฉยจนทำให้คิมดงกูติดคุก ตราบาปที่โอซูแจอยากลืม และเป็นคดีที่น่าอับอายที่สุดในชีวิตทนายความของเธอ เพราะเธอทำมันเพื่อแลกกับอิสรภาพของแม่และพี่ชายที่เพิ่งโดนจับในคดีฉ้อโกงเช่นเดียวกัน !!!
Source : SBS Korea