รีแคปซีรีส์ The Law Cafe EP.1 : คาเฟ่รับปรึกษากฎหมาย

The Law Cafe EP.1 : ยูริเป็นทนายความที่ให้คำปรีกษาด้านกฎหมายฟรี เธอตัดสินใจลาออกจากงานประจำเพื่อมาเปิดลอว์คาเฟ่ เพราะเธอเชื่อว่าทนายที่ดีคือทนายที่แก้ปัญหาได้ก่อนไปถึงศาล แต่กลายเป็นว่าเจ้าของตึกที่เธอเช่าดันเป็นคิมจองโฮ เพื่อนสนิทที่เคยกิ๊กกันสมัยเรียนซะอย่างนั้น …

คิมยูริ (รับบทโดย อีเซยอง) เป็นทนายความผู้มีจิตใจผดุงความยุติธรรม ทำงานอยู่แผนกประชาสงเคราะห์ในสำนักงานกฎหมายฮวังแอนด์กู ซึ่งทำหน้าที่ว่าความให้ผู้ด้อยโอกาสและให้คำปรึกษาทางด้านกฎหมายฟรี รวมถึงรับทำคดีที่เป็นประโยชน์ต่อสาธารณะ

วันนี้ที่ออฟฟิศ นำโดยท่านประธานได้จัดงานเซอร์ไพรส์เล็ก ๆ ที่ยูริจะทำงานที่นี่เป็นวันสุดท้าย เพราะเธอตั้งใจลาออกจากงานประจำเพื่อไปทำตามฝันของตัวเอง ท่านประธานทำท่าทางเหมือนจะร้องไห้เสียใจ แต่เอ๊ะ คำพูดเหมือนกับยินดี …

“ทนายคิมยูริของเรา ทำงานหามรุ่งหามค่ำกับคดีเพื่อส่วนรวมคดีนั้นเป็นเวลาสามเดือนสิบวันโดยไม่แตะคดีอื่นเลย แบบนั้นจึงทำให้บริษัทเราขาดทุนยับเยิน แต่นักปีนเขาจีรีสามารถประหยัดเงินได้ถึง 1,200 วอน (ประมาณ 32 บาท) …” ท่านประธานเน้นเสียงให้หนักแน่นขึ้นไปอีก “… ทนายคิมยูริที่รักของเรา ได้ทุ่มเทเพื่อส่วนรวมและผู้ด้อยโอกาส และนี่ก็เป็นคดีสุดท้ายแล้ว เพราะเธอได้ลาออกจากบริษัทเราแล้วครับ ทุกคนปรบมือ” จากนั้นเพื่อนร่วมงานก็เข้ามาแสดงความยินดีกับยูริกันยกใหญ่ที่เธอลาออก (555)

จากนั้นท่านประธานก็แนะนำยูริให้ไปเป็นโฆษกพรรคการเมือง เพราะใกล้จะถึงฤดุการเลือกตั้งแล้ว แต่ยูริไม่สนใจ เพราะเธอตั้งใจจะไปเปิดลอว์คาเฟ่ ตามความฝันของตัวเอง

ลอว์คาเฟ่

หลังจากลาออก ยูริก็ออกหาทำเลเพื่อเปิดคาเฟ่ จนเตะตาเข้ากับที่หนึ่ง เป็นตึกที่เจ้าของอาศัยอยู่บนดาดฟ้าและเปิดพื้นที่ส่วนอื่นให้เช่า บริเวณห้องที่ยูริสนใจ ผู้เช่าเดิมเคยทำเป็นคาเฟ่ไพ่ทาโร่ต์มาก่อน ทำให้ข้าวของส่วนใหญ่สามารถเอามาใช้ได้เลย เพียงแค่ทำความสะอาดเท่านั้น

ที่จริงแล้ว ทนายที่เก่งสำหรับยูริ คือทนายที่แก้ปัญหาให้กับลูกความได้สำเร็จโดยไม่ต้องขึ้นศาล และทนายคนนั้นจะเป็นทนายที่เก่งที่สุด เมื่อสามารถแก้ปัญหาให้ลูกความได้ในราคาเท่ากับกาแฟหนึ่งแก้ว ซึ่งเป็นที่มาของคอนเซปต์ร้านกาแฟลอว์คาเฟ่ของเธอ แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ไม่เห็นด้วย … คิมจองโฮ (รับบทโดย อีซึงกิ)

ยูริไม่รู้มาก่อนเลยว่าเจ้าของตึกที่เธอเช่าคือคิมจองโฮ เพื่อนสนิทของเธอตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แต่ไม่รู้ทำไมนะ เขาถึงพยายามหลบหน้าเธอมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา

จองโฮไม่ให้ยูริเช่าตึกทำคาเฟ่ โดยเขาอ้างว่าการลาออกจากงานประจำเพื่อมาทำคาเฟ่เป็นความคิดที่แย่มาก ทั้งสองจึงเกิดปากเสียงกัน และด้วยความเป็นเนิร์ดด้านกฎหมาย ทั้งคู่จึงยกหลักกฎหมายออกมางัดกัน จนคุณป้านายหน้าที่นั่งฟังอยู่ถึงกับมึนไปยี่สิบแปดตลบ

จองโฮพายูริมาบนดาดฟ้า แล้วชี้ให้เธอดูจำนวนคาเฟ่ที่เปิดอยู่แถวนี้ว่ามีอยู่ทุกหัวมุมถนน “เธอคิดเหรอว่าคนเราจะมีเวลามานั่งคาเฟ่อะไรกันนักหนา ต่อให้มีเวลาก็มีคาเฟ่อยู่ทุกมุมตึก แม้แต่ชนิดของเมล็ดกาแฟเธอยังไม่รู้จัก จะเอาอะไรไปสู้กับเขาได้”

ยูริเสียงอ่อย เพราะที่จองโฮพูดมันจริงทุกอย่าง แต่เธอก็พยายามจะพูดถึงจุดขายของคาเฟ่ “แต่มันเป็นคาเฟ่ที่รับปรึกษากฎหมายนะ”

จองโฮพยายามยกเหตุผลร้อยแปดเพื่อลบล้างความตั้งใจของเธอ “รู้ไหมว่าทำไมถึงไม่มีใครคิดทำคาเฟ่กฎหมาย ก็อาจเป็นเพราะมันไม่เวิร์กยังไงล่ะ เจ๊งชัวร์ !!!” หีม พอเจอคำนี้เข้าไป ยูริถึงกับของขึ้นทันที เธอตวาดลั่นใส่จองโฮว่าถ้ามันจะเจ๊งแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย … แล้วทั้งคู่ก็ได้แต่มองตากันด้วยความเงียบงันอยู่หลายวินาที ก่อนที่ยูริจะถามว่า ที่เขาเป็นแบบนี้เพราะเรื่องที่เคยคบกันเมื่อสมัยเรียนมหาลัยใช่มั้ย ?

“ฮะฮะฮ่า …” จองโฮหัวเราะกลบเกลื่อนความรู้สึก “… โอ๊ย เรื่องมันตั้งแต่ปีมะโว้นู่นแล้วนะ” จะอ้างว่าเป็นห่วงก็ไม่ได้ เพราะเดี๋ยวจะเสียฟอร์มอะไรแบบนี้ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ยอมให้ยูริเช่าตึกทำคาเฟ่อยู่ดี

ภาพแฟลชแบ็กกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัย จองโฮกับยูริคบกัน แต่จู่ ๆ เขาก็ขอเลิกกับเธอโดยไม่บอกเหตุผล หลังจากนั้น เขาสอบเนติบัณฑิตได้และทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย

ส่วนยูริก็มุ่งมั่นเรียนกฎหมายเพื่อจะเป็นทนายความ เพราะพ่อของเธอประสบอุบัติเหตุขณะทำงานในโรงงาน แต่กลับไม่ได้รับความเป็นธรรม ซึ่งมันคือจุดเริ่มต้นที่เธอเลือกจะเป็นทนายเพื่อสังคมอย่างแท้จริง (ไม่ใช่สร้างภาพลักษณ์ว่าตัวเองเป็นทนายเพื่อสังคมเพื่อสร้างชื่อเสียง โดยมีจุดประสงค์เพื่อกอบโกยเงินจากชื่อเสียงที่ได้)

วันหนึ่ง ยูริมีนัดขึ้นศาลในคดีบริษัทยักษ์ใหญ่ละเลยเรื่องปลอดภัยของคนงาน จนทำให้มีคนตายเพราะถูกเครื่องจักรบดทับร่าง เธอวางแผนให้จองโฮนำเอกสารที่ลืมไว้มาให้ที่ศาล เพราะต้องการให้เขาได้เห็นกับตาถึงสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ ให้เขาเห็นว่าสิ่งที่เธอทำมันเป็นประโยชน์กับสังคมและคนส่วนมากอย่างไร

วันถัดมา จองโฮร่างเอกสารสัญญาเช่าส่งให้ยูริ สัญญาเช่าที่พิมพ์ด้วยกระดาษขนาด A4 หนาประมาณครึ่งรีม !!!

โดยในสัญญาได้ระบุกฎข้อห้ามยิบย่อยเอาไว้มากมาย “ผู้เช่าจะหลีกเลี่ยงทางเดิน ร้านสะดวกซื้อ และสถานที่อื่น ๆ ที่ผู้ให้เช่าใช้อยู่” หรือข้อ 38 วรรคสอง “ไม่ให้ผู้เช่าพบกับผู้ให้เช่าโดยไม่ได้นัดหมาย” บลา ๆ ๆ คือสรุปกฎส่วนใหญ่ระบุเอาไว้เพื่อไม่ให้ยูริมาเจอจองโฮ

ยูริอ่านสัญญาไปจนถึงข้อ 112 ก็เกิดโมโหจนควบคุมอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่ กฎอะไรมันจะมากมายขนาดนั้น ยูริจึงโยนสัญญาหนาครึ่งรีมทิ้งจนกระจัดกระจายไปทั่วห้อง … แล้วเธอก็หันมาพูดกับกล้องว่า “เขามันก็เป็นอย่างนี้แหละ โรคจิตเต็มขั้น”

ด้านจองโฮเองก็พูดกับกล้องเช่นกันว่า ที่เขาพยายามหลบหน้ายูริมาตลอด ก็เป็นเพราะเขาชอบเธอ

ดูซับไทยได้ที่ : VIU Thailand
ภาพหน้าจอจาก : KBS2 Korea