รีแคปซีรีส์ Little Women EP.4 : การเมืองคือธุรกิจสร้างภาพ

Little Women EP.4 : แม่ของพัคฮโวรินให้อินฮเยวาดภาพเหมือนของเธอในสวนลับ ในขณะที่อินจูกับอินกยองกำลังตัดสินใจที่จะใช้เงินสองพันล้านวอนที่ได้มา …

คุณย่าพาอินจูมาดูอพาร์ตเมนต์หรูวิวติดแม่น้ำฮัน พร้อมยื่นเสนอขายให้ในราคาสุดพิเศษ

ในขณะที่อินฮเยพาพัคฮโยรินมาที่บ้านซอมซ่อของเธอ บ้านที่ต้องเดินขึ้นบันไดนับร้อย ๆ ขั้นเพื่อจะก้าวไปถึง บ้านที่เปิดหน้าต่างเพื่อสูดอากาศภายนอกไม่ได้เพราะรางเลื่อนเสีย บ้านที่ห้องอาบน้ำอยู่ใต้บันไดทำให้ไม่สามารถยืนอาบน้ำได้ บ้านที่มีทางมดเดินผ่าน บ้านที่ได้กลิ่นก็รู้ว่าเป็นบ้านคนจน บ้านที่ไม่ได้ทำให้ผู้อาศัยรู้สึกภูมิใจเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ดูเหมือนพัคฮโยรินจะชอบบ้านนี้ไม่น้อย บ้านที่เธอเรียกว่าของจริง “ของในบ้านหลังนี้ดูเหมือนเป็นของจริงทั้งหมดเลยนะ” อินฮเยได้แต่พูดกลับไปแบบขำ ๆ ว่า “งั้นบ้านเธอก็เป็นของปลอมงั้นเหรอ”

สวนลับกล้วยไม้ผี

อินกยองหาข้อมูลเรื่องกล้วยไม้สีน้ำเงินแปลกประหลาด ที่มักจะอยู่ในสถานที่เกิดอุบัติเหตุ มันถูกเรียกว่า “กล้วยไม้ผี” เป็นกล้วยไม้พันธุ์ลี้ลับและหายากที่สุดในจำนวนทั้งหมด 3 หมื่นสายพันธุ์ ว่ากันว่ามีคนเข้าไปหามันในป่าประเทศเวียดนาม แต่ได้มันกลับมาเพียงไม่กี่ดอก กว่าจะได้มันมาก็ต้องแลกด้วยชีวิต บางคนจึงเรียกมันว่ากล้วยไม้แห่งความตาย … “ผู้ที่เข้าใกล้กล้วยไม้ชนิดนี้ครั้งแรก หรือสูดดมกลิ่นมันเข้าไปก็จะรู้สึกหายเจ็บปวดในทันที ไม่นานก็จะรู้สึกวิงเวียนและเคลิบเคลิ้ม แต่บางคนที่มีความรู้สึกไว ก็อาจจะเกิดอาการหลอน“ ใช่แล้ว กล้วยไม้ผีมันมีฤทธิ์ต่อจิตประสาท

ที่แมนชั่นสุดหรูของพัคฮโยริน … แม่พัคฮโยรินดูจะให้ความเอ็นดูกับอินฮเยเป็นพิเศษ เธอพาอินฮเยเข้าไปในสวนลับภายในบ้าน อินฮเยตกตะลึงกับต้นไม้ขนาดใหญ่ที่อยู่เบื้องหน้า มันสวยงามแต่ก็แฝงไปด้วยความน่าเกรงขาม มันเป็นกล้วยไม้พันธุ์หายาก มันถูกห้ามนำเข้าและเพาะพันธุ์เนื่องจากฤทธิ์ของมัน

ที่สวนลับ แม่พัคฮโยรินขอให้อินฮเยวาดรูปเหมือนให้ ซึ่งอินฮเยก็เต็มใจวาดให้ทันที อินฮเยวาดได้ไม่นานนัก เธอก็เป็นลมล้มพับไปนอนอยู่กับพื้น !

อินฮเยถูกนับตัวส่งโรงพยาบาลอย่างทันท่วงที แพทย์ผู้เชี่ยวชาญวินิจฉัยว่า อินฮเยเป็นโรคหัวใจทางพันธุกรรม ซึ่งเป็นเคสที่หาได้ยากมาก “จากการตรวจคลื่นไฟฟ้าพบว่าผู้ป่วยมีอาการตรงกับโรคใหลตาย ที่จะหมดสติและเสียชีวิตเมื่อไรก็ได้ ทางเดียวที่จะทำให้ผู้ป่วยมีชีวิตอยู่ต่อได้คือการผ่าตัดใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจเข้าไปที่ใต้ผิวหนังตรงหน้าอก เมื่อหายใจหยุดเต้น เครื่องก็จะส่งกระแสไฟฟ้าเข้าไปกระตุ้นหัวใจทันที”

อินจูตัดสินใจแล้วว่าจะใช้ “เงินก้อนนั้น” ส่วนอินกยองที่ตอนแรกไม่เห็นด้วยกับการใช้เงินก้อนนั้น ก็พยักหน้าตกลง แม้แต่คนที่ยึดถือกับความถูกต้องมากที่สุดในบ้าน เมื่อต้องตัดสินใจระหว่างความถูกต้องกับน้องสาวแท้ ๆ ความถูกต้องก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญอีกต่อไป

เกมที่ใช้ความรุนแรง

โกซูอิม ทำงานให้กับพัคแจซัง ถ้านับว่าผู้จัดการชเวโดอิลเป็นมือซ้าย โกซูอิมก็เป็นมือขวา ถ้าผู้จัดการชเวโดอิลเป็นสายพิราบ โกซูอิมก็เป็นสายเหยี่ยว

โกซูอิมได้รับคำสั่งให้ตามสืบหาเงินสด 2 พันล้านวอน เธอตามจากกล้องวงจรปิดจนพบว่ามันอยู่ในร้านโยคะแห่งนี้ ร้านโยคะที่อินจูกำลังมาเอาเงินสด 100 ล้านวอน (ประมาณ 2.6 ล้านบาท) ใส่กระเป๋า เพื่อใช้เป็นค่าผ่าตัดเครื่องกระตุ้นหัวใจของอินฮเย แต่ดูเหมือนมันจะสายไปเสียแล้ว

โกซูอิมพาตัวอินจูพร้อมกับเงินสด 2 พันล้านวอนไปยังสถานที่หนึ่ง อินจูนั่งคุกเข่าบนพื้นอ้อนวอนขอยืมเงิน 100 ล้านวอนเพื่อใช้เป็นค่าผ่าตัดอินฮเย ผลจากการจ้อไม่หยุดของอินจู ทำเอาโกซูอิมเริ่มคิดจะทดสอบว่าอินจูจะอดทนได้แค่ไหนเพื่อเงิน 100 ล้านวอน มันเป็นเกมที่ใช้ความรุนแรง …

โกซูอิมคุกเข่ายอง ๆ เบื้องหน้าอินจู ก่อนจะง้างมือกวาดฝ่ามือตบเข้าไปที่หน้าของอินจูอย่างแรง “ฉันขอแบบนี้แค่สิบที ถ้ายอมโดนครบสิบที ฉันจะให้เธอยืม 100 ล้านวอน โดนอัดหนึ่งครั้งถ้ายังจะไปต่อก็ให้พูดออกมาว่า ‘โก‘ แล้วฉันจะอัดเธอต่อไปเรื่อย ๆ จนครบ แต่ถ้าหยุดกลางคันเธอก็จะอดได้เงิน”

เสียงแผ่ว ๆ ดังออกมาจากปากของอินจู “โก” จากนั้นโกซูอิมก็เรียกให้อินจูลุกขึ้น ก่อนจะกระทุ้งหมัดเข้าไปที่ท้องอีกหนึ่งดอก หญิงสาวตัวงอเป็นกุ้งแต่ก็พยายามจะประคองตัวเองให้ยืนอยู่ได้ แล้วพูดออกไปว่า “โก”

โกซูอิมง้างหมัดต่อยเข้าไปที่เบ้าหน้าของอินจูอย่างแรง จนหญิงสาวร่างผอมเพรียวกระเด็นลงไปนั่งกองอยู่กับพื้น อินจูทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ใบหน้าเธอมีรอยบวมช้ำแต่ปากเธอก็ยังพูดออกไปว่า “โก” สิ้นเสียง โกซูอิมก็กระโดดเตะเข้าไปที่ชายโครงของอินจู แต่ละครั้งมันเพิ่มระดับความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ และครั้งนี้ก็ทำเอาอินจูลงไปนอนคุดคู้อยู่กับพื้น เธอนอนอยู่อย่างนั้นแต่ปากเธอก็ยังพูดออกไปว่า “โก”

โกซูอิมสั่งให้ลูกน้องหยิบกระบองมาให้ เธอฟาดมันลงไปที่หน้าแข้งของอินจูอย่างแรง แล้วก็เอ่ยขึ้นเตือนว่าครั้งต่อไปจะตีที่หัว … นี่มันเกมบ้าบออะไรกัน จะมีคนบ้าที่ไหนที่นิยมความรุนแรงได้ขนาดนี้ แต่มันคงมีคนบ้าอย่างนี้อยู่มากมายจริง ๆ โลกของเราจึงได้เป็นอย่างทุกวันนี้

อินจูยังคงนอนดิ้นไปดิ้นมาอยู่กับพื้น การโดนไม้ฟาดไปที่หน้าแข้งเป็นใครหน้าไหนก็ไม่อาจยืนขึ้นมาได้ แต่ปากของเธอก็ยังพูดว่า “โก” … โกซูอิมจับไม้สองมือยกมันขึ้นเหนือหัว เตรียมฟาดลงไปที่ร่างของอินจูอย่างสุดกำลัง ทันใดนั้นเอง ผู้จัดการชเวโดอิลก็ปรากฏตัวขึ้นมาขวาง ถึงอย่างนั้นก็เถอะ โกซูอิมก็ยังคงลอยหน้าลอยตา อ้างว่ามันเป็นเกมที่ต่างฝ่ายต่างยินยอมพร้อมใจเล่น อินจูก็บอกอย่างนั้น เธอยอมที่จะเล่นเกมนี้ เกมที่เธอต้องเล่นเพื่อชีวิตน้องสาวของเธอ มันเป็นเกมบ้าบอที่เธอต้องเล่นจริง ๆ

แต่ดูเหมือนเกมต้องหยุดลงจริง ๆ แล้ว แม่ของพัคฮโยรินรีบเดินเข้าไปอินจู พร้อมกับตำหนิโกซูอิมอย่างแรงที่ทำเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ “คืนเงินแล้วก็ควรจบสิ คุณโออินจูไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร จากนี้ไปอย่าแตะต้องเธออีก ฉันจะจัดการเอง”

บรูโน่ซูมิโน่

แม่ของพัคฮโยรินมาอินจูมาทานอาหารที่ร้านสุดหรู ที่เดียวกับที่เธอเคยมากินกับเพื่อนรุ่นพี่ สิ่งที่ทำให้อินจูแปลกใจอีกอย่างหนึ่งก็คือ รองเท้าที่แม่พัคฮโยรินใส่เป็นรองเท้าบรูโน่ซูมิโน่รุ่นลิมิเต็ดที่มีเพียงสามคู่ในเกาหลี แบบเดียวกับที่เพื่อนรุ่นพี่ให้เธอ

แม่พัคฮโยรินเล่าเรื่องต่าง ๆ ออกมาหมด ตอนนี้เองที่ปริศนาต่าง ๆ เริ่มคลี่คลาย สิ่งที่อินจูสงสัยมาตลอดเริ่มคลี่คลาย คนคนนั้นที่เธอเข้าใจว่าเป็นกรรมการชินมาตลอด ที่แท้คนคนนั้นคือแม่พัคฮโยริน !

จากนั้น อินจูก็ได้รับข้อเสนอให้ทำงานกับแม่พัคฮโยริน ทำงานแบบเดียวกับที่เพื่อนรุ่นพี่เคยทำ เมื่อได้ยินข้อเสนอนั้น อินจูตอบปฏิเสธทันทีแทบไม่ต้องคิด “มันเป็นงานที่เสี่ยงอันตรายเกินไปค่ะ …” อินจูเป็นคนพูดในสิ่งที่คิด เธอจึงพูดออกไปตรง ๆ “… พูดตามตรงนะคะ ฉันไม่เชื่อว่าแม่ฮโยรินกับรุ่นพี่จะเป็นเพื่อนกันจริง ๆ อย่างน้อยรุ่นพี่ก็ไม่คิดอย่างนั้น คนรวยอย่างแม่ฮโยรินเป็นเพื่อนกับคนอย่างพวกเราไม่ได้หรอกค่ะ” แม่พัคฮโยรินทำท่าเบ้ปากที่ได้ยินเช่นนั้น แต่ …

แต่อินจูก็ทำเซอร์ไพรส์ “ตราบใดที่แม่ฮโยรินไม่ขอฉันเป็นเพื่อน ฉันก็จะลองทำดูค่ะ แล้วฉันจะได้เงินเดือนเท่าไรเหรอคะ ?” แม่พัคฮโยรินยิ้มออกมาแก้มแทบปริเมื่อได้ยินคำพูดหักมุมจากปากอินจู

การเมืองคือธุรกิจสร้างภาพ

การผ่าตัดของอินฮเยจะเข้ามาอยู่ในความดูแลของมูลนิธิพัคแจซัง โดยเงื่อนไขคือต้องยอมให้มีการถ่ายทำสารคดีการช่วยเหลืออินฮเย เพื่อนำไปใช้ในการสร้างคะแนนนิยมทางการเมืองของพัคแจซัง แน่ล่ะ คนที่ไม่เห็นด้วยคืออินกยอง

อินกยองลากอินจูออกมาคุยกันด้านนอก โวยวายเรื่องที่ใช้เงินพัคแจซังในการรักษาอินฮเย ตรงกันข้ามกับอินจูโดยสิ้นเชิง สิ่งเดียวที่เธอสนคือชีวิตของอินฮเย “แกทำเป็นไปรู้เรื่องไปเหอะ มีปัญญาจ่ายแล้วค่อยมาพูด ความรักมันต้องใช้เงิน ถ้าแกไม่มีเงินก็ทน ๆ ไปเถอะ”

ระหว่างนั้น อินกยองไปหาคุณย่า เพื่อขอร้องให้คุณย่าจ่ายค่าผ่าตัดอินฮเย 100 ล้านวอนให้ แล้วคุณย่าก็มาจ่ายให้จริง ๆ !?

จากตอนแรกที่ต่างเป็นกังวลเรื่องค่าผ่าตัด อินจูยอมถูกซ้อมปางตาย อินกยองยอมทิ้งความเชื่อตัวเอง แล้วอยู่ดี ๆ ก็มีคนมาแย่งกันจ่ายเงินซะอย่างนั้น

วันต่อมา ผู้จัดการชเวโดอิลได้เบาะแสสำคัญ เขารีบเอาเรื่องนี้บอกกับอินจูทันที ชื่อและตัวตนที่เพื่อนรุ่นพี่ใช้ตอนอยู่สิงคโปร์คือชื่อของอินจู อพาร์ตเมนต์ รถยนต์ ทุกอย่างมีชื่ออินจูเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ นั่นหมายรวมถึงเงิน 7 หมื่นล้านวอนที่ฝากอยู่ในบัญชีธนาคาร ก็อยู่ในชื่อของอินจูด้วยเช่นกัน !!!

Photos : ภาพหน้าจอจาก tvN Korea