รีแคปซีรีส์ The Golden Spoon EP.1 : ช้อนเงินช้อนทองและช้อนดิน

The Golden Spoon EP.1 : “ช้อนดิน” อย่างซึงชอนได้ครอบครอง “ช้อนทอง” ปริศนาที่ซื้อมาจากยายแก่ในราคาสามหมื่นวอน ที่จะทำให้เขาเปลี่ยนพ่อแม่ได้ และจะให้เขากลายเป็นเศรษฐีเหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง …

ในปี 2011 เศรษฐกิจเกาหลีเติบโตต่อเนื่องนับตั้งแต่วิกฤติต้มยำกุ้งเมื่อปี 1998 แต่สิ่งที่ยังคงอยู่คือการที่เกาหลียังคงเป็นสังคมแห่งชนชั้น …

ณ โรงเรียนมัธยมปลายโซลเจอิล โรงเรียนเอกชนที่ดังที่สุดในเกาหลี นักเรียนส่วนใหญ่ของที่นี่จะมาจากครอบครัวระดับท็อปของประเทศ มีบ้างบางคนที่ครอบครัวยากจนต๊อกต๋อยแต่ก็ได้มาเรียนที่นี่ หนึ่งในนั้นก็คืออีซึงชอน (รับบทโดย ยุกซองแจ) เด็กที่คาบช้อนดินมาเกิด พ่อเป็นนักเขียนเว็บตูนตกอับ แม่เป็นสาวเสิร์ฟ ส่วนพี่สาวเป็นเด็กฝึกงานอยู่ร้านเสริมสวย ส่วนตัวเขาก็ทำงานพาร์ตไทม์สารพัด ตั้งแต่เป็นไรเดอร์ส่งอาหารไปจนถึงเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อ แต่สิ่งหนึ่งที่ซึงชอนมีพิเศษกว่าคนอื่นคือการใฝ่เรียน เขารู้ดีกว่าการศึกษาเป็นทางเดียวที่จะทำให้เขาหลุดจากสิ่งน่ารังเกียจที่เรียกว่าความจนได้

ส่วนเพื่อนคนอื่น ๆ ในห้องของซึงชอนน่ะเหรอ มีตั้งแต่ลูกชายเสนาธิการทหารบก ลูกเจ้าของโรงพยาบาล ลูกเจ้าของสำนักงานกฎหมายระดับประเทศ เด็กเหล่านี้เป็นเด็กที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด แต่เด็กที่คาบช้อนทองมาเกิดแบบคูณสามก็น่าจะเป็นฮวังแทยง (รับบทโดย อีจงวอน) ลูกชายประธานฮวังฮยอนโด (รับบทโดย ชเววอนยอง) แห่งโดชินกรุ๊ป บริษัทยักษ์ใหญ่อันดับสองของเกาหลี มีมูลค่าตลาดกว่า 300 ล้านล้านวอน (ประมาณ 8 ล้านล้านบาท หรือเท่ากับ ปตท. รวมกัน 8 บริษัท)

ช้อนดิน

ถ้าว่ากันตามจริงแล้วยังมีนักเรียนที่คาบช้อนดินมาเกิดอีกคนหนึ่งก็คือ พัคจินซอก เพื่อนสนิทของซึงชอน คืนนี้พัคจินซอกมาหาซึงชอนที่กำลังทำงานพาร์ตไทม์อยู่ที่ร้านสะดวกซื้อ เขาเอารองเท้าคู่เทพคู่ใหม่มาอวด ทั้งสองหยอกล้อกันเล่นตามประสาเพื่อนสนิท โดยที่ซึงชอนไม่รู้เลยว่าคืนนี้จะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับเพื่อนรักของเขา

พัคจินซอกกลับมาถึงบ้าน ก็พบพ่อแม่ตัดสินใจจากโลกนี้ไปแล้วด้วยปัญหาหนี้สินล้นพ้นตัว ทิ้งไว้แค่จดหมายลาตายที่เขียนด้วยลายมือเพียงฉบับเดียว สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจตายตามพ่อแม่ของเขาไปในคืนนั้นเอง

รุ่งขึ้น ทันทีที่ซึงชอนรู้ข่าวการตัดสินใจจบชีวิตตัวเองยกครัวของเพื่อนรัก เขาก็รีบวิ่งมาหาที่บ้านของพัคจินซอก ซึ่งก็พบแต่ร่างที่ไร้วิญญาณที่คลุมด้วยผ้าดิบสีขาว ซึงชอนได้แต่ร้องไห้เสียใจ สิ่งที่เขาทำให้เพื่อนรักได้มีเพียงแค่ร้องไห้เสียใจให้แค่นั้นจริง ๆ

ที่งานศพครอบครัวพัคจินซอก … เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งของซึงชอน เป็นลูกชายนายทหารใหญ่ ชื่อพัคจางกุน ได้พูดจาดูถูกพัคจินซอกต่อหน้าซึงชอนว่า การหนีหนี้ด้วยการฆ่าตัวตายทำให้โรงเรียนเสื่อมเสียชื่อเสียง เพราะโรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนเอกชนที่ดังที่สุดในประเทศนี้ ซึงชอนได้ยินแบบนั้นก็โกรธมาก กำหมัดแน่น กัดกรามกรอด ๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทั้งที่ใจจริงเขาอยากชกหน้ามันใจจะขาด เหตุผลเดียวที่เขาไม่อัดเบ้าหน้าของพัคจางกุนก็เพราะเขาไม่มีเงิน ซึ่งพัคจางกุนก็ได้แต่มองด้วยความสมเพช ก่อนจะตบง้างมือตบเข้าไปที่หน้าของซึงชอนต่อเนื่องถึง 5 ครั้ง จนซึงชอนหน้าสั่นต้องลงไปนั่งอยู่กับพื้น ตบเสร็จพัคจางกุนก็ควักธนบัตรใบละ 5 หมื่นวอนออกมา ก่อนที่จะขยำลงบนพื้นเพื่อให้เป็นค่าตบที่มีมูลค่าตบละหนึ่งหมื่นวอน

หลังจากทุกคนเดินจากไปแล้ว ซึงชอนก็ก้มลงไปหยิบธนบัตรที่ถูกหยุมเป็นก้อนขึ้นมาใส่กระเป๋า ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของประธานฮวังฮยอนโดยตลอด เมื่อประธานฮวังรู้ว่าซึงชอนเรียนห้องเดียวกับแทยง เขาจึงสอนลูกชายว่า …

“เพื่อนคือคนที่ใช้เวลาร่วมกับเรา ต่างคนต่างแบ่งเวลาให้กัน เวลาต้องมีค่าเท่ากันสิถึงจะเป็นเพื่อนกันได้ ต่อไปเมื่อแกได้ขึ้นมาเป็นประธานของโดชินกรุ๊ปที่มีมูลค่าหลายล้านล้าน เวลาของแกจะมีมูลค่าเท่าไร”

ช้อนทอง

แทยงเป็นเด็ก ม.ปลายที่ชอบอ่านเว็บตูนเป็นชีวิตจิตใจ แต่พ่อของเขามองต่างออกไป การเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลธุรกิจยักษ์ใหญ่อันดับสองของประเทศ ไม่ควรจะใช้เวลาที่มีค่าหมดไปกับการอ่านเว็บตูนไร้สาระนั่น

เด็กที่เกิดมาพร้อมกับช้อนทองอย่างแทยง ดูจะไม่มีความสุขกับชีวิตที่เป็นเลยแม้แต่นิดเดียว ทุกครั้งที่แทยงอยู่ต่อหน้าพ่อ เขาจะเครียดจัดทุกครั้งจนเกาเล็บตัวเองจนเป็นแผล อีกสิ่งหนึ่งที่แทยงไม่มีก็คือแม่ ถ้าจะมีก็มีแต่แม่เลี้ยงที่ไม่ได้ให้ความรู้สึกเป็นแม่กับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

ตัดภาพมาที่ซึงชอน เขาเดินมาป๊ะเข้ากับร้านขายของโบราณของยายแก่คนหนึ่ง ที่ตั้งแผงขายอยู่ข้างทางเดิน ยายแก่พูดนู่นนี่นั่นเพื่อบรรยายสตอรี่ที่มาของของแต่ละชิ้น ว่าเป็นของที่ได้มาจากสมัยราชวงศ์ชิงอะไรแบบนั้น แต่ซึงชอนก็ดูจะไม่ค่อยเชื่อสิ่งที่ยายแก่พูดสักเท่าไร มันจะมีของล้ำค่ามาวางขายอยู่ข้างทางเดินแบบนี้ได้ยังไงกัน จนเขาเกิดไปสะดุดตาเข้ากับของชิ้นหนึ่งที่วางอยู่ในกล่องไม้ มันคือช้อนทองที่มีป้ายติดราคาเอาไว้สามหมื่นวอน

ยายแก่รีบบอกราคาทันทีว่าช้อนทองชิ้นนี้ราคาสามหมื่นวอน (ประมาณ 800 บาท) แถมยังบอกด้วยว่ามันเป็นช้อนทองคำแท้ ซึงชอนก็หัวเราะใส่ยายแก่ทันที ช้อนทองคำแท้อะไรจะราคาสามหมื่นวอน ยายแก่จึงบอกสรรพคุณของมัน “นี่ไม่ใช่ช้อนทองธรรมดานะ แต่เป็นช้อนทองพารวยมูลค่าสามหมื่นวอน ช้อนทองนี้จะทำให้เธอกลายเป็นเศรษฐีได้ มันช่วยทำให้เธอสลับพ่อแม่ได้นะ … ไปบ้านเด็กหนุ่มในวัยเดียวกัน ใช้ช้อนนี้กินข้าวสามมื้อแล้วชีวิตเธอจะสลับกับเด็กคนนั้น พ่อแม่เขาจะกลายเป็นพ่อแม่เธอ” ซึงชอนไม่เชื่อ เขาบอกว่าถึงจะเป็นจริงแต่ใครเขาอยากจะสลับพ่อแม่กับคนอื่นกันล่ะ

แต่ก็นั่นแหละ แม้ซึงชอนจะไม่เชื่อ เขาก็ควักเงิน 3 หมื่นวอนเพื่อซื้อช้อนทองนั้นมา

ซึงชอนไปที่คฤหาสน์สุดหรูของแทยงตามคำเชิญของเพื่อนจอมเกเรพัคจางกุน เมื่อซึงชอนไปถึงก็เป็นเวลาทานอาหารพอดี พัคจางกุนก็ควักเงินให้เป็นค่าทำรายงานก่อนจะไล่เขากลับบ้านไปด้วยคำพูดที่เหยียดหยามต่อหน้าเพื่อน ๆ นับสิบคน ซึงชอนก้มหน้าก้มตาจะกลับ เสียงของแทยงก็เรียกให้เขาอยู่ต่อ และชวนมาร่วมโต๊ะกินข้าวด้วยกัน ทำให้แม่เลี้ยงของแทยงดูจะไม่พอใจ ที่ชวนเพื่อนจน ๆ แบบนี้มาร่วมโต๊ะกินข้าวด้วย

ที่โต๊ะอาหาร เพื่อน ๆ ที่เห็นซึงชอนมาร่วมโต๊ะด้วยก็เล่นมุกเหยียดเขาไม่เลิก กระทั่งถึงช่วงที่สาวใช้นำเอาช้อนทองมาให้กับซึงชอน พัคจางกุนจึงบอกให้สาวใช้เอาช้อนสเตนเลสมาเปลี่ยน หรือถ้าเป็นช้อนเหล็กได้ยิ่งดี เพราะเหมาะสมกับซึงชอนมากกว่าช้อนทอง จังหวะนั้นเอง ซึงชอนบอกสาวใช้ว่าไม่ต้องลำบากไปหยิบช้อนมาใหม่ เพราะพ่อแม่เขาเตรียมช้อนให้เขามาจากบ้าน แถมยังคุยต่อหน้าเพื่อน ๆ ด้วยว่า “พ่อแม่ฉันเลี้ยงฉันมาดี เวลากินข้าวพวกท่านไม่ให้ฉันใช้ช้อนที่ไหนกินก็ได้หรอกนะ” แหม่ว่าไปนั่น

เพื่อนของแท้

วันรุ่งขึ้น ที่โรงเรียนมัธยมปลายโซลเจอิล … ซึงชอนเห็นแทยงมะงุมมะงาหราขณะกำลังทำรายงานเรื่องธุรกิจ เขาจึงตัดสินใจเข้าไปช่วยสอนและช่วยทำรายงานฉบับนั้นจนสำเร็จ แทยงเอารายงานฉบับนั้นไปส่งพ่อ มันกลายเป็นรายงานฉบับแรกที่เขาได้รับคำชม

แทยงชื่นชอบซึงชอนเป็นอย่างมากที่ทำให้เขาได้รับคำชมจากพ่อเป็นครั้งแรก เขาจึงโอนเงินให้เป็นค่าตอบแทน วันรุ่งขึ้นแทยงแวะไปหาซึงชอนที่ร้านสะดวกซื้อ ก่อนจะยัดซองขาวที่มีเงินสดอยู่เต็มซองให้กับซึงชอน พร้อมกับว่าเรียกซึงชอนว่าเพื่อน และยังบอกด้วยว่าเขามองออกว่าซึงชอนเป็นของแท้

คืนนั้นแทยงกลับมาที่บ้านด้วยความรู้สึกอิจฉาชีวิตของซึงชอน เขามองว่าชีวิตแบบนั้นมีอิสระ อยากจะทำอะไรก็ทำได้ แถมยังมีแม่อีกด้วย เมื่อมาถึงบ้านเขาก็หยิบรูปแม่ขึ้นมาดู ก่อนที่จะหยิบรูปของนาจูฮี (รับบทโดย จองแชยอน) ขึ้นมาดูเช่นกัน นี่คือผู้หญิงสองคนที่เขารัก

นาจูฮีเป็นเพิ่งโดนไล่ออกมาจากโรงเรียนที่อังกฤษ เมื่อกลับมาเกาหลี เธอก็มาสมัครเป็นพนักงานพาร์ตไทม์ที่ร้านสะดวกซื้อร้านเดียวกับซึงชอน แต่ดูเหมือนว่าจูฮีจะไม่ค่อยสนใจแทยงเลยแม้แต่นิดเดียว แต่คนที่เธอสนใจกลับเป็นซึงชอน

และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ชีวิตภายในโรงเรียนก็เหมือนเช่นอย่างที่เป็นในทุกวัน ซึงชอนโดนพัคจางกุนแกล้งต่าง ๆ นานา ต่างนิดหน่อยตรงที่วันนี้เขาโดนหนักกว่าทุกวัน เพราะเมื่อประกาศผลสอบออกมาซึงชอนได้อยู่ห้องคิง (หรือที่นั่นเรียกว่าห้องเหยี่ยว) ส่วนพัคจางกุนติดสำรองอันดับหนึ่ง ไอ้เด็กลูกนายทหารคนนี้ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ หาว่าซึงชอนเอาเงินไปมากมายแต่มาตลบหลังทำให้เขาไม่ติดอันดับ พี่แกก็เลยโกรธใหญ่ทั้งตบทั้งเตะซึงชอนไปชุดใหญ่เพื่อระบายอารมณ์ แถมยังขากถุยเสลดใส่เสื้อของซึงชอนอีกด้วย อี๋ ! ❌

ซึงชอนจำต้องเก็บความเจ็บปวดนี้เอาไว้ในใจ กระทั่งถึงช่วงกลางคืน เขาจึงตัดสินใจคว้าเอาช้อนทองไปที่บ้านแทยง โดยอาศัยข้ออ้างว่าเอารายงานที่เพิ่งทำเสร็จมาให้ จากนั้นเขาก็ขอกินรามยอนหนึ่งถ้วย แต่ยังไม่ทันที่จะได้กิน ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ประธานฮวังกลับมาพอดี แทยงจึงรีบบอกให้ซึงชอนกลับไปก่อนเพราะรู้ว่าพ่อไม่ชอบให้เขาคบเพื่อนจน ๆ อย่างซึงชอน

ซึงชอนเดินออกไปยังไม่พ้นประตูบ้านก็วิ่งกลับมาที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง เขารีบวิ่งมาแย่งรามยอนในมือของสาวใช้ที่กำลังเอารามยอนถ้วยนั้นไปทิ้ง จากนั้นเขาก็ซดรามยอนถ้วยนั้นอย่างตะกละตะกลาม จนประธานฮวังกับแม่เลี้ยงแทยงได้มาเห็นภาพอันน่าสมเพชของซึงชอนก็ถึงกับรับไม่ได้

มาถึงตอนนี้ประธานฮวังก็รู้ความจริงแล้วว่ารายงานที่แทยงส่งให้เขา ที่แท้แล้วเป็นฝีมือการทำของซึงชอน ประธานฮวังจึงสั่งให้แม่เลี้ยงแทยงไปจัดการซึงชอนซะ

มื้อที่สาม

ที่ห้องฝ่ายปกครอง ซึงชอน พร้อมด้วยพ่อแม่และพี่สาวนั่งเผชิญหน้ากับแทยงที่มากับแม่เลี้ยงและทนาย โดยแม่เลี้ยงได้กล่าวหาว่าซึงชอนใช้ความรุนแรงไถเงินแทยง ซึ่งงานนี้แทยงก็ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จว่าซึงชอนรีดไถเงินเขาจริง และยังมีหลักฐานการโอนเงินจากบัญชีแทยงเข้าบัญชีซึงชอนรวมกันหลายล้านวอน จนทำให้เรื่องไปถึงคณะกรรมการความรุนแรงของโรงเรียน แม่เลี้ยงแทยงมองหน้าซึงชอนพร้อมกับประกาศกร้าวว่า “ฉันจะทำให้เธอโดนไล่ออกให้ได้เลย”

แต่ความน่าสมเพชยังไม่จบอยู่แค่นั้น ระหว่างที่แม่เลี้ยงแทยงกำลังเดินกลับ พ่อซึงชอนทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด เขาลงไปคุกเข่าอ้อนวอนแม่เลี้ยงแทยงขอโอกาสให้กับซึงชอนสักครั้ง เพราะการได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยโซลมันสำคัญมาก ก่อนที่พ่อซึงชอนจะคลานเข้าไปกอดขาแทยงขอให้ช่วยซึงชอนสักครั้ง … นักเรียนหลายสิบหลายร้อยชีวิตต่างเข้ามามุงดูด้วยความสนใจ

ใครจะอย่างไรไม่รู้ ที่แน่ ๆ คือซึงชอนสมเพชตัวเองไม่ไหว

คืนนั้น ซึงชอนนัดแทยงมาเจอกันเป็นการส่วนตัว เขาหลอกให้แทยงพูดสารภาพว่าเขาโกหกเรื่องที่โรงเรียน โดยซึงชอนได้ใช้โทรศัพท์บันทึกเสียงเอาไว้ทั้งหมด เมื่อแทยงรู้ว่าทุกอย่างถูกบันทึกเอา เขาก็เลยเข้าไปแย่งโทรศัพท์นั้นมา ทั้งสองจึงฉุดกระชากลากถูกันสักพัก จนซึงชอนเกิดพลัดตกลงไปในแม่น้ำ แทยงตอนแรกก็ทำท่าจะเข้าไปช่วย แต่หันซ้ายหันขวาแล้วไม่เห็นใคร เขาก็เลยตัดสินใจวิ่งหนีไปเลย

ซึงชอนพยายามกระเสือกกระสนขึ้นมาจากแม่น้ำด้วยอิทธิฤทธิ์ของช้อนทอง ตอนนี้ในหัวของซึงชอนคิดอยู่อย่างเดียว นั่นคือการใช้ช้อนทองไปกินอาหารมื้อที่สามในบ้านของแทยง

ซึงชอนในสภาพไม่ต่างไปจากลูกหมาตกน้ำมาที่คฤหาสน์หลังโต เขาเผชิญหน้ากับประธานฮวัง ก่อนที่จะพูดออกไปว่า “ท่านประธานผมมีเรื่องจะขอร้อง ขอกินข้าวได้ไหมครับ นี่จะเป็นคำขอครั้งสุดท้ายของผม”

The Golden Spoon EP.1 : ดูซีรีส์เรื่องนี้ได้ที่ Disney+ hotstar
Photos : ภาพหน้าจอจาก MBC Korea