สรุปเนื้อเรื่องซีรีส์ The Golden Spoon (2022)

สปอยล์ The Golden Spoon (2022) : เด็ก “ช้อนดิน” จากครอบครัวยากจนคนหนึ่งได้รับ “ช้อนทอง” ที่สามารถสลับตัวเขากับเพื่อนของเขาที่ร่ำรวยได้ และทำให้เขาได้ใช้ชีวิตอย่างที่เขาใฝ่ฝันมาตลอด …

EP.1 ช้อนเงินช้อนทองและช้อนดิน

ในปี 2011 เศรษฐกิจเกาหลีเติบโตต่อเนื่องนับตั้งแต่วิกฤติต้มยำกุ้งเมื่อปี 1998 แต่สิ่งที่ยังคงอยู่คือการที่เกาหลียังคงเป็นสังคมแห่งชนชั้น …

ณ โรงเรียนมัธยมปลายโซลเจอิล โรงเรียนเอกชนที่ดังที่สุดในเกาหลี นักเรียนส่วนใหญ่ของที่นี่จะมาจากครอบครัวระดับท็อปของประเทศ มีบ้างบางคนที่ครอบครัวยากจนต๊อกต๋อยแต่ก็ได้มาเรียนที่นี่ หนึ่งในนั้นก็คืออีซึงชอน (รับบทโดย ยุกซองแจ) เด็กที่คาบช้อนดินมาเกิด พ่อเป็นนักเขียนเว็บตูนตกอับ แม่เป็นสาวเสิร์ฟ ส่วนพี่สาวเป็นเด็กฝึกงานอยู่ร้านเสริมสวย ส่วนตัวเขาก็ทำงานพาร์ตไทม์สารพัด ตั้งแต่เป็นไรเดอร์ส่งอาหารไปจนถึงเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อ แต่สิ่งหนึ่งที่ซึงชอนมีพิเศษกว่าคนอื่นคือการใฝ่เรียน เขารู้ดีกว่าการศึกษาเป็นทางเดียวที่จะทำให้เขาหลุดจากสิ่งน่ารังเกียจที่เรียกว่าความจนได้

ส่วนเพื่อนคนอื่น ๆ ในห้องของซึงชอนน่ะเหรอ มีตั้งแต่ลูกชายเสนาธิการทหารบก ลูกเจ้าของโรงพยาบาล ลูกเจ้าของสำนักงานกฎหมายระดับประเทศ เด็กเหล่านี้เป็นเด็กที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด แต่เด็กที่คาบช้อนทองมาเกิดแบบคูณสามก็น่าจะเป็นฮวังแทยง (รับบทโดย อีจงวอน) ลูกชายประธานฮวังฮยอนโด (รับบทโดย ชเววอนยอง) แห่งโดชินกรุ๊ป บริษัทยักษ์ใหญ่อันดับสองของเกาหลี มีมูลค่าตลาดกว่า 300 ล้านล้านวอน (ประมาณ 8 ล้านล้านบาท หรือเท่ากับ ปตท. รวมกัน 8 บริษัท)

ช้อนดิน

ถ้าว่ากันตามจริงแล้วยังมีนักเรียนที่คาบช้อนดินมาเกิดอีกคนหนึ่งก็คือ พัคจินซอก เพื่อนสนิทของซึงชอน คืนนี้พัคจินซอกมาหาซึงชอนที่กำลังทำงานพาร์ตไทม์อยู่ที่ร้านสะดวกซื้อ เขาเอารองเท้าคู่เทพคู่ใหม่มาอวด ทั้งสองหยอกล้อกันเล่นตามประสาเพื่อนสนิท โดยที่ซึงชอนไม่รู้เลยว่าคืนนี้จะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับเพื่อนรักของเขา

พัคจินซอกกลับมาถึงบ้าน ก็พบพ่อแม่ตัดสินใจจากโลกนี้ไปแล้วด้วยปัญหาหนี้สินล้นพ้นตัว ทิ้งไว้แค่จดหมายลาตายที่เขียนด้วยลายมือเพียงฉบับเดียว สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจตายตามพ่อแม่ของเขาไปในคืนนั้นเอง

รุ่งขึ้น ทันทีที่ซึงชอนรู้ข่าวการตัดสินใจจบชีวิตตัวเองยกครัวของเพื่อนรัก เขาก็รีบวิ่งมาหาที่บ้านของพัคจินซอก ซึ่งก็พบแต่ร่างที่ไร้วิญญาณที่คลุมด้วยผ้าดิบสีขาว ซึงชอนได้แต่ร้องไห้เสียใจ สิ่งที่เขาทำให้เพื่อนรักได้มีเพียงแค่ร้องไห้เสียใจให้แค่นั้นจริง ๆ

ที่งานศพครอบครัวพัคจินซอก … เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งของซึงชอน เป็นลูกชายนายทหารใหญ่ ชื่อพัคจางกุน ได้พูดจาดูถูกพัคจินซอกต่อหน้าซึงชอนว่า การหนีหนี้ด้วยการฆ่าตัวตายทำให้โรงเรียนเสื่อมเสียชื่อเสียง เพราะโรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนเอกชนที่ดังที่สุดในประเทศนี้ ซึงชอนได้ยินแบบนั้นก็โกรธมาก กำหมัดแน่น กัดกรามกรอด ๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทั้งที่ใจจริงเขาอยากชกหน้ามันใจจะขาด เหตุผลเดียวที่เขาไม่อัดเบ้าหน้าของพัคจางกุนก็เพราะเขาไม่มีเงิน ซึ่งพัคจางกุนก็ได้แต่มองด้วยความสมเพช ก่อนจะตบง้างมือตบเข้าไปที่หน้าของซึงชอนต่อเนื่องถึง 5 ครั้ง จนซึงชอนหน้าสั่นต้องลงไปนั่งอยู่กับพื้น ตบเสร็จพัคจางกุนก็ควักธนบัตรใบละ 5 หมื่นวอนออกมา ก่อนที่จะขยำลงบนพื้นเพื่อให้เป็นค่าตบที่มีมูลค่าตบละหนึ่งหมื่นวอน

หลังจากทุกคนเดินจากไปแล้ว ซึงชอนก็ก้มลงไปหยิบธนบัตรที่ถูกหยุมเป็นก้อนขึ้นมาใส่กระเป๋า ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของประธานฮวังฮยอนโดยตลอด เมื่อประธานฮวังรู้ว่าซึงชอนเรียนห้องเดียวกับแทยง เขาจึงสอนลูกชายว่า …

“เพื่อนคือคนที่ใช้เวลาร่วมกับเรา ต่างคนต่างแบ่งเวลาให้กัน เวลาต้องมีค่าเท่ากันสิถึงจะเป็นเพื่อนกันได้ ต่อไปเมื่อแกได้ขึ้นมาเป็นประธานของโดชินกรุ๊ปที่มีมูลค่าหลายล้านล้าน เวลาของแกจะมีมูลค่าเท่าไร”

ช้อนทอง

แทยงเป็นเด็ก ม.ปลายที่ชอบอ่านเว็บตูนเป็นชีวิตจิตใจ แต่พ่อของเขามองต่างออกไป การเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลธุรกิจยักษ์ใหญ่อันดับสองของประเทศ ไม่ควรจะใช้เวลาที่มีค่าหมดไปกับการอ่านเว็บตูนไร้สาระนั่น

เด็กที่เกิดมาพร้อมกับช้อนทองอย่างแทยง ดูจะไม่มีความสุขกับชีวิตที่เป็นเลยแม้แต่นิดเดียว ทุกครั้งที่แทยงอยู่ต่อหน้าพ่อ เขาจะเครียดจัดทุกครั้งจนเกาเล็บตัวเองจนเป็นแผล อีกสิ่งหนึ่งที่แทยงไม่มีก็คือแม่ ถ้าจะมีก็มีแต่แม่เลี้ยงที่ไม่ได้ให้ความรู้สึกเป็นแม่กับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

ตัดภาพมาที่ซึงชอน เขาเดินมาป๊ะเข้ากับร้านขายของโบราณของยายแก่คนหนึ่ง ที่ตั้งแผงขายอยู่ข้างทางเดิน ยายแก่พูดนู่นนี่นั่นเพื่อบรรยายสตอรี่ที่มาของของแต่ละชิ้น ว่าเป็นของที่ได้มาจากสมัยราชวงศ์ชิงอะไรแบบนั้น แต่ซึงชอนก็ดูจะไม่ค่อยเชื่อสิ่งที่ยายแก่พูดสักเท่าไร มันจะมีของล้ำค่ามาวางขายอยู่ข้างทางเดินแบบนี้ได้ยังไงกัน จนเขาเกิดไปสะดุดตาเข้ากับของชิ้นหนึ่งที่วางอยู่ในกล่องไม้ มันคือช้อนทองที่มีป้ายติดราคาเอาไว้สามหมื่นวอน

ยายแก่รีบบอกราคาทันทีว่าช้อนทองชิ้นนี้ราคาสามหมื่นวอน (ประมาณ 800 บาท) แถมยังบอกด้วยว่ามันเป็นช้อนทองคำแท้ ซึงชอนก็หัวเราะใส่ยายแก่ทันที ช้อนทองคำแท้อะไรจะราคาสามหมื่นวอน ยายแก่จึงบอกสรรพคุณของมัน “นี่ไม่ใช่ช้อนทองธรรมดานะ แต่เป็นช้อนทองพารวยมูลค่าสามหมื่นวอน ช้อนทองนี้จะทำให้เธอกลายเป็นเศรษฐีได้ มันช่วยทำให้เธอสลับพ่อแม่ได้นะ … ไปบ้านเด็กหนุ่มในวัยเดียวกัน ใช้ช้อนนี้กินข้าวสามมื้อแล้วชีวิตเธอจะสลับกับเด็กคนนั้น พ่อแม่เขาจะกลายเป็นพ่อแม่เธอ” ซึงชอนไม่เชื่อ เขาบอกว่าถึงจะเป็นจริงแต่ใครเขาอยากจะสลับพ่อแม่กับคนอื่นกันล่ะ

แต่ก็นั่นแหละ แม้ซึงชอนจะไม่เชื่อ เขาก็ควักเงิน 3 หมื่นวอนเพื่อซื้อช้อนทองนั้นมา

ซึงชอนไปที่คฤหาสน์สุดหรูของแทยงตามคำเชิญของเพื่อนจอมเกเรพัคจางกุน เมื่อซึงชอนไปถึงก็เป็นเวลาทานอาหารพอดี พัคจางกุนก็ควักเงินให้เป็นค่าทำรายงานก่อนจะไล่เขากลับบ้านไปด้วยคำพูดที่เหยียดหยามต่อหน้าเพื่อน ๆ นับสิบคน ซึงชอนก้มหน้าก้มตาจะกลับ เสียงของแทยงก็เรียกให้เขาอยู่ต่อ และชวนมาร่วมโต๊ะกินข้าวด้วยกัน ทำให้แม่เลี้ยงของแทยงดูจะไม่พอใจ ที่ชวนเพื่อนจน ๆ แบบนี้มาร่วมโต๊ะกินข้าวด้วย

ที่โต๊ะอาหาร เพื่อน ๆ ที่เห็นซึงชอนมาร่วมโต๊ะด้วยก็เล่นมุกเหยียดเขาไม่เลิก กระทั่งถึงช่วงที่สาวใช้นำเอาช้อนทองมาให้กับซึงชอน พัคจางกุนจึงบอกให้สาวใช้เอาช้อนสเตนเลสมาเปลี่ยน หรือถ้าเป็นช้อนเหล็กได้ยิ่งดี เพราะเหมาะสมกับซึงชอนมากกว่าช้อนทอง จังหวะนั้นเอง ซึงชอนบอกสาวใช้ว่าไม่ต้องลำบากไปหยิบช้อนมาใหม่ เพราะพ่อแม่เขาเตรียมช้อนให้เขามาจากบ้าน แถมยังคุยต่อหน้าเพื่อน ๆ ด้วยว่า “พ่อแม่ฉันเลี้ยงฉันมาดี เวลากินข้าวพวกท่านไม่ให้ฉันใช้ช้อนที่ไหนกินก็ได้หรอกนะ” แหม่ว่าไปนั่น

เพื่อนของแท้

วันรุ่งขึ้น ที่โรงเรียนมัธยมปลายโซลเจอิล … ซึงชอนเห็นแทยงมะงุมมะงาหราขณะกำลังทำรายงานเรื่องธุรกิจ เขาจึงตัดสินใจเข้าไปช่วยสอนและช่วยทำรายงานฉบับนั้นจนสำเร็จ แทยงเอารายงานฉบับนั้นไปส่งพ่อ มันกลายเป็นรายงานฉบับแรกที่เขาได้รับคำชม

แทยงชื่นชอบซึงชอนเป็นอย่างมากที่ทำให้เขาได้รับคำชมจากพ่อเป็นครั้งแรก เขาจึงโอนเงินให้เป็นค่าตอบแทน วันรุ่งขึ้นแทยงแวะไปหาซึงชอนที่ร้านสะดวกซื้อ ก่อนจะยัดซองขาวที่มีเงินสดอยู่เต็มซองให้กับซึงชอน พร้อมกับว่าเรียกซึงชอนว่าเพื่อน และยังบอกด้วยว่าเขามองออกว่าซึงชอนเป็นของแท้

คืนนั้นแทยงกลับมาที่บ้านด้วยความรู้สึกอิจฉาชีวิตของซึงชอน เขามองว่าชีวิตแบบนั้นมีอิสระ อยากจะทำอะไรก็ทำได้ แถมยังมีแม่อีกด้วย เมื่อมาถึงบ้านเขาก็หยิบรูปแม่ขึ้นมาดู ก่อนที่จะหยิบรูปของนาจูฮี (รับบทโดย จองแชยอน) ขึ้นมาดูเช่นกัน นี่คือผู้หญิงสองคนที่เขารัก

นาจูฮีเป็นเพิ่งโดนไล่ออกมาจากโรงเรียนที่อังกฤษ เมื่อกลับมาเกาหลี เธอก็มาสมัครเป็นพนักงานพาร์ตไทม์ที่ร้านสะดวกซื้อร้านเดียวกับซึงชอน แต่ดูเหมือนว่าจูฮีจะไม่ค่อยสนใจแทยงเลยแม้แต่นิดเดียว แต่คนที่เธอสนใจกลับเป็นซึงชอน

และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ชีวิตภายในโรงเรียนก็เหมือนเช่นอย่างที่เป็นในทุกวัน ซึงชอนโดนพัคจางกุนแกล้งต่าง ๆ นานา ต่างนิดหน่อยตรงที่วันนี้เขาโดนหนักกว่าทุกวัน เพราะเมื่อประกาศผลสอบออกมาซึงชอนได้อยู่ห้องคิง (หรือที่นั่นเรียกว่าห้องเหยี่ยว) ส่วนพัคจางกุนติดสำรองอันดับหนึ่ง ไอ้เด็กลูกนายทหารคนนี้ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ หาว่าซึงชอนเอาเงินไปมากมายแต่มาตลบหลังทำให้เขาไม่ติดอันดับ พี่แกก็เลยโกรธใหญ่ทั้งตบทั้งเตะซึงชอนไปชุดใหญ่เพื่อระบายอารมณ์ แถมยังขากถุยเสลดใส่เสื้อของซึงชอนอีกด้วย อี๋ ! ❌

ซึงชอนจำต้องเก็บความเจ็บปวดนี้เอาไว้ในใจ กระทั่งถึงช่วงกลางคืน เขาจึงตัดสินใจคว้าเอาช้อนทองไปที่บ้านแทยง โดยอาศัยข้ออ้างว่าเอารายงานที่เพิ่งทำเสร็จมาให้ จากนั้นเขาก็ขอกินรามยอนหนึ่งถ้วย แต่ยังไม่ทันที่จะได้กิน ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ประธานฮวังกลับมาพอดี แทยงจึงรีบบอกให้ซึงชอนกลับไปก่อนเพราะรู้ว่าพ่อไม่ชอบให้เขาคบเพื่อนจน ๆ อย่างซึงชอน

ซึงชอนเดินออกไปยังไม่พ้นประตูบ้านก็วิ่งกลับมาที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง เขารีบวิ่งมาแย่งรามยอนในมือของสาวใช้ที่กำลังเอารามยอนถ้วยนั้นไปทิ้ง จากนั้นเขาก็ซดรามยอนถ้วยนั้นอย่างตะกละตะกลาม จนประธานฮวังกับแม่เลี้ยงแทยงได้มาเห็นภาพอันน่าสมเพชของซึงชอนก็ถึงกับรับไม่ได้

มาถึงตอนนี้ประธานฮวังก็รู้ความจริงแล้วว่ารายงานที่แทยงส่งให้เขา ที่แท้แล้วเป็นฝีมือการทำของซึงชอน ประธานฮวังจึงสั่งให้แม่เลี้ยงแทยงไปจัดการซึงชอนซะ

มื้อที่สาม

ที่ห้องฝ่ายปกครอง ซึงชอน พร้อมด้วยพ่อแม่และพี่สาวนั่งเผชิญหน้ากับแทยงที่มากับแม่เลี้ยงและทนาย โดยแม่เลี้ยงได้กล่าวหาว่าซึงชอนใช้ความรุนแรงไถเงินแทยง ซึ่งงานนี้แทยงก็ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จว่าซึงชอนรีดไถเงินเขาจริง และยังมีหลักฐานการโอนเงินจากบัญชีแทยงเข้าบัญชีซึงชอนรวมกันหลายล้านวอน จนทำให้เรื่องไปถึงคณะกรรมการความรุนแรงของโรงเรียน แม่เลี้ยงแทยงมองหน้าซึงชอนพร้อมกับประกาศกร้าวว่า “ฉันจะทำให้เธอโดนไล่ออกให้ได้เลย”

แต่ความน่าสมเพชยังไม่จบอยู่แค่นั้น ระหว่างที่แม่เลี้ยงแทยงกำลังเดินกลับ พ่อซึงชอนทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด เขาลงไปคุกเข่าอ้อนวอนแม่เลี้ยงแทยงขอโอกาสให้กับซึงชอนสักครั้ง เพราะการได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยโซลมันสำคัญมาก ก่อนที่พ่อซึงชอนจะคลานเข้าไปกอดขาแทยงขอให้ช่วยซึงชอนสักครั้ง … นักเรียนหลายสิบหลายร้อยชีวิตต่างเข้ามามุงดูด้วยความสนใจ

ใครจะอย่างไรไม่รู้ ที่แน่ ๆ คือซึงชอนสมเพชตัวเองไม่ไหว

คืนนั้น ซึงชอนนัดแทยงมาเจอกันเป็นการส่วนตัว เขาหลอกให้แทยงพูดสารภาพว่าเขาโกหกเรื่องที่โรงเรียน โดยซึงชอนได้ใช้โทรศัพท์บันทึกเสียงเอาไว้ทั้งหมด เมื่อแทยงรู้ว่าทุกอย่างถูกบันทึกเอา เขาก็เลยเข้าไปแย่งโทรศัพท์นั้นมา ทั้งสองจึงฉุดกระชากลากถูกันสักพัก จนซึงชอนเกิดพลัดตกลงไปในแม่น้ำ แทยงตอนแรกก็ทำท่าจะเข้าไปช่วย แต่หันซ้ายหันขวาแล้วไม่เห็นใคร เขาก็เลยตัดสินใจวิ่งหนีไปเลย

ซึงชอนพยายามกระเสือกกระสนขึ้นมาจากแม่น้ำด้วยอิทธิฤทธิ์ของช้อนทอง ตอนนี้ในหัวของซึงชอนคิดอยู่อย่างเดียว นั่นคือการใช้ช้อนทองไปกินอาหารมื้อที่สามในบ้านของแทยง

ซึงชอนในสภาพไม่ต่างไปจากลูกหมาตกน้ำมาที่คฤหาสน์หลังโต เขาเผชิญหน้ากับประธานฮวัง ก่อนที่จะพูดออกไปว่า “ท่านประธานผมมีเรื่องจะขอร้อง ขอกินข้าวได้ไหมครับ นี่จะเป็นคำขอครั้งสุดท้ายของผม”

EP.2 ใช้ชีวิตกับสิ่งที่ไม่เคยมี

ประธานฮวังให้สาวใช้จัดเตรียมอาหารมาวางไว้บนโต๊ะ ในขณะที่เด็กหนุ่มช้อนดินอย่างซึงชอนกำลังถือช้อนทองเตรียมกินอาหารที่วางอยู่เบื้องหน้า แม้ในใจเขาจะไม่เชื่อว่าช้อนจะสามารถเปลี่ยนโชคชะตาได้ แต่คนจนตรอกอย่างเขาก็มักจะทำอะไรโง่ ๆ ไร้สาระแบบนี้แหละ

แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ซึงชอนกลายเป็นแทยงไปแล้วจริง ๆ ส่วนแทยงในตอนนี้ก็กลายเป็นซึงชอน … ทุกอย่างรอบตัวเขาจะเปลี่ยนไปยกเว้นตัวเขาเอง มันเป็นจริงตามที่ยายแก่บอกเอาไว้ (คือความคิดความทรงจำความรู้สึกทุกอย่างของซึงชอนยังเป็นเหมือนเดิม)

แต่มันก็มีเงื่อนไขนะ เงื่อนไขที่ยายแก่บอก “เธอมีโอกาสสามครั้ง หนึ่งเดือน หนึ่งปี แล้วก็สิบปี เมื่อถึงตอนนั้นแค่แวะมาตัดสินใจที่นี่ว่าจะกลับไปหาพ่อแม่เดิมหรือเปล่า” … ซึงซอนนึกถึงคำพูดของยายแก่แล้วก็หยิบช้อนทองวิเศษขึ้นมาดู ที่ปลายช้อนทองมีตัวเลข 30 เมื่อพ้นเที่ยงคืนตัวเลขมันลดเหลือ 29 ซึ่งหมายถึงจำนวนวันที่เหลือตามที่ยายแก่บอก “เจ๋งสุด ๆ ไปเลย” เขาร้องออกมาด้วยใบหน้าอันเปี่ยมสุข

ซึงชอนได้ใช้ชีวิตที่เกิดมาบนกองเงินกองทองของแทยง เขาได้ทำหลายอย่างที่เมื่อก่อนไม่เคยทำ อย่างเช่น เอาคืนเด็กเกเรอย่างพัคจางกุน ต่อว่าอาจารย์ที่ชอบถือหางนักเรียนบ้านรวย แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ คือ ประธานฮวังเป็นพ่อที่ดุและเข้มงวด ส่วนแม่เลี้ยงก็ดูไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย

ส่วนแทยง ที่ตอนนี้ทุกคนรู้จักเขาในชื่อซึงชอนก็ดูจะแฮปปี้กับชีวิตในครอบครัวจน ๆ เป็นอย่างมาก เขาอ่านการ์ตูนที่พ่อเป็นคนเขียนแล้วหัวเราะออกมาไม่หยุด เขามีแม่แสนดีที่ทุ่มเทความรักให้กับเขาอย่างมหาศาล แถมทำอาหารโคตรอร่อย โดยเฉพาะแกงกิมจิธรรมดา ๆ ที่อร่อยจัดถึงกับอุทานออกมาว่า “อร่อยจนแสงออกปาก” พ่อก็เช่นกัน แม้จะเป็นแค่นักเขียนเว็บตูนตกอับ แต่พ่อก็เป็นพ่อที่รักลูกมากมาย ถ้าจะผิดก็ตรงที่ไม่มีปัญญาหาเงินได้เยอะ ๆ ให้ครอบครัวได้อยู่สุขสบายแค่นั้นแหละ จะมีก็แต่พี่สาวเนี่ยแหละที่ติดโวยวายไปหน่อย แต่ก็โอนะ เพราะอย่างน้อยพี่ก็ทำให้เขาไม่รู้สึกโดดเดี่ยว ยังไม่นับที่มีผู้หญิงอย่างนาจูฮีที่แอบชอบเขาอีกนะ … เอ ชีวิตในครอบครัวจน ๆ ครอบครัวนี้สำหรับแทยงแล้ว มันทำให้เขายิ้มแทบตลอดเวลาเลยล่ะ

ตัดภาพมาที่บ้านของเด็กเกเรพัคจางกุน ตอนนี้พ่อของเขาไม่ต่างอะไรกับคนเสียสติ ในมือถือไม้เบสบอลพาดเข้าไปที่ตัวพัคจางกุน เพราะเขาสอบไม่ติดห้องคิง มันทำให้พัคจางกุนโกรธแค้นซึงชอนเป็นอย่างมากที่ เขาคิดจะแก้แค้นซึงชอน

วันรุ่งขึ้น พัคจางกุนเข้ามาหาเรื่องซึงชอน แต่ด้วยความที่จริง ๆ แล้วซึงชอนในตอนนี้ก็คือแทยงที่มีนิสัยเดิมอยู่ ทำให้ไม่ได้แสดงท่าทีกลัวเด็กเกเรอย่างพัคจางกุนเลยแม้แต่นิดเดียว จนเมื่อเขาโดนลากไปที่บ้านพัคจางกุน ซึงชอนก็ยังคงห้าวเป้งเหมือนเดิมจึงโดนพวกของพัคจางกุนรุมกระทืบซะเละ

แต่เรื่องมันไม่ได้หยุดแค่การกระทืบ พัคจางกุนไปคว้าเอาปืนลูกซองของพ่อมาขู่ซึงชอน เมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามกลัวรนราน พัคจางกุนกับเพื่อน ๆ จึงหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ ก่อนที่จะคว้าเอาลูกกระสุนมาใส่แล้วจ่อไปที่ร่างของซึงชอน ที่ตอนนี้หมอบอยู่กับพื้นด้วยความกลัว

ในเวลาเดียวกันนั้น แทยง (ซึ่งก็คือซึงชอน) ก็ได้รับโทรศัพท์บอกว่าซึงชอนกำลังโดนพวกพัคจางกุนรุมกระทืบอยู่ที่บ้าน เขาจึงรีบไปที่นั่นทันที เมื่อไปถึงแทยงก็เล่นใหญ่ห้ามไม่ให้ยุ่งกับซึงชอน ก่อนจะคว้าปืนลูกซองขึ้นมาเล็งไปที่พัคจางกุน งานนี้ทำเอาเด็กเกเรอย่างพัคจางกุนต้องลงไปคุกเข่าอ้อนวอนร้องขอชีวิต แล้วจังหวะนั้นเองก็เกิดเสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด …

“เปรี้ยง” !?

EP.3 กฎของช้อนทอง

หลังจากก่อเรื่องยิงปืนลูกซองใส่กับพัคจางกุน ซึงชอนในคราบของแทยงก็เดินทางมาหาประธานฮวังที่บริษัท เขาเข้ามาที่ห้องทำงานที่เลิศหรูอลังการแห่งนี้ด้วยความรู้สึกตื่นเต้น การเป็นคนรวยมันดีอย่างนี้นี่เอง และอีกหน่อยทุกอย่างที่เห็นนี้ก็คงตกเป็นของเขาสินะ

ซึงชอนในคราบของแทยงเดินดูรอบ ๆ ห้อง ก่อนจะมานั่งลงที่เก้าอี้ของประธานฮวัง จากนั้นก็เอื้อมไปหยิบเอกสารบนโต๊ะที่วางสะดุดตาขึ้นมาอ่าน มันเป็นพินัยกรรมของประธานฮวัง แต่เมื่ออ่านดูก็ถึงกับช็อก ข้อความในพินัยกรรมระบุว่าจะไม่ยกทรัพย์สินใด ๆ ให้กับแทยงแม้แต่อีแปะเดียว ห๊ะ ! เป็นพ่อภาษาอะไรถึงไม่ยกทรัพย์สมบัติให้ลูก

จังหวะนั้นเองประธานฮวังก็เดินเข้ามาพอดี แทยงสารภาพกับพ่อไปตรง ๆ ว่าไปก่อเรื่องที่บ้านของพัคจางกุนมา แต่เขาขอจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง

แทยงไปที่บ้านของพัคจางกุน ที่นั่นเขาต้องเผชิญหน้ากับทั้งแม่และพ่อของพัคจางกุน ซึ่งรุมต่อว่าด่าทอเขาเป็นการใหญ่ แทยงจึงบอกไปว่าที่เขาทำไปก็เพื่อสั่งสอนให้พัคจางกุนรู้ว่า การถูกปืนจ่อหัวมันรู้สึกอย่างไร ปืนเป็นสิ่งที่ไม่ควรเอามาล้อเล่น แม้ว่ามันจะเป็นกระสุนปลอมก็เถอะ จากนั้นเขาก็หันไปพูดกับพ่อของพัคจางกุนที่มีตำแหน่งเป็นถึงเสนาธิการทหารบกว่า การมีปืนและเครื่องกระสุนปืนเอาไว้ในครอบครองมันเป็นสิ่งผิดกฎหมาย งานนี้ทำเอาพ่อแม่ของพัคจางกุนถึงกับอึ้งกิมกี่พูดอะไรไม่ออกในทันที

ที่แท้เสียงปืนที่ดังขึ้นหนึ่งนัดที่แทยงลั่นไกใส่พัคจางกุน เป็นเพียงกระสุนปลอมที่ไม่มีหัวกระสุน

เรื่องพินัยกรรมมันเข้ามารบกวนความคิดแทยงตลอดทั้งวันทั้งคืน เขาไม่เข้าใจว่ามันเป็นไปได้อย่างไรที่พ่อจะไม่ยกทรัพย์สมบัติอะไรให้เขาเลย หรือว่าแทยงตัวจริงไม่เอาไหน ขนาดที่ทำให้ประธานฮวังไม่ไว้ใจที่จะยกบริษัทให้ดูแล ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาจะต้องแสดงให้ประธานฮวังเห็นว่า แทยงใหม่คนนี้สามารถดูแลบริษัทที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับสองของประเทศเกาหลีแห่งนี้ได้

วันเกิด

วันเกิดแทยงในปีนี้ มีแขกเหรื่อมาในงานมากมายเหมือนเช่นทุก ๆ ปี ระหว่างงานแทยงได้เซอร์ไพรส์คุณพ่อโดยการมอบใบหุ้นที่เขาซื้อมาด้วยเงินของตัวเอง ทุกคนที่มาในงานต่างส่งเสียงชื่นชมเป็นการใหญ่ “เดี๋ยวนี้แทยงเก่งขึ้นเยอะเลยนะ”

โดยก่อนหน้านนี้ จูฮีได้เอาของขวัญวันเกิดไปให้ซึงชอนที่บ้าน (ซึงชอนกับแทยงเกิดวันเดียวกัน) ซึงชอนจึงตามเธอมาที่งานวันเกิดของแทยงด้วย เขามาที่นี่เพื่อต้องการทำอะไรบางอย่าง บางอย่างที่เขาทำในทุก ๆ ปี

ขณะที่งานเลี้ยงดำเนินไปจนมาถึงช่วงเวลาสำคัญ แม่เลี้ยงเดินไปหาแทยงและบอกให้เขาไปเล่นเปียโนให้แขกภายในงานฟัง แทยงช็อก เกิดมาอย่าว่าแต่เล่นเปียโนเลย แม้แต่สัมผัสเปียโนเขายังไม่เคยจับเลย … แทยงหน้าซีด ท่ามกลางเสียงเชียร์ของแขกที่มาร่วมงานเร่งเร้าให้เขาเล่นเปียโนให้ฟัง

ทันใดนั้นเอง แทยงตัวจริงที่อยู่ในคราบซึงชอนก็เดินไปที่เปียโน จากนั้นเขาก็เล่นเพลงที่แทยงเล่นเป็นประจำในทุก ๆ ปี เขาเล่นมันได้ดีอย่างเหลือเชื่อ ทำเอาแขกที่มาในงานต่างพากันตกตะลึง เด็กบ้านจนคนนี้ทำไมถึงเล่นเปียโนได้เก่งขนาดนั้น

ในขณะที่ประธานฮวังไม่ได้สนใจอะไร เขาคิดว่าก็เพียงเด็กบ้านจนคนหนึ่งที่พยายามดีดตัวเองให้สูงขึ้นก็เท่านั้น

ระหว่างนั้น ซึงชอนในคราบแทยงได้รับจดหมายจากยายแก่ร้านขายของเก่า เมื่อเขาเปิดอ่านก็ถึงกับตกใจ “ถ้าเจอพ่อแม่แท้ ๆ ในวันเกิด พวกเธอจะกลับไปเป็นคนเดิม

เมื่อรู้อย่างนั้นแล้ว แทยงจึงต้องทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้แทยงตัวจริงเจอกับประธานฮวัง เพราะไม่เช่นนั้นทุกอย่างจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม

สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้แทยกตัวจริงจะเดินสวนกับประธานฮวังก็ตาม … มันมีปริศนาอะไรหรือเปล่านะ บางทีแทยงอาจจะไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของประธานฮวังก็เป็นได้ ?

เรื่องราวผ่านไป แทยงได้เข้าพบประธานฮวังเพื่อขอเข้าร่วมประชุมผู้ถือหุ้นนัดที่กำลังจะมาถึง ประธานฮวังแปลกใจที่อยู่ดี ๆ ลูกชายก็สนใจการเข้าประชุมผู้ถือหุ้นขึ้นมา ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยสนใจอะไรพวกนี้เลย เห็นวัน ๆ เอาแต่อ่านเว็บตูน ประธานฮวังจึงถามกลับไปตรง ๆ ว่าได้เห็นพินัยกรรมฉบับนั้นแล้วใช่มั้ย แทยงจึงยอมรับว่าได้เห็นแล้ว และเขาคิดว่าเขาควรได้เป็นทายาทผู้สืบทอดโดชินกรุ๊ปเป็นคนต่อไป ประธานฮวังจึงให้แทยงพิสูจน์ตัวเอง

ที่จริงแล้วเรื่องพินัยกรรมเป็นแผนที่ประธานฮวังวางเอาไว้ตั้งแต่แรก เพราะเขาต้องการให้แทยงมีความตั้งใจมากขึ้นนั่นเอง

รุ่งขึ้น แทยงมาโรงเรียนตามปกติ แต่ระหว่างที่เขาอยู่ในห้องเรียน เขาได้รับ SMS ปริศนามีข้อความว่า “ฉันรู้ความจริงทุกอย่างแล้วนะ … นายไม่ใช่ฮวังแทยงใช่มั้ยล่ะ !?” แทยงเลิ่กลั่กหันซ้ายหันขวามองหาคนที่ส่ง SMS มาหาเขา จังหวะนั้นเองก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ซึงชอนกำลังเดินเข้ามาในห้องพอดี ทั้งสองจึงยืนเผชิญหน้ากัน …

EP.4 พ่อแม่ที่รักและพ่อแม่ที่ไม่รัก

รีแคปซีรีส์ The Golden Spoon EP.4 : พ่อแม่ที่รักและพ่อแม่ที่ไม่รัก

The Golden Spoon EP.4 : ซึงชอนในคราบของแทยงพยายามสืบหาคนที่อาจรู้ความจริงเรื่องของเขา แต่แล้วคนที่คาดไม่ถึงก็ปรากฎตัวขึ้น !?

แทยงสงสัยเป็นอย่างมาก ใครกันที่รู้ความลับเรื่อง “ช้อนทอง” ? เมื่อคิดไปคิดมาคนที่น่าสงสัยมากที่สุดก็คือจูฮี ที่อาจจะเป็นคนที่เคยใช้ช้อนทองมาก่อน เพราะเธอมีอะไรแปลก ๆ หลายอย่าง โดยเฉพาะการที่เธอทำตัวติดดินสุด ๆ ถึงขนาดมาทำงานพาร์ตไทม์ที่ร้านสะดวกซื้อ แม้จะเกิดในครอบครัวที่ร่ำรวยระดับประเทศ แต่จะใช่จีฮูจริง ๆ หรือเปล่านะ ?

ตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตในฐานะทายาทตระกูลอภิมหาเศรษฐี แทยงก็อดคิดถึงครอบครัวที่แท้จริงไม่ได้ เขาอยากให้พ่อแม่และพี่สาว (จริง ๆ ก็รวมถึงซึงชอนด้วยนั่นแหละ) มีชีวิตความเป็นอยู่ที่สุขสบายขึ้น เขาจึงเดินเรื่องซื้ออพาร์ตเมนต์สุดหรูริมแม่น้ำฮัน จากนั้นก็จัดการให้คนไปยื่นข้อเสนอให้ครอบครัวของเขาเช่าในราคาถูก

แม่เลี้ยงได้รับรายงานจากนักสืบเรื่องที่แทยงซื้ออพาร์ตเมนต์ริมแม่น้ำฮัน เพื่อเตรียมเอาไว้ให้ครอบครัวซึงชอนมาเช่าอยู่ ทำให้แม่เลี้ยงสงสัยเป็นอย่างมาก เธอจึงเอาเรื่องนี้ไปบอกกับประธานฮวัง … นิสัยแทยงเปลี่ยนไปชนิดเหมือนหน้ามือเป็นหลังเท้า ทำให้แม่เลี้ยงเริ่มเห็นอะไรผิดสังเกต แถมไม่ใช่แค่แทยงที่เปลี่ยนไป ในทางตรงกันข้ามตัวซึงชอนกลับมีอะไรหลายอย่างเหมือนแทยง โดยเฉพาะสกิลการเล่นเปียโนที่เหมือนแม้กระทั่งท่อนที่แทยงมักจะเล่นผิดอยู่เป็นประจำ

เมื่อประธานฮวังรู้เรื่องนี้ก็คิดวางแผนจะทำอะไรบางอย่าง

แล้วภาพก็เฉลยออกมาให้เห็นว่า ยอจิน เธอเป็นคนที่ใช้ช้อนทองสลับตัวตนมาตั้งแต่เด็ก จริง ๆ แล้วเธอชื่อนารา … เวลานี้ยอจินยืนดูพ่อตัวเองถูกเจ้าหน้าที่พาตัวไปเรือนจำ เธอมองพ่อแท้ ๆ ของตัวเองอย่างน่าสมเพช พ่อขี้เมาที่ไม่เคยทำดีกับเลยตั้งแต่เธอจำความได้

ตัดภาพมาที่ครอบครัวซึงชอน ตอนนี้พ่อออกไปทำงานนอกบ้าน พอจะมีเงินซื้อไก่มาให้ทุกคนในบ้านกินกันคนละตัว เรียกว่าเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เขามีเงินซื้อของดี ๆ ให้ทุกคนได้กิน

แทยงแอบดูครอบครัวตัวเองผ่านทางช่องหน้าต่าง ตอนนี้ดูทุกคนจะมีความสุขกันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แทยงเฝ้ามองดูไปน้ำตาก็ไหลไป เขาอดคิดถึงพ่อแม่ที่มีแต่ความรักให้เขาอย่างมากมายไม่ได้เลย ความรักที่แทยงไม่มี !

เช้ารุ่งขึ้น ตัวเลขที่ปลายช้อนทองปรากฏเป็นเลขศูนย์ นั่นหมายความว่าวันนี้เป็นวันที่เขาต้องตัดสินใจว่าจะอยู่เป็นแทยงต่อไป หรือว่าจะกลับไปอยู่กับครอบครัวเดิม คิดไปคิดมาเขาก็ตัดสินใจที่จะเป็นแทยงต่อไป

ที่โรงเรียน ซึงชอนเข้าไปถามแทยงเรื่องอพาร์ตเมนต์ริมแม่น้ำฮันที่ให้ครอบครัวเขาเช่าในราคาถูก ซึงชอนคิดว่าแทยงต้องมีอะไรที่ต้องการแลกเปลี่ยน แล้วทั้งสองก็โต้เถียงกัน แทยงดูถูกเรื่องที่ซึงชอนพูดว่าเงินนั้นไม่สำคัญ “มีแต่คนปากดีเท่านั้นแหละที่พูดว่าเงินไม่สำคัญ ถ้าเลือกได้นายก็อยากเกิดเป็นลูกบ้านคนรวยเหมือนกันนั่นแหละ”

ซึงชอนได้ยินเช่นนั้นก็ตอกกลับไปทันทีด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า ไม่ ! เพราะเขารักพ่อแม่ของเขามาก และถ้าต้องมีพ่อแม่เป็นพ่อแม่ของแทยงแล้ว ยิ่งไม่มีทาง

ระหว่างที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ จู่ ๆ ก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาหาซึงชอน แจ้งข่าวว่าพ่ออาการหนักต้องเข้าโรงพยาบาลด่วน ซึงชอนจึงรีบไปโรงพยาบาลทันที

แทยงที่ได้รู้ว่าพ่อแท้ ๆ ของตัวเองเข้าโรงพยาบาลก็รีบวิ่งขึ้นแท็กซี่ไปดูอาการพ่อเช่นกัน … เมื่อไปถึงห้องฉุกเฉินแทยงก็รีบวิ่งที่ยืนอยู่ข้างเตียงพ่อ เขาเรียก “พ่อ” ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ประธานฮวังโผล่เข้ามาด้วยความแปลกใจ ทำไมแทยงถึงเรียกพ่อซึงชอนว่าพ่อ ?

ในตอนท้าย ภาพตัดไปที่ยอจินที่ถือช้อนทองอยู่ในมือ พร้อมทั้งเฉลยออกมาว่าเธอก็คือนารานั่นเอง ในตอนที่นารายังเป็นเด็ก เธอต้องทนทุกข์อยู่กับพ่อขี้เมาที่วัน ๆ เอาแต่หาเรื่องด่าแล้วก็ทำร้ายเธอต่าง ๆ นานา จนได้มาเจอกับยายแก่ขายของเก่าที่เสนอขายช้อนทองให้ จากนั้นนาราก็ไปกินข้าวที่บ้านยอจิน ซึ่งเมื่อกินครบสามมื้อ เธอก็กลายเป็นยอจินตามที่ปรารถนา ไม่นานหลังจากนั้นนาราก็มาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว

EP.5 คนจนคนเดิม

พ่อซึงชอนได้รับอุบัติเหตุร้ายแรงขณะทำงาน ระหว่างนอนอยู่ในห้องฉุกเฉิน พ่อก็เกิดกระอักเลือดออกมาอย่างรุนแรงจนต้องเข้ารับการผ่าตัดโดยด่วน แทยงที่เห็นแบบนั้นก็ตัดสินใจในทันทีว่าจะกลับไปเป็นซึงชอนคนเดิม ไม่เป็นมันแล้วลูกเศรษฐีอะไรนี่

เมื่อคิดได้เช่นนั้นซึงชอนในคราบแทยงจึงรีบกลับบ้าน เพื่อไปเอาช้อนทองไปหายายร้านขายของเก่าทันที แล้วยายแก่ก็เป่าคาถาใส่ช้อนทอง แล้วบอกให้เขากลับไปกินข้าวที่บ้านเดิมหนึ่งมื้อ ถึงตอนนั้นทุกอย่างก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม … “แล้วอีกหนึ่งปีค่อยเจอกันใหม่นะพ่อหนุ่ม” เสียงร่ำลาจากยายแก่ร้านขายของเก่าดูจะไม่มีความหมายอีกต่อไป เพราะจากนี้เขาคงไม่คิดจะไปเป็นคนอื่นอีกแล้ว และจากนี้จะขอเป็นซึงชอนคนเดิมตลอดไป

หลังจากซึงชอนกลับไปเป็นซึงชอน ส่วนแทยงก็กลับไปเป็นแทยงเหมือนเดิม …

ซึงชอนรีบมาดูอาการพ่อที่โรงพยาบาลทันที การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี และในวันเดียวกันนั้นเอง จูฮีเอาเงินเดือนก้อนแรกที่หาได้จากน้ำพักน้ำแรงไปซื้อหนังสือเป็นของขวัญให้ซึงชอน เมื่อซึงชอนได้รับของขวัญก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ถึงกับโผเข้าไปกอดในทันที งานนี้เล่นเอาจูฮีอายม้วนเป็นเลขแปดกันเลยทีเดียว

ทีนี้ที่โรงพยาบาลก็มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาเยี่ยมพ่อซึงชอน นั่นก็คือหัวหน้าคนงานที่พ่อซึงชอนตกลงใส่รถของเขาจนเสียหาย จะถูกจะผิดหรือจะยังไงไม่รู้ล่ะ แต่ภาพจากกล้องวงจรปิดมันเห็นชัดเจนว่าพ่อซึงชอนทำรถของเขาเสียหาย หัวหน้าคนงานจึงเรียกค่าซ่อมรถเป็นเงินมหาโหดถึง 100 ล้านวอน (ประมาณ 2.7 ล้านบาท) นี่มันรถหรือมันยานอวกาศ ค่าซ่อมถึงได้แพงขนาดนั้น ?

แต่ก็นั่นแหละ ไม่ว่าจะกี่วอนครอบครัวจน ๆ ของซึงชอนก็ไม่มีปัญญาจ่ายค่าเสียหายพวกนั้นได้หรอก

แม่พยายามไปเคลียร์กับหัวหน้างานให้ลดค่าเสียหาย แต่ก็ดูจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย แม่จึงแอบมาร้องไห้ในห้องน้ำสาธารณะด้วยความเสียใจที่ทำให้ลูก ๆ ต้องลำบาก จังหวะนั้นเองที่แม่เหลือบไปเห็นแผ่นกระดาษโฆษณาเชิญชวนให้ขายตับขายไต แม่จึงเกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา

แม่ซึงชอนเดินทางมาตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล เพื่อเอาไปเป็นหลักฐานในการขายไต จังหวะนั้นเธอจึงได้หลอกลูก ๆ ว่าจะเดินทางไปขอยืมเงินญาติที่ต่างจังหวัด แต่ยังโชคดีที่ซึงชอนรู้เข้าเสียก่อนจึงได้ขัดขวาง และบอกให้แม่อยู่เฉย ๆ เรื่องเงินขอให้เขาเป็นคนจัดการเอง

ซึงชอนรีบไปหาประธานฮวังทันที เขาไปยื่นข้อเสนอแบบตรงไปตรงมาว่าเขาจะขอเอาชีวิตของเขาเป็นประกัน เพื่อแลกกับการขอยืมเงิน 100 ล้านวอน แต่ดูเหมือนว่าประธานฮวังจะไม่สนใจเลยแม้แต่นิดเดียว พร้อมกับบอกว่าไม่คิดที่จะเอาเงิน 100 ล้านวอนไปลงทุนกับชีวิตจน ๆ หรอก … โดนตอกหน้ามาแบบนั้นซึงชอนก็ถึงกับหน้าชากันเลยทีเดียว อีกอย่างเขาไม่คิดว่าการกลับมาเป็นซึงชอนคนเดียวจะต้องเจอกับความลำบากมากกว่าเดิมเสียอีก

จังหวะนั้น ยอจินจึงโทร. หาซึงชอนและได้มอบเงิน 100 ล้านวอนให้

1 ปีผ่านไป …

ซึงชอนเวลานี้ไม่ได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยตามที่ตั้งใจเอาไว้ เพราะมัวแต่ทำงานพาร์ตไทม์หาเงินตั้งแต่เช้ายันค่ำ ในส่วนที่เปลี่ยนแปลงไปคือครอบครัวของซึงชอนได้ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของยอจิน แต่ไม่ได้ย้ายเข้าไปอยู่ฟรี ๆ นะ แต่มาเป็นคนรับใช้ภายในบ้านยอจิน

ระหว่างชีวิตยากจนยังคงดำเนินต่อไป ซึงชอนเหลือบไปเห็นช้อนทอง แต่เขาก็ตัดใจลืมมันไปเพราะเขามุ่งมั่นจะเป็นซึงชอนคนจนคนเดิม

เรื่องราวดำเนินไป กระทั่งยอจินตัดสินใจบอกความจริงกับซึงชอน เธอยอมรับกับเขาว่ารู้เรื่องที่เขาใช้ช้อนทองเปลี่ยนครอบครัวกับแทยง และตัวเธอเองก็ใช้ช้อนทองนั้นเปลี่ยนมาเป็นยอจินเช่นกัน ณ จุดนี้ เธอจึงยิงคำถามใส่ว่าเขาจะกลับไปเป็นแทยงอีกหรือเปล่า ซึงชอนตอบกลับไปแทบไม่ต้องคิดเลยว่า จะขอเป็นซึงชอนคนเดิมคนนี้โดยจะไม่สลับชีวิตกับใครอีกแล้ว

สิ้นเสียงของซึงชอน ยอจินจึงล้วงเอาช้อนทองของซึงชอนออกมา แล้วโยนทิ้งน้ำไปเฉยเลย

EP.6 เหตุกราดยิงเมื่อหกปีก่อน

ซึงชอนโกรธมากที่ยอจินโยนช้อนทองของเขาทิ้งลงน้ำไป แต่ยอจินก็เฉลยว่า ช้อนทองที่โยนลงไปเป็นของปลอม ที่ทำไปก็เพื่อต้องการลองใจเขาเท่านั้นแหละ และมันก็แสดงให้เห็นว่าลึก ๆ แล้วเขายังอยากกลับไปเป็นแทยง ไม่ได้อยากเป็นซึงชอนคนจนคนเดิมอย่างที่เป็นอยู่อย่างทุกวันนี้หรอก

เมื่อตั้งสติได้ ซึงชอนจึงบอกกับยอจินให้เก็บช้อนทองนั้นไว้เถอะ เพราะจากนี้เขาคงไม่ได้ช้อนนั่นอีก แต่ยอจินก็สบประมาทว่าอีกไม่นานเขาก็ต้องกลับมาอ้อนวอนขอช้อนทองคืนแน่นอน

ระหว่างนั้น ธุรกิจที่บ้านของจูฮีก็ประสบปัญหา กำลังเข้าสู่สภาวะล้มละลาย ซึงชอนที่รู้เช่นนั้นจึงนัดจูฮีออกไปเดต เพื่อให้เธอลืมเรื่องเครียด ๆ ไป มันทำให้เธอรู้สึกดีมาก ๆ ที่ซึงชอนอยู่เคียงข้างในยามที่เธอตกที่นั่งลำบาก … ตลอดเวลาซึงชอนก็พยายามพูดให้กำลังใจจูฮี แต่ภายในใจเขาเองกลับย้อนแย้ง เพราะลึก ๆ แล้วเขาอยากกลับไปเป็นลูกคนรวยอย่างแทยงใจแทบขาด แต่ก็ต้องฝืนความคิดนั้นไว้เพราะรักพ่อแม่ของเขานั่นเอง

คืนนั้นเอง ยอจินก็วางแผนให้พ่อของเธอไล่ครอบครัวซึงชอนออกไปจากบ้าน แล้วให้เอาเงิน 100 ล้านวอนมาคืนภายในสิบวัน ที่ยอจินทำไปทั้งหมดนี้ก็เพื่อบีบให้ซึงชอนยอมใช้ช้อนทองเพื่อกลับไปเป็นแทยง

เอาล่ะสิ เมื่อโดนบีบให้หาเงิน 100 ล้านให้ได้ภายในสิบวัน ทำไงล่ะทีนี้ ซึงชอนจึงคิดที่จะกอบกู้วิกฤติของครอบครัวในครั้งนี้ด้วยวิธีลัด เพราะต่อให้ทำงานจนตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตก็ไม่มีทางหาเงิน 100 ล้านวอนภายในสิบวันได้หรอก และทางลัดของซึงชอนก็คือการเอาเงินเก็บทั้งหมดของเขาและพี่สาวไปลงหุ้น … ผลก็คือจากทุน 5 ล้านวอน สามารถทำได้เป็น 11 ล้านวอนภายในวันเดียว หรือเท่ากับผลตอบแทน 120 เปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว

ต่อมายอจินได้พบกับซึงชอน และบอกจุดประสงค์ของเธอที่ต้องบีบให้เขากลับไปใช้ช้อนทอง ก็เพราะเธอต้องการแต่งงานกับแทยง เพื่อที่จะได้ครอบครองโดชินกรุ๊ปนั่นเอง แต่ซึงชอนปฏิเสธ และพูดเสียงแข็งคำเดิมว่าเขาต้องการเป็นซีงชอนคนจนคนเดิมต่อไป

เช้ารุ่งขึ้น ซึงชอนตื่นมาพร้อมกับความฉิบหายของพอร์ตการลงทุน หุ้นร่วงระนาวจนต้องโดนฟอร์ซเซลล์เกลี้ยงพอร์ต เงิน 11 ล้านวอนในพอร์ตเมื่อคืน ผ่านไปวันเดียวกลายเป็นเหลือแค่เศษเงิน

หมดทางทุกสิ่ง ซึงชอนจึงยอมกลืนน้ำลายตัวเอง ไปหายอจินเพื่อขอช้อนทองของเขาคืน

เหตุกราดยิงเมื่อ 6 ปีก่อน

แทยงจำไม่ได้ว่าตัวเองเข้าไปเกี่ยวข้องกับเหตุกราดยิงเมื่อ 6 ปีก่อนที่อเมริกาอย่างไร และทำไมเขาถึงต้องผวาจนเกิดอาการแพนิกทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนั้น แทยงจึงเข้าไปเสิร์ชหาข่าวนั้นในอินเทอร์เน็ต แต่น่าแปลกคือไม่มีข่าวนั้นเลย แทยงจึงเข้าไปค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ในห้องของแม่เลี้ยง จนไปเจอข่าวตัดเก็บจากหนังสือพิมพ์ เป็นเพียงแต่เนื้อหาข่าวมันกลับไม่เหมือนกับในความทรงจำเขาเลย แทยงจึงตัดสินใจไปถามความจริงกับประธานนา พ่อของจูฮีที่เป็นเจ้าของสำนักข่าวที่ตีพิมพ์ข่าวนั้นออกมา

คืนนั้น แทยงไปหาประธานนาที่บ้านเพื่อหาความจริงว่าเกิดอะไรขึ้นในเหตุการณ์วันนั้น ตอนแรกประธานนาก็บ่ายเบี่ยงนู่นนี่นั่นที่จะไม่ตอบ แต่เมื่อโดนเซ้าซี้มาก ๆ เข้า ประธานนาก็ตัดรำคาญด้วยการบอกไปว่า “นายคงจำไม่ได้จริง ๆ สินะว่าเรื่องทั้งหมดนายเองแหละที่เป็นคนทำ”

แทยงซ็อก ! เขาเนี่ยนะเป็นคนลั่นไกสังหารผู้คน เขาไม่เชื่อเลยแม้แต่นิดเดียวว่าตัวเองจะเป็นฆาตกรที่เลวทรามต่ำช้าได้ขนาดนั้น จังหวะนั้นเองที่แทยงโกรธจนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ เขาจัดการเหวี่ยงประธานนาลงไปนอนกลิ้งอยู่กับพื้นโทษฐานที่โกหกใส่เขา แต่แม้ตัวเองจะลงนอนวัดพื้นประธานนาก็ยังยืนยันสิ่งที่ตัวเองพูดว่าเป็นความจริง ก่อนที่จะกระซิบบอกอะไรบางอย่างกับแทยง จนทำให้แทยงวิ่งออกไปจากบ้านอย่างกับคนบ้าด้วยอาการแพนิกที่กำเริบขึ้นมา

และเมื่อจูฮีกลับมาถึงบ้านก็พบประธานนา พ่อของเธอนอนกลายเป็นศพอย่างปริศนา โดยสภาพศพคล้ายโดนของแข็งกระแทกที่หัวอย่างรุนแรง !!!

เช้าอีกวัน แทยงตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนของตัวเองด้วยอาการปวดหัวอย่างรุนแรง ที่น่าแปลกคือประธานฮวังมานั่งอยู่ข้างเตียง จากนั้นแทยงก็เล่าเรื่องความฝันแปลก ๆ ที่เขาฝันเมื่อคืน เขาฝันว่าเห็นประธานนาตายไป ซึ่งประธานฮวังก็บอกกับลูกชายไปว่าประธานนาตายไปจริง ๆ !

แทยงได้แต่คิดสับสนว่าสิ่งที่เขาฝันมันเป็นแค่ความฝันหรือมันเป็นความจริงกันแน่ และเมื่อเขาก้มมาเห็นเลือดที่มือของตัวเอง เขาจึงคิดไปในทันทีว่าเขานี่แหละที่เป็นคนฆ่าประธานนา จังหวะนั้นเองที่ประธานฮวังได้บอกกับแทยงให้คิดซะว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้ไปเจอประธานนา แล้วทุกอย่างจะดีเอง แต่ …

แต่แทยงในเวลานี้สติแตกเกิดควบคุม เขาวิ่งไปที่บ้านประธานนาเพื่อดูให้แน่ใจด้วยตาตัวเองว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง ซึ่งเมื่อไปถึงเขาก็เห็นเจ้าหน้าที่กำลังจัดการกับศพของประธานนา มันเป็นจริง เขาเป็นฆ่าประธานนา

แทยงเสียใจมากที่รู้ว่าตัวเองเป็นฆาตกร เขาไปยืนอยู่ข้างถนนเพื่อรอรถวิ่งมา แล้วเขาจะวิ่งให้รถพุ่งเข้าชนตาย ๆ ไปซะเลย แทยงรอจังหวะเมื่อเห็นรถคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วเขาจึงวิ่งกระโดดเข้าไปขวางทันที แต่ก่อนที่รถยนต์คันนั้นจะพุ่งเข้าปะทะร่างแทยง ยอจินกลับมาช่วยเอาไว้ได้ทัน แล้วเธอก็ตลาดลั่นใส่แทยงว่าเขายังตายไม่ได้ พร้อมกับตบหน้าไปอีกสองฉาด

ในตอนท้าย ซึงชอนตัดสินใจกลืนน้ำลายตัวเองโดยจะใช้ช้อนทองเพื่อกลับไปเป็นแทยงอีกครั้ง เขาถือช้อนทองในมือวิ่งเข้าไปภายในบ้านแทยงและกินข้าวหนึ่งมือ หลังจากนั้นเขาก็ได้กลายเป็นแทยงอีกครั้งหนึ่งตามที่ใจปรารถนา

EP.7 หมื่นล้านแสนล้าน

เจ้าหน้าที่ KCSI เข้ามาเก็บหลักฐานภายในบ้านประธานนา แต่หัวหน้าผู้ดูแลการเก็บหลักฐานได้รับคำสั่งจากประธานฮวัง ให้ทำลายหลักฐานที่แทยงมาหาประธานนาที่บ้าน ไม่ว่าจะเป็นลายนิ้วมือ หรือภาพจากกล้องวงจรปิดก็โดนลบทิ้งไปทั้งหมด

ข่าวทางทีวีรายงานการเสียชีวิตของประธานนาว่า อาจจะเป็นการเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ เพราะไม่พบร่องรอยการงัดแงะ หรือมีคนอื่นอยู่ด้วยขณะประธานนาเสียชีวิต … เวลาเดียวกันนั้น เลขาส่วนตัวของประธานฮวังได้รายงานว่า เจ้าหน้าที่จะสรุปสาเหตุการตายว่าเกิดจากภาวะหัวใจวาย

ตอนนี้เลขบนด้ามช้อนทองของซึงชอนในคราบแทยงขึ้นตัวเลข 3650 นั่นหมายความว่า เขาต้องใช้ชีวิตเป็นแทยงไปอีกสิบปี ก่อนที่จะต้องตัดสินใจอีกครั้งว่าจะเป็นแทยงไปตลอดกาลหรือจะกลับไปเป็นซึงชอนคนจนคนเดิม

สิ่งแรกที่แทยงทำคือการช่วยให้ครอบครัวที่แท้จริงของเขามีชีวิตที่ดีขึ้น โดยใช้เส้นสายความเป็นแทยงนี่แหละ เขาช่วยให้ผลงานเว็บตูนของพ่อถูกนำไปสร้างเป็นซีรีส์ พี่สาวก็ได้รับการโปรโมตจากพนักงานเสริมสวยธรรมดาให้ขึ้นเป็นดีไซเนอร์ เจ้าของร้านที่แม่ทำงานเสิร์ฟอาหารก็ให้ยืมเงินเป็นค่าเช่าอพาร์ตเมนต์ ส่วนครอบครัวเพื่อน ๆ ของซึงชอนก็ดูแลเลี้ยงดูปูเสื่อเขาอย่างดี … แทยงให้สัญญากับตัวเองว่า อีกสิบปีข้างหน้าเขาจะกลับไปเป็นซึงชอนที่ร่ำรวยเป็นหมื่นล้านแสนล้าน

ตรงกันข้ามกับชีวิตของจูฮีในตอนนี้ที่กำลังดำดิ่งลงไปสู่ความเศร้า เธอไม่เชื่อว่าพ่อจากไปเพราะอุบัติเหตุ แต่มันก็เป็นแค่ความเชื่อเพราะเธอไม่มีหลักฐานอะไรมาสนับสนุนความเชื่อนี้เลย ยังไม่นับธุรกิจของพ่อที่กำลังล่มสลาย ส่วนพี่ชายแต่ละคนก็ไม่เอาอ่าว สนใจแต่เรื่องเงินและมรดก แต่สิ่งที่จูฮีไม่รู้ก็คือ สิ่งที่พ่อเหลือไว้ให้มีเพียงหนี้กับหนี้แล้วก็หนี้ แทยงจึงหาโอกาสเจอจูฮีและบอกให้เธอสละสิทธิ์ในกองมรดก

อย่างไรก็ตาม จุนแท น้องชายของแม่เลี้ยงแทยง ก็เกิดสงสัยสาเหตุการตายของประธานนาขึ้นมา เพราะมันมีหลายอย่างที่ดูมีพิรุธ และในคืนนั้นตำรวจก็บุกเข้ามาจับแทยงในข้อหาฆาตกรรม !?

EP.8 ฆาตกรตัวจริง

ที่แท้แล้วกลุ่มชายที่อ้างตัวเป็นตำรวจบุกเข้าไปจับแทยงที่บ้าน เป็นเพียงคนที่จุนแทจ้างเพื่อให้ไปเซอร์ไพรส์พาตัวแทยงมางานปาร์ตี้ของกลุ่มลูกเศรษฐีที่เรียกว่า “อะมีคัส” ซึ่งยอจินก็อยู่ในงานด้วย

แทยงทำท่าจะขอตัวกลับ แต่จุนแทก็ขอให้เขาดื่มไวน์ก่อน แทยงจึงกระดกไปรวดเดียวหมดแก้ว โดยที่ไม่รู้ว่าไวน์แก้วนั้นมียาบางอย่างผสมอยู่ ไม่นานนักแทยงก็ตกอยู่ในอาการเมาเป๋ไปเป๋มาลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่กับพื้น จากนั้นจุนแทจึงเค้นความจริงเรื่องที่เขาไปบ้านประธานนาในคืนเดียวกับที่ประธานนาตาย แต่คำตอบก็คือ “ไม่ ผมไม่ได้ฆ่าเขา ผมไม่ใช่แทยงสักหน่อย ผมคือซึงชอน” งานนี้เล่นเอาจุนแทงงเป็นไก่ตาแตก … ยอจินที่แอบดูเหตุการณ์อยู่ไม่ห่างก็อดแปลกใจไม่ได้เช่นกันที่จุนแทสงสัยว่าแทยงฆ่าประธานนา ?

รุ่งขึ้น ยอจินไปฟ้องประธานฮวังเรื่องที่จุนแทแกล้งแทยงในปาร์ตี้อะมีคัสเมื่อคืน จากนั้นยอจินก็เข้าประเด็น “หนูต้องการหมั้นกับแทยงค่ะ” ประธานฮวังถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน แต่ยอจินก็ยังคงพูดต่อ “หนูรู้ว่าบริษัทของพ่อหนูไม่ติดอันดับหนึ่งในร้อยด้วยซ้ำ แต่หนูสัญญาอย่างหนึ่งค่ะว่าหนูจะเป็นคนปกป้องแทยงเอง”

หลังแทยงได้สติขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น สิ่งที่เขาต้องการรู้คือซึงชอน (ซึ่งจริง ๆ แล้วคือแทยงตัวจริง) ได้ฆ่าประธานนาหรือเปล่า เขาจึงไปทดสอบต่าง ๆ นานา แต่ก็พบว่าซึงชอนไม่มีแววที่จะฆ่าใครได้เลย

ระหว่างนั้นก็ได้เกิดเหตุการณ์คู่ขนานกันสองอย่าง หนึ่งคือแม่บ้านที่บ้านจูฮีโทร. มาขอเงิน 500 ล้านวอน แลกกับข้อมูลว่าคนที่มาหาประธานนาในคืนวันที่ประธานนาตายคือใคร ? สถานที่นัดเจอกันคือสี่แยกถนนแห่งหนึ่ง แต่ปรากฏว่าก่อนที่แม่บ้านจะบอกความจริงกับจูฮี รถบรรทุกปริศนาก็พุ่งเข้าชนร่างแม่บ้านจนกระเด็นกลิ้งไปกับถนนหลายตลบ เลือดอาบท่วมตัว

เมื่อเหตุการณ์ผ่านไป จูฮีถึงได้รู้ตัวว่า กระเป๋าที่บรรจุเงิน 500 ล้านวอนอยู่ในนั้นได้หายไป ! นี่มันเงินก้อนสุดท้ายในชีวิตของเธอเลยนะ ..​. ต่อมาซีรีส์ก็เฉลยว่า ยอจินเป็นคนเอากระเป๋าใบนั้นไปเพื่อล้างแค้นจูฮี เหมือนกับที่จูฮีเคยทำกับเธอสมัยที่เธอยังเป็นจองนาราเมื่อตอนเด็ก จากนั้นยอจินก็เอากระเป๋าใบนั้นยกให้กับป้าขอทาน ทีนี้เมื่อป้าขอทานเปิดกระเป๋ารื้อไปรื้อเจอเงิน 500 ล้านวอนก็ถึงกับทำหน้าเอ๋อทันที

อีกด้านหนึ่ง แม่เลี้ยงของแทยงก็ได้เสื้อสูทตัวที่แทยงใส่ในคืนเดียวกับที่ประธานนาตาย และเมื่อเอาไปตรวจดีเอ็นเอ ผลออกมาว่ามีเลือดประธานนาติดอยู่ในเสื้อสูทตัวนั้น !? แม่เลี้ยงจึงเอาเรื่องนี้ไปบอกจุนแททันที

สิ่งที่จุนแททำหลังจากได้หลักฐานสำคัญคือ เอาเรื่องดีเอ็นเอไปต่อรองกับประธานฮวัง สิ่งที่จุนแทต้องการก็คือ ทรัพย์สินทั้งหมดที่อยู่ในชื่อแทยง และหุ้นโดชินโฮลดิงส์สองเปอร์เซ็นต์ สุดท้ายคือให้ส่งแทยงไปอเมริกาทันที … หลังฟังจุนแทจ้อในสิ่งที่ต้องการ ประธานฮวังก็ได้ยิ้มเยาะ

ต่อมาประธานฮวังตัดสินใจส่งแทยงไปอเมริกาทันที … วันที่แทยงจะบินไปอเมริกา จูฮีมาที่สนามบิน เธอประมวลเหตุการณ์ต่าง ๆ จนพอจะเดาได้ว่าคนที่ฆ่าประธานนา พ่อของเธอก็คือแทยงนั่นเอง จูฮีโวยวายลั่นสนามบิน จนแทยงต้องรีบเดินเข้าเกตขึ้นเครื่องไปโดยเร็ว

EP.9 หลบซ่อนอำพรางตัว

ผ่านไปเกือบสิบปี …

จู่ ๆ แทยงก็กลับเกาหลีโดยไม่บอกกล่าวใคร นั่นอาจเป็นเพราะตอนนี้เหลือเวลาอีก 30 วันก็จะครบกำหนดสิบปีที่ต้องไปหายายแก่ขายของเก่าอีกครั้ง เพื่อยืนยันว่าตัวเองต้องการใช้ชีวิตในคราบแทยงต่อไป หรือจะกลับไปเป็นซึงชอนเหมือนเดิม ?

แทยงกลับมาในคราวนี้แตกต่างไปจากแทยงคนเดิมจนแทบจำไม่ได้ เจาะหู รอยสักเต็มตัว แต่งตัวสีฉูดฉาดเหมือนเพลย์บอยเพิ่งหัดเข้าวงการ ทำเอาทุกคนแปลกใจ แต่แท้จริงแล้วมันเป็นแผนหลบซ่อนอำพรางตัวเพื่อให้จุนแทตายใจ

ระยะเวลาสิบปีที่แทยงอยู่ที่อเมริกา เขาได้สร้างบริษัทโมสต์แล็บ ซึ่งเป็นบริษัทสตาร์ตอัปขึ้นมาจนเข้าตลาดหุ้น NASDAQ กลายเป็นบริษัทที่มูลค่าสูงถึง 5 แสนล้านวอน (ประมาณ 13,xxx ล้านบาท) ซึ่งก็ไม่รู้ทำอย่างไรถึงได้ปกปิดตัวตนว่าเขาเป็นผู้ก่อตั้งโมสต์แล็บแห่งนี้ แล้วจู่ ๆ เขาก็เอาบริษัทออกจากตลาดหุ้น ก่อนที่จะโยกเงิน 5 แสนล้านวอนมาที่เกาหลี

ระหว่างที่ทุกคนกำลังตายใจว่าแทยงกลายเป็นเพลย์บอย วัน ๆ เอาแต่สำมะเลเทเมา มั่วผู้หญิงไปวัน ๆ จู่ ๆ ก็มีข่าวฉาวของแทยงเรื่องการใช้สารเสพติดรายงานทางทีวีจนกลายเป็นข่าวใหญ่ ข่าวนี้เองส่งผลให้หุ้นโดชินไฮเทคราคาร่วงมากกว่าสิบเปอร์เซ็นต์ทันที แล้วจังหวะนี้เองที่แทยงใช้เงิน 5 แสนล้านวอนกว้านซื้อหุ้นโดชินไฮเทคที่แมงเม่าต่างเทขายหนีตาย

เมื่อมีหุ้นอยู่ในมือแล้ว ในวันประชุมผู้ถือหุ้นโดชินไฮเทค แทยงจึงเข้ามาในห้องประชุม ทำการแฉสิ่งที่จุนแทโกงบริษัทมาตลอดสิบปีที่ผ่านมา และเสนอให้ปลดเขาออกจากตำแหน่งประธาน แล้วแทยงก็ได้ก้าวขึ้นมาเป็นประธานโดขินไฮเทคในที่สุด

สิ่งที่แทยงทำนั้น ประธานฮวังรู้สึกภูมิใจในตัวลูกชายมาก เรียกว่าตบมือชื่นชมให้ครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้

จุนแทโดนเขี่ยตกกระป๋องไปแล้วก็เกิดความแค้นอยากเอาคืน เขาจึงเอาความลับเรื่องเลือดประธานนาที่ติดอยู่ที่เสื้อสูทของแทยงไปบอกกับจูฮี

ในเวลาเดียวกันนั้น ซึงชอนก็ไปรื้อสมุดบันทึกเก่าสมัยเรียนมาอ่านเล่น สมุดเล่มหนึ่งได้เขียนเรื่องช้อนทองและพลังที่มันทำให้เปลี่ยนพ่อแม่ได้ …

EP.10 กฎข้อสุดท้ายของช้อนทอง

จุนแทเอาเรื่องเลือดของประธานนาติดอยู่ที่เสื้อสูทที่แทยงใส่ในคืนนั้นมาบอกจูฮี เพื่อหวังให้แทยงล่มจมไปกับเขาด้วย แต่เรื่องตลกก็คือเขาก็แค่บอกจูฮี แต่ให้จูฮีไปจัดการต่อเองซะอย่างนั้น

จูฮีจึงแกล้งทำเป็นตีสนิทแทยงเพื่อที่เธอจะได้เข้าไปหาหลักฐานที่บ้านแทยงได้ เริ่มแรกเธอจึงมาขอเขาสัมภาษณ์เพื่อนำไปออกรายการโทรทัศน์ของสถานี DSTV ที่เธอทำงานเป็นนักเขียน (DSTV เป็นบริษัทของครอบครัวเธอ ที่บริหารจนเจ๊งเมื่อสิบปีก่อน) … ยอจินรู้จึงสั่งให้แทยงปฏิเสธการให้สัมภาษณ์ไป แทยงก็ทำตาม

ณ จุดนี้ ยอจินเมื่อกลับมาถึงบ้านก็เริ่มรู้สึกว่าแทยงยังรู้สึกกับจูฮีเหมือนเดิม เธอจึงหยิบช้อนทองของแทยงขึ้นมา แล้วก็พูดถึงกฎข้อสุดท้ายของช้อนทองที่แทยองยังไม่รู้ นั่นก็คือ “ถ้ามีใครใช้ช้อนทองนี้กินข้าวอีก คนคนนั้นจะได้ความทรงจำของเจ้าของช้อนไป”

เรื่องราวดำเนินไป สุดท้ายแทยงก็ให้จูฮีสัมภาษณ์ด้วยเหตุผลง่าย ๆ เลยคือ เขาต้องการเจอเธออีกครั้ง ผลที่ตามมาคือสร้างความไม่พอใจให้กับยอจินเป็นอย่างมาก

ระหว่างนั้น ซีรีส์ได้เฉลยความจริงของจุนแทออกมาสองประการ อย่างแรก จุนแทเป็นฆาตกรตัวจริงในเหตุการณ์กราดยิงเด็ก ๆ ที่อเมริกาเมื่อ 16 ปีที่แล้ว อย่างที่สองคือ จุนแทไม่ใช่น้องชายของแม่เลี้ยงแทยง !?

แม่เลี้ยงแทยงมาที่โดชินกรุ๊ปและตวาดลั่นระหว่างที่ประธานฮวังกำลังประชุมคุยงานกับลูกน้อง เธอไม่พอใจที่ประธานฮวังเขี่ยจุนแทจนตกกระป๋อง เธออยากให้เขาให้โอกาสจุนแทอีกครั้ง …​ ประธานฮวังได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มที่มุมปาก เขาพูดออกมาชัด ๆ เลยว่ารู้มาตลอดว่าจุนแทไม่ใช่น้องชายของเธอ แต่เป็นลูก ! และยังบอกให้เธอเลิกโวยวายซะ ถ้าไม่อยากให้จุนแทรู้ความจริงเรื่องนี้

วันนี้ยอจินนัดซึงชอนมาทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง แต่ก่อนที่ซึงชอนจะตักอาหารกิน ยอจินได้หยิบช้อนทองจากในกล่องไม้ (คล้าย ๆ กล่องช้อนทองของแทยง) ยื่นให้ซึงชอน …

EP.11 ฆาตกรตัวจริงเข้ามอบตัว

สุดท้ายซึงชอนก็ไม่ได้กินข้าวด้วยช้อนทองช้อนนั้นแม้แต่คำเดียว เพราะยอจินมัวแต่ขัดจังหวะอยู่นั่นแหละ ก่อนที่เธอจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายเซลฟี่ซะอย่างนั้น เมื่อถ่ายเซลฟี่เสร็จ จู่ ๆ ซึงชอนก็ขอตัวกลับโดยไม่ได้กินอะไรเลยแม้แต่คำเดียว … พูดง่าย ๆ ก็คือ ยอจินนัดซึงชอนเพื่อมาถ่ายเซลฟี่กับช้อนทอง เท่านั้นเลย เท่านั้นเลยจริง ๆ

จากนั้น ยอจินก็ส่งรูปเซลฟี่รูปนั้นไปให้แทยง ก่อนจะบอกความลับของช้อนทองที่ว่า ใครได้กินช้อนทองช้อนนั้นจะได้ความทรงจำของเจ้าของช้อนไป แต่แทยงก็ไม่ได้มีท่าทีตกใจอะไร แถมยังแกล้งทำเป็นบอกว่าจะทำตัวดี ๆ “เอาเป็นว่าจากนี้ฉันจะอยู่ห่าง ๆ จูฮีก็แล้วกันนะ” แล้วก็เดินจากไป … อีมนะ

ส่วนจูฮีจู่ ๆ ก็เกิดสำนึกได้ว่าตัวเองควรจะสงสัยจุนแท และทิ้งความสงสัยที่เก็บไว้นานสิบปีที่แทยงเป็นฆาตกรไปเฉยเลย อีกทั้งยังทิ้งหลักฐานเลือดของประธานนาที่ติดอยู่ที่เสื้อสูทของแทยงไปเลย โดยคิดว่ามันไม่ใช่หลักฐานที่พิสูจน์ว่าแทยงเป็นคนฆ่าพ่อของเธอ เสื้อตัวนั้นบอกได้เพียงว่าแทยงอยู่ในที่เกิดเหตุ แถมตัวแทยงยังมาช่วยจูฮีสืบคดีด้วยซ้ำ ด้วยความใกล้ชิดทำให้จูฮีเริ่มมีใจให้แทยง ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยชอบขี้หน้าเขามาก่อนเลยตลอดชีวิตของเธอ … เฮ้อ

แม้สิบปีที่ผ่านมา จูฮีจะสืบอะไรไม่คืบหน้า แต่หลังจากแทยงกลับมาจากอเมริกา จูฮีก็หาหลักฐานได้มากพอที่จะยื่นขอตำรวจให้ทำการรื้อคดีขึ้นมาสอบสวนอีกครั้ง

ในขณะที่ซึงชอนเริ่มเข้าใกล้ความจริงเรื่องช้อนทองเข้าไปทุกที สิ่งที่เขาทำคือเดินเข้าไปหาแทยงและถามว่า “นายรู้จักยายช้อนทองหรือเปล่า ?” และหยิบสมุดบันทึกเล่มนั้นออกมา พร้อมกับตั้งข้อสงสัยว่า แทยงคือแทยงตัวจริงหรือ ?

เวลาเดียวกันนั้น จูฮีกับยอจินก็เดินเข้ามาในห้องของแทยงพร้อมกัน ยอจินจึงได้เถียงและดูถูกซึงชอนไปแบบเด็ก ๆ ก่อนที่ซึงชอนจะเดินกลับไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ

แล้วเรื่องน่าเหลือเชื่อก็เกิดขึ้น เมื่อจู่ ๆ จุนแทก็เข้ามอบตัวกับตำรวจใจคดีฆาตกรรมประธานนา

ตอนท้าย ระหว่างที่แทยงกำลังเดินกลับได้ผ่านร้านยายแก่ขายของเก่า เขาได้เห็นช้อนทองราคา 3 หมื่นวอนที่วางขายอยู่บนแผง

EP.12 ใคร ๆ ก็อยากเป็นซึงชอน

ด้านซึงชอนก็ได้พบกับยายแก่ร้านขายของเก่า และได้ซื้อซื้อช้อนทองตามที่สมุดบันทึกได้เขียนเอาไว้ เมื่อรู้ความดังนั้น หลังจากไปส่งอาหารให้ที่บ้านแทยง เขาจึงขอแม่บ้านกินอาหารที่นั่น เท่ากับว่าช้อนทองทำงานครั้งที่หนึ่งเรียบร้อยแล้ว

ซึงชอนนัดเจอกับจูฮี เธอจึงถามถึงวันเกิดว่าเขาต้องการอะไรเป็นของขวัญ ซึงชอนตอบกลับไปว่า “อยากให้เธอลืมอดีตของฉันให้หมด อย่างเช่นตอนที่ฉันสารภาพรักเธอ ฉันตัดสินใจแล้วว่าเรามาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเถอะ ช่วยลืมซึงชอนไปเถอะนะ” แม้ปากจะพูดไปแบบนั้น แต่ในใจของเขาคือเมื่อกลับไปเป็นแทยงคนเดิม เขาจะสารภาพรักกับเธออีกครั้ง

จากนั้น ซึงชอนก็ไปหาแทยงอีกครั้ง แล้วทำทีเป็นขอโทษเรื่องวันก่อนที่เขามาพูดเพ้อเจ้อเรื่องช้อนทอง เมื่อเดินออกมาซึงชอนก็ยิ้มอย่างมีความสุขแล้วบ่นพึมพำกับตัวเองว่า “ไอ้ชาติชั่ว กล้าดียังไงถึงมาขโมยชีวิตฉัน”

คืนนั้น แทยงไปนั่งปรับทุกข์อยู่คนเดียวในโบสถ์ จู่ ๆ ผู้หญิงผมยาวก็โผล่ขึ้นมาทำเอาเขาตกใจจนตกม้านั่ง ที่แท้แล้วหญิงผมยาวนั้นไม่ใช่ผี แต่เป็นจูฮีที่เพิ่งดื่มมักกอลลีมาจนเมามาย เมาเรื้อนเมาเพี้ยนอะไรแบบนั้น แทยงจึงต้องทั้งประคองฉุดกระชากลากถูพาเธอกลับบ้าน

เมื่อถึงบ้านและได้สติ จูฮีจึงบอกกับแทยงว่า ที่ต้องดื่มเหล้าจนเมามายเป็นเพราะคิดถึงซึงชอนคนเดิมที่เธอเคยชอบมาก ๆ แม้ซึงชอนตอนนี้จะเป็นคนดี แต่ก็ไม่ใช่ซึงชอนที่เธอเคยชอบ พูดจบก็ภาพตัดนอนพับไป

วันต่อมา แทยงสั่งแม่บ้านห้ามให้ข้าวใครกินเป็นอันขาด และห้ามใครเข้ามาในบ้านด้วยโดยเฉพาะซึงชอน … แม่บ้านจึงเอาเรื่องนี้ไปบอกกับแม่เลี้ยง สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ แม่เลี้ยงจัดการเรียกซึงชอนมากินข้าวซะเลย … ซึงชองกินข้าวครั้งที่สองสำเร็จ

แทยงรู้ว่าซึงชอนมากินข้าวที่บ้านได้สองครั้งแล้ว จึงวางแผนบางอย่างขึ้นมา เขาไปที่บ้านซึงชอนโดยทำทีมาขอกินข้าว ระหว่างที่แม่ซึงชอนกำลังทำซุปเกี๊ยวให้ เขาก็แอบเข้าไปสับเปลี่ยนช้อนทองของซึงชอน เมื่อซึงชอนกลับมา แทยงจึงนัดให้มากินข้าวที่บ้านในวันพรุ่งนี้

รุ่งขึ้น ซึงชอนไปที่บ้านแทยงตามนัด ทั้งสองมานั่งที่โต๊ะอาหารที่มีอาหารวางเรียงรายอยู่เบื้องหน้า ตอนนั้นแทยงก็พูดจาเยาะเย้ยซึงชอน “ถ้ากินหมดนี้แล้วนายยังไม่เปลี่ยนเป็นตัวฉัน คงตลกไม่น้อยสินะ” ซึงชอนหยิบช้อนทองขึ้นมาโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นของปลอม ในขณะที่แทยงก็ยิ้มเยาะ แต่ …

แต่ซึงชอนก็ทำในสิ่งที่คาดไม่ถึง เขาตัดสินใจที่จะไม่กินข้าวมื้อนั้น เขาต้องการจะเป็นซึงชอนคนจนต่อไป เหตุผลเดียวที่เขาต้องการเป็นซึงชอนก็เพราะเขาไม่ต้องการเสียพ่อแม่ที่แสนดีที่สุดในโลกไป … งานนี้ทำงานแทยงถึงกับช็อก เพราะพ่อแม่แสนดีที่ซึงชอนพูดน่ะ แท้จริงแล้วมันคือพ่อแม่แท้ ๆ ของเขาเอง

คืนนั้น แทยงดื่มวิสกี้จนเมามายด้วยความเสียใจ ยอจินเดินมาหาเขาด้วยความเป็นห่วง คำพูดที่ออกจากปากเขาก็คือ “ยอจิน ฉันแพ้ไอ้แทยงตัวจริงแล้วล่ะ … มันไปเจอยายแก่และได้ช้อนทองนั่นมา ฉันเลยไปสับเปลี่ยนช้อนของมันเพราะฉันไม่อยากกลับไปเป็นซึงชอน แต่ไอ้บ้านั่นกลับเลือกพ่อแม่ฉันแทน โดยไม่สนใจช้อนทองบ้าบอนั่นเลย ส่วนตัวฉันเองกลับเลือกเงินทองแทนที่จะเลือกพ่อแม่ ฉันมันสวะ” น้ำตาของเขาไหลรินออกมา มันเป็นตลกร้ายที่ตลกไม่ออกอย่างแท้จริง

สิ่งที่ออกจากปากยอจินเพื่อปลอบใจแทยงคือการบอกว่า ไม่ใช่ความผิดที่เธอกับเขาเกิดมาจน “สวะแล้วไงล่ะ เกิดมาบ้านจน พอมีโอกาสเป็นคนรวยก็คว้าเอาไว้ เป็นใครก็ทำแบบเดียวกันนี่แหละ” ชั่วเวลาหนึ่งต่อมา ทั้งสองก็จุมพิตกัน ก่อนจะไปต่อกันบนเตียง แต่ทว่ายังไม่ทันที่จะทำกิจสำเร็จ แทยงก็ผละยอจินออกมา แล้วพูดขึ้นว่า “ฉันทำไม่ได้ แบบนี้มันไม่ถูก”

ระหว่างนั้นตัวจูฮีเองก็เริ่มสงสัยการมีอยู่ของช้อนทอง และการสลับเปลี่ยนพ่อแม่กันของซึงชอนและแทยง เมื่อเธอกลับถึงบ้านก็เจอแทยงยืนรออยู่ที่หน้าบ้าน ไม่ทันได้พูดอะไรเขาก็รีบโผเข้ามากอดเธอพร้อมกับพร่ำแต่คำว่าคิดถึงไม่หยุด จูฮีได้แต่อึ้งเพราะทำอะไรไม่ถูก และถามไปว่า “นี่ นายคือซึงชอนงั้นเหรอ ?” แล้วแทยงตอบว่าไง เขาตอบว่า “ไม่ใช่ ฉันคือฮวังแทยง” แล้วก็เดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง

วันนี้เป็นวันเกิดของซึงชอนและแทยง เพราะเขาทั้งสองเกิดวันเดียวกัน ซึงชอนมาที่บ้านแทยงเพื่อส่งอาหาร แทยงที่รู้กฎของช้อนทองที่ว่า “ถ้าเจอพ่อแม่แท้ ๆ ในวันเกิดจะกลับไปเป็นคนเดิม” ก็ตกใจเป็นการใหญ่ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ประธานฮวังเดินมาทักซึงชอนพอดี แต่ …

แต่ทุกอย่างกลับเหมือนเดิม แทยงได้แต่คิดว่าทำไมถึงไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมอย่างที่ยายแก่ช้อนทองเคยบอกเอาไว้ เขาได้คิดว่า “มันเกิดอะไรขึ้นนะ ?”

EP.13 พ่อที่แท้จริง ?

จังหวะที่แทยงกำลังยืนงงอยู่นั้น พ่อของซึงชอนก็เอาอาหารมาส่งที่บ้านแทยงพอดี จังหวะนี้เองทำให้ทุกอย่างเข้าองค์ประกอบตามกฎของช้อนทอง แทยงกลับไปเป็นซึงชอน ส่วนซึงชอนก็กลับไปเป็นแทยงตามเดิม …​ จากจุดนี้เองทำให้เห็นชัดว่า ประธานฮวังไม่ใช่พ่อที่แท้จริงของแทยง !

เมื่อซึงชอนกลับมาเป็นคนจนคนเดิม พ่อแม่และพี่สาวเตรียมเค้กและแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้กับเขาอย่างเรียบง่ายเหมือนอย่างที่ทำในทุกปี แต่ซึงชอนกลับรู้สึกไม่โอเคกับสภาพความเป็นอยู่แบบคนจน ๆ ขณะเป่าเทียนแค้กวันเกิด สิ่งที่เขาอธิษฐานคือการขอให้เขาได้กลับไปเป็นแทยงอีกสักครั้ง

วันเดียวกันนั้น พ่อซึงชอนชวนจูฮีมากินข้าวที่บ้าน แต่ระหว่างที่พ่อกำลังกดรหัสผ่านเพื่อเปิดประตูบ้าน จูฮีกเกิดเห็นรหัสก็ถึงกับตกใจ เพราะมันเป็นรหัสเดียวกับที่แทยงใช้กับรหัสตู้เซฟ และด้วยรหัสนี้แหละ ทำให้จูฮีรู้ว่าซึงชอนกับแทยงสับเปลี่ยนสถานะกันเฉยเลย … วันนั้นเธอจึงยืมรถยนต์รุ่นพี่ที่ทำงานขับรถพาซึงชอนคนเดิมไปเที่ยว เธอได้เผยกับซึงชอนว่าเธอรู้เรื่องหมดแล้ว ตอนนั้นเองที่ทั้งสองจุมพิตกันเพื่อยืนยันความรักของกันและกัน

ในคืนเดียวกันนั้น แทยงนั่งจิบไวน์อย่างสบายอารมณ์อยู่ที่บ้าน จังหวะที่กำลังเอี่ยวตัว มือเกิดไปโดนขวดไวน์แดงหกลงบนพื้น แทยงหันไปมองเห็นไวน์แดงเป็นเหมือนเลือด ทันใดนั้นเองความทรงจำในคืนที่ประธานนาตายที่กลับมา คืนนั้นเขาเห็นประธานฮวังอยู่ที่บ้านประธานนาเวลาเดียวกับที่ประธานนาเสียชีวิต … ความทรงจำที่กลับมาทำเอาแทยงกลับจนตัวสั่น อาการแพนิกย้อนกลับมาอีกครั้ง

เวลาล่วงไปจนถึงเที่ยงคืน … ซึงชอนกับจูฮีกำลังคุยกัน แล้วจู่ ๆ จูฮีก็พูดขึ้นมาว่า “เอ๊ะ ฉันจำได้ว่าฉันกำลังคุยอยู่กับซึงชอน ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงกลายมาเป็นนายได้ล่ะ แทยง” !!!

มันเกิดอะไรขึ้น ซึงชอนกลับไปเป็นแทยง ส่วนแทยงกลับไปเป็นซึงชอนอีกครั้งอย่างนั้นเหรอ ?

ในตอนท้าย ประธานฮวังกำลังจ้องมองไปที่ช้อนทองที่วางโชว์อยู่ในตู้ ในขณะที่ภาพแฟลชแบ็กได้ย้อนกลับไปให้เห็นภาพประธานฮวังกับยายแก่ช้อนทองคนนั้น … นั่นหมายความว่าประธานฮวังก็เป็นคนที่ใช้ช้อนทองครอบครัวเช่นเดียวกัน

EP.14 การแก้แค้และความสูญเสีย

ที่แท้แล้ว ประธานฮวังคือควอนโยฮันที่ใช้ช้อนทองเปลี่ยนตัวเองเป็นประธานฮวัง … กลางดึกคืนนั้น ประธานฮวังได้เจอซึงชอนในคราบของแทยง เมื่อสังเกตวิธีการพูดของลูกชายแล้วประธานฮวังก็พูดประโยคแปลก ๆ ขึ้นมาว่า “ดีใจนะที่เห็นแกกลับมาอีกครั้ง” ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปพร้อมกับพึมพำกับตัวเองว่า “ดีแล้วล่ะที่แกกลับมา” นั่นหมายความว่าประธานฮวังรู้อยู่แล้วว่า แทยงคือซึงชอนที่ใช้ช้อนทองสลับตัวมา !

ยอจินนัดเจอกับพ่อซึงชอนเพื่อมอบช้อนทองของซึงชอนให้ พร้อมกับเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อฟัง ตอนแรกพ่อก็ไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่ยอจินพูดเป็นเรื่องจริง แต่เมื่อคิดไปคิดมาแค่ลองใช้ช้อนทองตักข้าวกินแค่คำเดียวก็ไม่เสียหายอะไร พ่อจึงตัดสินใจจะลองใช้ช้อนทองกินข้าวดูสักครั้ง ทันทีที่ข้าวเข้าปากของพ่อ ช้อนทองก็ส่องแสงวาบออกมา ความทรงจำของซึงชอนพรั่งพรูเข้ามาในหัวของพ่อทันที ไล่เรียงตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน น้ำตาของพ่อไหลออกมาจากเบ้าไม่หยุด น้ำตาที่กลั่นมาจากส่วนลึกสุดของความเสียใจ พ่อไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าลูกชายสุดที่รักคนนี้จะรังเกียจความจนถึงขนาดยอมทิ้งครอบครัวนี้ไป

พ่อเก็บความลับเรื่องช้อนทองและตัวตนที่แท้จริงของซึงชอนกับแทยงเอาไว้ไม่บอกใคร เพราะไม่ต้องการให้ซึงชอนเดือดร้อน แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าความจริงนี้ทำให้พ่อทำใจได้ยากลำบากเหลือเกิน จะรักซึงชอนที่เป็นแทยงตอนนี้ก็ไม่ได้ แต่จะให้รักแทยงที่เป็นซึงชอนตอนนี้ก็ไม่สนิทใจ

ตัดภาพไปที่เรือนจำ … จุนแทที่ตอนแรกยอมเข้ามอบตัวในคดีฆาตกรรมประธานนาตามคำสั่งของประธานฮวัง โดยประธานฮวังสัญญาว่าจะประกันตัวเขาออกมา แต่สุดท้ายแล้วจุนแทก็โดนหลอก ถูกปล่อยให้ติดคุกในความผิดที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนก่ออยู่อย่างนั้น ด้วยความแค้นเขาจึงคิดแผนการบางอย่างขึ้นมา

จุนแทติดต่อนักโทษคนหนึ่งขอให้นักโทษคนนั้นทำร้ายเขา จากนั้นจุนแทก็ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล และที่โรงพยาบาลนี้เองจุนแทได้หนีออกมา สิ่งแรกที่จุนแททำคือโทร. ไปต่อรองกับประธานฮวัง แต่สิ่งที่ได้คือการถูกวางหูใส่ มันยิ่งทำให้จุนแทโกรธมากขึ้นกว่าเดิมเป็นเท่าทวีคุณ เขาจึงคิดจะจัดการกับแทยงเพื่อเป็นการแก้แค้น

คืนวันนั้น ที่ร้านเนื้อย่างแห่งหนึ่ง … พ่อได้นัดแทยงมากินเนื้อย่างด้วยกัน พ่อยังคงทำเป็นไม่รู้ว่าคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าคือซึงชอนลูกชายของเขา ระหว่างนั้นพ่อก็หยิบบทกลอนที่หนูน้อยซึงชอนแต่งเมื่อสมัยประถมขึ้นมาอ่าน มันเป็นบทกลอนที่แสดงให้เห็นถึงซึงชอนในโหมดใส ๆ พ่อบอกว่าพ่อคิดถึงซึงชอนที่เป็นเด็กดีแบบนั้น ก่อนพ่อจะเดินออกไป

จังหวะที่พ่อเดินออกไปนั้นเอง ได้ไปเจอเข้ากับจุนแท แล้วจู่ ๆ มีดในมือของจุนแทก็กระซวกเข้าท้องของพ่อ ก่อนที่แทยงก็เข้ามาช่วยจนจุนแทวิ่งหนีไป

แต่ดูเหมือนว่ามันจะสายไปเสียแล้ว แทยงลงไปกอดพ่อที่นอนจมกองเลือด ไม่นานนักพ่อก็คอตกหมดสติไป

EP.15 ความเศร้าสู่การเปลี่ยนแปลง

พ่อซึงชอนถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล แต่อาการหนักเกินกว่าแพทย์จะยื้อชีวิตเอาไว้ได้ ซึงชอนที่อยู่ในคราบแทยงรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก เขาพยายามกลั้นน้ำตาและเก็บความเสียใจเอาไว้ แล้ววิ่งออกจากโรงพยาบาลไปทันที

ซึงชอนในคราบแทยงกลับมาที่บ้านเพื่อตามล่าตัวจุนแท แล้วเขาก็พบจุนแทอยู่ที่นั่น แต่ทันใดนั้น ประธานฮวังก็สั่งให้ลูกน้องจับตัวลูกชายของเขาเข้าไปขังเอาไว้ในห้อง ในขณะที่เขาหยิบปืนกระบอกเดียวกับที่จุนแทเคยใช้ก่อเหตุกราดยิงที่อเมริกาออกมา ประธานฮวังปลดล็อกโม่และบรรจุกระสุนขนาด .38 เข้าไปหนึ่งนัดแล้ววางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเผยความจริงที่ทำให้จุนแทถึงกับสติแตก …

“คนที่ทำลายชีวิตแกไม่ใช่ฉัน แต่เป็นแม่แกต่างหากล่ะ …” ประธานฮวังพูดถึงแม่จุนแท แม่ที่จุนแทไม่เคยรู้ว่ามีตัวตนมาก่อนเลยในชีวิต ว่าที่จริงเขาไม่เคยเห็นหน้าแม่ตัวเองแม้แต่ในรูปถ่ายด้วยซ้ำ เมื่อได้ยินคำว่าแม่จึงทำให้จุนแทอึ้งและน้ำตาซึมเต็มขอบเบ้าขึ้นมาทันที ประธานฮวังเห็นดังนั้นแล้วจึงขยี้ต่อ “… ฉันจะบอกความจริงอะไรให้เอามั้ย แม่แท้ ๆ ของแกก็คือพี่สาวของแกเองนั่นแหละ ทีนี้แกต้องตัดสินใจแล้วล่ะว่าจะจัดการกับกระสุนหนึ่งนัดในมือยังไง”

จุนแทเดินช้า ๆ เหมือนแต่ละก้าวที่ยกเท้าก้าวไปข้างหน้ากำลังจะพาตัวเขาตกลงไปยังหุบเหวแห่งนรกอันเวิ้งว้างและโดดเดี่ยว จุนแทมายืนอยู่เบื้องหน้าหญิงสาวที่เขาเรียกว่า “พี่สาว” มาทั้งชีวิต หญิงสาวที่ปกปิดสถานะว่าเป็น “แม่” ของเขา … มือที่ถือปืนรีวอลเวอร์ในมือเล็งไปที่ “พี่สาว” หรือจริง ๆ ต้องเรียกว่า “แม่” กันนะ ? จุนแทสับสนไปหมด น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด จุนแทพยายามถามความจริงว่าพี่สาวใช่แม่หรือเปล่า แต่ถามเท่าไรคำตอบที่ได้ก็มีแต่การบ่ายเบี่ยง แล้วจุนแทก็ทำสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด … เปรี้ยง !!!

จุนแทเลือกใช้กระสุนนัดเดียวนัดนั้นจบชีวิตตัวเองต่อหน้าแม่ที่เขาเข้าในมาตลอดว่าคือพี่สาว

ดินสอที่สามีฉันอยากได้

แม่ซึงชอนมาหาประธานฮวัง เพื่อขอดูดินสอแบรนด์เนมคุณภาพดีราคาแพงที่สามีเธออยากได้ ระหว่างที่หยิบดินสอแท่งนั้นขึ้นมา เธอก็พูดขึ้นว่าสามีของเธออยู่ท่ามกลางสิ่งของราคาถูก ทำให้ในสายตาของเธอนั้นเขาจึงดูเป็นคนร่ำรวย ผิดกับประธานฮวังที่อยู่ท่ามกลางสิ่งของที่มีราคาแพงจึงทำให้เขาดูเป็นคนจนที่น่าสงสาร เป็นคนจนที่ไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี ตอนนั้นเองที่เธอหักดินสอราคาแพงแท่งนั้นออกเป็นสองท่อน ก่อนจะหยิบเช็กมูลค่า 50 ล้านวอนวางเอาไว้เป็นค่าเสียหายดินสอแท่งนั้น เช็ก 50 ล้านวอนใบนั้นเป็นใบเดียวกับที่ประธานฮวังให้ลูกน้องเอาไปให้เธอเพื่อช่วยงานศพ แต่เธอไม่ต้องการ และนี่มันคือวิธีการคืนของเธอ !

ซึงชอนตัวจริงนัดเจอกับแทยงตัวจริงเพื่อขอโทษในสิ่งที่เขาทำลงไป จนเกิดเรื่องแย่ที่สุดกับพ่อ จากนั้นต่างฝ่ายต่างก็คืนช้อนทองให้กันและกัน แต่แทยงตัวจริงบอกว่าเขาอยากเป็นซึงชอนต่อไป

ซึงชอนตัวจริงหยิบช้อนของตัวเองขึ้นมาดูก็พบว่าตัวเลขที่ปลายช้อนบอกเวลาที่เหลืออีก 2 วัน สองวันที่เขาต้องตัดสินใจว่าจะกลับไปเป็นซึงชอนคนจนคนเดิม หรือจะอยู่แบบนี้ในฐานะแทยงตลอดไป

นับตั้งแต่พ่อตายไป ซึงชอนตัวจริงที่อยู่ในตัวตนของแทยงก็เปลี่ยนไป จากเดิมที่คิดถึงแต่ผลประโยชน์ กลับยกเลิกโครงการหลายอย่างที่ทำให้คนงานชั้นล่างได้รับผลกระทบ ประธานฮวังเห็นแทยงเปลี่ยนไปจึงตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง “ฉันคงต้องกำจัดตัวตนเก่าของแกทิ้งซะ”

คืนนั้น ประธานฮวังส่งคนไปจัดการกับแทยงตัวจริง แต่โชคดีที่ซึงชอนตัวจริงมาช่วยเอาไว้ได้ทัน แต่ที่พีคสุด ๆ ก็คือ อยู่ดี ๆ ซึงชอนตัวจริงก็คิดขึ้นมาได้เองเฉยเลยว่า ประธานฮวังเป็นคนฆ่าควอนโยฮันหลังจากใช้ช้อนทองสลับตัว ส่วนพ่อแท้ ๆ ของแทยงก็คือควอนโยฮันนี่แหละ … ฉลาดสุด ๆ ไปเลย

แล้วซึงชอนตัวจริงก็บอกกับจูฮีว่า จะไปล้างแค้นประธานฮวังให้แทยงตัวจริง …

วันถัดมา ซึงชอนตัวจริงนัดเจอกับประธานฮวังที่ตึกร้างแห่งหนึ่ง … เขาเผยออกไปโต้ง ๆ เลยว่าเขารู้ความจริงที่ ประธานฮวังคือควอนโยฮัน ส่วนประธานฮวังก็เผยไปว่าเขาเองก็รู้ว่า แทยงคือซึงชอน จากนั้นซึงชอนก็ยิ้มออกมาพร้อมกับบอกว่า เขาเอาเรื่องทุจริตต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในบริษัทเอาไปบอกอัยการหมดแล้ว ซึงชอนวางแผนนี้ไว้เพื่อให้ประธานฮวังติดคุก โดยเฉพาะคดีฆ่าประธานนา แต่ …

ประธานฮวังกลับซ้อนแผน เอาหลักฐานเสื้อสูทที่เปรอะเลือดไปบอกกับอัยการ เพื่อใช้เป็นหลักฐานเอาผิดแทยง อัยการและเจ้าหน้าที่นับสิบดาหน้ามาจับแทยงในข้อหาฆาตกรรมประธานนา แต่ก็อีกนั่นแหละ เจ้าหน้าที่นับสิบไม่มีความหมายอะไรเลย เพราะแทยงพยายามวิ่งหนีการจับกุมของเจ้าหน้าที่ไปได้ต่อหน้าต่อตา

แล้วภาพก็ตัดไปเหตุการณ์เมื่อสิบปีก่อน … ประธานนาแบล็กเมลประธานฮวังด้วยคลิปกล้องวงจรปิดที่เขาฆ่าควอนโยฮัน ทำให้ประธานฮวังตัดสินใจสังหารประธานนาเพื่อปิดปาก

EP.16 ตอนจบ

แทยงตัวจริงเอาช้อนทองมาคืนยายแก่ขายของเก่าและขอเงินสามหมื่นวอนคืน แถมยังไปต่อว่ายายที่เอาของพวกนี้มาขายเป็นความคิดที่ไม่สร้างสรรค์ซะอย่างนั้น … ถึงปากจะต่อว่ายายแก่เรื่องช้อนทอง แต่ชีวิตที่เขาใช้อยู่ตอนนี้ก็เกิดจากอำนาจวิเศษจากช้อนทองนั่นแหละ

ตัดภาพมาที่ซึงชอน ที่ตอนหนีวิ่งหนีการจับกุมของเจ้าหน้าที่นับสิบได้อย่างหน้าตาเฉย แถมอยู่ดี ๆ ก็นึกภาพในอดีตแล้วก็รู้ขึ้นมาซะอย่างนั้นว่า ช้อนทองของประธานฮวังเก็บเอาไว้ในห้องแสดงผลงานศิลปะ ซึงชอนจึงเข้าไปเอามาได้อย่างชิล ๆ ชนิดที่เรียกว่าแทบไม่ต้องออกแรง

เมื่อได้ช้อนทองมาแล้วก็กลับมาขอข้าวที่บ้านแม่แท้ ๆ กิน ซึงชอนตักข้าวใส่ปากด้วยช้อนทองของประธานฮวัง ทันใดนั้น ความทรงจำของประธานฮวังก็พรั่งพรูเข้ามาในหัว … สิ่งที่ซึงชอนทำหลังจากรู้ความทรงจำ คือ โอนทรัพย์สินมูลค่า 2.5 ล้านล้านวอนของประธานฮวังที่อยู่ในธนาคารสวิสไปให้องค์กรการกุศล และเอาคลิปกล้องวงจรปิดหลักฐานที่ประธานฮวังฆ่าควอนโยฮันไปให้จูฮีเพื่อเปิดโปง

จากนั้น ซึงชอนก็กลับมาที่บ้าน เมื่อแม่เลี้ยงเห็นซึงชอน (ที่เธอเข้าใจว่าเป็นแทยง) ก็เอ่ยปากบอกจะช่วยเขากำจัดประธานฮวัง แถมยังบอกด้วยว่าถึงอย่างไรเธอก็ได้ชื่อว่าเป็นแม่ (แต่กับจุนแท ลูกแท้ ๆ ของตัวเองเธอกลับบอกว่าเป็นพี่สาว จนกระทั่งตายก็ยังไม่ยอมรับ)

ทีนี้ ซึงชอนก็มาเผชิญหน้ากับประธานฮวัง แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงของผู้ชนะด้วยสีหน้าที่เปื้อนยิ้มยโส “ผมบริจาคเงิน 2.5 ล้านล้านวอนของคุณไปหมดแล้ว”​ จากนั้นเขาก็บอกความลับที่ประธานฮวังไม่รู​้ ความลับที่ว่าใครกินข้าวด้วยช้อนทองของคนคนนั้นก็จะรู้ความทรงจำของเจ้าของช้อนไปทั้งหมด

ประธานฮวังอึ้ง เพราะเขาไม่รู้ความลับข้อนี้

ประธานฮวังอาศัยทีเผลอจัดการล็อกคอซึงชอนจากทางด้านหลัง หลอดลมถูกกดท้บด้วยกำลังทั้งหมดที่มีของประธานฮวัง แต่ก่อนที่ซึงชอนจะหมดสติไป แทยงก็มาช่วยเอาไว้ได้ทัน

แล้วสุดท้ายแม่เลี้ยงก็โทร. แจ้งตำรวจให้มาจับตัวประธานฮวังไปง่าย ๆ เหมือนกับถูกเขียนบทเอาไว้แล้วตั้งแต่ต้น ส่วนซึงชอนตัวจริงก็บอกกับแทยงว่าจะยอมก้มหน้ารับความผิดที่ตัวเขาเลือกเป็นแทยง จากนั้นก็เกิดขึ้นรถตำรวจไปเช่นกัน

ผ่านไปไม่นานนัก ซึงชอนก็ได้รับการปล่อยตัว โดยมีจูฮีมารอรับด้วยรอยยิ้มแห่งความดีใจที่ทุกอย่างจบลงด้วยดี เขากลับไปที่บ้านเพื่อเก็บข้าวของย้ายไปอยู่โรงแรม ระหว่างนั้น มีแม่บ้านเอาน้ำส้มมาให้ เมื่อซึงชอนกำลังดื่มน้ำส้มแก้วนั้นก็เกิดเรื่องประหลาดขึ้น จู่ ๆ เขาก็เกิดรู้สึกว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่ !?

สักพักที่มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องที่ซึงชอนอยู่ ชายหนุ่มคนนี้ซื้อช้อนทองจากยายแก่ และเขาได้ใช้อำนาจวิเศษของข้อนทองเปลี่ยนตัวเองให้มาเป็นแทยง เท่ากับว่าตอนนี้ซึงชอนเปลี่ยนไปเป็นอีกคนหนึ่งแล้ว !

ชายหนุ่มคนนั้นเดินเข้ามาภายในห้องของแทยงและเห็นน้ำส้มวางอยู่ เขาจึงหยิบขึ้นมาดื่มด้วยความกระหาย ทันทีที่น้ำส้มแก้วนั้นลงไปในกระเพาะ ชายหนุ่มก็ตายอย่างทุรนทุราย … นี่เป็นแผนของประธานฮวังที่สั่งวางยาเพื่อล้างแค้น

ไม่นานหลังจากเกิดเรื่อง ประธานฮวังก็ได้รับการปล่อยตัวในทุกข้อกล่าวหา ไม่ว่าจะเป็นคดีฆาตกรรมไปจนถึงคดีหลบเลี่ยงภาษี แต่เวลานี้ประธานฮวังไม่ใช่ประธานฮวังคนเดิมแล้ว ตอนนี้เขาเป็นเพียงเด็กน้อยที่แม้แต่จะอ้าปากพูดด้วยตัวเองยังทำไม่ได้เลย เพราะแม่เลี้ยงจัดการฉีดยาให้ประธานฮวังกลายเป็นง่อย แผนของเธอก็คือสืบทอดอำนาจและทรัพย์สินทั้งหมดมาเป็นของเธอ และเธอก็พูดออกมาว่า แท้จริงแล้วจุนแทก็คือลูกของเธอที่เกิดจากควอนโยฮัน !

ประธานฮวังได้แต่ทำสีหน้าตกใจแต่ไม่มีส่วนใดขยับได้เลย ยกเว้นลูกตาและหนังหน้าบางส่วน “จุนแทคือลูกของเขา”

ส่วนยอจินที่แต่งงานมีลูกกับพัคแจกุน จู่ ๆ ลูกของเธอก็โดนลักพาตัวไป

เท่ากับว่าตอนนี้ทุกคนที่ใช้ช้อนทองต่างก็ได้รับผลกันทุกคนแล้ว … ซึงชอนเสียพ่อ ประธานฮวังเสียลูก ยอจินก็เสียลูก เด็กหนุ่มนั่นใช้ช้อนทองได้ไม่กี่นาทีก็กินน้ำส้มตาย … สำหรับแทยงตัวจริงที่ไม่ได้ใช้ช้อนทอง ตอนนี้กลายเป็นนักเขียนดังที่แต่งนิยายเรื่อง “ช้อนทอง” จนกลายเป็นหนังสือขายดี

ในตอนท้าย จูฮีมาที่ชายหาด ที่ที่เธอมีความทรงจำดี ๆ กับซึงชอน ซึงชอนที่ตายไปแล้ว จังหวะนั้นเองที่ซึงชอนในตัวตนของชายหนุ่มอีกคนก็ปรากฏตัวขึ้น แล้วเอาหนังสือ “ช้อนทอง” มาคืนให้จูฮี การที่เธอได้เจอชายหนุ่มคนนี้อีกครั้งมันทำให้เธอนึกถึงซึงชอนอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่รู้ว่าทำไม แล้วทั้งสองก็ยืนดูพระอาทิตย์ตกดินลับขอบฟ้าด้วยกัน

แล้วเสียงซึงขอนก็พูดกับเราว่า “โลกนี้ยังคงไม่ยุติธรรมต่อไป แต่พระอาทิตย์ตกดินที่สีทองอร่ามเช่นนี้ยุติธรรมกับทุกคนเสมอ”

จบบริบูรณ์

• เรื่องย่อซีรีส์เกาหลี The Golden Spoon (2022)
• รีแคปสรุปซีรีส์ The Golden Spoon (2022)

ดูซีรีส์เรื่องนี้ได้ที่ Disney+ hotstar : คลิกที่นี่
Photos : ภาพหน้าจอจาก MBC Korea