Little Women EP.9 : หลังพบบุคคลปริศนาในต่างแดน อินจูก็ตกอยู่ในสถานการณ์ชี้เป็นชี้ตาย ทางด้านอินกยองก็ตัดสินใจยื่นข้อเสนอบางอย่างเพื่อแลกกับชีวิตของพี่สาว …
ปืนรีวอลเวอร์ขนาดลำกล้อง 2 นิ้วในมือของอินจูกวัดแกว่งไปมาไม่ต่างไปจากผู้ที่ถือมัน ตาที่กำลังจะปิด มือที่อ่อนแรง สติที่อินจูใช้ประคองตัวเองเริ่มลดน้อยถอยลง จังหวะนั้นเองที่ลูกน้องของแม่พัคฮโยรินเข้ามาจัดการแย่งปืนจากมือเธอไปได้อย่างง่ายดาย
อินจูพยายามสร้างเงื่อนไขกับแม่พัคฮโยรินว่า ถ้าฆ่าเธอเงิน 7 หมื่นล้านจะสูญไปทันที
ว่าที่จริง แม่พัคฮโยรินไม่ได้สนใจเงิน 7 หมื่นล้านวอนเลยสักนิด เธอต้องการฆ่าอินจูให้ตายไปซะเดี๋ยวนี้ เพื่อให้ฉากละครที่เธอเป็นผู้กำกับฯ จบบริบูรณ์ตามบทที่วางเอาไว้ แต่ทันใดนั้นเอง ผู้จัดการชเวโดอิลก็โผล่เข้ามา พร้อมกับโทรศัพท์ในมือที่ปลายสายคือพัคแจซัง ที่ตอนนี้อยู่กับอินกยอง
อินกยองเอา “สมุดบัญชีเงินทุนซุกซ่อน” มาต่อรองเพื่อแลกกับชีวิตของอินจู สมุดบัญชีเงินทุนซุกซ่อนที่มีมูลค่านับล้านล้านวอน หรือเท่ากับทรัพย์สินทั้งหมดของแม่พัคฮโยริน มันมากมายขนาดที่เธอจำเป็นต้องยอมรับข้อเสนอ ข้อเสนอที่ทำให้แผนการเล่นสนุกกับอินจูต้องล้มเหลวพังพินาศไปไม่เป็นท่า … แม่พัคฮโยรินเดินออกจากห้องไปอย่างไม่สบอารมณ์ โดยโยนปืนกระบอกนั้นทิ้งเอาไว้บนพื้น
อินจูนอนอ่อนแรงอยู่บนตักผู้จัดการชเวโดอิล น้ำกล้วยไม้ผีสีน้ำเงินที่ดื่มเข้าไปเริ่มออกฤทธิ์เต็มที่แล้ว เธอใช้ความพยายามอย่างมากที่จะพูดออกมาแต่ละคำ “พี่เขาตายแล้วค่ะ จริง ๆ แล้วฉันไม่อยากหักหลังคุณผู้จัดการหรอกค่ะ เพียงแต่ฉันอยากเจอพี่เขาเหลือเกิน …” แล้วเธอก็บอกเขาว่า เงิน 7 หมื่นล้านวอนอยู่ที่ตู้ล็อกเกอร์เบอร์หก สถานีแมคเฟอร์สัน อินจูเอื้อมหยิบกุญแจออกจากกระเป๋าแล้วยื่นให้เขา “… ถ้าฉันตายไปทั้งอย่างนี้ ช่วยเอาส่วนแบ่งไปให้น้องสาวฉันด้วยนะคะ”
สมาคมจองรันอันยิ่งใหญ่
พัคแจซังโยนสมุดบัญชีเจ้าปัญหาเข้าไปในเตาผิง หลักฐานสำคัญถูกไฟไหม้กลายเป็นเถ้าถ่านไปหมดสิ้นแล้ว
จากนั้น พัคแจซังจึงบอกเหตุผลที่ทำให้อินกยองยังมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้ นั่นก็เป็นเพราะหัวหน้าแผนกโจวานกยู รุ่นพี่ที่อินกยองให้ความนับถือนป็นคนของสมาคมจองรัน และเขาก็ต้องการให้เธอเข้ามาร่วมกับสมาคมจองรัน นี่แหละคือเหตุผลที่ทำให้อินกยองยังมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้
อินกยองในตอนนี้หมดหนทางเปิดโปงพัคแจซังและสมาคมจองรัน เธอมานั่งกลุ้มไม่รู้จะจัดการอย่างไรต่อไป เธอจึงโทร. ไปหาพ่อของผู้จัดการชเวโดอิล ที่เป็นอดีตทหารจอมโหด เขาบอกกับเธอว่าวิธีเดียวที่จะจัดการเรื่องนี้คือฆ่าพัคแจซังทิ้งซะ ซึ่งอินกยองก็เอ่ยปากว่าจะขอร่วมด้วย
อินจูฟื้นได้สติขึ้นมาก็พบผู้จัดการจัดแจงเตรียมทุกอย่างไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ทั้งทรัพย์สิน ที่อยู่ในต่างประเทศ และเรื่องที่ปรึกษาการลงทุน ทั้งสองเตรียมบินด่วนไปยังประเทศปลายทาง แต่ยังไม่ทันที่อินจูจะได้ขึ้นเครื่อง เธอก็ได้รับแจ้งผ่านทางโทรศัพท์ว่าอินกยองหายตัวไปกะทันหัน ทำให้อินจูตัดสินใจกลับเกาหลี โดยเธอเชื่อใจฝากทรัพย์สินหลายหมื่นล้านวอนไว้กลับผู้จัดการชเวโดอิล และสั่งเสียไว้ว่าถ้าเกิดเป็นอะไรไปก็ขอให้เขามอบทรัพย์สินทั้งหมดกับน้อง ๆ
ห้องที่ปิดตาย
ตัดภาพมาที่อินฮเยกับพัคฮโยริน หลังจากที่รู้ว่าแม่เป็นฆาตกร ทั้งสองก็คิดแผนเตรียมหนีไปยังที่ต่าง ๆ ทั่วโลก โดยเริ่มต้นจากญี่ปุ่นเป็นที่แรก ด้วยการเตรียมเอาเงินในบัญชีที่อยู่ในชื่อของพัคฮโยริน เงินสดสกุลดอลลาร์ และพันธบัตรออกมาจากตู้เซฟให้อินฮเยเก็บไว้
วันนี้อินฮเยกับพัคฮโยรินจะไปเรียนเป็นวันสุดท้าย หลังจากโรงเรียนเลิกทั้งสองจะเดินทางไปฮอกไกโดด้วยกัน ไปเสพความสุขอย่างที่ฝันกันสองคน แต่จู่ ๆ อินฮเยก็ขอลาแล้วก็หายตัวไปจากโรงเรียน … อินฮเยหนีไปญี่ปุ่นคนเดียวอย่างนั้นเหรอ ? … พัคฮโยรินที่คิดว่าโดนอินฮเยหักหลังก็ถึงกับเป็นลมล้มพับไปทันที
พัคฮโยรินฟื้นขึ้นมาโดยมีแม่เฝ้าอยู่ข้าง ๆ แม่ถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับอินฮเย เพราะเช็กดูแล้วอินฮเยเดินทางไปญี่ปุ่นตั้งแต่ช่วงเย็น ส่วนสมุดบัญชี เงินดอลลาร์ที่อยู่ในตู้เซฟก็หายไปด้วย แม่บอกว่าจะไปแจ้งความ แต่พัคฮโยรินเอื้อมมือไปจับมือแม่พร้อมกับบอกว่าเธอเป็นคนให้เงินทั้งหมดนั้นกับอินฮเยเอง เพื่อให้อินฮเยเดินทางไปดูผลงานศิลปะที่ต่างประเทศ อีกไม่กี่วันก็กลับ แม่ยิ้มให้ลูกรักและสัญญาว่าจะไม่แจ้งตำรวจ
ตัดภาพมาที่อินฮเย เธอไม่ได้ไปญี่ปุ่น แต่เธอนอนอยู่ในห้องหนึ่ง ห้องที่ถูกตกแต่งทุกอย่างเหมือนห้องในบ้านจำลองขนาดเล็กที่เรียกว่า “ห้องที่ปิดตาย” (ผลงานของแม่พัคฮโยรินตอนที่เรียนการละครที่นิวยอร์ก) ห้องเดียวกับที่มีผู้หญิงใส่รองเท้าสีแดงผูกคอตายในตู้เสื้อผ้า … ห้องเดียวกับกับฉากที่เพื่อนรุ่นพี่ผู้คอตายในตู้เสื้อผ้า … ความจริงคืออินฮเยไม่ได้หนีไปไหน แต่เธอถูกแม่พัคฮโยรินจับตัวมาขังเอาไว้ที่ “ห้องที่ปิดตาย” แห่งนี้ …
ห้องปิดตายที่สุดท้ายแล้วอินฮเยจะต้องผูกคอตายอยู่ในตู้เสื้อผ้าตู้นั้น
นักข่าวขี้เหล้ากับโรงพยาบาลโรคจิต
อินกยองไม่ได้ไปไหน แต่เธอตั้งใจไปแอดมิดไปอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวชเซนต์เบเนดิกต์ ที่เดียวกับที่ประธานวอนซังอูอยู่นั่นแหละ อินกยองไปที่นั่นเพื่อทำภารกิจมิสชั่นอิมพอสซิเบิ้ล นั่นคือการปืนเข้าไปตามท่ออากาศเพื่อไปที่ห้องของประธานวอนซังอู !?
อินจูให้คนเช็กสัญญาณโทรศัพท์ก็พบว่าจุดสุดท้ายก่อนที่อินกยองจะปิดโทรศัพท์ เธออยู่ที่โรงพยาบาลเซนต์เบเนดิกต์ อินจูงงมาก อินกยองจะไปแอดมิดเข้าโรงพยาบาลจิตเวชทำไม ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้โรคจิตสักหน่อย แต่เมื่อคิดไปคิดมาอินจูก็รู้ว่าอินกยองตั้งใจมาพบประธานวอนซังอู
อินกยองทำมิชชั่นอิมพอสซิเบิ้ลสำเร็จได้อย่างง่ายดาย นักข่าวสาวขี้เหล้าที่กินเตกิลาได้วันละเป็นขวด ๆ ปีนเข้าไปในช่องระบายอากาศได้อย่างง่ายดาย เธอคลานไปตามช่องนั้นจนไปเจอกับประธานวอนซังอู เมื่อได้เจอเธอก็ยิงคำถามนู่นนี่นั่นที่อยากรู้ทันที และคำตอบที่ได้จากปากประธานวอนซังอูก็เป็นข้อมูลสำคัญอันน่าตกตะลึง …
“พวกเขาทำให้ธนาคารล้ม (ธนาคารออมทรัพย์โบแบ) พอธนาคารล้มก็ไม่จำเป็นต้องใช้หนี้ ประชาชน บริษัทประกัน และผู้ถือบัญชีจะเป็นผู้แบกรับความเสียหายทั้งหมดไป เพราะผมต้องการเปิดโปงเรื่องนี้นี่แหละ ถึงทำให้ผมต้องมาอยู่ที่นี่” จากนั้นยังบอกด้วยว่า ถ้าพัคแจซังได้ขึ้นเป็นประธานาธิบดีจริง ๆ จะเกิดเรื่องเลวทรามต่ำช้าขึ้นอีกมากมาย
อินกยองก็ยังเป็นอินกยอง เธอเสนอให้ประธานวอนซังอูออกไปให้การเพื่อเปิดโปงเรื่องที่เกิดขึ้น โดยเธอจะขอเป็นคนพาเขาออกไปจากที่นี่เอง
โกซูอิมกับลูกน้องมาที่โรงพยาบาลจิตเวชเซนต์เบเนดิกต์เพื่อจับตัวอินกยอง แต่อินจูที่เดินทางไปที่นั่นพอดีก็เข้าไปทำร้ายโกซูอิม (เพื่อขัดขวางไม่ให้โกซูอิมไปจับตัวอินกยอง) แต่สุดท้ายอินจูก็โดนลูกน้องโกซูอิมจับตัวเอาไว้ได้ นั่นแหละ อย่างน้อยอินจูก็ช่วยให้อินกยองมีเวลามากพอที่จะทำภารกิจมิชชั่นอิมพอสซิเบิ้ลให้สำเร็จ นักข่าวขี้เหล้าพาประธานวอนซังอูหนีออกมาจากโรงพยาบาลโรคจิตได้อย่างเหลือเชื่อ ผ่านทางท่อระบายน้ำเสีย !?
ทุกอย่างเป็นไปตามแผนเป๊ะ ๆ เหมือนกับเขียนบทเอาไว้ จากนั้น ผู้จัดการชเวโดอิลก็โผล่มาช่วยอินจูได้อย่างเหลือเชื่ออีกเช่นกัน เขาสวมหน้ากากกันแก๊สน้ำตา ในมือก็ปลดสลักโยนแก๊สน้ำตาทั่วโรงพยาบาลเซนต์เบเนดิกต์ … แล้วทั้งหมดก็ได้มาเจอกัน
ระหว่างที่ทุกคนกำลังประชุมเรื่องจัดการพัคแจซัง จู่ ๆ อินจูก็เกิดนึกถึงอินฮเยขึ้นมา อินฮเยที่ตอนนี้ไม่มีใครติดต่อได้เลย !?
ด้านประธานวอนซังอูนัดเจอกับพัคแจซัคเพื่อขอเงินสดแล้วเขาจะหลบไปใช้ชีวิตเงียบ ๆ โดยไม่มายุ่งเรื่องนี้อีก เมื่อพัคแจซังไปถึงที่นัดหมาย ประธานวอนซังอูก็แอบเข้ามาทางด้านหลัง ในมือถือปืนกึ่งอัตโนมัติจ่อที่ไปหัวของพัคแจซัง ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ แจซัง”
Photos : ภาพหน้าจอจาก tvN Korea