รีแคปซีรีส์ The Law Cafe EP.11 : คนเดียวที่อยู่ในหัวใจ

The Law Cafe EP.11 : ยูริและจองโฮวางแผนเพื่อหยุดไม่ให้อีพยอนอุงได้ก้าวขึ้นเป็นประธานโดฮันกรุ๊ป ซึ่งงานนี้ต้องให้คุณแม่จองโฮเข้ามาช่วย …

ในวันประชุมผู้ถือหุ้นของโดฮันกรุ๊ป อีพยอนอุงได้รวบรวมเสียงจากพันธมิตรเพื่อปลดประธานอีลงจากตำแหน่ง และเขาจะได้ก้าวขึ้นเป็นประธานคนต่อไปของโดฮันกรุ๊ป

ยูริและจองโฮยอมให้อีพยอนอุงก้าวขึ้นเป็นประธานโดฮันกรุ๊ปไม่ได้ จองโฮจึงไปขอร้องแม่ ที่ได้หุ้นมรดกจากคุณยาย มาเป็นตัวตั้งตัวตีโหวตตรงข้ามอีพยอนอุง จากนั้นก็ไปเจรจากับพันธมิตรของอีพยอนอุงให้เปลี่ยนข้าง และสุดท้ายคือไปต่อรองกับประธานอีให้ลงจากตำแหน่ง โดยประกาศว่าจะไม่ยกตำแหน่งบริหารให้คนในตระกูลอีกต่อไป แต่จะจ้างผู้บริหารมืออาชีพเข้ามาบริหารงานแทน

งานนี้ทำเอาอีพยอนอุงถึงกับหัวร้อนจนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เมื่อแผนที่วางเอาไว้มาทั้งชีวิตกลับพังไม่เป็นท่า ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่อาจเปลี่ยนสถานะจากลูกชายหมาหัวเน่าของประธานอีเป็นอย่างอื่นได้เลย

ไขปริศนาจดหมายของพ่อ

ฮียอนขอให้ยูริกับจองโฮช่วยไขปริศนาในจดหมายของพ่อ ที่ส่งให้เธอกับมือก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต ซึ่งฮียอนเชื่อว่ามันอาจเป็นรหัสที่ใช้เปิดตู้เซฟที่บ้านคุณพ่อก็เป็นได้ …

“ฮียอนเอ๋ย มนุษย์เราล้วนจ้องเผชิญกับความตาย ฉันจะไปรออยู่ตรงที่ปลายทางมาบรรจบกัน แม้นี่จะเป็นคำร่ำลาสุดท้ายบนโลกใบนี้ แต่ก็ยังมีต้นไม้ออกดอกสะพรั่งอยู่กลางทุ่ง ผืนสนามเต็มไปด้วยทรายสีทอง แล้วฉันจะลืมที่นั่นไปได้อย่างไร” ทีมลอว์คาเฟ่มาระดมสมองกันเพื่อไขปริศนา จองโฮวิเคราะห์ว่าทุกคำในจดหมายล้วนแล้วแต่เป็นข้อความจากกวีหลายคนมารวมกัน ซึ่งเมื่อเอาปีที่กวีแต่ละคนมารวมกันก็จะได้เป็นรหัสตู้เซฟ (คิดว่าอย่างงั้นนะ)

ดีที่สุดเพื่อพิสูจน์ว่าทฤษฎีของจองโฮถูกต้องหรือเปล่าคือการลองทำซะเลย ยูริไปขออนุญาตฮียอน ก่อนที่ทีมลอว์คาเฟ่จะแอบเข้าไปในบ้านพ่อเพื่อทดลองใช้รหัสที่หามาได้เปิดตู้เซฟ เปิดได้จริง ๆ ด้วย แต่ …

แต่เมื่อเปิดตู้เซฟออกมาแล้วทุกคนต่างพากันตกตะลึงกับสิ่งของที่อยู่ด้านใน เพราะมันเป็นเพียงกระถางทรงกระบอกความสูงประมาณหนึ่งคืบที่มีดินใส่อยู่เกือบเต็ม จองโฮถึงกับเกาหัวแกรก ๆ ขุ่นพ่อต้องเป็นคนยังไงเนี่ย ถึงได้เอากระถางไร้ค่าเก็บไว้ในตู้เซฟ แต่ …

แต่เมื่อทีมลอว์คาเฟ่เอากระถางทรงกระบอกใบนั้นไปให้ฮียอน เธอเองก็ใช้มือคุ้ยลงไปในกระถาง จนได้ไปเจอกับกระดาษอีกแผ่นหนึ่ง กระดาษที่มีข้อความเป็นบทกวีเหมือนเดิม ฮียอนยิ้มให้กับทีมลอว์คาเฟ่ และบอกว่าจริง ๆ แล้วเธอไม่ซีเรียสเรื่องมรดกอะไรนั่นหรอก เพียงแค่ได้รู้ว่าพ่อรักเธอเท่า ๆ กับพี่ ๆ เธอก็ดีใจมากแล้ว ถึงแม้สิ่งที่พ่อทิ้งไว้ให้เธอจะเป็นเพียงแค่กระถามต้นไม้ไร้ค่าใบหนึ่งก็ตาม

ทุ่งดอกไม้กับของขวัญหมื่นล้าน

ยูริถอดรหัสบทกวีออก เธอจึงชวนฮียอนและทีมลอว์คาเฟ่ไปยังที่ดินร้างของพ่อฮียอน ซึ่งยูริคิดว่าที่นั่นต้องมีอะไรมากกว่าที่ดินร้างอันไร้ค่าอย่างแน่นอน และเมื่อไปถึงทุกคนก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็น เพราะที่ดินที่ไร้ค่าแห่งนั้นมันเป็นทุ่งดอกไม้อันสวยงาม ทุ่งดอกไม้ที่พ่อฮียอนหวงแหนมากที่สุดในชีวิต … ฮียอนถึงกับร้องไห้ออกมาเมื่อได้รู้ว่าพ่อได้มอบที่ดินที่พ่อหวงแหนที่สุดให้กับเธอ มันจะมีความสุขใดที่จะมากกว่าความสุขที่คนเป็นลูกมีได้มากกว่านี้อีกนะ

ที่นั่น ฮียอนได้เจอคุณป้าแม่บ้านที่เฝ้าที่ดูแลที่ดินแห่งนี้ จากนั้นคุณป้าแม่บ้านก็หยิบเอากระเป๋าเจมส์บอนด์ที่ใส่รหัสมาให้ฮียอน และเมื่อถอดรหัสออกมาได้ สิ่งของที่อยู่ด้านในคือทองคำแท่งมูลค่านับหมื่นล้านวอน

และในกระเป๋ายังมีคลิปวิดีโอที่บันทึกคำสั่งเสียของพ่อฮียอนเอาไว้ด้วย โดยระบุว่าพินัยกรรมที่ทำขึ้นก่อนหน้านี้ให้ถือเป็นโมฆะ เพราะเขียนขึ้นจากการโดนบังคับ และให้ถือว่าคลิปนี้เป็นพินัยกรรมที่มีผลบังคับใช้

อย่างไรก็ตาม ฮียอนก็ตัดสินใจที่จะแบ่งทรัพย์สินมรดกให้พี่ชายทั้งสองของเธอในจำนวนเท่า ๆ กัน แม้ในทางกฎหมายเธอไม่จำเป็นต้องแบ่งทรัพย์สินให้พี่ ๆ เลยแม้แต่แดงเดียว ส่วนทองคำที่พ่อมอบให้เธอเป็นการส่วนตัว ฮียอนก็ตัดสินใจจะไปแจ้งกรมสรรพากรเพื่อจ่ายภาษีให้ถูกต้อง เพราะเธออยากให้ทีมลอว์คาเฟ่ทุกคนสบายใจว่าเธอทำทุกอย่างถูกต้องตามกฎหมาย แม้จะต้องจ่ายภาษีถึง 4,400 ล้านวอนก็ตาม

ความฝันในวัยเด็ก

ยูริหยิบหนังสือของจองโฮที่วางเอาไว้ขึ้นมาอ่าน ทำให้เห็นที่คั่นหนังสือที่เธอเคยให้เขาสมัยเรียน มันทำให้เธอจำได้ว่าตึกแห่งนี้เป็นตึกเดียวกับที่เคยบอกจองโฮว่าอยากได้เป็นสำนักงานหลังเรียนจบ ซึ่งมันทำให้เธอรู้ว่า จริง ๆ แล้วจองโฮชอบเธอมาตั้งแต่สมัยเรียน เขาชอบเธอมาตลอด 17 ปีที่ผ่านมา

ยูริรีบไปหาจองโฮทันที เธอขอให้เขาบอกความจริง ซึ่งจองโฮก็สารภาพเป็นครั้งแรกว่าเขาชอบเธอมาตลอด เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในชีวิตที่อยู่ในหัวใจเขามาตลอด …

Photos : ภาพหน้าจอจาก KBS2 Korea