20th Century Girl สปอยล์ : ในปี 1999 สาววัยจ๊าบคอยติดตามความเคลื่อนไหวของเด็กหนุ่มคนหนึ่งในโรงเรียน ตามคำขอของเพื่อนซี้ที่ไปหลงรักเขาจนหัวปักหัวปำ แต่ดูเหมือนว่าโชคชะตาเล่นตลกร้าย ทำให้เธอต้องเลือกระหว่างความรักและความมิตรภาพ แล้วเธอจะเลือกอะไร ?
แนว : โรแมนติก ดราม่า วัยรุ่น
ผู้กำกับ : บังอูริ
เรต : 13+
คะแนนรีวิว : 7/10
เรื่องราวเริ่มต้นด้วยบุรุษไปรษณีย์มาส่งพัสดุให้ชายวัยเกษียณที่กำลังกวาดหิมะบริเวณหน้าบ้านตอนเช้ามืด พัสดุจ่าหน้าถึงลูกสาวของเขาที่ไปทำงานอยู่ที่กรุงโซล เมื่อเปิดขึ้นมาดูก็พบการ์ดหนึ่งแผ่นที่มีชื่อพิมพ์ว่าโจเซฟ และม้วนวิดีโอม้วนหนึ่งอยู่ด้านใน
นาโบรา (*วัยผู้ใหญ่ รับบทโดย ฮันฮโยจู) ทำงานเป็นคนให้เสียงในหนังโฆษณาอยู่ที่กรุงโซล วันนี้เธอได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ที่เปิดฉากโพล่งขึ้นมาด้วยน้ำเสียงโวยวาย “โจเซฟนี่ใคร ? นี่แกคบคนต่างชาติเหรอ ? แล้วแกยังไม่เลิกดูหนังโป๊อีกเหรอ …” คือใส่คำถามรัว ๆ ไม่ยั้ง จนโบราก็งงว่าพ่อกำลังพูดถึงเรื่องอะไร เมื่อรู้ว่าลูกสาวยังไม่มีแฟน พ่อก็ทำเสียงเหมือนผิดหวังก่อนจะวางสายไป
จากนั้น พ่อก็ส่งรูปม้วนวิดีโอม้วนนั้นมาให้ มันเป็นวิดีโอหนังเรต 19+ เรื่อง “รักร้อน : รักต้องห้ามที่ทุกคนโหยหาสักครั้งในชีวิต” … เมื่อโบราเห็นก็ยิ้มขึ้นมาทันที จากนั้นเรื่องก็เล่าย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ในความทรงจำของเธอในอดีต
ปี 1999
เมืองซองจู จังหวัดคยองซังเหนือ
นาโบรา (*วัยรุ่น รับบทโดย คิมยูจอง) ในวัยมัธยมปลายมีเพื่อนซี้ชื่อ คิมยองดู (รับบทโดย โนยุนซอ) ที่ต้องเดินทางไปอเมริกาเพื่อทำการผ่าตัดหัวใจ แต่ยองดูดันไปปิ๊งเข้ากับหนุ่มคนหนึ่งที่ชื่อ แพคฮยอนจิน (รับบทโดย พัคจองอู) ทำให้เธอไม่มีกะจิตกะใจจะไปอเมริกา เรียกว่างานนี้ทำเอาเธออาการหนักจริง ๆ
โบราตัดสินใจทำบางอย่างให้เพื่อนซี้ไปอเมริกาได้อย่างหมดห่วง ด้วยการทำตัวเป็นผู้สื่อข่าว รายงานความเป็นไปทุกอย่างของแพคฮยอนจินให้ยองดูได้รู้ระหว่างที่อยู่อเมริกา โดยการติดต่อของทั้งสองจะทำผ่านอีเมล
ในวันปฐมนิเทศนักเรียนใหม่ปีการศึกษา 1999 โรงเรียน (สหศึกษา) อูอัม … โบราและเพื่อนนักเรียนหญิงบางคนต้องพบกับความผิดหวังเล็ก ๆ ที่แม้จะได้เรียนในโรงเรียนสหศึกษาแต่โรงเรียนกลับมีการแบ่งโซนหญิงชาย ที่เดียวที่ไม่มีการแบ่งโซนคือโรงอาหาร และนั่นเป็นที่ที่โบรามุ่งมั่นที่จะไปเพื่อหาข้อมูลหนุ่มในดวงใจที่ยองดูอยากรู้ เริ่มด้วยการเอาตลับเมตรไปวัดส่วนสูง (181 ซม.) หยิบแก้วที่แพคฮยอนจินทิ้งในถังขยะเพื่อจะดูว่าเขาชอบกินน้ำอะไร (เดมี่โซดารสสัม) เปิดตู้ล็อกเกอร์เพื่อดูไซส์รองเท้า (ไซซ์ 280) กีฬาที่ชอบคือบาสเกตบอล มีเพื่อนซี้ชื่อ พุงอุนโฮ (รับบทโดย บยอนอูซอก) คือตามติดยันบ้านเลยล่ะ
ต่อมาโบราแอบได้ยินว่า แพคฮยอนจินกับอุนโฮคุยกันว่าจะเข้าชมรมวิทยุโทรทัศน์ ทำให้โนราตัดสินใจจะเข้าร่วมชมรมนี้ด้วย … ในงานออดิชั่นเข้าชมรมวิทยุโทรทัศน์ โบราเล่นใหญ่เต็มที่เพื่อจะได้เข้าชมรม เธอจัดโชว์เทควันโดสุดเทพเหมือนสวมวิญญาณของแชตบยอลมายังไงยังงั้น จนทำเอาทุกคนตะลึง ตะลึงขนาดที่แพคฮยอนจินยอมถอนตัวเพื่อเปิดทางให้โบราเข้าชมรมเฉยเลย งานนี้เล่นเอาโบราอึ้งกิมกี่ในทันที
แม้ชมรมวิทยุโทรทัศน์ที่ไม่มีแพคฮยอนจินจะทำให้ผิดแผน แต่อย่างน้อยก็ยังมีอุนโฮ เพื่อนซึ้ของแพคฮยอนจินอยู่ โบราจึงคิดหาข้อมูลด้วยการตีสนิทกับเขานี่แหละ
อย่างแรกเลยที่โบราต้องการคือเบอร์เพจเจอร์ของแพคฮยอนจิน โบราแอบดูเขากดเบอร์โทร. ที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะแบบหยอดเหรียญในโรงเรียน แต่ก็นะ แอบเห็นได้ทุกตัวแล้วแต่พลาดตัวสุดท้ายไปแค่ตัวเดียวสิน่า ในคืนนั้นเอง โบราพกเหรียญประมาณสิบเหรียญไปที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะ เธอโทร. ไล่เบอร์เพื่อหาเบอร์โทร. ของแพคฮยอนจิน โดยฟอร์มทำเสียงเป็นพนักงานจากบริษัททำวิจัย แล้วเหรียญสุดท้ายก็กลายเป็นเหรียญนำโชค …
“ขอพูดสายกับนักเรียนแพคฮยอนจินหน่อยค่ะ … จากสำนักวิจัย ’เยสออร์โน’ ค่ะ เพลงป๊อปที่คุณชอบที่สุดคือเพลงอะไรคะ ? กรุณาตอบหลังได้ยินเสียงสัญญาณนะคะ ปี๊บ” ปลายสายตอบกลับมาจริง ๆ ด้วย โบราดีใจแทบอยากจะกรี๊ดให้ลั่นตู้ แต่ต้องเก็บอาการเอาไว้เพื่อถามต่อ “ขอบคุณที่ร่วมตอบแบบสอบถามนะคะ จะส่งของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปให้ กรุณาแจ้งหมายเลขเพจเจอร์หลังได้ยินเสียงสัญญาณด้วยนะคะ ปี๊บ” แต่ …
แต่เสียงปลายสายกลับทำให้โบราช็อกยิ่งกว่า “นั่นนาโบราใช่มั้ย ?” เท่านั้นแหละวางสายแทบไม่ทัน 🤣
รุ่งขึ้น อุนโฮถามกับโบราตรง ๆ ว่าต้องการเบอร์เพจเจอร์ของแพคฮยอนจินอย่างนั้นเหรอ ? ถ้าอยากได้ก็ให้เอาวิดีโอหนัง 19+ เรื่อง “ร้อนรัก : รักต้องห้ามที่ทุกคนโหยหาสักครั้งในชีวิต” ที่ร้านเช่าวิดีโอของครอบครัวเธอมาแลก … คืนนั้น โบราแอบมาหยิบวิดีโอม้วนนั้นตอนกลางดึก
วันต่อมางานก็เข้าทันที เมื่อโบราเจอครูตรวจกระเป๋าแล้วก็เจอวิดีโอติดเรตเรื่องนั้น เธอจึงถูกทำโทษให้คุกเข่ายกวิด๊โอเอาไว้เหนือหัวตรงทางเดินหน้าห้องเพื่อเป็นการทำโทษ อุนโฮเดินมาเห็นก็หยิบวิดีโอแล้วเดินจากไปแบบชิล ๆ โบราถึงกับมองค้อนด้วยความโกรธ 🤣
หลังจากได้เบอร์เพจเจอร์ โบราก็เอาไปให้ยองดู จากนั้นเธอก็ส่งข้อความเสียงผ่านเพจเจอร์ไปให้เขาเป็นเพลงรักที่ชื่อว่า “รักเธอทั้งหมดของหัวใจ” โดยไม่ระบุชื่อผู้ส่ง ซึ่งนั่นทำให้แพคฮยอนจินเข้าใจว่าโบราเป็นคนส่งเพลงนี้ให้และแอบชอบเขาอยู่
ต่อมา แพคฮยอนจินเกิดไปมีเรื่องกับพวกแก๊งอันธพาล จังหวะที่เขากำลังพลาดท่าโดนพวกอันธพาลเข้าทำร้ายจากทางด้านหลัง โบราใช้ลูกถีบแชตบยอลจัดการกับพวกขยะสังคมเหล่านั้น ก่อนจะพากันวิ่งหนีออกมา ผลจากการต่อสู้ในครั้งนี้ทำให้โบราได้รับบาดเจ็บที่ขา ต้องใช้ไม้เท้าค้ำยัน และจากเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้แพคฮยอนจินเข้ามาจีบโบรา โดยเข้าสารภาพตรง ๆ ว่าเขาชอบเธอ โบราต้องรีบปฏิเสธกันพัลวัน
ช่วงเวลาเดียวกันนั้นเอง โบราเริ่มรู้สึกแปลก ๆ ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกสับสนนิดหน่อย ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มรู้สึกใจสั่นเมื่อได้อยู่ใกล้ ๆ อุนโฮอยู่เหมือนกันนะ ในอีกทางหนึ่งอุนโฮก็ดูจะชอบโบรามาตลอด แต่เขาก็เก็บงำความรู้สึกนั้นเอาไว้
แพคฮยอนจินตามตื๊อโบราไม่เลิก จนเธอต้องบอกไปชัด ๆ เลยว่าเธอไม่ได้ชอบเขา และความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอก็เป็นได้มากสุดเพียงแค่เพื่อนร่วมรุ่นกันเท่านั้น ไม่มีอะไรที่มากไปกว่านี้
เรื่องราวดำเนินไปจนถึงช่วงปิดเทอมฤดูร้อน โบราเฝ้าร้านเช่าวิดีโอของครอบครัวอย่างเซ็ง ๆ จังหวะนั้นเอง อุนโฮก็โผล่หน้ามาแล้วบอกว่าเขาได้งานพาร์ตไทม์ทำอยู่ตรงข้ามกับร้านเช่าวิดีโอของครอบครัวโบรา หลังเลิกงานทั้งสองจึงได้มีเวลาคุยกันและเรียนรู้กันและกันมากขึ้น อุนโฮเล่าว่าเมื่อก่อนเขาอยู่นิวซีแลนด์กับครอบครัว แต่เมื่อพ่อกับแม่เลิกกัน เขากลับมาเกาหลีกับพ่อ ส่วนน้องชายวัยห้าขวบก็อยู่กับแม่ที่นิวซีแลนด์
และในคืนนั้น ที่ม้านั่งสีขาวใต้ต้นพลัม 🌳 เมื่อบรรยากาศนำพา โบราก็หลับตารอให้อุนโฮโน้มตัวมาจูบ แต่ก่อนที่มันจะเกิดขึ้น ลูกพลัมก็ตกลงใส่หัวโบราซะก่อน แหม่ จากความโรมานซ์จึงความเป็นความฮาไปซะอย่างนั้น … แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว ก่อนที่โบราเข้าบ้าน อุนโฮจึงโน้มตัวไปจูบโบรา !
นับแต่รอยจูบนั้น โลกของโบราก็กลายเป็นสีชมพูเปล่งประกาย แต่ความเปล่งประกายนั้นอยู่ได้ไม่นานก็โดนโชคชะตาเล่นตลกร้าย …
โชคชะตาเล่นตลก (ร้าย)
วันนั้นเป็นวันที่ยองดูกลับมาเกาหลี คนแรกที่เธอไปหาคือโบรา แล้วมันก็เป็นวันที่เหมือนว่าโลกทั้งใบหยุดหมุน เพราะยองดูเข้าใจผิดมาตลอดว่าคนที่เธอชอบคือแพคฮยอนจิน แต่แท้จริงแล้ว ชายหนุ่มที่เธอชอบคืออุนโฮ !!! (อุนโฮใส่เสื้อของแพคฮยอนจินมาตลอดช่วง ม.ต้น ทำให้ยองดูเข้าใจผิด)
นั่นหมายความว่า โบราชอบผู้ชายคนเดียวกับที่ยองดูชอบน่ะสิ !
สำหรับโบราแล้ว ยองดูคือทุกสิ่ง เธอจำต้องยอมทิ้งโลกสีชมพูเปล่งประกายนั้นทิ้งไป จริง ๆ แล้วโบราตั้งใจจะบอกความจริงทั้งหมดว่าอุนโฮเป็นผู้ชายที่เธอชอบ แต่เมื่อเห็นรอยแผลผ่าตัดหัวใจของเพื่อน มันทำให้เธอไม่กล้าจะพูดอะไรที่ทำร้ายจิตใจเพื่อน
เมื่อถึงวันนัดเดตแรกที่โบรานัดกับอุนโฮ โบราจึงให้ยองดูไปแทน …
แม้ไม่ได้ไปออกเดตกันตามนัด แต่คืนนั้นอุนโฮก็ยังไปหาโบราที่บ้าน โบราในตอนนี้อยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอจึงตัดสินใจพูดความจริงออกไป “อุนโฮ วันนี้ฉันตั้งใจไม่ไปตามนัดเองแหละ ขอโทษนะ ฉันคิดว่าฉันทำพลาดไปแหละ ฉันไม่น่าคิดกับนายแบบนั้นเลย ฉันต้องไปแล้วล่ะ” … อุนโฮเดินกลับไปด้วยความผิดหวัง
ทีนี้ เรื่องราวความอึดอัดก็ยังคงดำเนินไปอยู่อย่างนั้น เพราะโบรากับอุนโฮก็ยังต้องอยู่ชมรมเดียวกันและทำงานคู่กัน กระทั่งวันหนึ่ง ยองดูเสนอให้ไปตัดต่อวิดีโอของชมรมที่ห้องตัดต่อของคนรู้จักของเธอที่กรุงโซล ทั้งสี่จึงออกเดินทางไปกรุงโซลด้วยกัน
หลังจากเสร็จงานตัดต่อ ยองดูก็ชวนอุนโฮ โบรา แพคฮยอนจินไปเที่ยวต่อที่สวนสนุกโซล ยองดูก็นัดแนะกับโบราเป็นอย่างดีว่าอยากมีโมเมนต์สองต่อสองกับอุนโฮอะไรแบบนี้ โบราก็ตอบตกลง เพราะอยากให้เพื่อนมีความสุข แม้ว่าตัวเองจะมีทุกข์ก็ตาม
แต่คนไม่ใช่มันก็ไม่ใช่อะนะ อุนโฮขอขึ้นไปเล่นโรลเลอร์โคสเตอร์กับโบราทั้งที่ตัวเขากลัวความสูง โบราเห็นอาการอุนโฮที่ดูจะตายเอาให้ได้เมื่อรถไฟเหาะตีลังกาค่อย ๆ ไต่ระดับขึ้นไปช้า ๆ จนถึงจุดสูงสุด “นายเป็นอะไรเนี่ย ?”
“ฉันกลัวความสูงน่ะ” อุนโฮตอบกลับทั้งที่ยังหลับตาปี๋ โบราก็งงล่ะสิ คนกลัวความสูงแต่มาเล่นโรลเลอร์โคสเตอร์เนี่ยนะ อุนโฮก็ตอบไปทั้งยังหลับตาเช่นเดิมว่า “ก็เพราะฉันอยากอยู่ใกล้ ๆ เธอ” พูดจบ ขบวนรถไฟเหาะก็ทิ้งดิ่งไปตามรางด้วยความเร็วสูง อุนโฮร้องเสียงหลง ขณะที่มือของเขากุมมือโบราเอาไว้แน่น
ในขณะที่ด้านล่าง แพคฮยอนจินได้บอกความลับกับยองดู “คนสองคนนั้นเขาชอบกัน” !
สิ่งที่สำคัญที่สุด
เมื่อกลับมาถึงบ้าน ยองดูมีท่าทีบึ้งตึงกับโบราอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จนยองดูได้พูดสิ่งที่อัดอั้นออกมา “เธอชอบอุนโฮใช่มั้ย ทำไมไม่บอกฉัน ที่ผ่านมาเธอโกหกฉันมาตลอด เธอทำให้ฉันกลายเป็นคนโง่แบบนี้ได้ยังไง” ยองดูพูดไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมาไม่หยุด
“ยองดู ฉันรู้ว่าเธอชอบเขามากแค่ไหน จะให้ฉันบอกเรื่องนั้นกับเธอได้ยังไงล่ะ ฉันไม่อยากให้มิตรภาพของเราพังเพราะผู้ชายคนเดียว” โบราก็น้ำตาไหลไม่หยุดเช่นกัน เพราะสำหรับเธอแล้วมิตรภาพสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด
“ไม่ต้องพูดแล้ว เธอนั่นแหละที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้เพราะผู้ชายคนเดียว … ฉันชอบอุนโฮจริง ๆ แต่ถ้าต้องทำให้มิตรภาพของเราแตกหัก ฉันจะเลิกชอบเขาอีกพันครั้งก็ยังได้ เพราะคนสำคัญที่สุดสำหรับฉันก็คือเธอ ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงที่ฉันป่วย แต่ฉันเป็นเพื่อนเธอนะไม่ใช่คนป่วยที่เธอต้องมาดูแลขนาดนั้น” สำหรับยองดูก็ไม่ต่างกัน มิตรภาพสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด แต่เธอเสียใจที่เพื่อนรักปิดบังเรื่องสำคัญแบบนี้กับเธอ
วันเวลาผ่านไป ยองดูเริ่มได้รู้ความจริงหลายอย่าง เธอได้เห็นอีเมลในกล่องจดหมายที่โดนลบไป มันเป็นอีเมลที่โบราเขียนมาเล่าว่าเธอชอบอุนโฮ ตั้งแต่ตอนที่ยองดูยังไม่กลับมาจากอเมริกา … ยองดูเริ่มเข้าใจแล้วว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของใคร มันเป็นเพียงเรื่องที่โดนโชคชะตาเล่นตลกร้ายก็เท่านั้น
ระหว่างที่ทุกอย่างยังคงอึมครึม พ่ออุนโฮก็ให้เขาเดินทางไปอยู่กับแม่ที่นิวซีแลนด์ด้วยเหตุผลบางอย่าง โดยกำหนดการเดินทางคืออาทิตย์หน้า
พรุ่งนี้จะเป็นวันที่อุนโฮจะต้องเดินทางแล้ว เขาหยิบเอาม้วนวิดีโอหนังเรต 19+ เรื่องนั้นจะเอามาให้โบราที่บ้าน เขานั่งรอจนถึงเช้าแต่ก็ไม่เจอใคร เป็นเพราะคืนนั้นทุกคนพากันไปเฝ้าน้องชายที่นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล อุนโฮจึงกลับไปด้วยความผิดหวัง
โบรามาโรงเรียนตามปกติ โดยที่ไม่รู้ว่าอุนโฮจะเดินทางไปนิวซีแลนด์ในวันนี้ แต่ยองดูได้เตรียมแผนการเอาไว้ให้หมดแล้ว ยองดูที่ตอนนี้เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างบอกให้โบรารีบไปส่งอุนโฮที่สถานีรถไฟ โดยแพคฮยอนจินเตรียมบิดมอเตอร์ไซค์ไปส่ง … แพคฮยอนจินบิดมอเตอร์ไซค์อย่างกับหลิวเต๋อหัวพาโบราไปที่สถานีรถไฟอย่างรวดเร็ว
ที่สถานีรถไฟ โบรารีบวิ่งสี่คูณร้อยเพื่อไปให้ทันก่อนที่อุนโฮจะขึ้นรถไฟ “ฉันขอโทษนะที่ฉันบอกว่าไม่ชอบนาย” จริง ๆ โบราร้องไห้ไปด้วยแล้วก็ขอโทษต่ออุนโฮอีกสารพัดสิ่ง เพื่อบอกว่าเธอขอโทษเขาจากใจจริง … ทั้งสองกอดกัน ก่อนที่เขาจะขึ้นรถไฟเขาให้สัญญาว่าไม่นานเขาจะกลับมาหาเธอ
โบราสอบติดมหาวิทยาลัย ยองดูและเพื่อน ๆ อีกหลายคนก็สอบติดเช่นกัน ระหว่างนั้นโบรายังคงติดต่อกับอุนโฮผ่านทางอีเมลอยู่ตลอด จนถึงช่วงปี 2001 อุนโฮก็เริ่มไม่ตอบอีเมล ไม่นานหลังจากนั้น โบราก็ไม่สามารถติดต่ออุนโฮผ่านทางโทรศัพท์ได้อีกเลย
ความเฮิร์ตเกาะกุมหัวใจโบราไม่นาน อุนโฮก็เริ่มเลือนลางไปจากความทรงจำของเธอ … แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่ เขาไม่ได้หายไปไหนเลย …
วันหนึ่งเธอนัดบอดกับผู้ชายคนหนึ่ง ก็ให้บังเอิญว่าผู้ชายคนนั้นชื่อ “จางอุนโฮ” ดั๊นชื่อเหมือนอุนโฮซะอีก เมื่อได้ยินชื่ออุนโฮเท่านั้นแหละ โบราก็ถึงกับร้องไห้ออกมาไม่หยุด และในคืนนั้นเองเธอก็โทร. ไปหาอุนโฮ ทั้ง ๆ ที่ไม่มีผู้รับสาย เธอตวาดใส่โทรศัพท์ว่า “จากนี้ไปฉันจะลืมนายให้หมด ฉันจะไม่รอนายแล้ว ฉันจะคิดว่านายตายไปแล้วก็แล้วกัน ต่อให้นายมาหาฉันแล้วบอกว่าคิดถึงฉันก็ไม่คบกับนายหรอก ฉันก็ไม่คิดถึงนายเหมือนกัน ขอให้มีความสุขนะไอ้คนเลว”
โบราในศตวรรษที่ 21
ย้อนกลับมาในปัจจุบัน โบราในวัย 39 ปี ขับรถกลับมาบ้านเกิดที่เมืองซองจู เพื่อมาช่วยพ่อแม่ขนของย้ายบ้าน บ้านที่เธออยู่มาตั้งแต่เกิดจะถูกนำไปพัฒนาใหม่ ร้านเช่าวิดีโอกลายเป็นอดีตที่ไม่มีใครต้องการอีกต่อไป ว่าที่จริง คนจำนวนไม่น้อยที่ไม่รู้จักมันด้วยซ้ำ
โบราหยิบเอาซองพัสดุนั้นขึ้นมาดู มันเป็นการ์ดเชิญไปงานศิลปะดิจิตอลร่วมสมัย เมื่อไปถึง โบรารู้ได้ในทันทีว่าเป็นผลงานของอุนโฮ เธอค่อย ๆ เดินดูไปด้วยความสนใจ เพราะมันเป็นความทรงจำร่วมของเธอกับเขา แล้วเธอก็ได้พบกับผู้ชายคนนั้น …
โจเซฟ น้องชายของอุนโฮเดินมาหาโบรา เขาเล่าว่าอุนโฮเสียชีวิตไปตั้งแต่ปี 2001 จนเมื่อไม่นานมานี้ เขาบังเอิญได้ไปเห็นวิดีโอเก่าของพี่ชาย ที่เก็บเอาไว้เป็นอย่างดี ทำให้เขารู้ว่ามันต้องมีความสำคัญมาก เขาจึงตัดสินใจเปิดนิทรรศการศิลปะ และเชิญโบราให้มาชมด้วยตัวเอง
สิ่งที่ติดค้างในใจเธอมาต่อเนื่องยาวนานกว่ายี่สิบปีได้ถูกปลดปล่อยแล้ว
โบรากลับมาที่บ้าน เธอเอาเครื่องเล่นวิดีโอออกมาปัดฝุ่น แล้วก็หยิบเอาม้วนวิดีโอที่อยู่ในกล่องวิดีโอหนังติดเรตเรื่องนั้น เนื้อหามันเป็นวิดีโอที่เขาถ่ายด้วยกล้องแฮนดี้แคมที่บันทึกเรื่องราวเป็นคลิปสั้น ๆ แต่ละเหตุการณ์ เป็นภาพที่เธอทำอะไรเปิ่น ๆ อย่างเช่น นั่งหลับ แอบเต้นคนเดียวอยู่ในร้าน บลา ๆ ๆ …
และท้ายคลิปอุนโฮก็ตั้งกล้องย้อนแสงเพื่อให้โบราได้เห็นแสงอาทิตย์ เขาระบุว่ามันเป็นแสงอาทิตย์แรกของโลกในศตวรรษที่ 21 และเขาอยากให้เธอได้เห็นมัน แล้วเขาก็สัญญาว่าจะกลับไปหาเธอ …
โบรานั่งดูคลิปไปน้ำตาก็ไหลออกมาเองไม่หยุด
จบบริบูรณ์
ดู 20th Century Girl ที่ NETFLIX >>> คลิกที่นี่