1899 EP.5 : เสียงสัญญาณปริศนาส่งเสียงเหมือนเป็นคำสั่งให้บรรดาผู้โดยสารกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย จากนั้นมอร่าก็ได้รู้ความจริงเกี่ยวกับพ่อของเธอ …
เด็กชายถูกจับขังในตู้ มอร่าพยายามบอกให้กัปตันปล่อยตัวเด็กออกมาแต่กัปตันปฏิเสธ “เด็กนั่นถูกจับโยนออกนอกเรือไปแล้ว” กัปตันและคนอื่น ๆ เชื่อว่าเด็กชายที่ออกมาจากตู้ไม่ใช่คน แต่เป็นปีศาจร้าย จากนั้น เขาก็จี้ถามมอร่าว่าเธอไปอยู่ในรายชื่อผู้โดยสารเรือโพรมีเธียสได้อย่างไร ?
ยังไม่ทันที่มอร่าจะได้ตอบอะไร ลูกเรือและผู้โดยสารชั้นสามที่ต้องการฆ่าเด็กชายคนนั้น เพราะคิดว่าเขาเป็นซาตานก็มารวมตัวกัน แต่ยังไม่ทันที่จะมีใครได้พูดอะไร ชายคนหนึ่งก็ลั่นกระสุนปืนลูกซองใส่เข้าไปในตู้ที่เด็กชายถูกขังอยู่ ทันใดนั้น สิ่งเหลือเชื่อเหนือธรรมชาติก็เกิดขึ้น ทุกสิ่งหยุด ลูกกระสุนที่กำลังแหวกอากาศหยุดนิ่ง กัปตันและคนอื่น ๆ นับสิบนับร้อยหยุดนิ่ง มีเพียงมอร่ากับเด็กชายที่สามารถเคลื่อนไหวได้ มอร่าจึงรีบพาเด็กชายออกมาจากตู้และถามด้วยความตกใจว่า “หนูเป็นคนทำใช่มั้ย หนูใช้ไอ้นั่น (วัตถุสามเหลี่ยมพีระมิดสีดำ) ทำใช่มั้ย ?” เด็กชายไม่ปริปาก เขาดึงมือมอร่าให้รีบหนีตามเขาไป
จนเมื่อเด็กชายและมอร่าหนีไปได้แล้ว กัปตันและคนอื่น ๆ ก็รู้ตัวพร้อมกับมึนงงที่เด็กชายกับมอร่าหายตัวไป
เสียงสัญญาณ
เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น จากนั้นก็เป็นเสียงติ๊ก ๆ ที่ดังจากด้านนอก ไม่มีใครรู้ว่ามันคือเสียงอะไร แต่เสียงนั้นมันทำให้ผู้โดยสารบนเรือแทบจะทั้งหมดเดินไปบนดาดฟ้าด้วยท่าทางเหมือนโดนสะกดจิต พวกเขาขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือแล้วกระโดดลงน้ำฆ่าตัวตาย คนนับร้อยนับพันกระโดดออกจากเรือเพื่อฆ่าตัวตาย ไม่มีอะไรหยุดพวกเขาได้ พวกเขาโดนสะกดจิตให้ไปตาย !
เด็กชายพามอร่ามาที่ห้อง ใต้เตียงมีประตูลับซ่อนอยู่ มอร่าพยายามถามว่าเกิดอะไรขึ้น ? เด็กชายไม่ตอบ เขาหยิบดินสอเขียนลงบนกระดาษ …
“พวกเขาแอบฟังอยู่ ผมตอบไม่ได้ ต้องถามผู้สร้างเอาเอง”
เด็กชายยื่นมือไปให้มอร่าแล้วพูดว่าไม่ต้องกลัว มอร่าเดินไปเรื่อย ๆ จนมาโผล่ที่ช่องลับ ช่องที่เป็นเหมือนประตูมิติพามอร่ามายังสถานที่หนึ่ง สถานที่ที่มีไม้กางเขนปักอยู่บนโขดหินเหมือนสถานที่ที่เธอฝันเห็น เมื่อโผล่มามอร่าก็วิ่งหายไป
ไม่นานนัก ชายลึกลับ (รับบทโดย แอนูริ บาร์นาร์ด) ที่อยู่ข้างห้องมอร่าบนเรือก็เข้าประตูมิตินั้นตามมาจนเจอกับเด็กชายที่ยืนอยู่ตรงไม้กางเขน เด็กชายพูดกับชายลึกลับคนนั้นว่า “เราไม่เคยมาไกลเท่านี้มาก่อน รอบนี้อาจสำเร็จก็ได้ … เธอจำไม่ได้”
จากนั้นชายลึกลับก็บอกกับเด็กชายว่า “เราต้องหยุดเรื่องนี้ก่อนพวกเขาจะจมเรือ”
มอร่าเดินมาเจอสถานที่แห่งหนึ่ง เธอได้เจอกับพ่อที่นั่น สิ่งแรกที่เธอถามหาคือพี่ชายของเธอ พ่อไม่ตอบ แล้วก็มีคนสองคนจับเธอลากเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ ก่อนที่พ่อของเธอจะฉีดยาบางอย่างเข้าไปในตัวเธอ แล้วภาพก็ตัดไป
ความจริงเกี่ยวกับเรือของพ่อ
มอร่ากลับมาตื่นบนเตียงนอนภายในห้องบนเรือเคอร์เบอรอสอีกครั้ง คนแรกที่เจอคือกัปตัน เธอตัดสินใจเล่าความจริงทุกอย่างให้เขาฟังทันที …
จริง ๆ แล้วเธอชื่อ มอร่า ซิงเกิลตัน และ เฮนรี่ ซิงเกิลตัน ก็คือพ่อของเธอ (ซิงเกิลตันเป็นบริษัทที่ซื้อเรือไป) เธอคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นการทดลองอะไรบางอย่างของพ่อ “พ่อฉันอุทิศทั้งชีวิตเพื่อศึกษาพฤติกรรมมนุษย์ เขาหมกมุ่นอยากเข้าใจการทำงานของสมองมนุษย์ เขาไม่เคยอยากธุรกิจเดินเรือ ฉันคิดว่าเขาซื้อเรือเพราะต้องการศึกษาสมองของผู้โดยสารบนเรือ”
มอร่ายื่นซองจดหมายแบบเดียวกับที่กัปตันได้รับ มันจ่าหน้าถึง “เฮนรี่” ซึ่งย่อมาจาก “เฮนเรียต” ชื่อกลางของมอร่า เธอบอกกัปตันว่าพี่ชอบเรียกเธอแบบนั้น … เมื่อสี่เดือนก่อน พี่ชายนัดเจอเธอที่ท่าเรือเซาแธมป์ตัน เมื่อถึงเวลานัดพี่ก็ไม่มา ซึ่งเธอรู้มาว่าเรือโพรมีเธียสได้ออกจากท่าก่อนหน้านั้นหนึ่งวัน
กัปตันสงสัย “พ่อคุณทำให้คนกระโดดน้ำตายอย่างนั้นเหรอ ?”
มอร่าตอบกลับทันทีว่า เธอไม่คิดว่าไม่ได้ตายจริง “เรื่องทั้งหมดนี้มันจะจริงได้ยังไง …” มอร่าบอกว่าเธอเคยรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มันคืออะไร แต่พ่อทำให้เธอลืม “ฉันจำได้ว่าฉันเคยเป็นหมอ (หมอหญิงคนแรกของอังกฤษ) อยู่ที่โรงพยาบาลจิตเวช แต่เขาทำให้ฉันคิดว่าตัวเองเป็นคนไข้” ส่วนชื่อเธอที่อยู่ในรายชื่อผู้โดยสารบนเรือโพรมีเธียส เธอจำไม่ได้ว่าเคยขึ้นเรือลำนั้น
เมื่อมอร่าพูดถึงรายชื่อบนเรือโพรมีเธียส กัปตันหยิงกระดาษรายชื่อนั้นออกมาให้เธอดู มือของกัปตันสั่นเทาด้วยความกลัว เขาชี้ให้เธอดูที่ลายเซ็น มันเป็นลายเซ็นของเขา กัปตันเรือโพรมีเธียสคือตัวเขาเอง !!?
เสียงสัญญาณติ๊ก ๆ หยุดลงแล้ว กัปตันชวนมอร่าขึ้นไปบนดาดฟ้า คนอื่น ๆ ที่ยังรอดชีวิตก็เดินตามขึ้นมา ทั้งหมดที่ยังมีชีวิตอยู่บนเรือมีไม่ถึงยี่สิบคนจากทั้งหมด 1,612 คน !
Source: Netflix