Reborn Rich EP.16 ตอนจบ : หลังประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดจุนกลับไปเป็นฮยอนอู ซึ่งเขาต้องทำให้ตัวเองพ้นข้อหายักยอกเงิน 7 แสนล้านวอน ในขณะที่พี่น้องตระกูลจินยังคงบาดหมางกันเพื่อแย่งกันเป็นประธานซุนยัง ฮยอนอูจึงตัดสินใจยุติสงครามนี้ …
ฮยอนอูฟื้นขึ้นมาที่โรงพยาบาลในต่างประเทศ (จากสัญลักษณ์บนป้ายของเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์คนหนึ่ง น่าจะเป็นประเทศตุรกี) หลังจากอาการเขาเริ่มดีขึ้น อัยการซอมินยองมาเยี่ยมพร้อมกับหนังสือเดินทางชั่วคราวและตั๋วเครื่องบิน เธอเป็นคนช่วยชีวิตเขา !
อัยการซอมินยองขอความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่สำนักข่าวกรอง (KCIA) ให้ติดตามหาตำแหน่งของฮยอนอู จึงสามารถช่วยชีวิตเขาเอาไว้ได้ทัน ที่อัยการซอมินยองทำไปทั้งหมดก็เพราะต้องการให้เขาเป็นพยานในคดีฟ้องร้องประธานจินยองกี ในข้อหาสืบทอดอำนาจโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย
อัยการซอยิงคำถามใส่ฮยอนอู “รู้มั้ย ว่าใครเป็นคนสั่งฆ่าคุณ ?” แต่คำตอบของฮยอนอูทำเอาอัยการหญิงถึงกับพูดไม่ออก หน้าที่ของเขาคือทำตามคำสั่งของเจ้านายโดยไม่มีเงื่อนไข ไม่ว่าผลของมันจะเป็นอย่างไรก็ตาม
ที่สนามบินอินชอน … ทั้งสองบินกลับมาเกาหลีใต้ด้วยกัน ทันทีที่เหยียบเท้าบนแผ่นดินบ้านเกิด อัยการจากสำนักงานอัยการเขตตะวันออกก็แสดงตัวพร้อมหมายจับฮยอนอู ในคดียักยอกเงิน 7 แสนล้านวอน ทันใดนั้น ฮยอนอูก็ทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด เขาวิ่งหนีการจับกุมของอัยการ แล้วขึ้นแท็กซี่ของสนามบินหนีไป
ไม่ว่าจะคิดเท่าไรฮยอนอูก็ไม่เข้าใจว่า เขาทำทุกอย่างตามที่จินซองจุนสั่งด้วยความซื่อสัตย์ แต่ทำไมเขาถึงเกือบโดนฆ่าตาย ? ฮยอนอูจึงไปถามกับคนที่แนะนำให้เขาทำงานกับจินซองจุน คำตอบที่ได้คือ จินซองจุนต้องการขึ้นรับตำแหน่งอย่างโปร่งใส จึงโยนความผิดทั้งหมดให้เขาเป็นแพะรับบาป !
เมื่อรู้ความจริงว่าโดนเจ้านายหักหลัง ฮยอนอูจึงไปมอบตัวกับอัยการซอมินยอง และมอบเอกสารหลักฐานทุกอย่างตั้งแต่เขาทำงานที่ซุนยัง พร้อมกับยอมเป็นพยานให้ … ระหว่างที่อัยการซอกำลังดูเอกสารต่าง ๆ เธอก็ได้รับแจ้งว่าคดียักยอกเงินของฮยอนอูถูกโอนมาให้เธอรับผิดชอบ ดังนั้น เธอจึงให้ยกเลิกหมายจับ และจะทำการสอบสวนเขาโดยไม่ควบคุมตัวเอาไว้ สุดท้าย อัยการหญิงยิ้มพร้อมกับบอกว่า คดียักยอกเงินของฮยอนอูคงจะยกฟ้องเพราะหลักฐานไม่เพียงพอ “คุณกลับบ้านได้แล้วค่ะ”
ฮยอนอูกลับมาที่คอนโด เขาหยิบปฏิทินตั้งโต๊ะขึ้นมามองดูแล้วคิดอะไรบางอย่าง “ระหว่างที่ฉันนอนอยู่โรงพยาบาลในฐานะฮยอนอูหนึ่งสัปดาห์ ฉันได้ใช้ชีวิตในฐานะโดจุน 17 ปี มันคือความฝัน การข้ามเวลา หรือมันคืออะไรกันแน่ ?”
ฮยอนอูไปพบประธานโอเพื่อหาคำตอบ เขาเสนอให้ประธานโอกลับไปจัดการเรื่องสิทธิ์ในการบริหารซุนยังที่ยังค้างคาอยู่ นับตั้งแต่โดจุนเสียชีวิตไป …
ฮยอนอูได้กลับมาที่ออฟฟิศของมิราเคิลอินเวสต์เมนต์ เริ่มต้นเขาเสนอให้ประธานโอไปเจรจาขอสิทธิในการออกเสียงในหุ้น 3% ของซุนยังคอร์ปอเรชั่นที่ตอนนี้อยู่ในมือของแม่โดจุน จากนั้น ประธานโอก็รวมกลุ่มผู้ถือหุ้นรายย่อย เพื่อเรียกร้องให้ครอบครัวเจ้าของสละสิทธิ์ในการบริหาร จนทำให้เกิดเป็นกระแสขึ้นมาในสังคม
ด้านจินซองจุนก็แก้ปัญหาด้วยการซื้อหุ้นจากนักลงทุนรายย่อยพวกนั้น เพื่อปิดปากด้วยกำไร และเขาก็จะได้หุ้นมาถือครองเพื่อปกป้องสิทธิ์ในการบริหารอีกด้วย แต่แท้จริงแล้ว มันเป็นกับดักที่ประธานโอกับฮยอนอูวางเอาไว้ กับดักที่ล่อให้จินซองจุนเอาเงิน 7 ล้านวอนออกมาใช้ซื้อหุ้น !
ด้วยเหตุนี้ อัยการซอมินยองจึงพบความผิดปกติจากกระแสเงินสดที่มากถึง 6 แสนล้านวอนในการเข้าซื้อหุ้นซุนยังคอร์ปอเรชั่น ซึ่งผู้ซื้อเป็นกองทุนที่อยู่ในชื่อของโมฮยอนมิน ภรรยาของจินซองจุน และเมื่อดูเส้นทางการเงินลึกเข้าไปอีกก็พบว่า กองทุนมีเงินสดไหลเข้า 7 แสนล้านวอนในช่วงเวลาเดียวกับที่ฮยอนอูถูกลอบสังหาร
อัยการซอมินยองต่อจิ๊กซอว์ได้ทันทีว่า จินซองจุนนี่แหละที่เป็นผู้จ้างวานฆ่าฮยอนอู และยังเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมโดจุนอีกด้วย !
อัยการซอมินยองเดินเกมต่อ โดยการกดดันในทางการเมืองให้สภาเรียกจินซองจุน ในฐานะประธานซุนยังเข้ารับการไต่สวน
การที่จินซองจุนถูกไต่สวนทำให้พี่น้องตระกูลจินเกิดความขัดแย้งขึ้นอีกครั้ง ทุกคนจ้องที่จะแย่งชิงกันขึ้นเป็นประธานซุนยัง โดยไม่สนใจว่าจะเหยียบหัวใครขึ้นไป ในการประชุมครอบครัว จินซองจุนถึงกับระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยความโกรธต่อหน้าทุกคน ที่เขาถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้จ้างวานฆ่าโดจุน เหมือนเมื่อ 20 ปีก่อนที่เขาก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัยของทุกคนในครอบครัวทั้งที่ไม่มีหลักฐาน “ทุกคนที่นี่ก็อยากให้โดจุนมันตายทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ !”
จินยองกีมารอคุยกับลูกชายอยู่ที่ห้องทำงาน เขาวางหลักฐานบางอย่างบนโต๊ะ จินซองจุนช็อก ! ที่แท้ ตลอด 20 ปีที่ผ่านมา จินยองกีเก็บหลักฐานการโอนเงินจากบัญชีจินซองจุนไปให้คนขับรถบรรทุกที่พุ่งเข้าชนโดจุนจนเสียชีวิต จากนั้น เขาก็แสดงบทพ่อที่ต้องการจะปกป้องลูกชายให้พ้นการถูกชี้หน้าว่าฆาตกร แล้วเขาก็เผยความต้องการของตัวเองออกมา “แต่ก่อนอื่น แกต้องยกสิทธิ์การบริหารบริษัทให้พ่อก่อน เพื่อที่คนจะได้ไม่สงสัยแก”
ณ ห้องประชุมใหญ่ รัฐสภา … การไต่สวนซองจินซองจุนได้เริ่มต้นขึ้น อัยการซอมินยองวางหมากเอาไว้ให้การไต่สวนครั้งนี้เป็นการเปิดโปงว่า จินซองจุนเป็นผู้จ้างวานฆ่าฮยอนอู โดยการเชื่อมโยงเงินสด 7 แสนล้านที่ฮยอนอูเบิกมาจากธนาคาร กับพยานในวันที่ฮยอนอูถูกลอบสังหาร คือเจ้าหน้าที่จากหน่วยข่าวกรอง KCIA แต่ผิดคาด จินซองจุนสามารถแก้ต่างให้ตัวเองได้ทั้งหมด ส่วนเจ้าหน้าที่ KCIA คนนั้นก็เกิดไม่มาขึ้นให้การกะทันหัน
ภาพแฟลชแบ็กตัดกลับไปให้เห็นเหตุการณ์เมื่อ 20 ปีก่อน … ในวันนั้น ฮยอนอูถูกสั่งให้ไปจอดรถเส้นทางของโดจุน จนเขากลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในการจัดฉากฆาตกรรม ต่อมา ฮยอนอูได้รับข้อเสนอให้เข้ามาทำงานตำแหน่งระดับสูงในซุนยัง แลกกับการที่เขาปิดปากเรื่องที่เกิดขึ้น ในตอนนั้น ฮยอนอูตั้งใจจะทำในสิ่งที่ถูกคือโทร. แจ้งตำรวจ แต่เขากลับเลือกที่จะทำให้ชีวิตตัวเองก้าวหน้าหลุดพ้นจากความจน นับแต่นั้นเขาจึงบอกกับตัวเองว่า เขาจะทำงานให้กับซุนยังด้วยความซื่อสัตย์
ตัดกลับมาปัจจุบัน … ฮยอนอูตัดสินใจแก้ไขอดีตที่ผิดพลาดของเขา โดยการเปิดคลิปเสียงบันทึกการสนทนาทางโทรศัพท์ตอนที่เกิดเหตุการณ์ ซึ่งทำให้เห็นว่า จินยองกีเป็นผู้จ้างวานที่อยู่เบื้องหลังการฆาตกรรมจัดฉากตัวจริง !!!
เมื่อความจริงปรากฏ จินซองจุนก็ถึงกับควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ สติแตกออกมากลางที่ประชุมรัฐสภา “เพราะแบบนี้ไงล่ะ เขาถึงบอกว่าไม่ควรดีกับพวกชั้นต่ำ ฉันดันเลี้ยงหมาที่แว้งกัดเจ้าของซะได้” จินซองจุนปรี่เข้าไปจะตะบันหน้าฮยอนอู แต่ก็โดนห้ามและพาตัวออกไป
กระแสของประชาชนที่โกรธแค้นพฤติกรรมของเจ้าของซุนยัง ทำให้เกิดการแบนสินค้าจากซุนยัง แรงกดดันทำให้จินดงกีกับฮวายองออกมาขอโทษต่อประชาชน พร้อมประกาศลงจากตำแหน่งการบริหาร และจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับซุนยังอีกต่อไป
โมฮยอนมินหย่ากับจินซองจุน และทายาทรุ่นที่สี่ของซุนยังจะไม่ได้รับการสืบทอดบริษัทอีกต่อไป นั้นแต่นั้น ซุนยังจึงกลายเป็นบริษัทที่จ้างนักบริหารมืออาชีพเข้ามาบริหาร ทำให้ราคาหุ้นพุ่งสูงขึ้น
กลายเป็นความสำเร็จของฮยอนอู ที่สามารถแย้งสิทธิ์ในการบริหารจากคนตระกูลจินได้ โดยที่ไม่มีหุ้นอยู่ในมือแม้แต่หุ้นเดียว
ฮยอนอูขับเมอร์ซีดีซ EQS รถไฟฟ้าตัวท็อปของโลกข้ามสะพานแม่น้ำฮันมุ่งหน้ากลับบ้านไปหาพ่อ แล้วเสียงของเขาก็พูดเฉลยออกมาให้รู้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความฝันหรือการเดินทางข้ามเวลา แต่มันเป็นการสำนึกผิดต่อโดจุนและต่อตัวเขาเอง
เวลาผ่านไป กระทั่งวันหนึ่ง ฮยอนอูยืนดูโฆษณาบนจอแอลอีดีครบรอบ 30 ปีการเดบิวต์ของนักร้องซอแทจี ที่นั่นเขาบังเอิญได้เจอกับอัยการซอมินยองอีกครั้ง เขาทักทายเธอด้วยคำพูดที่เหมือนกับตอนที่โดจุนทักทายเธอตอนเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย เมื่อฮยอนอูขอตัว และเดินจากไปแล้ว เธอก็ได้แต่ยืนงงอยู่อย่างนั้น
ตอนจบ ยุนฮยอนอูรับโทรศัพท์ เขากล่าวแนะนำตัวเองกับปลายสายว่า “ผมยุนฮยอนอูแห่งมิราเคิลอินเวสต์เมนต์ครับ”
จบบริบูรณ์
Source : JTBC Korea