สรุปเนื้อเรื่องซีรีส์ The Glory (2022)

The Glory สปอยล์ : หลายปีหลังชีวิตวัยเรียนที่ถูกข่มเหงรังแก หญิงคนหนึ่งเริ่มการล้างแค้น เพื่อลงโทษคนที่ทำให้เธอเจ็บ ให้เจ็บยิ่งกว่า …

EP.1 ชีวิตที่ขับเคลื่อนด้วยความแค้น

มุนดงอึน (รับบทโดย ซงฮเยคโย) กำลังใช้เครื่องยิงลูกแม็กติดรูปภาพที่ตัดจากนิตยสารของหญิงสาวคนหนึ่งกับผนังห้อง รูปภาพของผู้ประกาศข่าวพยากรณ์อากาศ พัคยอนจิน (รับบทโดย อิมจียอน) … ดงอึนใส่เสื้อกล้ามสีดำหันหน้าเข้าผนังห้อง เผยให้เห็นรอยแผลเป็นที่เกิดจากโดนความร้อนเป็นจุดหย่อม ๆ ทั่วร่างกาย เธอยืนอยู่อย่างนั้นไม่นาน ยอนจินก็เดินเข้ามาในห้อง

ยอนจินจำไม่ได้ว่าดงอึนคือใคร ? ดงอึนกวาดมือข้างที่ถือเครื่องยิงลูกแม็กกระแทกเข้าใส่หน้าของยอนจินเข้าอย่างจัง ยอนจินล้มลงไปนอนกองอยู่กับพื้น เลือดสีแดงฉาดเปรอะทั่วทั้งใบหน้า ดงอึนทรุดเข่าลงไปพร้อมกับพูดด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความแค้น “ก่อนที่ฉันจะฆ่าเธอ อย่างน้อยก็ควรจำฉันให้ได้สิ”

แต่ยอนจินก็คือยอนจิน ยอนจินที่มีแต่ความเย่อหยิ่ง เธอหัวเราะลั่นออกมาที่ได้ยินดงอึนบอกว่าจะฆ่าเธอ เพราะเธอเชื่อมาตลอดทั้งชีวิตว่า ‘อำนาจและเงินที่เธอมี’ มันมากมายเกินกว่าที่จะมีใครทำอะไรเธอได้

ดงอึนยิ้มอย่างผู้ชนะ “เธอคงไม่รู้ว่าฉันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง ฉันคงต้องเล่าให้เธอฟังสินะ“

ฤดูร้อนปี 2004

ดงอึนในวัยมัธยมปลาย มีแม่เป็นผู้หญิงทำงานบริการที่ไม่สนใจลูกสาวเลยแม้แต่นิดเดียว … มีแม่เมื่อพร้อมอย่างแท้จริง !

ที่โรงเรียนมีกลุ่มเด็กเกเรกลุ่มหนึ่งนำโดยยอนจิน ที่บ้านมีฐานะและมีแม่ที่ชอบใช้ความรุนแรงกับเธอเช่นกัน ดังนั้น ดงอึนที่เป็นเด็กบ้านจนจึงกลายเป็นที่ระบายอารมณ์ของยอนจิน ไม่ใช่แค่การบูลลี่โดยคำพูด แต่เป็นการทำร้ายร่างกาย ตบตี จนวันหนึ่ง ดงอึนทนไม่ไหวเอาเรื่องไปแจ้งความที่โรงพัก แต่ผลก็คือครูกลับเข้าข้างเด็กนักเรียนที่ทำร้ายดงอึน และหันกลับมาว่าดงอึนที่เอาเรื่องการแกล้งกันของเด็ก ๆ มาแจ้งความจนกลายเป็นเรื่องใหญ่

ตำรวจเพิกเฉย ครูก็ไม่สนใจเด็กนักเรียนชั้นสามอย่างดงอึน แม่ของเธอวัน ๆ ก็เอาแต่บ้าผู้ชาย … ดงอึนจึงตกเป็นเป้าให้ยอนจินกับเพื่อน ๆ ก่อความรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม

วันนั้น ที่โรงยิมของโรงเรียน ยอนจินสั่งให้เพื่อน ๆ จับดงอึนขึงพืดเอาไว้แล้วใช้ที่หนีบผมร้อน ๆ ทาบเข้าไปที่แขนดงอึน ดงอึนพยายามตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนเสียงที่เธอพยายามตะโกนแผดออกไปจะไร้ประโยชน์ ยอนจินยิ้มเยาะใส่ “ไม่มีใครปกป้องเธอหรอกดงอึน ทั้งตำรวจ โรงเรียน หรือแม่ของเธอ เพราะเธอมันเป็นผู้ด้วยโอกาสทางสังคม” ดงอึนร้องตะโกนด้วยความเจ็บปวดจากการโดนที่หนีบผมทาบที่แขน

ความรุนแรงเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ เป็นอยู่อย่างนั้นวันแล้ววันเล่า จนเนื้อตัวดงอึนเต็มไปด้วยแผลเป็นที่เกิดจากความร้อน บาดแผลที่นอกจากสร้างบาดแผลทางร่างกายแล้ว ยังสร้างบาดแผลในจิตใจที่คงไม่มีวันไหนวินาทีไหนในชีวิตนี้ของเธอจะลืมมันไปได้ สุดท้ายเธอจึงตัดสินใจลาออกจากโรงเรียน

หลังดงอึนตัดสินใจทิ้งอนาคตของตัวเองด้วยการลาออกเพื่อหนีความรุนแรงในโรงเรียน เธอก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำงานในร้านอาหารไปวัน ๆ แม้บาดแผลตามร่างกายเหล่านั้นจะหายกลายเป็นแผลเป็น แต่มันก็คันมาก จนคืนหนึ่ง ดงอึนทั้งคันแผลและก็ปวดท้องประจำเดือนจนท้องแทบระเบิด คืนนั้น เธอไปยืนริมแม่น้ำฮันกำลังตัดสินใจจะจบชีวิตตัวเอง เธอคิดว่าความเย็นยะเยือกของแม่น้ำฮันอาจจะช่วยทำให้เธอรู้สึกสบายตัวขึ้นได้บ้าง แม้เป็นเวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็ตาม

แต่ทว่า การได้ไปยืนที่ริมแม่น้ำฮันในคืนนั้นทำให้ดงอึนคิดบางอย่างขึ้นมาได้ บางอย่างที่เรียกว่า ‘ล้างแค้น’ นับแต่นั้น ดงอึนจึงสร้างความฝันของตัวเองขึ้นมา ความฝันที่มียอนจินอยู่ในนั้น ความฝันที่เธอจะรอให้ยอนจินไปยืนอยู่บนจุดสูงสุดของชีวิต แล้วเมื่อวันนั้นมาถึง เธอจะทำให้ชีวิตของยอนจินพังไปต่อหน้าต่อตา

นับแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ชีวิตของดงอึนจะถูกขับเคลื่อนด้วยพลังแห่งความแค้น ระหว่างนั้น ดงอึนก็ทำงานอย่างหนักและสอบเทียบมัธยมปลายไปด้วย จนถึงปี 2009 ดงอึนก็ได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยอย่างที่ตั้งใจ และก็ส่งตัวเองเรียนจนจบ

EP.2 ชีวิตที่มีนรกเป็นปลายทาง

ปี 2012

ดงอึนติดตามชีวิตคนที่เคยรังแกเธอผ่านหน้าไทม์ไลน์ Facebook และ IG ที่เริ่มได้รับความนิยมในขณะนั้น เธอพบว่า ยอนจินกำลังจะแต่งงานแต่ก็ยังแอบแซ่บอยู่กับ แจจุน (รับบทโดย พัคซองฮุน) เพื่อนในกลุ่มที่เธอชอบมีความสัมพันธ์ด้วย แจจุนเป็นทายาทเจ้าของสนามกอล์ฟและช็อปแบรนด์เนม Siesta

ส่วน มยองโอ ก็ใช้ชีวิตลอยไปลอยมา โดยเป็นลูกน้องของแจจุน ด้าน ซาร่า ก็กลายเป็นศิลปินวาดภาพเต็มตัว แต่ก็ชอบใช้ให้มยองโอหา “เนื้อ” มาให้เพื่อใช้สันทนาการเป็นประจำ และคนสุดท้าย ฮเยจอง เป็นแอร์โฮสเตสที่ชีวิตหลงใหลไปกับแบรนด์เนม

ดงอึนรับงานเป็นครูสอนพิเศษให้กับเด็กมัธยมปลาย คืนนั้น ระหว่างเดินกลับจากสอนพิเศษ ดงอึนเป็นลมล้มพับไป เธอถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล ที่ห้องฉุกเฉินดงอึนนอนอยู่เตียงข้าง ๆ กับเตียงของ จูยอจอง (รับบทโดย อีโดฮยอน) แพทย์ฝึกหัดของโรงพยาบาลแห่งนั้น เมื่อเธอได้สติก็ถอดสายน้ำเกลือและรีบออกจากห้องฉุกเฉินไปทันที … ทีนี้เมื่อแพทย์เจ้าของไข้กลับมาพบว่าดงอึนไปโดยไม่ได้รับการรักษา ยอจองจึงขอแพทย์รุ่นพี่ดูเวชระเบียนของดงอึน ทำให้รู้ว่าเธอเป็นโรคโลหิตจากที่มีสาเหตุมาจากการขาดสารอาหาร

ยอจองจึงถามข้อมูลกับพยาบาล จึงได้รู้ว่าดงอึนกำลังเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย เขาจึงตามเธอไปเพื่อจะเอาใบสั่งยาไปให้ และกำชับว่ายารักษาโรคโลหิตจางต้องกินติดต่อกันนานหกเดือน จากนั้น ยอจองก็ได้เสนอตัวที่จะสอนดงอึนเล่นหมากล้อม และเมื่อเขาสอนเธอจนเล่นเป็น เธอก็ขอตัดความสัมพันธ์กับเขาทันที … แท้จริงแล้ว หมากล้อมเป็นส่วนหนึ่งของแผนการล้างแค้นของเธอ !?

ฤดูใบไม้ผลิปี 2015

ดงอึนสอบผ่านได้รับใบอนุญาตประกอบวิชาชีพครู ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ยอนจินได้เป็นแม่คน

ฤดูร้อนปี 2021

ฮาโดยอง (รับบทโดย จองซองอิล) สามีเศรษฐีเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของยอนจิน ทำเซอร์ไพรส์ภรรยาด้วยรองเท้าแบรนด์เนมสีเขียวในวันเกิดของเธอ ใบหน้ายอนจินเปล่งประกายด้วยความสุขที่มีอย่างล้นเหลือ

จากนั้น ยอนจินก็ขอสามีให้ลงโฆษณาช่วงที่เธอเป็นพิธีกร โดยองมองภรรยาแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า “ปัญหาที่แก้ได้ด้วยเงินเป็นปัญหาที่แก้ง่ายที่สุดในโลกแล้ว”

ระหว่างนั้น ดงอึนก็เก็บเอกสารจากถังขยะเพื่อสืบเรื่องราวต่าง ๆ และดูเหมือนเธอจะได้ข้อมูลบางอย่างที่สำคัญ

ปี 2022

ดงอึนมาเลือกรองเท้าที่ร้านแบรนด์เนม Siesta ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่มยองโอเดินเข้ามาพอดี แวบแรกที่เขาเห็นเขาก็จำดงอึนได้ทันที จากนั้น เขาก็เข้าไปทักทาย ดงอึนบอกว่าตอนนี้เธอเป็นครูโรงเรียนประถม และที่เธอมาที่นี่ก็แค่มาลองใส่รองเท้าแบรนด์เนมราคาแพง … มยองโอเห็นเช่นนั้นจึงวางท่าโอ้อวดเหมือนเป็นเจ้าของร้าน และบอกให้ดงอึนเอารองเท้าแบรนด์เนมราคาแพงคู่นั้นไปเลย จากนั้นเขาก็ชวนมาดื่มกาแฟที่ห้องรับรอง

ดงอึนรู้อยู่แล้วว่ามยองโอขี้โม้โอ้อวดไปว่าเป็นเจ้าของที่นี่ เพราะแท้จริงแล้ว เขาก็ยังเป็นแค่เบ๊ให้กับแจจุนเหมือนสมัยเรียน แล้วดงอึนก็ไซโคมยองโอให้เลิกเป็นเบ๊แจจุน “ที่ฉันพูดกับนาย ก็เพราะฉันรู้ว่านายอยากเหยียบพวกนั้นให้จมตีนเหมือนกัน”

ต่อมาคืนหนึ่ง ระหว่างที่ดงอึนกำลังแอบเข้าไปขโมยขยะจากบ้านยอนจิน เธอโดนแม่บ้านจับได้ว่าแอบมาขโมยขยะตลอดหกเดือนที่ผ่านมา ดงอึนจึงพยายามเสนอเงินให้เพื่อปิดปาก แต่แม่บ้านกลับปฏิเสธและยื่นข้อเสนอให้

“ฉันไม่รู้หรอกว่าคุณจะขโมยขยะพวกนี้ไปทำอะไร แต่ฉันจะช่วยคุณ และคุณก็ต้องช่วยฉันเป็นการแลกเปลี่ยน …” แม่บ้านมองดงอึนด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า ก่อนจะพูดต่อไปว่า “… ช่วยฆ่าสามีฉันที” !!?

EP.3 ทุกวันนับจากนี้ …

ดงอึนไปที่บ้านของแม่บ้านที่ขอให้เธอฆ่าสามีให้ ดงอึนเห็นแม่บ้านคนนั้นถูกสามีทำร้ายร่างกายอย่างรุนแรง และลูกสาวถืออาวุธในมือขู่ไม่ให้ทำร้ายแม่ของเธอ จากนั้น ดงอึนก็เดินก้มหน้าออกมา

ดงอึนตกลงร่วมมือกับแม่บ้าน ระหว่างนั้น ดงอึนก็ให้แม่บ้านไปเรียนขับรถจนสอบใบขับขี่ได้สำเร็จ จากนั้น ดงอึนก็สอนวิธีการถ่ายภาพโดยใช้กล้องดิจิทัล และมอบรถเก๋งให้แม่บ้านเอาไว้ใช้ส่วนตัวหนึ่งคัน

แม่บ้านถ่ายรูปยอนจินกำลังออกจากคลินิกรักษาตากับ ฮาเยซอล ลูกสาวตัวน้อย ทำให้ดงอึนได้รู้ว่าฮาเยซอลตาบอดสีเช่นเดียวกับแจจุน เธอจึงคิดว่าแจจุนน่าจะเป็นพ่อแท้ ๆ ของฮาเยซอล ในขณะที่ ยอนจินพยายามปกปิดอาการตาบอดสีของฮาเยซอล ไม่ให้สามีของเธอรู้

คืนวันศุกร์คืนหนึ่ง โดยองไปเล่นหมากล้อมที่ชมรมที่เขาเล่นเป็นประจำ ที่นั่นเขาสะดุดตากับดงอึนที่กำลังเล่นพนันกับเซียนหมากล้อมคนหนึ่งของชมรมด้วยเงินเดิมพันตาละสองหมื่นวอน ที่สำคัญเธอชนะมาสองตาติด ทำให้คนต่างพากันมุงดูการเล่นของเธอด้วยความตื่นเต้น โดยองทึ่งในความสามารถของดงอึนเป็นอย่างมาก แม้แต่กลับมาถึงบ้าน เขาก็ยังอดคิดถึงการเดินหมากของดงอึนไม่ได้

ต่อมาแม่บ้านนักสืบของดงอึนเกิดไปรู้ความลับบางอย่างของผู้อำนวยการโรงเรียนเซมยอง (โรงเรียนเดียวกับที่ลูกสาวยอนจินเรียน) ว่ามีความสัมพันธ์กับคนขับรถของตัวเอง ดงอึนจึงเอาเรื่องนี้ไปแบล็กเมล์ แลกกับการที่เธอจะได้เป็นครูประจำชั้นประถมหนึ่งห้องสองของโรงเรียนเซมยอง ซึ่งเป็นห้องที่ฮาเยซอลเรียน

เพื่อน ๆ ทุกคนยกเว้นมยองโอมาเจอกันที่งานนิทรรศการศิลปะของซาร่า ยอนจินจึงชวนเพื่อน ๆ ไปโรงเรียนเก่าเพื่อร่วมฉลองที่เธอได้รับรางวัลจากสมาคมศิษย์เก่า ระหว่างที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานที่โรงยิม ดงอึนก็ปรากฏตัวขึ้น ดงอึนเดินเข้ามาในโรงยิมที่ในอดีตเคยเป็นสถานที่ที่ทุกคนทำให้เธอต้องเจ็บปวดและทรมาน

ดงอึนยืนมองยอนจินเดินขึ้นไปรับรางวัลด้วยสายตาเรียบเฉย แต่แฝงไปด้วยความแค้นที่ซืมลึกเข้าไปทุกอณู “ทุกวันนับจากนี้จะโหดร้ายและน่าสยดสยองสำหรับเธอ” ดงอึนคิดสิ่งนั้นอยู่ในใจ ก่อนที่จะยิ้มออกมาและตบมือเสียงดัง พร้อมตะโกนสรรเสริญยอนจินออกมาดังลั่นโรงยิม

EP.4 ยินดีต้อนรับเข้าสู่โรงยิมของฉัน

หลังพิธีรับรางวัล ยอนจินเดินมาตบหน้าดงอึนอย่างแรง จากความหมั่นไส้ที่ดงอึนทำเป็นลอยหน้าลอยตาเล่นสงครามประสาทกับเธอ แต่แจจุนก็เข้ามาห้ามเอาไว้ ตรงกันข้ามกับดงอึนที่ถูกตบจนหน้าหันแต่ก็ยังยิ้มออกมา และบอกกับยอนจินว่าจะดูข่าวพยากรณ์อากาศที่เธอเป็นพิธีกรในทุก ๆ วัน

แจจุนเห็นบางอย่างผิดสังเกต เขามั่นใจว่าการกลับมาของดงอึนไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เขาจึงสั่งให้มยองโอไปสืบเรื่องของดงอึน โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้มยองโอหักหลังเขาไปร่วมมือกับดงอึนแล้ว … ส่วนเพื่อน ๆ ในแก๊งคนอื่น ๆ ก็เป็นเดือดเป็นร้อนกับการปรากฏตัวของดงอึน

หลังจากเหตุการณ์นั้น ยอนจินก็รับโทรศัพท์จากเยซอล ลูกสาววัยกำลังน่ารัก เพื่อจะเล่าให้แม่ของเธอฟังว่าเธอทำนมหกใส่รองเท้า ทำให้ต้องเดินเท้าเปล่า และบอกว่ามีครูประจำชั้นคนใหม่ที่เป็นเพื่อนกับแม่สมัยเรียนมัธยมปลาย … ยอนจินตกใจเมื่อรู้ว่าดงอึนเป็นครูประจำชั้นของเยซอล

ตัดภาพมาที่ห้องเรียนชั้นประถม 1/2 ดงอึนกำลังแนะนำตัวเองกับนักเรียน พร้อมกับบอกกฎเหล็กสองข้อที่ใครฝ่าฝืนจะต้องได้รับการลงโทษ หนึ่ง ห้ามไม่ให้กลั่นแกล้งหรือบูลลี่ และสอง นักเรียนทุกคนเท่าเทียมกัน ห้ามไม่แบ่งแยกกันด้วยฐานะหรือสถานะของพ่อแม่

ยอนจินรีบไปที่โรงเรียนเพื่อเผชิญหน้ากับดงอึนอีกครั้ง ดงอึนยอมรับโต้ง ๆ ว่านี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เธอได้มายืนอยู่ ณ จุดนี้ จุดที่ดึงให้ยอนจินเข้ามาอยู่ในเกมที่เธอวางเอาไว้ พร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้มของผู้ชนะ “ยินดีต้อนรับเข้าสู่โรงยิมของฉันนะยอนจิน”

แต่ยอนจินก็ยังเป็นยอนจิน เธอชักสีหน้าเย่อหยิ่งและกล่าวท้าทาย ก่อนจะหันหลังเดินออกมา แต่คราวนี้ไม่เหมือนคราวไหน ๆ ภายในใจของเธอรู้สึกหวาดหวั่นอย่างบอกไม่ถูก เพราะเดิมพันเป้าหมายในครั้งนี้คือ เยซอล !

ซ้ำร้ายหนักกว่านั้น ยอนจินถึงกับหน้าถอดสีเมื่อได้รับข้อความจากเพื่อน ๆ ว่า ครูคิมจองมุนเสียชีวิตแล้ว (ครูมัธยมปลายที่เคยตบหน้าดงอึน และไม่เคยสนใจเรื่องที่ดงอึนถูกทำร้ายร่างกาย) ยอนจินที่ยังเดินไม่พ้นประตู หันกลับไปมองหน้าดงอึนที่มีรอยยิ้มมุมปาก …

จากนี้เธอจะเป็นฝ่ายโดนเหมือนที่ฉันเคยโดน

ภาพตัดย้อนหลังกลับไปแสดงให้เห็นว่า ดงอึนถือดอกลิลลี่ไปเยี่ยมครูคิมจองมุนที่บ้าน ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ลูกชายของครูกลับบ้านมาด้วยความตื่นเต้น หลังเขาสอบเข้าเป็นผู้ตรวจการโรงเรียนได้สำเร็จ

เมื่อครูคิมจองมุนจำได้ว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเป็นดงอึน เขาก็กล่าวด่าทอและไล่เธอออกไป จังหวะนั้นเองที่ดงอึนบอกกับลูกชายของครูว่า เธอเตรียมจะโพสต์เรื่องราวในอดีต ที่ครูคิมจองมุนเคยทำกับเธอตอนเธออายุ 17 ลงในอินเทอร์เน็ต

จากนั้น ลูกชายจึงจัดฉากฆาตกรรมอำพรางครูคิมจองมุน ที่มีอาการแพ้ดอกไม้โดยเฉพาะดอกลิลลี่ โดยการสั่งดอกลิลลี่เอามาไว้เต็มบ้าน จากลูกชายที่รักพ่อกลับกลายเป็นฆาตกรเลือดเย็น เพียงเพราะต้องการฝังกลบเรื่องเลวร้ายที่พ่อเขาทำเอาไว้ในอดีต เพียงเพราะกลัวว่าถ้าดงอึนเผยเรื่องฉาวโฉ่ของพ่อเขาออกไป จะทำให้หน้าที่การงานของเขาได้รับความเสียหาย !

ตัดกลับมาปัจจุบัน … ดงอึนค่อย ๆ เดินไปหายอนจิน “ตอนนี้เธอจะทำอะไรฉันได้ ร่างกายของฉันมันพังพินาศ จิตวิญญาณก็แตกสลายไปแล้ว เธอจะทำร้ายอะไรฉันได้อีก …” ดงอึนหัวเราะใส่ยอนจิน ก่อนจะเตือนว่าอย่าคิดจะเอาลูกย้ายโรงเรียน “… จากนี้เธอจะเป็นฝ่ายโดนเหมือนที่ฉันเคยโดน”

นับแต่วันนั้น ยอนจินก็แทบกลายเป็นบ้า เธอ “ปสด.” ทุกวันเพราะกลัวว่าดงอึนจะทำร้ายลูกสาวของเธอ เหมือนกับที่เธอเคยทำกับดงอึน

ในช่วงค่ำของวันศุกร์ ดงอึนกลับไปที่ชมรมหมากล้อมอีกครั้ง ครั้งนี้เธอได้เล่นกับโดยอง โดยองที่เฝ้าแต่คิดถึงว่าจะได้เจอกับดงอึนอีกครั้ง ทั้งสองได้เล่นหมากล้อมด้วยกันเป็นครั้งแรก ดงอึนเอาชนะไปได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ดงรับเงินเดิมพัน 2 หมื่นวอนเข้ากระเป๋าและเตรียมจะกลับ โดยองจึงออกปากออกไปว่า “เรามาเดิมพันตาละ 5 หมื่นวอนสักตาดีมั้ยครับ ?”

EP.5 เพชฌฆาตที่พร้อมจับดาบไปด้วยกัน

หลังเล่นหมากล้อมเสร็จ ดงอึนแวะกินข้าวปั้นสามเหลี่ยมราคาถูกที่ร้านสะดวกซื้อ โดยองเห็นดงอึนจึงจอดรถและเข้าไปพูดคุย เหมือนเขาอยากรู้จักเธอมากขึ้นให้ลึกซึ้งกว่านี้ แต่ดงอึนก็เลือกที่จะตอบคำถามแบบกำกวม โดยองจึงทิ้งนามบัตรเอาไว้ และกล่าวว่าต้องการเล่นหมากล้อมกับเธออีก

เรามาอับเฉาตายไปด้วยกันเถอะนะ

ระหว่างนั้น ยอนจินก็ไปหาครูใหญ่เพื่อถามรายละเอียดในการรับดงอึนเข้ามาเป็นครูประจำชั้นอย่างกะทันหัน และต้องแปลกในเมื่อรู้ว่า ผู้อำนวยการเป็นคนแนะนำดงอึนด้วยตัวเอง

หลังโรงเรียนเลิก ยอนจินไปหาดงอึนที่ห้องเรียน เพื่อเสนอเงินให้มากเท่าที่ดงอึนต้องการ แลกกับการที่ดงอึนจะต้องไม่โผล่หน้ามายุ่งวุ่นวายกับเธออีก แต่ดงอึนปฏิเสธ “เธอคิดว่าฉันจะเอาชีวิตหลายสิบปีที่ผ่านมาแลกกับของที่เธอหยิบยื่นให้อย่างนั้นเหรอ” สิ่งที่ดงอึนต้องการคือให้ยอนจินได้รับโทษ หากไม่ใช่โทษทางกฎหมาย แต่มันเป็นโทษจากพระเจ้า

ดงอึนบอกกับยอนจินว่า จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้มีเป้าหมายที่เด็กน้อยอย่างเยซอลเลย ในทางตรงกันข้ามเธอยังคอยช่วยเหลือและให้กำลังใจเยซอลด้วยซ้ำ เพราะโลกของเยซอลเป็นโลกที่ไร้สีสัน เนื่องจากอาการตาบอดสี ว่าที่จริง ดงอึนไม่จำเป็นต้องทำร้ายเยซอลเลย ในเมื่อความลับเรื่องที่เยซอลตาบอดสี และพ่อที่แท้จริงของเยซอลเป็นเรื่องที่สำคัญยิ่งกว่า สำคัญขนาดที่จะทำให้ชีวิตของยอนจินพังพินาศในทันที …

“เลิกเอาเงินมาหยั่งเชิงฉันได้แล้ว สิ่งที่ฉันต้องการคือทำให้เวลาที่เหลืออยู่ของเธอพบกับความบรรลัยให้นานที่สุด เรามาอับเฉาตายไปด้วยกันเถอะนะ ยอนจิน”

ความลับที่ดงอึนกุมอยู่ทำเอายอนจินร้อนรุ่มไฟลนก้น เธอโกรธจนแทบอยากจะฉีกร่างดงอึนเป็นชิ้น ๆ แต่ก็ทำไม่ได้ … ยอนจินจึงไปจ้างนักสืบเอกชนเพื่อให้สืบเรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวกับดงอึน

เพชฌฆาตที่พร้อมจับดาบไปด้วยกัน

ต่อมา ดงอึนไปหาซาร่าพร้อมกับโยนถุงเปล่าให้ “ให้เวลา 15 วัน เอาเงินดอลลาร์ใส่ให้เต็มกระเป๋าแล้วโทร. หาฉัน” พร้อมกับขู่ว่าจะเปิดโปงเรื่องที่ซาร่าเล่นยาเสพติด เมื่อซาร่าเริ่มออกฤทธิ์เดช ดงอึนจึงจับผมของซาร่าแล้วกระชากอย่างแรง ซาร่าร้องลั่นด้วยความเจ็บ

ระหว่างนั้น ยอจองก็ได้รับข้อความจากดงอึน หลังจากเธอไม่ตอบข้อความเขามานาน 7-8 ปี และตลอดเวลาเขาก็ยังคิดถึงเธออยู่ไม่คลาย แน่นอนว่ายอจองดีใจจนแทบเป็นบ้า เขารีบโทร. นัดเจอกับเธอในวันนั้นทันที

ที่สวนสาธารณะ … ดงอึนขอโทษยอจองที่ตอนนั้นทำให้เขาเสียความรู้สึก พร้อมกับบอกว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายในสเปกของเธอ ยอจองได้ยินอย่างนั้นก็เผยความรู้สึกในใจออกไป “ลองคบกับผมสิครับ ผมจะทำให้คุณมีความสุขเอง” เพียงคำพูดประโยคสั้น ๆ ที่ออกจากปากยอจอง ก็ทำให้ดงอึนหัวเราะลั่นออกมาด้วยใบหน้าที่เปี่ยมสุข มันเป็นความสุขเพียงไม่กี่ครั้งในชีวิตของเธอสินะ

“ฉันคงมีความสุขมั้งคะ” ดงอึนตอบยอจองหลังจากเขาสงสัยว่าเธอหัวเราะทำไม ก่อนที่เธอจะพูดออกไปว่า “แต่จริง ๆ แล้วฉันไม่ได้ต้องการเจ้าชายหรอกค่ะ ฉันต้องการเพชฌฆาตที่พร้อมจับดาบไปด้วยกันต่างหาก”

วันต่อมา ดงอึนนัดเจอกับมยองโอ เธอให้ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับการตายของเพื่อนสมัยเรียนคนหนึ่งที่ตกตึกตาย เธอบอกว่ามันไม่ใช่การกระโดดตึกฆ่าตัวตาย แต่มันเป็นฆาตกรรม … ดงอึนกระซิบบอกชื่อฆาตกรข้างหูมยองโอ (ซึ่งเป็นหนึ่งในเพื่อนของเขา)

หลังจากนั้น มยองโอก็ซื้อตั๋วเดินทางเที่ยวเดียวไปวลาดิวอสตอค (เมืองใหญ่ทางตะวันออกของรัสเซีย) แล้วเขาก็แอบเข้าไปบ้านของแจจุนเพื่อขโมยเสื้อผ้าแบรนด์เนมราคาแพง และก่อนเดินทางเขาได้โทร. หาเพื่อนทุกคนในแก๊งนัดเจอแต่ละคนแยกกัน ตามที่ดงอึนสั่งไว้

อย่างไรก็ตาม ภาพตัดมาให้เห็นมยองโอโดยใครบางคนใช้วัตถุแข็งทุบเข้าที่ศีรษะ มยองโอนอนจมกองเลือด

EP.6 เพชฌฆาตที่จับดาบยืนอยู่เคียงข้าง

ยอจองขอลาออกจากโรงพยาบาลที่แม่เขาเป็นผู้อำนวยการ พร้อมทั้งบอกว่าจะไม่เรียนต่อเป็นอาจารย์หมอ เขาบอกกับแม่ตรง ๆ ว่าจะไปเปิดคลินิกที่เซมยอง เพราะผู้หญิงที่เขาชอบอาศัยอยู่ที่นั่น แล้วเขาก็เล่าเรื่องดงอึนให้แม่ฟัง ซึ่งแม่ก็แซวเขากลับว่าน่าอายจริง ๆ ที่ทิ้งทุกอย่างไปเพราะผู้หญิง แล้วก็เอื้อมมือไปตีแขนเขาอย่างกับเด็ก ๆ แล้วก็หัวเราะออกมา

ด้านยอนจินเองตอนนี้ดูเหมือนจะโดนบีบจนหมดหนทาง จึงต้องไปพึ่งร่างทรงที่แม่ของเธอนับถือให้ช่วยทำพิธีสะเดาะเคราะห์ … เสร็จพิธีแม่ก็บอกกับยอนจินเหมือนเช่นเคยว่าจะใช้เส้นสายสั่งย้ายดงอึน แต่ยอนจินคัดค้าน เพราะสิ่งที่เธอกลัวที่สุดคือกลัวว่าเยซอลจะรู้เรื่องฉาวโฉ่นี้ “ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดเผยออกไป สักวันเมื่อเยซอลโตขึ้นก็ต้องรู้เรื่อง นั่นแหละคือสิ่งที่หนูกลัว”

แม่ยอนจินเห็นลูกสาวกลัวลนลานจนสติแตก จึงเอ่ยปากเตือนสติ “แม่เคยบอกใช่ไหมว่าอย่าหันไปมองอดีต ทางแก้ปัญหาไม่ได้อยู่ในอดีต มันอยู่ข้างหน้าเสมอ นั่นแหละชีวิต”

แจจุนกลับมาถึงบ้าน หลังไม่ได้กลับมาหลายวัน เมื่อกลับมาก็พบว่าเสื้อผ้าแบรนด์เนมและนาฬิการาคาแพงของเขาโดนมยองโอขโมยไปทั้งหมด และเป็นอีกครั้งที่เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทร. หามยองโอ แต่ก็โทร. ไม่ติดเช่นเคย

ส่วนซาร่าก็เช่นกันที่พยายามติดต่อมยองโอให้หา “ของ” ให้ แต่ไม่สามารถติดต่อได้ สภาพของซาร่าตอนนี้ไม่ต่างไปจากจิตรกรสติแตก ที่ขาดทั้ง “เนื้อและน้ำแข็ง” ช่วยขับเคลื่อนอารมณ์ศิลปิน … หรือว่ามยองโอจะตายไปแล้วจริง ๆ ?

ด้านดงอึนเองก็พยายามตามตัวมยองโอเช่นกัน สืบไปสืบมาเธอจึงสันนิษฐานว่ามยองโอถูกฆ่าตายไปแล้ว เพราะไม่มีข้อมูลว่ามยองโอเดินทางไปวลาดิวอสตอค ทำให้เธอต้องหาเบนเป้าหมายไปเป็นโดยองแทน

เพชฌฆาตยืนจับดาบอยู่เคียงข้าง

จากนั้น ดงอึนตัดสินใจไปที่บ้านยอจองที่เพิ่งย้ายมาเปิดคลินิกอยู่ที่เซมยอง เธอเล่าเรื่องราวในอดีตอันโหดร้ายสมัยเรียนมัธยมปลายให้เขาฟัง “ฉันกำลังเดิมพันทั้งชีวิตเพื่อการล้างแค้น”

เมื่อได้ฟังเรื่องราว ยอจองก็กล่าวเตือนดงอึนเหมือนสุภาพบุรุษทั่วไป ที่ว่าการแก้แค้นจะทำให้ชีวิตของเธอพังพินาศไปกว่าเดิม เมื่อได้ยินแบบนั้น ดงอึนจึงหัวเราะลั่นออกมาที่ได้ยินคำพูดอันใสซื่อเหล่านั้น “รุ่นพี่ (ยอจอง) คงมีวัยเด็กที่แสนหวาน และเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ที่ดีสินะคะ”

แล้วดงอึนก็เปิดแขนเสื้อให้ยอจองดูแผลเป็นที่เกิดจากความร้อนจากที่หนีบผม เมื่อเขาได้เห็นก็ถึงกับพูดไม่ออก “นี่แค่แขนเดียวก็ถึงกับพูดไม่ออก แบบนี้จะยังบอกให้ฉันหยุดอีกเหรอคะ”

ดงอึนลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปตรงจุดที่มีแสงสว่างยามเที่ยงคืน เธอค่อย ๆ เปลื้องเสื้อผ้าออกเหลือเพียงชุดชั้นใน เผยให้ยอจองเห็นรอยแผลเป็นที่มีอยู่ทั่วทั้งร่างกายของเธอ ยอจองถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเห็นรอยแผลเป็นที่เกิดจากความเลวทรามต่ำช้าของ “พวกมัน” ดวงตาของเขาเริ่มมีแววสะท้อนที่เกิดจากน้ำตา มันเป็นรอยแผลเป็นที่ใครเห็นก็ไม่อาจสะกดกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้

“ชีวิตฉันพังพินาศไม่เหลืออะไรอีกแล้ว รุ่นพี่กลับไปใช้ชีวิตของรุ่นพี่เถอะค่ะ ฉันอยากจะใช้ความโกรธและความชั่วร้ายทั้งหมดที่ฉันมีล้างแค้นพวกมัน” ดงอึนไม่ต้องการให้มีความดีมาเจือปนในการล้างแค้นของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ …

ยอจองเอามือปาดน้ำตา แล้วพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ผมจะเป็นเพชฌฆาตจับดาบยืนเคียงข้างไปกับคุณ … คนพวกนั้น คุณต้องการจะฆ่าใครก่อน” !!!

EP.7 ทำให้ไม่เหลือใครอยู่เคียงข้าง

ยอจองค่อย ๆ หยิบเสื้อคลุมขึ้นมาปกปิดร่างของดงอึน ระหว่างนั้น เธอก็บอกเป้าหมายสูงสุดของเธอ “การล้างแค้นของฉันจะสำเร็จก็ต่อเมื่อ ยอนจินไม่เหลือใครอยู่เคียงข้างเลยสักคน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน พ่อแม่ ลูกสาว หรือสามี เธอต้องไม่เหลือความรักจากใครแม้แต่คนเดียว”

ยอจองบอกรหัสเปิดประตูบ้านให้กับดงอึน “3742” และบอกว่าเธอจะมาเมื่อไรก็ได้เท่าที่เธอต้องการ

ด้านแม่บ้านนักสืบสมัครเล่นก็สืบเรื่องราวต่าง ๆ ได้ท็อปฟอร์มจนน่าเหลือเชื่อ เธอสืบไปสืบมาจนไปพบว่า แม่ของยอนจินมีความสัมพันธ์บางอย่างกับหัวหน้าตำรวจ ที่ให้ความช่วยเหลือเรื่องคดีของยอนจินมาตลอด เมื่อดงอึนได้ข้อมูลนี้ทำให้เธอสันนิษฐานว่า มยองโออาจถูกฆ่าตายด้วยน้ำมือของยอนจิน หลังเขาขู่จะแฉเรื่องที่ยอนจินเป็นคนผลักเพื่อนนักเรียนสมัย ม.ปลายคนหนึ่งตกตึก แล้วจัดฉากว่าเป็นกระโดดตึกฆ่าตัวตาย … จากนั้น ดงอึนก็สั่งให้แม่บ้านนักสืบตามหาศพของมยองโอให้เจอ

ดงอึนนัดเจอซาร่าเพื่อเอาเงินดอลลาร์สด ๆ เมื่อได้เงินนั้นมาแล้ว ดงอึนก็ไปหาลูกสาวของแม่บ้านนักสืบเพื่อขอให้เธอไปเรียนที่อเมริกา โดยใช้เงินที่ได้มาจากซาร่าเป็นทุนการศึกษา

ระหว่างนั้น โดยองก็เริ่มได้ข้อมูลต่าง ๆ ที่มยองโอส่งให้ตามแผนของดงอึน ทำให้โดยองเริ่มสงสัยความสัมพันธ์ของยอนจินกับแจจุน รุ่งขึ้นเขาจึงรีบเดินทางไปหาแจจุนที่สนามกอล์ฟ

ในขณะที่แจจุนเองก็ได้ผลตรวจ DNA ซึ่งระบุว่าเยซอลเป็นลูกสาวของเขา เมื่อรู้เช่นนั้นเขาจึงคิดจะแย่งลูกสาวของเขาคืนมาจากโดยอง เบื้องต้นเขาเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนทนาย แต่ก็พบว่าเขาไม่สามารถใช้สิทธิ์ความเป็นพ่อแท้ ๆ ทางสายเลือดเหนือโดยอง ที่เป็นพ่อตามกฎหมาย เพื่อนทนายจึงแนะนำทางออกให้ คือ ต้องทำให้ยอนจินกับโดยองหย่ากัน

แต่ดูเหมือนคนที่เป็นกังวลมากที่สุดที่โดยองกับแจจุนเจอกันคือยอนจิน เธอรีบไปหาแจจุนทันที แต่แจจุนเมื่อเห็นหน้ายอนจินก็โกรธที่เธอปิดบังเรื่องเยซอล เขาใช้มือบีบคอเธอด้วยความโกรธจนคอแดงเป็นจ้ำ ๆ เมื่อเขาปล่อยมือออก มันเหมือนมีบางอย่างไปกระตุ้นอารมณ์ของยอนจินเข้า ทั้งสองจึงเริ่มบรรเลงเพลงรักกันบ้าคลั่งอย่างกับสัตว์ป่า

ณ จุดนี้ แจจุนวางแผนเต็มตัวที่จะเอาลูกสาวของเขากลับมา … วันหนึ่ง ที่โรงเรียนจัดกิจกรรมให้ผู้ปกครองเข้ามาดูการเรียนการสอนของลูก ๆ โดยองไปตามคำขอของเยซอล แต่จู่ ๆ แจจุนก็ปรากฏตัวขึ้นเช่นกัน ณ นาทีนี้ สงครามประสาทระหว่างแจจุนกับโดยองเริ่มเข้มข้นเข้าไปทุกขณะ โดยมีเยซอลเป็นเดิมพัน

EP.8 ยี่สิบปีที่เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

ดงอึนเผชิญหน้ากับแจจุนที่โรงเรียน แวบแรกที่ได้เห็นหน้า เธอก็นึกถึงภาพที่โดนเขาลวนลามตอนอยู่ ม.5 โดยให้เธอยืนตากฝนเพื่อมองหน้าอกผ่านชุดนักเรียนสีขาว แล้วก็วิจารณ์สรีระด้วยคำพูดลามก ดงอึนพยายามควบคุมความสะอิดสะเอียนที่อยู่ภายในใจให้นิ่งที่สุด แต่ก็ยังหลุดมือไปตบหน้าแจจุนอย่างแรงหนึ่งฉาด

เมื่อเห็นดงอึนแสดงความโกรธออกมา แจจุนจึงยั่วโมโหเรื่องแผลเป็นตามเนื้อตัวดงอึนต่อ เขาถลกแขนเสื้อของเธอขึ้น รอยแผลเป็นอันน่าสยดสยองเหล่านั้นยังคงอยู่ แจจุนให้มือของเขาดึงแขนของดงอึนขึ้นมาแล้วใช้ปากเป่าที่แผลเป็น ก่อนจะเอ่ยปากเตือนดงอึน “อย่ายุ่งกับเยซอล”

ดงอึนมองหน้าแจจุนตาไม่กะพริบ พร้อมกับเตือนเขากลับไป “ฉันเองก็ขอเตือนเหมือนกันว่าอย่าช่วยยอนจิน ถ้านายต้องการเยซอล เพราะนายกับฉันคือพวกเดียวกัน” … ดงอึนเดินจ้ำออกมาแล้วรีบเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำ เธอสะอิดสะเอียนแจจุนจนต้องอ้วกออกมา

แม้ดงอึนจะพยายามทำตัวเองให้ภายนอกดูเข้มแข็ง แต่แผลภายในจิตใจของเธอนั้นยังคงหนักแน่นอยู่เช่นเดิม ไม่ว่าผ่านมากว่ายี่สิบปี แต่มันยังคงเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ดงอึนทรุดพิงผนังกั้นห้องน้ำแล้วปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา แม้น้ำตานั้นจะไม่ได้ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของเธอได้เลยแม้แต่นิดเดียวก็ตาม

กล่องที่ไม่สมควรเปิด

ต่อมา ดงอึนปรากฏตัวต่อหน้าฮเยจอง ที่กำลังแต่งงานกับเศรษฐีคนหนึ่ง เมื่อฮเยจองเห็นดงอึนเท่านั้นแหละก็ถึงกับหน้าถอดสี ฮเยจองรีบหาจังหวะไปคุกเข่าต่อหน้าดงอึนขอร้องให้ปล่อยเธอไป และขอร้องว่าอย่าเอาเรื่องในอดีตมาทำให้งานแต่งงานของเธอพัง “เธอเองก็รู้นี่ ดงอึน ว่าตอนนั้นฉันก็โดนบังคับเหมือนกัน” จากนั้น ฮเยจองก็ปวารณาตัวเป็นขี้ข้าให้ดงอึน และสัญญาว่าจากนี้ไปจะยอมทำตามคำสั่งทุกอย่าง ดงอึนจึงสั่งให้ไปแจ้งความเรื่องที่มยองโอหายตัวไป

ขณะเดียวกัน โดยองนัดเจอกับฮเยจองเพื่อถามเรื่องความสัมพันธ์ในอดีตของยอนจินกับดงอึน ฮเยจองจึงเผยความจริงออกไปว่ายอนจินเคยกระทำรุนแรงกับดงอึนสมัยเรียนมัธยมปลาย รุนแรงขนาดดงอึนต้องลาออกจากโรงเรียน ส่วนรายละเอียดเธอให้เขาไปถามยอนจินเอาเอง

เมื่อโดยองกลับถึงบ้าน เขาจึงได้ถามหาความจริงกับยอนจิน ณ จุดนี้ ยอนจินจึงขอให้สามีเชื่อใจ เพราะตลอด 12 ปีที่คบและแต่งงานกัน เธอเป็นผู้หญิงที่ใกล้เคียงกับคำว่าเพอร์เฟกต์ในสายตาของเขามาตลอด แต่ทุกคนก็มีบางเรื่องที่ซ่อนเอาไว้ในกล่องแพนโดรา ซึ่งเธอเองจะไม่ยอมเปิดกล่องนั้นให้เขารู้ และแน่นอนว่าเธอจะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้โลกรู้ ซึ่งลูกสาวของเธอและเขาจะต้องเติบโตขึ้นโดยที่ไม่รู้เรื่องราวอันดำมืดที่อยู่ในกล่องนั้นเช่นกัน …

“ฉันรักพี่นะคะ ฉันไม่อยากบอกเรื่องที่อยู่ในกล่องให้พี่รู้หรอกค่ะ และฉันก็จะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้คนอื่นรู้เช่นกัน เพราะฉะนั้น ปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ต่อไปเถอะค่ะ” โดยองได้แต่นิ่งฟังสิ่งที่ออกจากปากยอนจิน

กล่องแพนโดราถูกเปิดออกโดยไม่คาดคิด

หลายวันต่อมา ยอนจินได้ข้อมูลจากหัวหน้าตำรวจเพื่อนของแม่ ทำให้รู้ว่าดงอึนเช่าอพาร์ตเมนต์อยู่หน้าบ้านของเธอ ในคืนนั้น ยอนจินจึงจ้างให้คนสะเดาะกุญแจเละเข้าไปในห้องดงอึนอย่างผิดกฎหมาย ภาพต่าง ๆ ที่ติดเอาไว้บนผนังห้องทำเอายอนจินถึงกับกวาดสายตาดู สักพักเธอก็หยิบหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ แล้วก็พูดกับตัวเองว่า “ฉันทำพลาดไปแล้วจริง ๆ ฉันไม่น่าแค่รังแกนังสารเลวนั่นเลย ฉันน่าจะฆ่าทิ้งไปซะตั้งแต่ตอนนั้นก็หมดเรื่อง”

ในคืนเดียวกัน โดยองโทร. นัดดงอึนมาเจอที่ลานเล่นหมากล้อม ดงอึนยอมรับว่าเธอจงใจเข้าหาเขา และบอกทุกอย่างสิ่งที่เขาอยากรู้ รวมไปถึงอพาร์ตเมนต์ที่เธอเช่าอยู่ ซึ่งอยู่หน้าบ้านของโดยอง

โดยองมาที่อพาร์ตเมนต์ของดงอึน และได้พบยอนจินอยู่ในห้อง ทั้งสองยืนจ้องกันอยู่อย่างนั้นด้วยความตกตะลึง

ยอจองก็เข้าไปห้องเก็บศพเพื่อดูศพเด็กหญิงที่ตายไปเมื่อกว่ายี่สิบปีก่อน ที่ดงอึนระบุว่ายอนจินเป็นคนผลักตกตึก แต่เมื่อยอจองเป็นตู้เก็บศพกลับมีเพียงตู้ที่ว่างเปล่า … ส่วนดงอึนไปที่บ้านของยอจอง และหยิบตัวหมากล้อมขึ้นมาวางบนกระดานเพื่อเริ่มเกม …

EP.9 หยิบยื่นโอกาสครั้งสุดท้าย

ยอนจินเผชิญหน้ากับโดยอง สามีของเธอในห้องพักของดงอึน ห้องที่มีหลักฐานทุกอย่างติดอยู่ที่ผนัง แต่ยอนจินไม่สะทกสะท้าน กลับต่อว่าสามีที่เปิดกล่องแห่งความลับนี้ออกมา กล่องที่เธอย้ำนักย้ำหนาว่าอย่าเปิด ยอนจินยอมรับกับโดยองหน้าตาเฉยโดยไม่รู้สึกผิดเลยสักนิดว่า รูปภาพและหลักฐานการทำร้ายดงอึนสมัยเรียนมัธยมเป็นเรื่องจริงทั้งหมด ก่อนจะไปกระซิบข้าง ๆ หูของสามี “รู้ไว้ซะด้วยว่า คนที่ผิดหวังที่เรามาเจอกันที่นี่ก็คือฉัน ไม่ใช่พี่” แล้วเดินจากไป

ดงอึนเฝ้าดูเหตุการณ์ทุกอย่างผ่านกล้องวงจรปิดที่ซ่อนเอาไว้ภายในห้อง ทำให้เธอเห็นว่าโดยองให้เกียรติเธอ สิ่งที่เห็นทำให้ดงอึนตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง

รุ่งขึ้น ดงอึนไปดักรอยอนจินที่สถานีโทรทัศน์ ทั้งสองนั่งคุยกันที่คาเฟ่ ดงอึนยื่นข้อเสนอให้กับยอนจิน โดยให้ยอนจินมอบตัวกับตำรวจยอมรับความผิดที่ทำในอดีต แล้วเธอจะหยุดการแก้แค้นเอาไว้เพียงแค่นี้ …

“ถ้าเธอ [ยอนจิน] รับโทษจากฉันมันจะหนักหนากว่านั้นมาก เพราะฉันจะคิดบัญชีย้อนหลังตลอด 18 ปีที่ฉันต้องเหมือนตกนรกทั้งเป็น ไปมอบตัวซะ แล้วฉันจะหยุดการแก้แค้นไว้ตรงนี้” ดงอึนให้เหตุผลที่ให้โอกาสยอนจินเป็นครั้งสุดท้ายก็เพราะเห็นแก่โดยอง แต่ …

แต่ยอนจินกลับหัวเราะเยาะใส่ “ว้าว ใจดีเหลือเกิน นี่ฉันไม่ได้เมายาใช่มั้ยเนี่ย ถ้าฉันมอบตัวชีวิตฉันก็จบเห่น่ะสิ แต่ฉันคิดว่าเธอคงจะเข้าใจอะไรผิดไปนะ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย ฉันไม่ได้เป็นคนทำให้เธอตลก แต่ชีวิตเธอมันตกนรกมาตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว”

ดงอึนยิ้มที่มุมปาก แล้วกล่าวว่าโล่งอกที่เห็นยอนจินปากแจ๋วไม่สำนึกผิด เพราะมันจะทำให้การล้างแค้นของเธอ ไม่มีความรู้สึกผิดหลงเหลือเจืออยู่เลยแม้แต่นิดเดียว

ระหว่างนั้น ยอจองก็ไปหาแม่ของเขา เขาสารภาพกับแม่ตรง ๆ ว่า ผู้หญิงที่เขาชอบโดนรังแก และเขาจำเป็นต้องใช้มีดผ่าตัดแทนดาบของเพชฌฆาต แม่ของเขาก็ยิ้มให้ลูกชายแล้วย้ำว่า อย่าให้ใครจับได้ เพราะถ้านั่นเป็นความสุขของลูกแม่ก็ไม่ว่าอะไร

ในขณะที่เบื้องหลังการตายของยุนโซฮี (เด็กหญิงอายุ 18 ที่ถูกระบุว่าจบชีวิตตัวด้วยการกระโดดตึก) ก็เผยโฉมฆาตกรตัวจริงออกมา คนคนนั้นคือ ยอนจิน !

EP.10 ไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด

ยอนจินเห็นรูปภาพชายคนหนึ่งที่เธอไม่รู้จักติดอยู่ที่ห้องดงอืน ด้วยความสงสัยเธอจึงไปตามสืบจนได้รู้ว่า รูปชายดังกล่าวเป็นรูปของคังฮยอนนัม แม่บ้านนักสืบที่ทำงานให้กับดงอึน จากนั้นก็ยื่นข้อเสนอให้เปลี่ยนข้าง ทำให้แม่บ้านนักสืบไม่มีทางเลือกต้องยอมรับข้อเสนอของยอนจิน เพื่อความปลอดภัยของลูกสาว

อย่างไรก็ตาม แม่บ้านนักสืบก็แอบหาจังหวะส่งข่าวให้ดงอึนรู้ ดงอึนจึงจัดแจงพาลูกสาววัยมัธยมของแม่บ้านนักสืบไปซ่อนตัวเพื่อความปลอดภัย

ไม่นานนัก คนที่ดงอึนไม่คาดคิดว่าจะได้พบ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่โรงเรียน “แม๊ !” ดงอึนหน้าเสียขึ้นมาทันที เมื่อได้เจอหน้าแม่ที่ไม่ได้เจอกันมานานนับสิบปี แม๊ที่ไม่ว่าผ่านไปกี่ปีก็ยังทำตัวเละเทะเมามายเหมือนเดิม แม๊ที่ไม่เคยสนใจลูกสาว ปล่อยให้ลูกสาวเผชิญกับขุมนรกเพียงลำพัง แม๊ที่ไม่เคยสนใจใยดีลูกสาวถ้าไม่มีเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง … ดงอึนได้แต่คิดในใจ “นี่คงเป็นฝีมือของยอนจินอีกสินะ

ก่อนหน้านี้ยอนจินไปหาแม่ดงอึนเพื่อยื่นข้อเสนอเป็นเงินก้อนโต แลกกับการทำให้ดงอึนถูกไล่ออกจากโรงเรียน ตอนแรกแม่ดงอึนปฏิเสธ แน่นอน จะมีแม่คนไหนที่รับเงินคนอื่นเพื่อทำร้ายลูกตัวเอง แต่สำหรับแม่ดงอึนแล้วทุกอย่างเป็นไปได้ถ้าเงินมากพอ !

เรื่องราวดำเนินไป แผนการของดงอึนก็ดำเนินไปเช่นกัน โดยองระแคะระคายความสัมพันธ์ของยอนจินกับแจจุน ในขณะที่ ยอนจินก็สงสัยในตัวโดยองกับฮเยจอง และในคืนนั้น โดยองก็ระเบิดอารมณ์ใส่ยอนจินอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ยอนจินได้แต่นิ่งอึ้งไปหลายวินาที เมื่อเห็นสามีผู้ที่เป็นสุภาพบุรุษแสดงกิริยาแบบนั้น “ถ้าเธอรู้สึกผิดอยู่บ้าง เธอก็ควรสงบปากสงบคำ แต่ที่เธอทำ แสดงให้เห็นว่าเธอไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด”

ต่อมา ณ โรงแรมหรูแห่งหนึ่งกลางกรุงโซล โดยองนัดเจอกับดงอึนเพื่อคุยเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต ขณะทั้งสองอยู่ในลิฟต์ โดยองเริ่มทำลายความเงียบ “ผมรู้เรื่องคุณกับยอนจินแล้ว”

ดงอึนตอบกลับไปทันทีด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ฉันว่าคุณคงไม่มีทางรู้ทั้งหมดหรอก”

จากนั้น เจ้าหน้าที่โรงแรมได้กล่าวกับดงอึน “เดี๋ยวผมเอาเสื้อโค้ตไปแขวนให้นะครับ คุณผู้หญิง” ดงอึนจึงถอดเสื้อโค้ตออก แต่ทันทีที่ดงอึนถอดเสื้อโค้ตออก ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างตกตะลึง ส่วนโดยองได้แต่ตาเบิกโพลง รอยแผลเป็นอันน่าสยดสยองที่เกิดจากความร้อนของที่หนีบผมตามเนื้อตัวของดงอึน …

โดยองได้แต่คิดว่า นี่น่ะเหรอคือร่องรอยความเลวร้ายของยอนจิน ที่หลงเหลือไว้บนร่างกายของดงอึน !!?

EP.11 หลักฐานที่กลบไม่มิด

ภายในห้องส่วนตัว ณ ห้องอาหารในโรงแรมหรู โดยองเห็นแผลเป็นตามเนื้อตัวดงอึนก็หมดเรื่องที่จะพูด เพราะสิ่งที่เห็นมันแทนคำตอบได้ทั้งหมด ดงอึนจึงกล่าวถึงสิ่งที่เธอต้องการ “ฉันอยากให้ยอนจินไม่เหลือใครอยู่ข้างกาย โดยเฉพาะคุณที่เป็นสามี เพราะคุณคือความภาคภูมิใจของเธอ ฉันจึงอยากให้คุณกลายเป็นเพียงเศษซากปรักหักพังสำหรับยอนจิน”

แต่โดยองปฏิเสธความต้องการของดงอึน เขาตอบอย่างหนักแน่นว่าจะไม่ทิ้งยอนจิน ทั้ง ๆ ที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม

ยอนจินเข้าไปฉีดฟิลเลอร์กับยอจอง ก่อนที่ยอนจินจะสลบไปเพราะฤทธิ์ยา ยอจองได้พูดข้างหูของเธอว่า “เธอทำอะไรกับมยองโอ ?” ไม่กี่วินาทีต่อมายอนจินก็สลบไป …

ภาพย้อนกลับไปวันที่มยองโอนัดยอนจินให้ไปพบที่ห้องลองเสื้อในช็อป Siesta (ร้านแบรนด์เนมของแจจุน) โดยมยองโอเอาเรื่องที่ยอนจินเป็นชู้กับแจจุน และเรื่องที่ยอนจินเป็นคนฆ่ายุนโซฮีเมื่อสิบแปดปีก่อนขึ้นมาขู่ ด้วยคำพูดกวนประสาทของมยองโอบวกกับความ ปสด. ของยอนจิน ทำให้ยอนจินเกิดสติแตกบันดาลโทสะ คว้าเอาขวดบรั่นดีที่วางอยู่บนโต๊ะพาดเข้าไปที่บริเวณท้ายทอยมยองโออย่างแรง มยองโอล้มลงไปกองอยู่กับพื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลนองที่ทั่ว

ณ นาทีนั้นคนที่ยอนจินนึกถึงคนแรกคือ ยงจุน หัวหน้าตำรวจชั่วคนนั้นที่ช่วยเธอเก็บกวาดหลักฐานมาตั้งแต่เด็ก ยงจุนส่งทีมมาเก็บกวาด แล้วนำศพของมยองโอไปเก็บไว้ที่ ‘สถานที่ทำพิธีศพยองซาน’ เพื่อรอนำศพไปฝังในวันฝนตกเพื่อกลบเกลื่อนหลักฐาน ส่วนยอนจินก็เอาเสื้อผ้าไปเผา แล้วสั่งให้พนักงานที่ร้าน Siesta ลบไฟล์กล้องวงจรปิด

ตัดภาพกลับมาที่เตียงคนไข้ ยอนจินได้สติก็ร้องลั่นโวยวายออกมาไม่หยุดอย่างกับคนสติแตก จากนั้นก็วิ่งออกไปทันที

ต่อมา ยอจองไปซื้ออาคารที่เป็นสถานที่จัดพิธีศพที่ปิดตัวไปแล้ว นายหน้าสงสัยจึงถามเขาว่า ซื้ออาคารเก่าที่ถูกปล่อยร้างมานานไปทำอะไร ? ยอจองจึงตอบไปว่า “เวลาที่เราอยากกินช็อกโกแลต ก็ต้องซื้อกล่องที่มีช็อกโกแลตอยู่ข้างใน” นายหน้าได้ยินคำตอบของยอจองก็ทำหน้างง ๆ

ในคืนเดียวกัน ยอจองกับดงอึนขับรถไปยังอาคารร้างที่เคยเป็นสถานที่จัดพิธีศพ เมื่อทั้งสองไปถึง เจ้าหน้าที่ก็จัดแจงเปิดไฟ แสงไฟส่องสว่างให้เห็นป้ายที่เขียนว่า สถานที่ทำพิธีศพยองซาน !

EP.12 เริ่มเปิดเกมเผด็จศึก

ดงอึนส่งไฟล์รูปถ่ายใต้กระโปรงเด็กนักเรียนหญิง ซึ่งมีเยซอลเป็นหนึ่งในนั้นไปให้แจจุน พร้อมระบุว่าครูชูเป็นคนถ่ายรูปเหล่านั้น ด้วยความโกรธ แจจุนจึงรีบไปที่โรงเรียนของเยซอลทันที ไม่ทันที่ครูชูจะได้พูดอะไร แจจุนก็ตะบันหมัดใส่หน้าไม่ยั้งจนครูชูสลบเหมือดไป

แจจุนถูกตำรวจจับในข้อหาทำร้ายร่างกาย อย่างไรก็ตาม ด้วยความที่แจจุนไม่ใช่ผู้ปกครองของเด็ก ๆ ทนายความจึงต้องขอความช่วยเหลือจากโดยองให้มาช่วยประกันตัวแจจุน และรับเรื่องการถ่ายภาพใต้กระโปรงไปดำเนินคดีต่อในฐานะผู้ปกครอง

เมื่อได้รับการประกันตัว แจจุนเผชิญหน้ากับโดยองที่หน้าสถานีตำรวจ เขาโวยวายใส่โดยองด้วยความไม่พอใจ และแสดงตัวเป็นพ่อแท้ ๆ ของเยซอล ก่อนที่จะปรี่เข้าไปตะบันหมัดใส่หน้าโดยอง แต่ดูเหมือนว่าโดยองจะเป็นมวย โดยองจัดการสั่งสอนแจจุนจนต้องมีคนมาห้าม ก่อนไปโดยองย้ำให้แจจุนสงบปากสงบคำ และอย่าทำตัวสถุลไร้มารยาทแบบนี้อีก

เมื่อกลับมาถึงบ้าน ยอนจินไม่พบลูกสาวจึงเข้าไปโวยวายใส่โดยอง และถามหาว่าเยซอลอยู่ไหน ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ โดยองจึงพยายามจะที่จะเงียบและเลี่ยงที่จะต่อปากต่อคำด้วย แต่เมื่อโดนยอนจินว้ากใส่เขาก็หมดความอดทน …

“อยากรู้นักใช่มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น ‘ชู้ของเมียโผล่ไปที่โรงเรียนลูก แล้วทำตัวเหมือนเป็นพ่อแท้ ๆ’ อยากรู้ใช่มั้ยว่าฉันรู้ได้ยังไง … ทั้งที่เยซอลต้องทนทุกข์ก็เพราะเธอ แต่เธอกลับสนใจแต่ตัวเอง จำเอาไว้นะ เยซอลคือลูกของฉัน ต่อให้เราต้องเลิกกัน !” โดยองเดินจากไปด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทิ้งยอนจินให้จมกับน้ำตาของตัวเอง ก่อนจะทรุดตัวลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่กับพื้น

ยอนจินได้แต่คิดในใจว่าที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อปกป้องทุกคน แม้มันจะต้องปิดบังความลับเอาไว้ … แต่ทว่า ยอนจินปกป้องทุกอย่างได้จริง ๆ อย่างนั้นเหรอ ?

อย่างน้อยแม่ก็ไม่ควรทำอย่างนั้น

แม่ดงอึนไปเรียกรับเงินใต้โต๊ะจากผู้ปกครองโดยอ้างชื่อดงอึน และกลายเป็นเรื่องใหญ่โตเมื่อเรื่องถึงคณะกรรมการผู้ปกครอง คืนนั้น ดงอึนมาหาแม่ที่บ้านและได้เจอหลักฐานที่แม่เรียกรับเงินจากผู้ปกครอง เงินที่ได้ก็เอาไปซื้อกระเป๋าและเสื้อผ้าราคาแพง

ดงอึนร้องไห้ออกมาไม่หยุดต่อหน้าแม่ แม่ที่ทำลอยหน้าลอยตาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ! “อย่างน้อยแม่ก็ไม่ควรทำแบบนี้ ถึงแม่จะเป็นแม่ที่แย่แค่ไหน แต่แม่ไม่ควรเข้าข้างอีนังผู้หญิงที่ทำลายชีวิตลูกตัวเอง แม่ทำกับหนูแบบนี้ได้ยังไง”

ดงอึนเดินไปคว้ากรรไกรมาตัดกระเป๋าและเสื้อผ้าที่แม่เพิ่งซื้อมา น้ำตาของเธอก็ยังไหลออกมาไม่หยุด แม่เมื่อเห็นดงอึนกำลังทำลายข้าวของ ก็คว้าเอาไม้แขวนเสื้อฟาดเข้าไปที่หน้าดงอึนอย่างแรง จนเกิดเป็นแผลทางยาวประมาณหนึ่งนิ้ว เลือดค่อย ๆ ไหลออกมาที่โหนกแก้มด้านซ้าย ดงอึนหยุดนิ่งมองไปที่แม่ด้วยสายตาที่ปวดร้าว

ถ้าบนโลกนี้จะมีอะไรที่เจ็บปวดที่สุด นั่นคือความเจ็บปวดที่เกิดจากการกระทำของแม่ รอยแผลที่บาดลึกที่สุดก็คือรอยแผลที่เกิดจากทำร้ายของแม่ เพราะมันบาดลึกเข้าไปถึงส่วนลึกที่สุดของหัวใจ !

ดงอึนติดต่อซื้อผงขาว (เฮโรอีน) จากแก๊งค้ายาเพื่อเตรียมเอาไปเป็นของเซอร์ไพรส์อีซาร่า อีซาร่าที่ตอนนี้เสี้ยนยาขั้นสุด อีซาร่าที่ตอนนี้ยอมแลกด้วยทุกอย่างของชีวิตเพื่อได้เสพเพียงเศษยา

รอยยิ้มของผู้ชนะ

ในวันอาทิตย์ ณ โบสถ์ที่พ่ออีซาร่าเป็นบาทหลวง ผู้ศรัทธามาที่โบสถ์เป็นจำนวนมากตามปกติ ระหว่างนั้น ดงอึนได้ส่งข้อความให้อีซาร่าว่ามียาวางเอาไว้ให้อยู่ภายในโบสถ์ อีซาร่าทนไม่ไหวจึงเข้าไปเสพยาจนเพียบ

อีซาร่าในตอนนี้ไม่ต่างไปจากหมาขี้เรื้อนข้างถนน อาการเมายาทำให้เธอแสดงท่าทางช่วยตัวเองด้วยใบหน้าที่มีความสุข ในขณะที่ผู้ศรัทธาต่างพากันถ่ายรูปถ่ายวิดีโออีซาร่า

เวลาเดียวกัน ยอนจินเดินทางมาที่โบสถ์เช่นกัน ดงอึนเผชิญหน้ากับยอนจินด้วย ดงอึนที่ตอนนี้ยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มของผู้ชนะ … ในขณะที่ข่าวฉาวเกี่ยวกับผู้ประกาศข่าวพยากรณ์อากาศสาวกำลังถูกโพสต์ลงอินเทอร์เน็ต

EP.13 ขอบคุณนะคะแม่

หลังจากคลิปเมายาแพร่กระจายออกไป อีซาร่าก็ถูกตำรวจจับในข้อหาเสพยา ด้านทนายให้คำปรึกษาว่าเป็นการกระทำความผิดครั้งแรก ศาลน่าจะให้โอกาสโดยการรอลงอาญา

แจจุนตัดสินใจตัดยอนจินทิ้ง และหันมาเอาฮเยจองเป็นแม่เลี้ยงของเยซอล ซึ่งฮเยจองรีบคว้าโอกาสนั้นเอาไว้ทันที เพราะเธอต้องการมอบตัวมอบใจให้แจจุนมาตลอดตั้งแต่สมัยเรียน ที่สำคัญ การได้แจจุนถือเป็นชัยชนะที่มีเหนือยอนจิน

ระหว่างนั้น ดงอึนเจอจดหมายหลายสิบฉบับที่เขียนจากในเรือนจำถึงยอจองถูกเก็บเอาไว้ในลิ้นชัก เธอจึงถือวิสาสะเปิดขึ้นมาอ่าน เนื้อหาในจดหมายเป็นข้อความที่เขียนบรรยายของฆาตกรที่ฆ่าพ่อยอจอง มันบรรยายรายละเอียดต่าง ๆ ที่มันลงมือฆ่า “มันฆ่าเพราะความสนุก !!!”

การได้จดหมายเหล่านั้นทำให้ดงอึนเข้าใจความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ภายในใจของยอจอง เมื่อยอจองกลับมาบ้าน ดงอึนจึงเข้าไปสวมกอดเขา เพียงหวังว่าอ้อมกอดนี้จะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของเขาได้บ้าง

ในขณะที่ตำรวจตามมาสืบสวนยอนจินเรื่องคดีมยองโอ ทำเอายอนจินลนลานสติแตก คืนนั้นเธอจึงไปหายงจุน ตำรวจเลวคนเดิม แต่คราวนี้เขาเผยความจริงที่ทำเอายอนจินแทบคลั่ง เพราะศพของมยองโอยังไม่ถูกฝัง เขาเรียกเงินก้อนโตกับบ้านพักตากอากาศที่ฮาวาย เพื่อที่เขาจะได้ไปใช้ชีวิตยามเกษียณ ถ้าต้องการให้เขาจัดการศพมยองโอให้เรียบร้อย

แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะสายไปซะแล้วสำหรับยอนจิน เพราะสถานที่เก็บศพถูกยอจองซื้อเอาไว้แล้ว แล้วยอจองได้เก็บเศษเนื้อเยื่อของยอนจินตอนที่เธอมาฉีดฟิลเลอร์เอาไว้ด้วย และในคืนต่อมา ตำรวจก็ได้รับแจ้งว่าพบศพนิรนามถูกทิ้งเอาไว้ มันคือศพของมยองโอ ! และสถานที่ที่พบศพมยองโอก็คือที่ที่เดียวกับที่ยุนโซฮีตาย !!

ขอโทษไปจนวันตาย

วันต่อมา ดงอึนตัดสินใจลาออกจากโรงเรียน ก่อนไปเธอเดินไปหาเยซอลและกล่าวขอโทษ คำขอโทษที่หนูน้อยเยซอลไม่เข้าใจว่าครูมาขอโทษเธอทำไม “ครูจะขอโทษเธอไปจนถึงวันตาย เพราะครูรู้สึกผิดต่อเธอ ลาก่อน”

หลังลาออก ดงอึนไปหาแม่ที่ห้องเช่าที่เธอเช่าเอาไว้เพื่อขอให้แม่ย้ายออก เพราะเธอลาออกจากโรงเรียนตามที่แม่ต้องการแล้ว แต่แม่ที่กำลังกินปิ้งย่างเคล้าโซจูจนเมามายอยู่ภายในห้องปฏิเสธที่จะไป ไม่เท่านั้น แม่ยังโวยวายใส่ดงอึนที่ไล่แม่ของตัวเอง “เจริญตายห่าล่ะอีนังบ้าเอ๊ย ไล่แม่ของตัวเองออกจากบ้าน …” แม่ด่าทอและพ่นคำหยาบออกมาไม่หยุด “… ฉันผิดเองแหละที่คลอดแกออกมา”

แล้วจังหวะนั้น เสียงกระทะที่เกิดจากความร้อนก็ทำเอาดงอึนผวาจนทรุดลงไปกับพื้น ดงอึนกลัวไฟ !

แม่เห็นดงอึนทรุดลงไปกับพื้นเพราะไฟ ทำให้แม่หัวเราะออกมาอย่างกับคนบ้า จากนั้น แม่ก็พลิกเตาไฟจนไฟลุกทั่วทั้งห้อง ดงอึนที่ทรุดอยู่กับพื้นหันหน้าไปมองแม่ แล้วพูดด้วยแววตาของความเจ็บปวด “หนูไม่มีวันให้อภัยเด็ดขาด เพราะถึงตอนนี้แม่ก็ยังไม่รู้ตัวว่า แม่เป็นคนแรกที่ทำร้ายหนู”

แม่หัวเราะลั่นแล้วประกาศเสียงดังลั่นว่า จะตายไปพร้อมกันสองแม่ลูก ดงอึนกลัวจนแทบหายใจไม่ออก แต่ก็พยายามตะเกียกตะกายไปเกาะขาแม่แล้วพยายามพูดขึ้นว่า “ขอบคุณนะแม่ที่ (เลว) ไม่เปลี่ยนไปเลยจริง ๆ” แล้วดงอึนก็ยิ้มอย่างผู้ชนะอีกครั้ง เพราะเหตุการณ์ทุกอย่างได้ถูกบันทึกเอาไว้โดยกล้องวงจรปิดที่ซ่อนเอาไว้

EP.14 ความสุขหลังการแก้แค้น

ดงอึนจับแม่เข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช เธอยิ้มให้แม่แทนคำขอบคุณที่แม่ทำตัว (เลว) เสมอต้นเสมอปลาย ดงอึนจึงไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด “ที่หนูทำอย่างนี้ได้ก็เพราะหนูเป็นลูกแม่ไงคะ”

เมื่อรู้ว่าศพมยองโอหายไป ยงจุนก็ถึงกับหน้าเหวอ การเป็นตำรวจมาทั้งชีวิตทำให้เขารู้ดีว่า นรกกำลังมาเยือนในไม่ช้า เขาจึงรีบประกาศขายทรัพย์สินต่าง ๆ และขนเงินสดเตรียมหนี

ระหว่างนั้น แม่ยอนจินก็เกิดสติแตกขั้นสุดเมื่อโดนสามีของแม่บ้านนักสืบคังฮยอนนัม แบล็กเมลเรื่องที่ยอนจินเป็นฆาตกรฆ่ายุนโซฮีและมยองโอ เธอจึงคิดแผนฆ่าปิดปาก ด้วยวิธีขับรถชนแล้วจัดฉากว่าเป็นอุบัติเหตุ

ยอนจินเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเข้าตาจน สุดท้ายจึงไปขอให้แจจุนเป็นพยาน ยืนยันว่าเธออยู่กับเขาช่วงที่มยองโอถูกฆาตกรรม แจจุนนึกย้อนกลับไปตอนที่เคยเป็นพยานให้ยอนจินในคดียุนโซฮี เขาจึงตอบตกลง

จากนั้น แจจุนเอาเรื่องคดีมยองโอไปปรึกษาทนาย ทำให้ได้รู้ว่ายอนจินไม่น่าจะรอดจากคดีนี้ แจจุนจึงตัดสินใจตัดยอนจิน แล้วจู่ ๆ ก็ไม่รู้คิดอะไร แจจุนจึงเอาหลักฐานการทำความผิดของยอนจินไปให้โดยอง เพื่อบีบให้โดยองหย่ากับยอนจิน

ด้วยความสงสัย โดยองนัดเจอกับดงอึนเพื่อถามเรื่องยุนโซฮี ดงอึนจึงหยิบยื่นเบาะแสบางอย่างเพื่อให้เขาไปสืบต่อเอาเอง เขาจึงเอ่ยปากขึ้นมา “พอแก้แค้นสำเร็จ คุณมุนดงอึนจะมีความสุขมั้ยครับ ?”

ดงอึนตอบด้วยใบหน้าเย็นชา “ฉันก็หวังให้เป็นแบบนั้นค่ะ”

โดยองเอาหลักฐานไปปรึกษาที่ปรึกษาด้านกฎหมาย สุดท้ายเขาตัดสินใจตัดหางยอนจิน และสั่งให้ลูกน้องจัดเตรียมหาที่อยู่ที่เมืองเล็ก ๆ ในไอร์แลนด์เอาไว้ เพื่อส่งเยซอลไปอยู่ที่นั่น

EP.15 ซากปรักหักพัง

โดยองยื่นข้อเสนอสุดท้ายให้ยอนจิน หนึ่งคือไปขอโทษญาติของเหยื่อและรับโทษที่ก่อเอาไว้ตามกฎหมาย สองคือจบกันตรงนี้ … ยอนจินยังคงทำหน้ายโส ในขณะที่คีบบุหรี่อยู่ในมือ “ตั้งแต่ที่พี่ไปเจอมุนดงอึน ก็ไม่มีคำว่าเราอีกแล้ว” ยอนจินปฏิเสธความช่วยเหลือครั้งสุดท้ายที่หยิบยื่นให้ของโดยอง

ข่าวยอนจินเลิกกับสามีว่อนทั่วเน็ต ในเวลาเดียวกัน อีซาร่าเกิดสติแตกอยากเอาคืนยอนจิน จึงไปขุดเอาคลิปที่ถ่ายจากมือถือเมื่อ 18 ปีก่อนขึ้นมา เป็นคลิปที่ยอนจินพูดจาบูลลี่ยุนโซฮี และสบถออกมาว่าอยากฆ่ายุนโซฮีให้ตาย เมื่อคลิปนั้นกระจายในอินเทอร์เน็ต ยอนจินจึงถูกกดดันให้ลาออกจากการเป็นผู้ประกาศข่าวพยากรณ์อากาศ

ต่อมา เธอจึงแถลงข่าวต่อหน้าประชาชนทั้งประเทศ โดยยอมรับว่าเธอบูลลี่เพื่อสมัยเรียนจริง แต่ปฏิเสธข้อหาฆาตกรรม และระบุว่ายุนโซฮีฆ่าตัวตายเพราะตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์ (ซึ่งต่อมายอจองเชื่อว่าเด็กในท้องเป็นลูกของแจจุน ไม่ใช้ลูกของมยองโออย่างที่ดงอึนเข้าใจมาตลอด)

ในงานศพมยองโอ อีซาร่ากับฮเยจองเกิดโต้เถียงกัน เพราะอีซาร่ารู้ความจริงว่าฮเยจองเป็นอีพวกบ่างช่างยุ ทำให้เธอทะเลาะกับยอนจิน ระหว่างที่ต่อปากต่อคำด่าทอกัน อีซาร่าจึงคว้าดินสอแทงเข้าไปที่คอฮเยจอง เลือดพุ่งออกมาไม่หยุด

ผลก็คือ อีซาร่าโดนจับในข้อหาทำร้ายร่างกาย ส่วนพ่อบาทหลวงของเธอก็ถูกจับในข้อหาเลี่ยงภาษี มูลค่ารวมหลายหมื่นล้านวอนตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา

ด้านฮเยจองถูกแทงที่คอทำให้กล้ามเนื้อเส้นเสียงเสียหาย ทำให้ไม่สามารถพูดได้เหมือนเดิม

EP.16 ความจริงที่ไม่มีทางรู้

หลังจากฮเยจองกลายเป็นคนพิการเสียง แจจุนก็ทิ้งเธอทันที ดงอึนจึงเข้าไปเสนอวิธีล้างแค้นแจจุนให้ฮเยจอง … แจจุนเป็นโรคต้อหิน เขาต้องหยอดยาลดความดันลูกตาวันละครั้ง ดงอึนยื่นขวดแอลกอฮอล์ให้ฮเยจอง “ถ้ายาปนเปื้อนแอลกอฮอล์ แจจุนก็จะกลายเป็นคนตาบอดตลอดกาล”

ฮเยจองออกจากโรงพยาบาลและไปหาแจจุน โดยอ้างว่ามาเก็บของ ระหว่างนั้นก็แอบฉีดแอลกอฮอล์เข้าไปในยาหยอดตาของแจจุน

วันต่อมา ขณะแจจุนกำลังขับรถ ตาของเขาก็เกิดพล่ามัวจนมองอะไรไม่เห็น ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่รถบรรทุกที่วิ่งมาด้วยความเร็วพุ่งเข้าชนรถของแจจุนอย่างแรง

ส่วนผู้กำกับฯ ชั่วยงจุน ก็ถูกลูกน้องฆ่าตายขณะกำลังพยายามหนี

ยอนจินถูกจับในข้อหาฆาตกรรมมยองโอ (จากผลตรวจดีเอ็นทีที่เล็บของมยองโอ ที่ยอจองสร้างหลักฐานขึ้นมา) … ในขณะที่แม่ของเธอก็ถูกจับในข้อหาฆาตกรรมสามีของแม่บ้านนักสืบคังฮยอนนัม

ดงอึนไปตีเยี่ยมยอนจินในเรือนจำ คำพูดของดงอึนทำเอายอนจินแทบบ้าด้วยความสงสัย “ฉันจะใช้คุกนี้เป็นนรกของเธอ ด้วยการให้เธอใช้ชีวิตอยู่ในนี้โดยไม่รู้ความจริงไปตลอดกาล”

แล้วความจริงอะไร ?

ภาพตัดย้อนกลับไปวันที่มยองโอตาย หลังจากยอนจินสติแตกออกจากช็อป Siesta เธอเข้าใจว่ามยองโอนอนตายจมกองเลือดไปแล้ว แต่จริง ๆ เขายังไม่ตาย คยองรัน (เหยื่อที่ถูกยอนจินทำร้ายด้วยที่หนีบผมเช่นเดียวกับดงอึน) ที่ซ่อนอยู่ก็ออกมาเอาขวดเหล้าฟาดไปที่มยองโอด้วยความแค้น เพราะคยองรันถูกมยองโอล่วงละเมิดทางเพศสมัยมัธยมปลาย ฆาตกรตัวจริงคือคยองรัน !

การล้างแค้นของดงอึนคือทำให้ยอนจินติดคุกทั้งที่จริง ๆ แล้ว ยอนจินไม่ใช่ฆาตกรที่ฆ่ามยองโอ … ยอนจินต้องอยู่กับความจริงที่ไม่มีทางรู้ไปตลอดกาล

หลังการแก้แค้นเสร็จสมบูรณ์เพอร์เฟกต์ ดงอึนตัดสินใจจบชีวิตตัวเองด้วยการกระโดดตึก แต่ก่อนที่ดงอึนจะปล่อยร่างตัวเองลงมากระแทกพื้นด้านล่าง อยู่ดี ๆ แม่ของยอจองก็โผล่มาราวปาฏิหาริย์ แม่ขอให้ดงอึนมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อช่อยยอจองให้หลุดพ้นออกจากขุมนรก ขุมนรกที่ไอ้ฆาตกรสัตว์นรกที่ฆ่าพ่อของเขาสร้างขึ้น

บทสรุป

• ครูประจำชั้นตายด้วยฝีมือของลูกชายตัวเอง
• มยองโอตายอย่างอนาถ
• ตำรวจชั่วยงจุนตายด้วยเงื้อมมือลูกน้องของตัวเอง
• อีซาร่าถูกจับในข้อหาทำร้ายฮเยจอง และพ่อของเธอก็ถูกจับในข้อหาหลบเลี่ยงภาษี
• ฮเยจองกลายเป็นคนพิการทางเสียง
• แจจุนตาบอด ตกตึกตายในเวลาต่อมา
• ยอนจินเสียสติอยู่ในคุกในข้อหาฆาตกรรมมยองโอ ส่วนแม่ของเธอก็ถูกจับในข้อหาฆาตกรรมสามีคังฮยอนนัม
• คดียุนโซฮีไม่สามารถเอาผิดใครได้เพราะไม่มีหลักฐาน และลูกในท้องของเธอเกิดจากการถูกแจจุนล่วงละเมิดทางเพศ
• คนที่ลงมือสังหารมยองโอจริง ๆ แล้วไม่ใช่ยอนจิน แต่คือคยองรัน เหยื่อบูลลี่เช่นเดียวกับดงอึน

ผ่านไป 6 เดือน …

โดยองเอาเอกสารการหย่ามาให้ยอนจินเซ็น เขากับเยซอลไปใช้ชีวิตอยู่ที่อังกฤษอย่างมีความสุข โดยทิ้งปัญหาเอาไว้ที่เกาหลี … ส่วนยอนจิน ภาพแสดงให้เห็นว่ากลายเป็นคนเสียสติไปแล้ว เธอรายงานสภาพอากาศต่อหน้าเพื่อนนักโทษขณะอยู่ในเรือนนอน เมื่อรายงานจบน้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด

ด้านดงอึนกลับมาหายอจองอีกครั้ง หลังจากตลอดระยะเวลาหกเดือนที่ผ่านมา เธอซุ่มวางแผนการแก้แค้นให้ยอจอง “ตอนนี้ฉันจะเป็นเพชฌฆาตให้เองค่ะ ฉันจะเป็นคนเดินหมากให้เอง” พูดจบ ดงอึนก็เข้าไปจูบยอจอง

ภาพตัดไปที่เรือนจำ ดงอึนกับยอจองเดินเข้าไปภายในเรือนจำในฐานะเจ้าหน้าที่และหมออาสา ในขณะที่ ไอ้สัตว์นรกโรคจิตที่ฆ่าพ่อยอจองยืนมองคนทั้งสองด้วยสีหน้าหวาดกลัว … แล้วการแก้แค้นครั้งใหม่ก็เริ่มต้นอีกครั้ง

Source: Netflix
ดู ‘The Glory’ ที่เน็ตฟลิกซ์ : คลิกที่นี่