ความเดิมตอนที่แล้ว : ชลฮีมีความสามารถในการจับโกหกคนได้จากคำพูด เธอจึงใช้มันหาเลี้ยงชีพ โดยตั้งตัวเป็น ‘นักล่าคนโกหก’
ในขณะที่ โดฮาเป็นโปรดิวเซอร์นักแต่งเพลงระดับเทพที่มีชื่อเสียงโด่งดัง แต่ด้วยปมในใจบางอย่างในอดีตเกี่ยวกับแฟนเก่า เขาจึงกลายเป็นคนปกปิดตัวเองจากสังคม ทำให้ไม่มีใครเคยเห็นหน้าที่แท้จริงของเขาในฐานะโปรดิวเซอร์เพลงเลย
ด้วยความที่โดฮาใส่เสื้อฮูดใส่แมสก์ปกปิดใบหน้า ชาวบ้านจึงเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นโจรโรคจิตหื่นกาม แต่ด้วยความช่วยเหลือของชลฮี เขาจึงรอดไปได้
My Lovely Liar EP.2 รีแคป : ชลฮีช่วยโดฮาให้รอดจากความเข้าใจผิดของชาวบ้าน แล้วก็พบว่า เขาเป็นเพื่อนบ้านใหม่ที่อยู่อพาร์ตเมนต์เดียวกับเธอ …
ชลฮีแน่ใจว่าโดฮาพูดความจริง เธอจึงช่วยยืนยันต่อชาวบ้านว่าเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ จากนั้น โดฮาก็เดินเข้าอพาร์เมนต์ที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ โดยไม่รู้ว่าเพื่อนบ้านข้างห้องของเขาคือชลฮี
จริง ๆ แล้วโดฮาจำชลฮีได้ตั้งแต่ที่ได้ยินเธอพูดว่า “ถ้าฉันบอกว่าใช่ ก็คือใช่” ซึ่งเป็นประโยคเดียวที่เธอเคยพูดกับเขาบนรถบัสเมื่อห้าปีก่อน และถึงตอนนี้เขาก็มั่นใจว่า ชลฮีจำเขาไม่ได้
วันแดงเดือด
คืนต่อมา ชลฮีตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ตอนตีสองสี่สิบห้า เพื่อตื่นขึ้นมาดูบอลศึกวันแดงเดือด ชลฮีใช้เสื้อแมนยูเต็มยศ พร้อมด้วยพร็อพมากมายเต็มห้องที่แสดงให้เห็นว่า เธอขายวิญญาณให้ปีศาจ กลายเป็นเด็กผีเป็นที่เรียบร้อย
เวลาผ่านไปไม่นาน แมนยูก็ซัดประตูขึ้นนำ ชลฮีตะโกนเสียงหลงด้วยความดีใจ เสียงตะโกนของเธอทำเอาโดฮาที่อยู่ข้างห้องสะดุ้งตื่น และทำให้เขารู้ว่าบอลนัดแดงเดือดกำลังเตะกันอยู่ เขาจึงรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูบอลคู่นัดหยุดโลกทันที
เชียร์บอลกลางดึกแบบนี้ก็หิว ทั้งโดฮาและชลฮีจึงสั่งไก่ทอดมากิน พนักงานมาส่งไก่ เมื่อเปิดประตูห้องออกมาทั้งสองจึงป๊ะกัน ชลฮีตกใจที่เพื่อนบ้านข้างห้องของเธอคือโดฮา แต่ที่ตกใจยิ่งกว่าคือ โดฮาสวมเสื้อหงส์แดงลิเวอร์พูล คู่แค้นตลอดกาลของแมนยูทีมที่เธอเชียร์นั่นเอง แหม่
เมื่อบอลจบ ชลฮีกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจที่แมนยูชนะ ส่วนโดฮาเด็กหงส์ผู้ปราชัยก็ต้องปิดไฟนอนรักษาแผลใจไปอย่างเงียบ ๆ เพราะนัดนี้ไม่ใช่นัด 7-0 บอกเลย 555
รุ่งขึ้น ชลฮีเห็นรถสปอร์ตสีฟ้าสุดเท่จอดอยู่หน้าอพาร์ตเมนต์ เธอได้แต่สงสัยว่าทำไมรถราคาแพงแบบนี้จึงมาจอดอยู่หน้าอพาร์ตเมนต์ถูก ๆ จนเมื่อเห็นว่าเจ้าของรถคือโดฮา ชลฮีก็ยิ่งเกิดความสงสัยเป็นเท่าทวีคูณ
จังหวะนั้น คนขับรถส่วนตัวของชลฮีก็เผลอทำโทรศัพท์หล่นใส่รถของโดฮาจนเป็นรอย แต่โดฮาก็บอกว่า “ไม่เป็นไร” คำพูดนี้ของโดฮายิ่งทำให้ชลฮีแปลกใจเข้าไปอีก เพราะคำว่าไม่เป็นไรมักจะเป็นคำที่คนมักจะใช้เป็นคำโกหกที่บ่อยที่สุด แต่เอ๊ะ ทำไมคำว่าไม่เป็นไรของโดฮาจึงไม่ใช่คำโกหกซะอย่างนั้น
โดฮาจึงขอให้ประธานโจดึกชานเปลี่ยนรถ จากรถซูเปอร์คาร์เป็นรถที่เด่นน้อยลงให้เขา
โฉมหน้าที่แท้จริง
วันนั้น นักแต่งเพลงขี้อิจฉาก็มาจ้างชลฮีเพื่อให้ไปจับโกหกโดฮา เพราะสงสัยว่าโดฮาก๊อปปี้เพลงที่เขาแต่ง เขานัดกับโดฮาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง โดยนัดแนะให้ชลฮีแอบฟังอยู่ที่ห้องเล็ก ๆ ติดกับโต๊ะที่เขากับโดฮานั่ง
โดฮามาตามนัดตรงเวลาเป๊ะ … สรุปคือ ชลฮีไม่พบว่าโดฮาพูดโกหกเลย นั่นหมายความว่าเขาไม่ได้ก๊อปปี้เพลงของนักแต่งเพลงขี้อิจฉา
เสร็จงาน ชลฮีกลับไปถึงหน้าอพาร์ตเมนต์ก็เห็นหนุ่มข้างห้องนั่งเมาหลับอยู่ เธอจึงเดินเข้าไปดูอาการ แต่เอ๊ะ ทำไมเขาเหมือนกับโดฮาเลยล่ะ ?
ด้วยความสงสัย ชลฮีจึงถือวิสาสะเปิดแมสก์ของเขาออก แล้วเธอก็เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของโดฮา ทันใดนั้นเอง โดฮาก็ได้สติขึ้นมาคว้ามือเธอเอาไว้ แล้วทั้งคู่ก็มองหน้ากันด้วยความตกใจ
ดู My Lovely Liar EP.2 ที่ VIU : คลิกที่นี่