เรื่องตลก69 เดอะซีรีส์ EP.1 รีแคป : ตุ้มถูกบริษัทประกันที่ทำงานอยู่ปลดออกจากงานแบบฟ้าผ่า และยิ่งจับต้นชนปลายไม่ถูกเมื่อพบกล่องพัสดุปริศนาที่หน้าห้อง …
ด้วยภาวะวิกฤติที่เกิดจากโรคระบาดกระทบกับเศรษฐกิจไปทั่วโลก บริษัทประกันภัยที่ ตุ้ม (รับบทโดย ใหม่ ดาวิกา) ทำงานก็ไม่ต่างไปจากบริษัทอื่น บริษัทจำเป็นต้องเลย์ออฟคนออกจำนวน 12 คน โดยใช้วิธีเขย่าเซียมซีเสี่ยงโชคทำนายชะตา ง่าย ๆ คือ ถ้าหมายเลขที่บริษัทเลือกตรงกับหมายเลขเซียมซีของใคร คนนั้นจะเป็นคนดวงซวยถูกเลิกจ้าง และหนึ่งในนั้นก็คือตุ้ม
ตุ้มเก็บข้าวของที่ออฟฟิศใส่ลังกระดาษ แล้วขับรถเก๋งห้าประตูสีแดงรุ่นบุโรทั่งกลับมาที่ห้องเช่าซอมซ่อ ตุ้มยกลังกระดาษเดินไปหน้าลิฟต์แล้วค่อย ๆ เอียงตัวไปกดปุ่ม ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงนั้นจึงบอกกับตุ้มว่า “ถ้าจะขึ้นลิฟต์ น่าจะต้องรอนานหน่อยนะครับ” ชายหนุ่มชี้ไปที่แผ่นกระดาษ A4 ที่เขียนข้อความด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงิน “ลิฟต์เสีย” ที่ตกอยู่หน้าลิฟต์
ชายหนุ่มจึงอาสาช่วยยกลังกระดาษขึ้นมาส่งที่ห้อง ตุ้มอยู่ห้องหมายเลข 6 แต่ความที่นอตยึดป้ายห้องหลวม ทำให้เวลาปิดประตูแรง ๆ ป้ายจะหมุนกลับมาเป็นเลข 9 เมื่อตุ้มเดินมาถึงห้องเธอจึงเอานิ้วเขี่ยป้ายให้กลับไปเป็นเลข 6 เหมือนเดิม ก่อนจะไขกุญแจเข้าห้อง
ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัย “มีคนเคาะห้องผิดบ่อยมั้ยครับ ?”
“ก็มีบ้างค่ะ”
เมื่อเข้าไปในห้อง ตุ้มเอื้อมมือไปหยิบลังกระดาษจากมือชายหนุ่มแล้วกล่าวขอบคุณ ชายหนุ่มทำหน้าตาบื้อ ๆ ซื่อ ๆ แล้วพูดขึ้นว่า “ขอนมซักแก้วได้มั้ย นมสดครับ” … ชายหนุ่มกระดกแก้วดื่มนมจนหมด ตุ้มได้แต่ยืนมองแล้วก็ฝืนยิ้ม ก่อนจะเอ่ยถามว่าจะเอาอีกแก้วมั้ย ? ชายหนุ่มตอบกลับอย่างไม่ลังเล “อีกแก้วก็ดีครับ”
ชายหนุ่มดื่มนมแก้วที่สองจนหมด เขากล่าวขอบคุณแล้วเดินออกจากห้องไป ตุ้มปิดประตูห้อง สักพัก ป้ายหมายเลขห้องก็หมุนจากเลข 6 มาเป็นเลข 9
กล่องกับความฝัน
ไม่มีงานก็ไม่มีเงิน ตุ้มจมอยู่กับจิตหดหู่ นั่งเท้าคางระหว่างรอต้มมาม่า ตุ้มใช้ชีวิตผ่านไปแต่ละวันด้วยความห่อเหี่ยว โดยไม่รู้ว่าอนาคตของตัวเองอยู่ตรงไหน นั่งกอดเขาเหม่อลอยปล่อยความคิดไปอย่างไร้จุดหมาย ถึงขนาดเก็บไปฝันว่าอยากจบชีวิตตัวเองไปซะให้รู้แล้วรู้รอด … ในฝัน ตุ้มหยิบปืนรีวอลเวอร์ขนาดลำกล้อง 2 นิ้วจากในลิ้นชักออกมา เธอหยิบมันขึ้นมากรอกปากแล้วค่อยใช้นิ้วเหนี่ยวไก แชะ แชะ แชะ แชะ แชะ โป้ง เลือดสาดกระจายทั่วไปทั้งห้อง
แต่มันเป็นเพียงฝัน มันเป็นฝันที่บางทีตุ้มอยากให้มันเกิดขึ้นจริง ๆ ? หรือมันเป็นเพียงฝันที่สะท้อนความหดหู่ที่กินลึกลงไปถึงจิตใต้สำนึก ?
รุ่งขึ้น ตุ้มตื่นขึ้นด้วยเสียงปลุกจากโทรศัพท์บ้านที่ใช้ติดต่อภายในรุ่นโบราณกาล เสียงกริ๊งที่ดังสนั่นไปห้าห้องเจ็ดห้อง ทำให้ตุ้มต้องค่อย ๆ เอื้อมมือไปคว้าหูโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู เสียงจากปลายสายเป็นเสียงไอ้โรคจิตคนหนึ่งกำลังช่วยตัวเอง เสียงครางอันน่าสมเพชของมันดังลั่นเข้ามาในโสตประสาทของตุ้ม เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาแล้วถอดหายใจกับความบัดซบที่ต้องเจอ
ให้อาหารนก อาบน้ำอาบท่าเสร็จ ตุ้มก็เอาขยะไปทิ้ง หน้าห้องมีกล่องพัสดุวางอยู่ ตุ้มหยิบมีดมาแกะกล่องพัสดุ เธอมองของในกล่องนั้นอยู่นาน มองมันอยู่อย่างนั้น ก่อนจะตัดสินใจเอาเทปกาวติด แล้วเอามันไปวางไว้ที่หน้าห้องเหมือนเดิม
เรื่องมันก็น่าจะจบตรงนี้ ถ้าไม่มีผู้ชายเดินมาสะดุดกล่องจนล้ม ตุ้มจึงเปิดประตูออกมาดู ชายคนนั้นจึงยกกล่องให้เธอแล้วบอกว่า “พัสดุครับพี่” ตุ้มจึงเอื้อมมือไปรับกล่องพัสดุกลับเข้าห้องมาอีกครั้ง
ชายผู้ไม่ใช่คนดี
ระหว่างนั้น ตุ้มโทร. ไปถามเพื่อนสนิทว่าถ้าเจอเงินล้านอยู่ในกล่องวางอยู่หน้าห้องจะทำยังไง เพื่อนตุ้มตอบกลับมาว่า ถ้าเป็นเธอจะวางมันเอาไว้ที่เดิม … ทันทีที่วางสาย ก็มีเสียงเคาะประตูดังลั่น เสียงเคาะดังต่อเนื่องไม่หยุด ตุ้มรู้ได้ด้วยสัญชาตญาณว่าเจ้าของกล่องกำลังมาทวงของคืน
ตุ้มค่อย ๆ แง้มประตูออกไป โดยมีโซ่เซฟตี้คล้องอยู่ด้านใน “ประทานโทษนะครับคุณผู้หญิง ไม่ทราบว่าเห็นกล่องพัสดุที่วางไว้หน้าห้องหรือเปล่าครับ ?”
“ไม่ ไม่เห็น” ตุ้มตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
ชายที่ใครก็ดูออกว่าไม่ใช่คนดีจ้องตาตุ้มไม่กะพริบ “มีอะไรบางอย่างบอกผมว่าคุณไม่ได้พูดความจริง แต่เอาเถอะครับ ไม่เห็นก็ไม่เห็น” พูดจบมันก็เดินจากไปพร้อมด้วยลูกน้องอีกคน
ตุ้มสั่นไปทั้งตัว เธอรีบปิดประตูแล้วเอาเงินแบงก์พันที่มัดด้วยหนังยางเป็นปึก ๆ จำนวนหลายสิบปึกออกจากกล่อง แล้วเอาไปใส่ในถุงพัสดุใช้แล้ว จากนั้นก็โยนมันขึ้นไปซ่อนไว้บนหลังตู้เสื้อผ้า ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง
ครั้งนี้มันไม่รอให้ตุ้มเดินมาเปิด มันใช้ส้นเท้าของมันถีบประตูเข้ามา มันถีบทีเดียวประตูห้องก็เปิดออกอย่างง่ายดาย มันเดินปรี่มาหาตุ้มที่ยืนนิ่งด้วยความตกใจ คราวนี้มันไม่ใช้ปากพูด มันใช้ฝ่ามือพูด ฝ่ามือด้าน ๆ ของมันตบเข้าที่หน้าของตุ้มอย่างแรง ความรุนแรงระดับสิบทำเอาตุ้มทรุดลงไปนั่งกองกับพื้น เลือดไหลออกปากออกจมูกไม่หยุด แต่สิ่งที่มันต้องการคือเงินที่อยู่ในกล่อง มันเพียงแค่ตบสั่งสอนที่ตุ้มโกหก
ชายฉกรรจ์ทั้งสองผู้ไม่ใช่คนดีรื้อข้าวของทั่วห้องเพื่อหาเงินของมัน มันหาทุกซอกทุกมุม คนหนึ่งหาในไมโครเวฟ ในตู้เย็น ในตู้เสื้อผ้า อีกคนหนึ่งก็ไปหาในห้องน้ำ … ตุ้มยังคงตัวสั่น เลือดยังคงกบปากกบจมูกไม่หยุด ตุ้มพยายามพยุงตัวขึ้นแล้วหันไปมองชายที่สวมเสื้อวอร์มสกรีนด้านหลัง ‘ครรชิต มวยไทย’ จังหวะที่มันกำลังเปิดตู้เสื้อผ้า ถุงเงินก็ร่วงลงมา ตุ้มอาศัยจังหวะที่มันก้มลง คว้าเอาแจกันขนาดใหญ่ฟาดเข้าที่ท้ายทอยของมันอย่างแรง ทีเดียวเท่านั้น ชายฉกรรจ์อกสามศอกก็หมดสติลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้น
เมื่อได้ยินเสียงแจกันแตก ชายอีกคนก็รีบเดินออกจากห้องน้ำมาดู เมื่อมันเห็นลูกน้องนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น มันจึงเดินเข้าไปหาตุ้มแล้วตบอีกสองฉาดใหญ่ ก่อนจะเหวี่ยงร่างอันผอมแห้งแรงน้อยของตุ้มกระเด็นกระดอนไปอยู่บนเตียง จากนั้นมันก็ขึ้นคร่อม แล้วใช้สองมือบีบคอตุ้ม มันหวังให้หญิงสาวขาดใจตายคามือของมัน
ตุ้มที่ผอมแทบจะหนังหุ้มกระดูกไม่มีทางที่จะมีแรงสู้ชายหุ่นล่ำบึ้กได้เลย ไม่ได้เลยจริง ๆ ตุ้มกวาดมือไปมาจนไปเจอเข้ากับมีด มีดปลายแหลมที่ตุ้มหยิบมาเปิดกล่องพัสดุ มีดเล่มนี้แหละคือทางรอดทางเดียว ตุ้มหยิบมันขึ้นมาแล้วแทงเข้าไปที่สีข้างของชายผู้ไม่ใช่คนดี เพียงมีดเดียวมันก็สิ้นลมหายใจ
ร่างที่เขียวช้ำ เลือดที่กบปาก ตาที่แดงก่ำ ตุ้มค่อย ๆ ดันตัวเองให้ลุกขึ้น เสียงโทรศัพท์บ้านก็ดังลั่นขึ้น เสียงของมันดังจนแสบแก้วหู มันดังไม่หยุด ตุ้มค่อย ๆ พาร่างสะบักสะบอมของตัวเองเดินไปยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา “อ่าห์ ๆ ๆ” เสียงไอ้โรคจิตที่กำลังช่วยตัวเองก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
Images : Netflix
ดู เรื่องตลก69 เดอะซีรีส์ EP.1 ที่ Netflix : คลิกที่นี่