Queen of Tears EP.7 รีแคปโดย Kopook
ความเดิมตอนที่แล้ว : อึนซองเดินแผน ‘เตะฮยอนอู’ ออกจากบ้าน โดยใช้หนังสือสัญญาการหย่า และจัดฉากสร้างสถานการณ์ให้ดูเหมือนว่า ฮยอนอูกำลังสอดแนมประธานฮงมันแด เมื่อแฮอินรู้เรื่องหนังสือสัญญาการหย่า ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็กลับมาตึงเครียดอีกครั้ง …
“คุณเตรียมเอกสารหย่าตั้งแต่ตอนไหน ?” แฮอินเอ่ยถามทั้งน้ำตา
“วันนั้น”
“อ๋อ วันเดียวกับที่ฉันบอกคุณว่าฉันกำลังจะตายสินะ เพราะแบบนี้ใช่มั้ยคุณถึงไม่บอกฉัน เพราะยังไงฉันก็ต้องตายอยู่ดี …” แฮอินเสียใจมาก เธอรู้สึกผิดหวัง เธอคิดมาตลอดว่า เขาทำทุกอย่างเพราะเป็นห่วง แต่มันไม่ใช่เลย “… แปลว่าที่ผ่านมาคุณโกหกฉันมาตลอด”
ฮยอนอูได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น แม้แต่น้ำตาก็ยังคลออยู่ที่เบ้า ทุกอย่างหยุดนิ่ง เขาไม่แม้แต่จะเอ่ยคำพูดอะไรออกมา ไม่แม้แต่ปรายตามองเธอเดินจากไป มันเป็นความผิดที่ไม่มีข้อแก้ตัวเลยจริง ๆ
แฮอินเดินเข้าห้องพักที่โรงแรมเหมือนคนหมดแรง ยืนพิงประตูทั้ง ๆ ที่เสียงของฮยอนอูยังดังก้องอยู่ในหัว “ผมรักคุณ ฮงแฮอิน ๆ ๆ ๆ” คำพูดที่เขาบอกรักเธอดังซ้ำ ๆ คำพูดที่เธอรู้แล้วว่า เป็นเพียงคำโกหก
ระหว่างนั้นอาการของแฮอินก็กำเริบ เธอเดินออกจากห้องพักลงไปบนถนน เสียบีบแตรของรถที่วิ่งด้วยความเร็วคันแล้วคันเล่า บีบไล่ให้เธอออกไปให้พ้นทาง แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่รู้สึกตัว ยังดีที่ฮยอนอูตามมาช่วยเธอไว้ได้ทัน
แฮอินรู้สึกตัว เธอมองหน้าเขาด้วยสายตาของคนที่หัวใจแตกสลาย “ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้อีก ไม่ต้องมาช่วยฉัน”
รุ่งขึ้น แฮอินไปศูนย์ตามนัดเพื่อฉีดฟีลกลาสทิม แต่ดูเหมือนว่าร่างกายของเธอจะไม่ตอบสนอง เซลล์เม็ดเลือดขาวยังคงอยู่ในระดับต่ำ
หัวหน้าศูนย์แจ้งกับฮยอนอู และแนะนำให้เขาพยายามทำให้เธอสู้ต่อ “อย่าให้ผู้ป่วยหมดกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่”
แฮอินตัดสินใจกลับเกาหลีโดยไม่รักษาต่อ ฮยอนอูสังเกตเห็นสีหน้าของเธอเหมือนคนยอมแพ้ต่อโชคชะตา เขาจึงตัดสินใจกระตุ้นความโกรธของเธอ เขาต้องการให้ความโกรธทำให้เธอเข้มแข็งขึ้น ความโกรธนี่แหละที่จะทำให้เธอสู้ เพื่อจะมีชีวิตอยู่ต่อไป …
“รู้มั้ย ทำไมผมถึงไปจากคุณ ทั้งที่ผมเลือกจะมีชีวิตที่สุขสบายได้ เพราะผมเกลียดที่ต้องอยู่กับคุณยิ่งกว่าอะไรไงล่ะ … บอกอะไรให้นะ ตอนที่รู้ว่าคุณกำลังจะตาย ผมดีใจแทบบ้า”
แฮอินกำหมัดด้วยความโกรธ “แน่ใจนะว่ารับความโกรธของฉันไหว !”
“อยากจะทำอะไรก็ทำเลย เชิญเลย” เสียงตวาดของฮยอนอูลั่นใส่หน้าแฮอิน มีไม่กี่ครั้งที่กล้าขึ้นเสียงใส่เธอ และครั้งนี้มันทำให้เธอโกรธสุด ๆ
ที่เกาหลี อึนซองประสบความสำเร็จในการเซ็นสัญญาโครงการรีสอร์ตครบวงจรกับควีนส์กรุ๊ป แผนของอึนซองกำลังดำเนินไปตามขั้นตอน ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผน โครงการนี้จะประสบปัญหา และเขาก็จะกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของควีนส์กรุ๊ปในที่สุด
ในขณะที่ฮยอนอูเข้าพบประธานฮงมันแด เพื่ออธิบายว่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการติดตั้งเครื่องดักฟัง แต่ไม่ว่าพูดยังไง ประธานฮงมันแดก็ไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูด
แฮอินเจอกับฮยอนอูโดยบังเอิญ เธอระบายความโกรธใส่เขาด้วยคำพูดเจ็บแสบ “คุณทิ้งฉันในวันที่ฉันสิ้นหวังที่สุด อย่าคิดว่าจะเดินออกจากบ้านนี้ไปได้ง่าย ๆ ฉันจะให้ทนายกระทืบให้คุณจมดิน แล้วค่อยเตะคุณออกไป”
“โอเค แต่ผมขอให้คุณอยู่ห่าง ๆ อึนซอง เขาดูไม่น่าไว้ใจ*
“ฉันไม่ถูกใครหลอกง่าย ๆ หรอก”
“จริงเหรอ ขนาดผมยังหลอกคุยได้เลย” พูดจบ ฮยอนอูก็เดินจากไป ทิ้งให้แฮอินยืนอึ้งกับคำพูดที่โดนตอกกลับ
แฮอินตั้งใจเอาคืนฮยอนอูให้สาสม เธอบอกทุกคนในครอบครัวว่า จะจัดการเขาเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เธอสั่งให้คนไปตามสืบทุกอย่าง เพื่อหาหลักฐานเอาผิดฮยอนอูให้ได้ งานนี้เธอตั้งใจจะเหยียบเขาให้จบบาทา
อย่างไรก็ตาม หลังจากให้นักสืบตามดูพฤติกรรม และให้ทีมตรวจสอบบัญชีเข้าตรวจสอบ ก็ไม่พบความผิดปกติหรือสิ่งที่ฮยอนอูทำผิดกฎหมายเลย ถึงอย่างนั้น แฮอินก็ยังไม่เลิกสงสัยในตัวเขาอยู่ดี
แล้วตัวตนของ โมซึลฮี (เมียใหม่ของประธานฮงมันแด) ก็ถูกเปิดเผย เธอคือแม่ผู้ให้กำเนิดของอึนซอง
ค่ำวันนั้น อาการของแฮอินกำเริบ เธอนั่งยอง ๆ กางร่มกันฝนให้อาหารน้องแมวอยู่ข้างถนน ฮยอนอูขับรถผ่านมาพอดี เขารีบลงไปหาด้วยความเป็นห่วง แล้วถามเธอว่ามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง ?
“ฉันไม่รู้ รู้สึกตัวก็มาอยู่ที่นี่ …” แฮอินอมยิ้ม แล้วชี้ไปที่ร่มบนพื้น “… ร่มที่คุณให้ฉันไง จำได้มั้ย”
จากนั้นเธอก็พูดประโยคซ้ำเดิม เหมือนที่เคยพูดกับเขาในห้องพักโรงแรมที่เยอรมนี “ไม่ต้องเป็นห่วง” เธอมีโอกาสหายมากกว่า 51 เปอร์เซ็นต์
ฮยอนอูนิ่งเงียบ เขามองแฮอินด้วยสีหน้าเป็นกังวล อาการของเธอแย่ลงมาก ความทรงจำของเธอค่อย ๆ เลือนหายไปทีละเล็กทีละน้อย เขาพยายามกลั้นน้ำตา แต่สุดท้ายก็กลั้นเอาไว้ไม่อยู่
“นี่คุณร้องไห้เหรอ ไม่ต้องร้องนะ บอกแล้วไงว่าฉันไม่เป็นไร หมอบอกว่าฉันมีโอกาสรอดมากกว่า 51 เปอร์เซ็นต์ ดีจะตาย” แฮอินยิ้มแล้วโผเข้ากอดเขา